Τετάρτη 14 Απριλίου 2021

Μια αξέχαστη βόλτα

 

    ΝΕΟΣ


Τι σημαίνει νέος; Σημαίνει άπειρος κι αν πρόκειται για οδήγηση, δυο φορές νέος και αδαής.

Κάπου μετά το 1980.

Καλοκαίρι, Κυριακή εκλογών.

Ενθυμούμενη σε συγκεκριμένες ημερομηνίες το θαύμα που έγραψα πολλά χρόνια πριν , σε αφιέρωμα στη χάρη Της 15 Αυγούστου, κάτι άλλο θυμήθηκα πρόσφατα, που σίγουρα ήταν για μένα θαύμα πλην όμως ουδέποτε το σκέφτηκα έτσι ως σήμερα.

Ανασκαλεύοντας μνήμες, βρέθηκα μια καλοκαιρινή Κυριακή στο πατρικό μου.

Το δίπλωμα οδήγησης από χρόνια πριν, καμάρωνε στη ζελατίνα του, αχρησιμοποίητο.

Είχαμε πάει στο χωριό  να ασκήσω το εκλογικό μου δικαίωμα και θα ανηφορίζαμε για το γειτονικό χωριό για το ίδιο δικαίωμα του συζύγου.

Ήταν λίγο πριν τον γάμο μας.

Η αγάπη μου ήταν τα ανηψούδια μου.

Ήμουν η μικρότερη θεία τους και μάλιστα με διαφορά ηλικίας που με κάποια θα μπορούσαμε να ήμασταν και αδερφάκια.

Εκείνη τη στιγμή στο σπίτι των γονιών μου, υπήρχαν: το πρώτο μου ανηψούδι, ανάρτηση

 https://kerinapoiimata.blogspot.com/2016/12/blog-post.html 

 τα δίδυμα αδερφάκια του και τα μεγαλύτερα παιδιά της αδερφής μου.

Η βόλτα, θα γινόταν ερήμην του… ιδιοκτήτη του οχήματος .

Έδωσα εντολή στον γαμπρό μου, να βάλει το αυτοκίνητο στο ίσιωμα κοντά στο σπίτι και να το αφήσει έτοιμο για την βόλτα την ώρα που τα μπατζανάκια με τον πατέρα μου  , θα απολάμβαναν ένα κουμαρίσιο , πριν το γεύμα μας που είχε ετοιμάσει η μητέρα.

Κρυφά λοιπόν πήρα το κλειδί του αυτοκινήτου, έβαλα όλα τα ανηψούδια μου που παρευρίσκονταν εκείνη την ώρα στο πατρικό μου,  στο πίσω κάθισμα .

Τότε οι ζώνες ασφαλείας δεν ήταν στα υποχρεωτικά στοιχεία του οχήματος, αν και υπήρχαν στο συγκεκριμένο, σαν…αξεσουάρ .

Πόσο μάλλον στη συνείδησή μας ότι σώζουν ζωές!

Όλα τα ανηψούδια λοιπόν στο πίσω κάθισμα, γνώριζα ότι μπροστά δεν βάζουμε ποτέ παιδιά.

Τώρα που το γράφω, το αδίκημα έχει παραγραφεί έχουν περάσει κοντά σαράντα χρόνια και το γράφω για να το θυμηθούν, όχι ότι το έχουν ξεχάσει και ποτέ!

Σίγουρα θα το ζηλεύουν τα ανηψούδια που γεννήθηκαν αργότερα, ή έλειπαν την συγκεκριμένη ώρα από το σπίτι των παππούδων τους.

Θα τα πήγαινα ως τους Αγίους Αναργύρους, ένα υπέροχο εξωκκλήσι όπου η πίστη της μητέρας μας εκεί εναπόθετε τα θέματα υγείας της οικογένειας και συνεχίζουμε όλοι και σήμερα.

Ο δρόμος ήταν συνεχόμενα ανηφορικός.

Μηχανικά δεν μπόρεσε ποτέ να εξηγηθεί, όμως έχει συμβεί και η ηλικία  των μικρών συνεπιβατών μου, επιτρέπει μνήμες.

  Ξεκινήσαμε μες την τρελή χαρά, τα ανηψούδια χαίρονταν στριμωγμένα στο πίσω κάθισμα κι η θεία τους περιχαρής, τα οδηγούσε στην πρώτη τους κοινή βόλτα.

