Ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας

      Αγαπημένες μου φίλες

      αγαπημένοι μου φίλοι

 

    Είναι η πρώτη ανάρτηση για την καινούργια χρονιά κι ας ήρθε ο Μάρτιος! 

   'Ήθελα η ανάρτηση να είναι ξεχωριστή κι έψαχνα κι έψαχνα θέμα που όλο και άλλαζε...

    Το θέμα μου τελικά είναι απόλυτα ξεχωριστό και δεν επιδέχεται σχολίων, απλά είναι εσωτερική μου ανάγκη να γράψω γι αυτό.

  Προς Θεσσαλονικείς Α΄13

΄΄Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. Εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι ᾿Ιησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ.΄΄

  Σήμερα ήταν για τον τόπο μας μια διαφορετική μέρα.

  Ψυχοσσάβατο και ο Θεός επέλεξε αυτή την ημέρα να μεταβεί στην αιωνιότητα ο δικός μας π.Ιωακείμ.

 Ο δικός μας, αφορά τον καθένα και την καθεμιά που σε κάποια στιγμή της ζωής του τον είχε γνωρίσει.

Ιερομόναχος, με καταγωγή κοντά από την Δημητσάνα, από το 1964 έζησε και υπηρέτησε πιστά την μητρόπολή μας .

 Στην γειτονιά μας, στην Αγία Μαγδαληνή, ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου η επίσημη ονομασία, αλλά για όλους μας είναι η Αγία Μαγδαληνή.

 Δεν θα γράψω πολλά, απλά δεν ήθελα να προσπεράσω τη μνήμη του με οποιοδήποτε άλλο θέμα.

 Μας γνώριζε όλους έναν έναν με τα προβλήματά μας , όποια κι αν ήταν αυτά και μόνο που συζητούσες μαζί του, ήξερες πώς η προσευχή του θα έφερνε άμεσα την καλύτερη λύση.

  Σήμερα , στον μητροπολιτικό ναό, απ΄έξω δεν ακουγόταν η νεκρώσιμη ακολουθία.

όμως οι παρευρισκόμενοι, μέσα τους σίγουρα θα σκέφτονταν μόνο καλά για τον ΑΝΘΡΩΠΟ  ΤΟΥΣ.

Γιατί τον νοιώθαμε δικό μας Άνθρωπο.

Όποιο πρόβλημα προέκυπτε που έχρηζε προσευχής, στον π.Ιωακείμ.

Έτυχε κι εμένα να με γνωρίζει από τα πρώτα χρόνια που ήρθε εδώ.

Σήμερα την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας, τηρήθηκε τόση σιωπή, τόση διακριτικότητα κι ευλάβεια από τον κόσμο που μόνο τα πουλιά στα φυλλώματα της δάφνης ακουγόταν, καθώς και τα πουλιά που βρίσκονται σε κλουβιά στον πεζόδρομο, στα μπαλκόνια.

 Διαφωνώ προσωπικά απόλυτα με τα κλουβιά, γιατί μου θυμίζουν το διήγημα 

:http://www.snhell.gr/kids/content.asp?id=144&cat_id=6

σήμερα όμως συμμετείχαν εκείνη την ιερή ώρα.

 Δεν θα γράψω πολλά, τα έχουν αναρτήσει στα κοινωνικά δίκτυα άνθρωποι κι ίσως χρόνια αργότερα, μάθουμε περισσότερα.

Κάποιες φωτογραφίες κράτησα διακριτικά από μακριά, έτσι για τη μνήμη του.

 

Ο λόγος του, πάντα φύτρωνε και στην  πέτρα, αυτό μου έφερε στο νου αυτή η εικόνα δίπλα στην μεγάλη κλειστή είσοδο.

 Και τα πολυάριθμα κουκουτσάκια , καρποί της πυκνόφυλλης δάφνης, πίσω από το τοιχίο, σκορπισμένα εδώ κι εκεί από μικρά παιδιά <<σπουργιτάκια>> τα ονόμαζε ο π.Ιωακείμ , που αμέριμνα έπαιζαν εκείνη την ώρα, κόβοντας και  σκορπίζοντας όλα αυτά τα μαυραδάκια, μου θύμιζαν ανθρώπους που εδώ κι εκεί τον έχουν γνωρίσει κι έχουν ωφεληθεί.

 Από σήμερα θα ακούει τις εκκλήσεις μας και θα προσεύχεται για μας χωρίς ώρες κοινής ησυχίας και ώρες που δεν θέλαμε να ενοχλήσουμε.

Από σήμερα, όπως έγραψε αγαπημένο μου πρόσωπο, θα απαντά στο ΄΄ τηλέφωνο ΄΄όλο το 24ωρο.

Ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας λοιπόν με τον ουρανό! Πόση...ευθύνη έχουμε !

Καλόν παράδεισο αγαπημένε μας Πατέρα Ιωακείμ!

 Η αγαπημένη μου Γεωργία, μου θύμισε να της βρω σε φωτογραφία μου, το άδειο του παγκάκι, μια μέρα μετά αφού είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

 Είχε απόλυτο δίκιο γιατί στη φωτογραφία, αν και Δεκέμβρης, διακρίνονται ανθισμένα ροζ τριαντάφυλλα.

     Αγαπημένε μας π. Ιωακείμ, για μας είσαι πάντα παρών στην καρδιά μας!

      Προσωπικά σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!

     Είμαι απόλυτα βέβαιη πως όσοι σε γνώρισαν ακόμα και στο ελάχιστο, λένε το ίδιο.

    ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ ΣΗΜΕΡΑ!

     ΑΙΩΝΊΑ  ΣΟΥ  Η  ΜΝΗΜΗ.