Το αυτοκίνητο βαριανάσαινε αλλά η αδρεναλίνη της χαράς της οδηγού , κρυφά από τον ιδιοκτήτη του αυτοκινήτου , μας είχε συνεπάρει.

 

Φτάσαμε στους αγίους Αναργύρους χωρίς να σταματήσουμε και εκεί θυμήθηκα μια διαδρομή που σαν παιδιά , μας είχαν πάει κάποτε στο δημοτικό μια εκδρομή. Δεκαετίες πριν.

Όμως ο δρόμος είχε παρατηθεί , είχε νεροπλυθεί με αποτέλεσμα το ανώμαλο του εδάφους και οι θάμνοι και από τις δύο πλευρές, σχεδόν είχαν ενωθεί και δυσκόλευαν την ορατότητα.

Να κάνω όπισθεν αδύνατον.

Συνεχίσαμε μέσα στις στοές των κλαδιών και η μοναδική μου φράση:

- Προσεύχεστε ανηψιούδια μου!!!!

Μια φορά μόνο την είπα αλλά ήταν αρκετή.

Θέλεις η προσευχή των παιδιών θέλεις η θεία Πρόνοια, μετά κόπων και βασάνων, βγήκαμε στα βόρεια του χωριού, όπου εντάξει…συναντήσαμε κανονικό δρόμο. Από εκεί θα είχαμε μόνο κατηφόρα.

Δεν θυμάμαι πώς ένοιωθα, απολαμβάναμε την διαδρομή μας σίγουρα με πολλά γέλια γιατί …δεν είχαμε καταλάβει τι συνέβαινε…

Την ώρα που με καμάρι περνούσαμε μπροστά από το Δημοτικό Σχολείο, εκλογικό κέντρο, ένας γνωστός μου, λίγο πιο μεγάλος από μένα στο σχολείο, καλόν παράδεισο να έχει δεν θα τον ξεχάσω ποτέ, μου έκανε νοήματα να σταματήσω γιατί έσερνα με το αυτοκίνητο μια κλαδούρα από  άρειο.

 


  Σίγουρα, θα ήταν αρκετή για τροφή μιας κατσίκας σε μια μέρα  ή

για προσάναμμα στον πέτρινο φούρνο μας.

Απάντησα ανοίγοντας το παράθυρο : Δεν μπορώ να σταματήσω!

Και συνέχισα τον κεντρικό δρόμο του χωριού γιατί το σπίτι μας ήταν στην άλλη άκρη.

Λογικό επίσης ότι  θα σκούπισα την μια πλευρά του δρόμου, κρίμα που η προσωπική εργασία είχε σταματήσει προ πολλού.

Στο σπίτι όλοι είχαν αρχίσει να ανησυχούν γιατί η ώρα περνούσε.

Όταν μας είδαν από την στροφή, ήταν όλοι στο μπαλκόνι από ανησυχία κι έτρεχαν αλαφιασμένοι φωνάζοντας:

- Καπνός! Καπνός!

 Από παντού έβγαιναν καπνοί τους οποίους προφανώς η άπειρη  οδηγός, ουδόλως είχε αντιληφθεί.

 Το μεγαλύτερο ανηψούδι και οι μεγάλοι έτρεχαν με γεμάτους κουβάδες νερό κι έριχναν στα πυρακτωμένα λάστιχα εμένα μ΄ είχε πιάσει ένα νευρικό γέλιο και τα μικρότερα από αυτά, παρακολουθούσαν μαζί μου με αγωνία.

Θυμάμαι μόνο την ερώτηση από τον γαμπρό μου:

-Το χειρόφρενο , το κατέβασες;

- Μα αφού σου είπα να είναι το αυτοκίνητο έτοιμο …..

 Ε, ήθελα να προσφέρω στα λατρεμένα μου ανηψούδια, μια αξέχαστη βόλτα την οποία προφανώς πέτυχα.

Γιατί μετά από αυτό το πάθημα, την ίδια μέρα έπρεπε να κάνουμε άλλα δεκαπέντε χιλιόμετρα ανηφορικά για το εκλογικό δικαίωμα του ιδιοκτήτη του οχήματος…

…………………………………………………………………………

Στον Βασίλη τον Κώστα και την Ελένη, στον Βασίλη και την Στέλλα με αγάπη.

Θυμάται και ο Μάκης την ιστορία σαν να την έζησε, αλλά δεν τον αναφέρω μήπως φανεί…υπεράριθμος, στο πίσω κάθισμα !

Ευτυχώς, που τόσα χρόνια μετά, ζούμε όλοι και σήμερα ένα από αυτά τα ανηψούδια, έχει γενέθλια.

Προ ημερών και τα διδυμάκια μας.

 

 https://www.youtube.com/watch?v=OlKZN_OUans

 

 

 Αγαπημένα μου <<ανηψούδια>>, σας αγαπώ Πάντα!

 

 

 

 

 

 

23 σχόλια:

  1. Μνήμες Βαρβάρα μου γεμάτες νοσταλγία ανεξάρτητα από τις δυσκολίες ή τα προβλήματα που εμφανίστηκαν. Μου άρεσε η αφήγησή σου, όμορφη, ζεστή. Να είσαι καλά Βαρβάρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ αγαπητέ μου φίλε Γιάννη!
      Είναι ένα συμβάν...που μου είχε δημιουργήσει ντροπή μέσα μου δηλαδή, αλλά όλοι μας το θυμόμαστε με χιούμορ, αφού επιβιώσαμε!
      Έτυχε δε, το καθάρισμα του ελαιώνα και αυτό το κλαδί συγκεκριμένα, να μου ξαναφέρει τις μνήμες!
      Να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  2. Θεία μου ήταν υπέροχη η βόλτα μας !!!! για το τότε μια βόλτα με το αυτοκίνητο με την θεία μας κ τα ξαδέρφια μας ήταν ανεκτίμητη ανάμνηση !!!! Σε αγαπώ πολύ !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανεκτίμητη και αξέχαστη για όλους τους συμμετέχοντες, ακόμα και γι αυτούς που έτρεχαν με το νερό:)).
      'Ηθελε η Παναγιά μας, να γλυτώσετε! Κι η θεία σας μαζί!(γλύτωσε)...
      Σας αγαπώ!

      Διαγραφή
  3. Καμιά φορά καλοτυχίζουμε τη στιγμή για οτιδήποτε μας φαίνεται έξω απ’ τα συμβατά, χωρίς να πάει ίσως το μυαλό μας σε αυτό που αποτρέπει το χειρότερο. Φθαρτοί και πρόσκαιροι πορευόμαστε με όσα ο νους μας επιτρέπει ελπίζοντας πως σε δύσκολες στιγμές μόνο ένα θαύμα θα μας σώσει, αλλά πόσοι μπορούν να ξεπεράσουν αυτό που φαίνεται και να αγγίξουν την ουσία; Ευγνώμονες για όσα μας συμβαίνουν Βαρβάρα μου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Αννίκα, από εκεί ξεκίνησε η σκέψη μου!
      Από την εικονίτσα την ξύλινη που υπάρχει στο αυτοκίνητο πάντα. Ναι, θα μπορούσε να αποβεί ένα μοιραίο γεγονός, αφού το έγκλημα συνίσταται στην πράξη και στην παράλειψη, άκουσα κάποτε σε μια παρουσίαση βιβλίου και θυμάμαι την φράση. Εδώ η παράλειψη...του χειρόφρενου...στο οποίο όμως ουδέποτε στην πορεία των χρόνων, υπήρξε παράλειψη...
      Ευγνώμονες, πάντων ένεκεν!

      Διαγραφή
  4. Αχ αυτές οι αναμνήσεις αδέρφι μου που μας πάνε στην εποχή των νιάτων...και πόσο τυχερή είσαι που τις έχεις και που ανοίγεις το μπαουλάκι τους και τις βγάζεις εξω να σε συντροφεύουν με τις αξέχαστες στιγμές που έχεις ζήσει με την οικογένεια σου...είναι οι στιγμές τις ζωής που περνά και δεν ξαναγυρίζουν ποτέ οι ίδιες είναι μοναδικές!!!
    Σε ευχαριστούμε πολύ μικρή μου συνονόματη που τις μοιράστηκες μαζί μας!!!
    Μόνο ευχάριστες να είναι από εδώ και πέρα σε άλλα τόσα χρόνια που αν θέλει ο Θεός θα έχεις και εσύ δισσέγνονα..
    Σου το εύχομαι ολόψυχα αδέρφι μου καλο σου ξημερωμα🌙 την αγάπη μου πάντα ❤ 🌼🌻

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ αγαπημένη μου αδερφούλα!
      Για όλα τον πρώτο λόγο έχει ο ΘΕΟΣ!
      Ευτυχώς, η συναισθηματική αποθήκη έχει πληρότητα από εικόνες και συμβάντα. Για να αντλούμε δύναμη και γέλιο πολλές φορές, όπως στο συγκεκριμένο γεγονός,τώρα γέλιο, τότε...μάλλον ήταν για κλάματα, αλλά ας όψεται η προσευχή από τις αθώες ψυχούλες που είχα στο πίσω κάθισμα, χωρίς ζώνες ασφαλείας...Και πώς να τα έδενα, έξι? χαχαχαχα.Είπαμε το αδίκημα έχει παραγραφεί και μου έγινε μάθημα! Την αγάπη μου πάντα!!!

      Διαγραφή
  5. Όμορφη ανάμνηση, που όχι μόνο εσύ, αλλά και τα ανίψια σου σίγουρα θα θυμούνται. Και θα γελάνε, είμαι σίγουρος... αν και μέσα του θα δοξάζουν το Θεό, που είναι ακόμα ζωντανοί :) . Πέρα από αυτό όμως, το σημαντικότερο σήμερα , είναι ότι μας έδωσες μια ωραία ιστορία, την οποία απόλαυσα με ένα χαμόγελο στα χείλη, δοσμένη με άφθονο χιούμορ, αλλά και λίγη αγωνία για την κατάληξη της.
    Την Καλημέρα μου, αγαπητή μου φίλη, Βαρβάρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ μου Βασίλη, για όλα έρχεται η στιγμή της μνήμης!
      Θες τα γενέθλια για κάποια από αυτά, θες κάποια προηγούμενα θαύματα πάλι με το αυτοκίνητο που έχω γράψει παλιότερα και ημερολογιακά συνέπεσαν πάλι αυτές τις μέρες, μου έφεραν αυτό το αυτοσαρκαστικό γεγονός, έτσι σαν εξιλέωση πως πραγματικά...είχα άγνοια κινδύνου!
      Νιότη και άγνοια!
      Και χαρά και ενθουσιασμός και όλο αυτό...στα κρυφά, ε, πραγματικά κάναμε την βόλτα αξέχαστη!
      Να είσαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  6. χα χα γέλασα Βαρβάρα μου, αφού φθάσατε όλου σωοι και αβλαβείς. Μου θύμησες λίγο από Βέγγο "ξέρεις από βέσπα;" χα χα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ούτε από βέσπα Χελωνίτσα μου , ούτε από αυτοκίνητο:
      Πηγαίναμε για δίπλωμα κι έλεγε ο δάσκαλος: βάλε μπρος!
      Πρώτη φορά σε αυτοκίνητο, άντε να βάλεις μπρος :)))
      Χα χα χα...Τι να μας κάνουν τα σήματα στην οδική συμπεριφορά, όταν υπάρχει πλήρη άγνοια κινδύνου...
      Να είσαι πάντα καλά, καλή Ανάσταση να έχουμε!
      Φιλιά

      Διαγραφή
  7. Απολαυστική …περιπετειώδης ανάρτηση, γραμμένη με τρυφερότητα και με λεπτό χιούμορ!
    Θα μπορούσε να γίνει μια ταινία μικρού μήκους. Με χαρούμενα παιδιά που θα τραγουδούσαν αμέριμνα, αγνοώντας τον κίνδυνο από ένα μπλοκαρισμένο χειρόφρενο που σκούπιζε το δρόμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αχ...αυτή η κλαδούρα!
      Ευτυχώς που έχω το γνώθι σ΄ αυτόν (θαρρώ).
      Αν ζούσε ο άνθρωπος, θα του το θύμιζα σε κάθε ευκαιρία.
      Πάντως το καθήκον μου στην προσωπική εργασία το έκανα με το παραπάνω, άλλο που δεν γράφτηκε:)))
      Το πάθημα μάθημα αγαπητέ μου Άρη κι ευτυχώς που τώρα απλά γελάμε!
      Παιδιά ήταν γελούσαν, εγώ τι ήθελα και γελούσα...
      Η χαρά της νιότης, αυτό μόνο!
      Να είσαι πάντα καλά!!!

      Διαγραφή
  8. Χαχαχα... η άγνοια κινδύνου σώζει τελικά. Βαρβάρα μου, απόλαυσα την περιπετειώδη ανάμνησή σου, αν και μου κόπηκε λίγο η ανάσα στην αρχή της βόλτας σας 😀
    Τις ευχές μου στους εορτάζοντες. Να είστε όλοι καλά αγαπημένη μου Βαρβάρα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπημένη μου Μαρία, όλοι ρωτούσαν πως δεν το κατάλαβα από την αρχή!
      Η άγνοια ή σώζει...ή...
      Ευτυχώς, σωθήκαμε όλοι με μια όμορφη ανάμνηση!
      Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου!!!
      Απολαυστική η χρήση της σόδας:))
      ΝΑ ΕΊΣΑΙ ΠΆΝΤΑ ΚΑΛΑ!

      Διαγραφή
  9. Σίγουρα Βαρβάρα μου, στη βόλτα σας, είχατε αυτό που πιστεύω πως είχατε και ήταν μια ΘΕΊΑ προστασία!
    Αυτές οι τρελές νεανικές αναμνήσεις είναι που φέρνουν τέτοιες σκληρές μέρες το χαμόγελο και όχι μόνο στον εαυτό μας αλλά όταν ξέρουμε τόσο όμορφα να τις μοιραζόμαστε και στους γύρω μας!
    Πολλά ανοιξιάτικα χαμόγελα καρδιάς και ΑΦιλάκια σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπημένη μου Στεφανία, η πίστη τότε και τώρα και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι αγνές προσευχούλες από τους μικρούς μου συνεπιβάτες, συνέβαλαν τα μέγιστα θαρρώ.
    Απλά χρειάστηκαν σαράντα χρόνια, για να το καταχωρίσω στη μνήμη μου σαν επέμβαση Θείας Πρόνοιας.Κι όλο αυτό σε μια παράλληλη καταχώρηση...ημερομηνιών και επεμβάσεων εκτός ανθρωπίνων δυνάμεων.Ήθελε ο Θεός, τότε και πάντα ως τώρα...
    ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, καλή Ανάσταση με εσωτερική γαλήνη, αναφερόμενη στην ανάρτησή σου, αφιέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Poly wraio Thia ,singinithika, ke emeis sas agapame na to xerete.Filakia para polla

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αμοιβαίο , αγαπημένε μου Κώστα!
    Τότε, δεν γνώριζα...πόσο κινδυνέψατε εξ αιτίας μου.Μείναμε μόνο στην χαρά!
    Σας αγαπώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. χαχαχαχα ααααααααχ γλυκια μου
    αυτο το εχουν παθει πολλοι νεοι οδηγοι
    ακομα κ σημερα που εχει λαμπακι αναμμενο
    η προσευχη των μικρων παιδιων για πραγματα σημαντικα κ δικαια πιανει τοπο αμεσως
    τρεχει βολιδα στον Θεο ....... ζησατε μια περιπετεια που θα θυμουνται πανταααααααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έτσι είναι αγαπημένη μου Σοφία!
    Η προσευχή των μικρών παιδιών!

    Με αυτή την απάντηση , θέλω προς όλες τις αγαπημένες μου φίλες, εσάς και τους αγαπημένους φίλους κι επισκέπτες να ευχηθώ ολόψυχα να ζήσει ο καθένας κι η καθεμία,Ανάσταση ψυχική, όσο μπορούμε λόγω συνθηκών.
    Μέσα μας είναι απόρθητο φρούριο η ψυχή!
    Ας την προστατέψουμε κι ας ελπίσουμε στην ΑΝΆΣΤΑΣΗ!
    Ανάσταση είναι Ελπίδα!
    Σας ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανάλογη εμπειρία είχα και εγώ με τα δύο μικρά παιδιά μου στο πίσω κάθισμα!!!!!Μόλις είχα πάρει το δίπλωμα ,εντελώς άπειρη και σε δρόμο ανηφορικό και δύσκολο ακόμη και για έμπειρο οδηγό!!!! Που πας ρε καραμήτρο!!!!!Και μόνο που το ξανασκέφτομαι με λούζει κρύος ιδρώτας!!!
    Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση , με υγεία για όλους ! Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή