Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Μικρός Χριστός


Αποτέλεσμα εικόνας για σπουργιτι εικονες

Μικρό πουλί
τι μου χτυπάς το τζάμι επίμονο
στη  παγωνιά
και στης καρδιάς το καταχείμωνο;
Του θείου Βρέφους γέννηση
μου φέρνεις μήνυμα
εικόνα του  μικρού  ΧΡΙΣΤΟΎ
το ταπεινό προσκύνημα
Στρώνω τραπέζι στη γωνιά
με λίγα ψίχουλα
 Μ΄ΑΓΑΠΗ να τα μοιραστώ
με σένανε και τον Χριστό.




 Αμερικανική δέντρο σπουργίτι — Φωτογραφία Αρχείου #1990123
Οι δυο φωτογραφίες, δανεισμένες από το διαδίκτυο.

................................................................................................
  Είναι ένα ακόμα αυθόρμητο μικρό επίκαιρο ποίημα της παπαδοκόρης  και θέλει και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας!
 Ήδη έχει δοθεί και θα  απαγγελθεί στην Χριστουγεννιάτικη  γιορτή του δημοτικού σχολείου του χωριού μας, μπροστά από τα πεύκα  στο βάθος της φωτογραφίας και σε γειτονικό μας χωριό όπου ζει η ποιήτρια.

Μου θύμισε αυτό εδώ το ατελείωτο καδράκι, εποχής του ΄80, που μάλλον  θα στολίσει στο μέλλον τον τοίχο της Αννούλας, αν το θέλει και αν...η γιαγιά πιάσει την ξεχασμένη βελόνα κεντήματος.Άλλο θέμα αποτελεί αυτό με μουλινέδες και κλωστές...
  Πάντως τα σπουργιτάκια με τα ψίχουλα, ταίριαζαν στην μνήμη μου και το αναζήτησα...στο πατάρι των αναμνήσεων...το κοριτσάκι στο χιόνι , να ρίχνει  ψίχουλα στα σπουργίτια...
.............................................................................................................................................
  Αλλά...το σεντούκι των αναμνήσεων, έχει όγκο, και αφού το αναζήτησα...εις μάτην....
σκέφτηκα:ας το πάρει το ποτάμι, δανείστηκα και αυτή τη φωτογραφία από το διαδίκτυο και σας χρωστώ εικόνες, όταν το βρω....
 Έψαξα και  στο διαδίκτυο μήπως το βρω αν και πολλές φίλες θα το έχετε σίγουρα κεντήσει, ήταν γνωστό σχέδιο της εποχής,
Αποτέλεσμα εικόνας για ΠΙΝΤΕΡΕΣΤ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΤΑΜΙ

Παράλληλα , σας έχω κάποια σπουργιτάκια στα κλαδιά του δένδρου, και κάτι επίσης ατελείωτο, για να πειστείτε ότι ναι έψαξα...
                        Ωχ!!!πολλή δουλειά περιμένει...στα  ατελείωτα από το μακρινό παρελθόν!
Και μία ακόμα φωτογραφία του αγαπημένου μου χωριού, με την καινούργια μου φωτ.μηχανή αφού ήρθε πριν σταλεί το αίτημα....
Δεξιά ο Άθωνας του Αγ. Όρους με κάτι που σήμερα έμαθα:το ύψος του είναι 2000 μέτρα συν τα χρόνια του Χριστού 33, ίσον 2.033 μέτρα.Έτσι δεν θα το ξεχάσετε ποτέ!
 ......................................................................................................................................................................

 Συνενώνω και ένα δικό μου θέμα που στο τέλος έχει μια ίδια έκφραση.


                                      Πίσω από τα σίδερα

-Αρκουδάκι, γιατί είσαι πίσω από τα σίδερα;
-Προσπαθώ  να νιώσω πως είναι να  ζουν παιδικές ψυχούλες πίσω από κάγκελα φυλακής.Να βλέπουν μόνο γκρίζους τοίχους.Να μην μπορούν να γνωρίζουν τι είναι φως ,τι είναι αέρας , τι είναι χρώμα...
-Τι λες  τώρα;δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο στον πολιτισμένο κόσμο!
-Μα νομίζω πως συμβαίνει.στις πτέρυγες των φυλακών που είναι οι μητέρες. Εκείνα τα παιδιά σκέφτομαι και τις μητέρες τους βέβαια , γιατί...ποιος ξέρει...ίσως να βρέθηκαν εκεί...για τα παιδιά τους...

 


Σκέφτομαι να οργανώσω μια εκστρατεία!
Να ψάξω να βρω όλα τα λούτρινα ζωάκια που έχουν οι άνθρωποι στις αποθήκες, στις καλαθούνες, στα κουτιά ή στα πατάρια.  Ή πεταμένα σε κάποια γωνιά.Να τα πάρω μαζί μου!
Να ευαισθητοποιηθούν και να ακολουθήσουν  όλα , γιατί ο σκοπός μου είναι ιερός.
Ίσως στο δρόμο μας βρούμε και κάποιο πλαστικό  αυτοκίνητο ή φορτηγό η τρακτέρ και να ανεβούμε στην καρότσα του, γιατί ο δρόμος μας είναι μακρύς.
Εκείνο το αρκουδάκι του cajoline το θυμάστε;Θα βοηθήσει όλα  τα ζωάκια να είμαστε καθαρά και αρωματισμένα.
Και όταν συγκεντρωθούμε όλα τα ζωάκια του δάσους, ελεφαντάκια,αρκουδάκια,κουνελάκια, λαγουδάκια, κοάλα και όσα ακόμα  έχουν διάθεση να μας ακολουθήσουν, θα ταξιδέψουμε μακριά και θα εισβάλουμε νύχτα νύχτα  στα κελιά των φυλακών, όπου υπάρχουν μητέρες με βρέφη και μικρά παιδάκια.
Ξέρετε,εκείνα τα παιδάκια δεν έχουν φίλους...Και που να τους βρουν τους φίλους μέσα στα σίδερα και πίσω από βαριές σιδερόπορτες;
Θυμάστε την Πατατίνα που είχε η Βάλια στο καφέ της Χαράς; Ήταν η καλύτερή της φίλη!
Έτσι κι εμείς θα πλαισιώσουμε με την αγάπη μας τα μικρά παιδάκια.
Θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους. Θα τα ακούμε με προσοχή.
Θα ακούμε τα κλάματά τους, τα όνειρά τους, τις χαρές και τις θλίψεις τους.Γιατί τα παιδιά είναι παιδιά, όπου και αν βρίσκονται.
Πως να είναι τάχα τα όνειρα ενός μικρού παιδιού στη φυλακή; Πως να ξέρει από όνειρα , αφού δεν έχει δει ποτέ του τον έξω κόσμο;
Ε, να, εμείς που έχουμε περάσει τόσα πολλά μέσα στον κόσμο, μέσα σε οικογένειες με μικρά παιδιά που τα έχουν όλα, θα τους διηγούμαστε ιστορίες. Θα τους λέμε ακόμα και για το πως φτάσαμε μέχρι εκεί και από που περάσαμε.
Από δάση, από λίμνες, από γέφυρες και από ποτάμια .Θα τους λέμε για τον σιδηρόδρομο με τα βαγόνια του  και για τα αεροπλάνα.Μπορεί να ακούνε τον θόρυβό τους και να τρομάζουν.Θα προσπαθήσουμε να τους εξηγήσουμε και να μάθουν. Να μην φοβούνται τα αεροπλάνα.Να τα βλέπουν  και να χαίρονται !Και με τα μικροσκοπικά χεράκια τους να τα χαιρετούν, όπως έκαναν πριν από χρόνια τα παιδάκια, όταν έβλεπαν να περνά κάποιο λεωφορείο!Να μάθουν πως πετάνε ελεύθερα σαν τα πουλιά με τα φτερά τους.
Να τους μιλήσουμε για τα διαβατάρικα πουλιά όπως τα χελιδόνια!
Γι αυτά που αφήνουν τη φωλιά τους  και ταξιδεύουν σε πιο ζεστά μέρη.Για τις έρημες φωλιές στα κλαδιά των  δέντρων και στις σκεπές των σπιτιών.
Για την άνοιξη και τον χειμώνα.Για το φθινόπωρο αλλά και το καλοκαίρι.Για τις απέραντες θάλασσες  και για τα καράβια, που ταξιδεύουν άνθρωποι και εμπορεύματα με μεγαλύτερη σιγουριά και ασφάλεια  και από αυτή της στεριάς.
Για τον Άγιο Νικόλαο που είναι ο βοηθός τους.

Θα μιλήσουμε στα παιδάκια για την γέννηση του Χριστού μας  που δεν βρήκε χώρο να γεννηθεί πουθενά , παρά σε μια φτωχή μακρινή φάτνη.
Κι εμείς τα ζωάκια- τα ζωάκια εκείνης της εποχής δηλαδή - τον ζέσταναν με τα χνώτα τους τις κρύες νύχτες.
Το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς με τα παιδάκια που θα βρούμε. Για μας το κάθε παιδάκι θα είναι ένας μικρός Χριστός.
Φυλακισμένα από τους νόμους των ανθρώπων.Και όταν τα παιδάκια γίνουν τριών ετών τα χωρίζουν από τις μητέρες τους κι εκείνες συνεχίζουν να εκτίουν την ποινή τους. Και όταν θα αποφυλακισθούν οι μητέρες, άσχετα με τις υποσχέσεις που έχουν ακούσει, μπορεί να μη βρουν ποτέ τα παιδιά τους.
Βέβαια, τα παιδάκια λένε πως δεν έχουν μνήμες από αυτή την ηλικία.Μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς τη μνήμη τους.
Θα έχουν όμως μνήμες οι μητέρες και θα είναι αυτό που θα τις κρατήσει ζωντανές.
Έτσι είναι οι νόμοι.
Οι νόμοι είναι κανόνες.
Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις.Αλλά οι εξαιρέσεις δεν είναι κανόνας.
Κάποια από εμάς θα μείνουμε μέσα στα κάγκελα ακόμα και αν φύγουν τα παιδάκια.Για να συντροφεύουμε τις μαμάδες.Είμαστε οι φίλοι των παιδιών τους. Μαζί μας θα κάνουν κι εκείνες όνειρα.
Θα ακούνε από μας ,τα φυλακισμένα μυστικά των παιδιών τους. Και σε μας θα δίνουν την αγκαλιά τους και τα χάδια τους που ανήκουν σ΄ εκείνα.
Γιατί τα παιδάκια βγαίνοντας στον κόσμο μπορεί να μην είναι τυχερά όπως η μικρή Μυρτώ του βιβλίου της κ.Ελένης Φωτίου :και το όνομα αυτής Μυρτώ

 Γιαυτό ας μη χασομεράμε!
Σύνθημά μας: εκστρατεία όλο τον χρόνο!όχι μόνο τις γιορτές!
Α, ναι!στον δρόμο μας θα αφήνουμε χαρτάκια με συνθήματα και διευθύνσεις, κάτι σαν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού!Αν και όποτε βρεθούν από ανθρώπους ή από άλλα ζωάκια!Τα μηνύματα θα γράφουν για όλες αυτές τις ανάγκες!Για όλο τον χρόνο!Όχι μόνο για τις γιορτές!
- Είμαστε έτοιμοι:
-Ναι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Η αφορμή  δόθηκε από τις φυλακές Ελεώνα, με Έψιλον, από την λέξη ΄Ελεος

.http://xeblogarisma.blogspot.gr/

 ......................................................................................................................................................................

                                         ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΑΝΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ ! 
 Σχετική εικόνα

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2017

Καλό μήνα !


  Αγαπημένες μου φίλες
  αγαπημένοι μου φίλοι
  Το σημερινό θέμα είναι τελείως διαφορετικό από όσα σας έχω συνηθίσει!
  Θα ήθελα να αφιερώστε (όταν έχετε) λίγο από τον χρόνο σας και να διαβάστε και να δείτε τις παραπομπές που παραθέτω.
   Θα σας παρακαλούσα δηλαδή να τις δείτε και μετά να γράψετε αν θέλετε σχόλιο!
   Έχουν τη σημασία τους!
...................................................................................................................................................

 Η εικόνα της Αγ.Βαρβάρας , βρίσκεται σε κεντρικό ναό του τόπου, όπου συχνά θα ακούτε τα τελευταία χρόνια για τα εν λόγω μεταλλεία!



Τα περιγράμματα είναι φτιαγμένα από τα διάφορα είδη ορυκτών της περιοχής.
.........................................................................................................................................................
   Η ΓΈΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΆΝΑΤΟΣ είναι δυο από τα γεγονότα -θαύματα που...όλοι πιστεύουν πως ανήκουν στην δικαιοδοσία του ΘΕΟΎ!
 Γιατί και η ενδιάμεση..πορεία της Ζωής μας, να μην ανήκει ΣΕ ΕΚΕΊΝΟΝ;
 Και για όσους από μακρυά....φωνάζουν:ΚΛΕΊΣΤΕ τα μεταλλεία, καλό θα είναι να έρθουν να δουν από κοντά!
 Ο αληθινός πλούτος είναι στις ψυχές των ανθρώπων.
 Ο υλικός πλούτος όμως ,που μπορεί να θρέψει ανθρώπους με την τίμια εργασία τους  τουλάχιστον για το κομμάτι της δικής μας γης γεωγραφικά, βρίσκεται στο υπέδαφος!
 Ποιανού είναι το υπέδαφος;
 Ποιανού είναι το νερό, ποιανού ιδιοκτησία είναι ο αέρας που αναπνέουμε και ζούμε ; ποιανού ιδιοκτησία είναι ο ήλιος μας; το πράσινο, η φύση, τα ποτάμια;

 Ο πλούτος μας είναι κάτω από τη γη, στα έγκατά της!
 Μας ευλόγησε ο ΘΕΌΣ να έχουμε στο υπέδαφος τόσα χρήσιμα μεταλλεύματα, που ακόμα και η στρατιά του Μ.ΑΛΕΞΆΝΔΡΟΥ, από αυτά τα μεταλλεύματα έκανε τις πανοπλίες της , για να κατακτήσει τους ΠΈΡΣΕΣ!
ΧΙΛΙΆΔΕΣ χρόνια.... και ακόμα αυτή η γη έχει για όλους!
Η ΓΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΈΛΗ!
...............................................................................................................................................
 
Γιατί τάχα να μην μπορεί  να συνυπάρξει η μεταλλευτική δραστηριότητα, παράλληλα με τον τουρισμό;
 Και οι μεν και οι δε έχουν το δικό τους δίκιο!
 Ποια είμαι εγώ που θα κρίνω!προσωπικές σκέψεις γράφω..από τα λίγα μου περπατήματα στον τόπο εκείνον.
 Η πρώτη μου εντύπωση:
 ΜΕΓΆΛΑ όμορφα σπίτια..κλειστά, άδεια από ανθρώπους..Έφυγαν στις πόλεις ή στη ξενιτειά...αφού ΚΆΠΟΙΟΙ  ΔΕΝ τους επέτρεπαν να ζήσουν και να εργαστούν στον δικό τους τόπο!
Δεύτερη εικόνα:μιλώντας με ανθρώπους που συναντώ στο δρόμο μου -το ξέρετε πως είμαι ...της επικοινωνίας- συνάντησα  ανθρώπους από Χανιά , από Κύπρο, από Πελοπόννησο, από άλλα μέρη της ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ μας , που η εργασία τους έκαμε να κάνουν τόπο τους , αυτόν τον τόπο!
Άρα...ο τόπος...έχει ψωμί για όλους!!!
Λέτε οι Ίδιοι  οι άνθρωποι να μην αγαπούν τον δικό τους τόπο: το τόπο των πατέρων τους και των προπάππων τους; μήπως..αγαπούν αυτόν το τόπο...περισσότερο οι κάθε λογής κουκουλοφόροι και μη;
Απλές σκέψεις μου εκφράζω!
ΑΠΑΝΤΉΣΤΕ μου, ΜΌΝΟ σε αυτό!!!!
Αν οι ξενόφερτοι κουκουλοφόροι, αγαπούν τόσο πολύ...αυτό το συγκεκριμένο φυσικό περιβάλλον που οι ντόπιοι, που γεννήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν και συνεχίζουν να ζουν και ν΄αναπνέουν τον αέρα του, δεν αγαπούν!
Όλα αυτά...τα σκέφτομαι..την ώρα που με το καροτσάκι, κάνω βόλτες την εγγονούλα μου, και θέλω να αφήσω τι σκέψεις μου γραμμένες να τις διαβάσει όταν θα μπορεί.
Θα  ήθελα η εγγονή μου να ζήσει και να μεγαλώσει ναι σε αυτόν τον τόπο!τον τόπο μας!!!
είναι ένας ευλογημένος τόπος!!!
ΑΚΌΜΑ και τα πετραδάκια στην παραλία Στρατωνίου, το κεντρικό τόπο των μεταλλείων....ακόμα και τα πετραδάκια,,έχουν χρώμα ...ροζ!!!η ΕΛΠΊΔΑ!!!και πράσινο!και καφέ  και πολύχρωμα!!τέτοια χρώματα..δεν έχω συναντήσει αλλού!

Με αυτά λοιπόν τα πετραδάκια...τόλμησα να δημιουργήσω το πρώτο μου πετρωτό!
Τι να κάνουμε, η αγαπημένη μας Χαρά..-.(βλ.προηγούμενο θέμα) -μας κόλλησε....με πετρωίωση!Ξέρετε...είναι μεταδοτική αυτή η ίωση!Αντιβιοτικά μας; η αντίστοιχη προσπάθεια πετροθεραπείας!
Έφτιαξα ένα τρυφερό θέμα για να το θυμάται η εγγονούλα μου!με τα πρώτα μου πετραδάκια...από την παραλία Στρατωνίου...την πρώτη φορά που πήγα εκεί!
Θέμα:μητρικός θηλασμός!
 

τα χρώματα και τα υλικά χωρίς καμιά παρέμβαση παρά μόνο σπρέι στο τέλος.

....................................................................................................................
Είναι όμορφος τόπος!
Όλος ο τόπος μας είναι ευλογημένος και ζηλευτός!
 ....................................................................................................................
............................................................................................................................................
  Ένα απ΄ αυτά τα μεσημέρια, κοντά στην εκκλησία, άκουσα πένθιμη καμπάνα.Κάναμε βόλτα πολύ κοντά στο ναό, όπου σταμάτησε ένα αυτοκίνητο με άγνωστες πινακίδες. Κάποιοι γέροντες, έτειναν το χέρι τους στον άνδρα που βγήκε από το αυτοκίνητο.Πλησιάζοντας, ρώτησα: είστε από εδώ;
-Όχι, έρχομαι από Αθήνα!ο πατέρας μου ήταν Πελοποννήσιος αλλά έζησε εδώ και ήταν η τελευταία του επιθυμία να κηδευτεί εδώ!Εδώ αναπαύεται και η μητέρα μου.
 Προχώρησα συγκινημένη....Άνθρωποι που έζησαν εδώ... και άφησαν επιθυμία τους τα ταφούν εδώ!
 Αγαπημένη μου Αννούλα, όταν μεγαλώσεις έχεις να ακούσεις πολλές ιστορίες!όχι μόνο από διηγήσεις αλλά και βιώματα από τον άλλο σου παππού μέσα στις στοές! Από μέσα!
Σκέφτομαι αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αντιδρούν χωρίς να γνωρίζουν , σκέφτομαι λοιπόν αν γνωρίζουν πως βγαίνει το ψωμί ή πόσο κοστίζει ένα ψωμί στον φούρνο του κ.Περικλή ή στον παραδοσιακό φούρνο του Θάνου.
 Είμαι απόλυτα βέβαιη πώς δεν γνωρίζουν γιατί δεν τους χρειάστηκε!γιατί αυτοί και κάποιοι άλλοι, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, ίσως να τρέφονται με έτοιμο παντεσπάνι!
..................................................................................................................................................................
 Θαυμάζω την ΑΝΑΤΟΛΉ,στον ΆΘΩΝΑ!Δεν περιγράφεται με λόγια!
 Και δεν μπορεί να απαθανατιστεί σε φωτογραφίες γιατί είναι κόντρα στον ήλιο!
 Αν η εγγονούλα μου μπορούσε να μιλήσει,θα έλεγε: μα γιαγιάκα μου,  για μένα  η ΑΝΑΤΟΛΉ  μου,  είναι ο ΆΘΩΝΑΣ!














Ποιο ανθρώπινο χέρι η ποια εξουσία μπορεί να σβήσει τον ήλιο από τον πρωινό του περίπατο πάνω στην κορυφή του Άθω;

 Ποιο ανθρώπινο χέρι μπορεί να σβήσει τη χρυσή επιφάνεια ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα όταν χαράζει; ούτε καν να τη ζωγραφίσει μπορεί.


  Αυτές τις σκέψεις κάνω οδηγώντας το καροτσάκι με το κοριτσάκι μας σε άγνωστους δρόμους που όμως γίνονται γνωστοί!Και κρατάμε φωτογραφίες και σκέψεις!για να υπάρχουν!
 Διάλεξα να γράψω αυτές τις σκέψεις μου αυτόν τον μήνα πού είναι μία από τις γιορτές της!Γιατί η δική της γιορτή είναι το καλοκαίρι!Έτσι θα έπρεπε να είναι αλλά δεν μας πειράζει!ας γιορτάζει δυο φορές!
 Και διάλεξα επίσης να γράψω γιατί τον προηγούμενο μήνα γιόρταζαν οι τοπικοί άγιοι της Στρατονίκης!ο Άγιος Σέλευκος και η Αγία Στρατονίκη!Εικάζω πως έτσι ονομάστηκε το χωριό, στη χάρη της!
http://www.saint.gr/1041/saint.aspx

Το παλιό  όνομα του χωριού  είναι ΄Ισβορος και για την ιστορία , η πρώτη γυναίκα του Γιώργη Ζορμπά, (Αλέξη), ήταν η δεκαπεντάχρονη Ελένη, κόρη του εργολάβου στα μεταλλεία όπου και ο ίδιος εργαζόταν και την έκλεψε!Έζησαν μαζί  στο γειτονικό Παλαιοχώρι, και απέκτησαν πολλά παιδιά , οπότε όταν το 1909 η γυναίκα του πέθανε,  εκείνος εγκατέλειψε το χωριό  και τη συνέχεια διαβάστε την στις παραπομπές που σας δίνω. Στο μέλλον, γνωρίστηκε στο άγιο Όρος και έγινε φίλος με τον Ν.Καζαντζάκη, μέχρι το τέλος.'Ετσι μετά τον θάνατο του πρώτου στη Σερβία, όπου ξαναπαντρεύτηκε, μετά...γράφτηκε το έργο ..

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82_%CE%96%CE%BF%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%82.

 Για την ιστορία και πάλι, στην εποχή που εργαζόταν ο Ζορμπάς στα μεταλλεία, υπήρχαν 600 φούρνοι-καμίνια μεταλλευμάτων.Θα το διαβάσετε στην τελευταία παραπομπή. Αξίζει τον κόπο.

 https://youtu.be/zgfknyPAZ98


Κι εδώ μια δημοτική βρύση, της εποχής που ανέφερα, με επιγραφή:
   ΤΗΝ ΕΚΑΜ Ο ΓΡΥΠΑΡΗΣ ΔΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗ ΒΡΥΣΗ
    ΕΥΧΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΧΑΡΊΣΗ
.............................................................................................................................................................
 Αυτές τις μέρες, που ξαναρίχνω μια ματιά στο γραπτό μου, ήδη...ετοιμάζονται πάλι απολύσεις.
 Αν ο κάθε εργαζόμενος συντηρεί μια τετραμελή οικογένεια, φανταστείτε το μέγεθος του προβλήματος που θα δημιουργηθεί για μια ακόμα φορά σε δυο χιλιάδες ανθρώπους .Στην ουσία δύο μεγάλα χωριά ακόμα ερημώνονται...
Δεν είναι μόνο ο μαρασμός των χωριών, είναι ο μαρασμός των ανθρώπινων ψυχών των ίδιων και των παιδιών τους.Είναι η διάλυση των ονείρων τους! Είναι το δικαίωμά τους στην εργασία, στον τόπο τους!
............................................................................................................................................................
 Επανέρχομαι στην αρχική μου εικόνα που έχει δημιουργηθεί με ευλάβεια με πίστη με υπομονή από κάποιους πιστούς τεχνίτες!με πετραδάκια του ευλογημένου υπεδάφους! Η αγία Βαρβάρα είναι πάντα προστάτιδα του πυροβολικού και προστάτιδα των μεταλλείων!Το γνώριζα από έφηβη, όταν τα καλοκαίρια, μαθητές και μαθήτριες βρίσκαμε εργασία στα άλλα μεταλλεία του νομού μας, στους Ελληνικούς Λευκόλιθους!Από κει πάλι...γενιές και γενιές έζησαν και ζουν!
'Εχω την πίστη πως η Αγία που είναι προστάτιδά τους θα προστατέψει τους ανθρώπους του μόχθου!


ΔΕΝ ΖΉΤΗΣΑΝ ΤΊΠΟΤΑ ΆΛΛΟ από το να μπορούν να εργάζονται και να ζήσουν στον τόπο τους!


http://politesaristoteli.blogspot.gr/2016/11/blog-post_6.html

ΑΦΙΕΡΏΣΤΕ λίγα λεπτά και δες τε με προσοχή το βίντεο  που περιέχεται εδώ!

https://www.metalleiachalkidikis.gr/metalleia-chalkidikis-metalleftiki-istoria-archaiotita.html


 http://www.hellas-gold.com/blog/metalleia-kassandras/107-metalleia-kassasndras-istoria-2500-etwn
 Τα πετραδάκια μου, από την δεύτερη  ασπρόμαυρη υπέροχη φωτ..της παραλίας!

  Αγαπημένες μου φίλες...αυτή τη φορά...δεν έπλεξα...σας ..περιέπλεξα...αλλά καλό είναι να συνδυάζουμε το τερπνόν μετά του ωφελίμου!
Δεν γνωρίζω σε πόσα λεπτά διαβάζεται η ανάρτηση, αγαπημένη μου Γιάννα(Syros), για σένα το γράφω, αλλά σίγουρα αν διαβάστε όλες τις παραπομπές, κάτι θα σας έχει μείνει!!!
Κι επειδή είναι και η δική μου ονομαστική γιορτή αυτόν τον υπέροχο μήνα , αντί κεράσματος....πω πω..τι σου είναι η ζωή, η ανάρτηση γράφεται αρχές Νοέμβρη...και...δέχομαι...πρωινή έκπληξη την εγγονή μου...με τα κεράκια της γιαγιάς!ήταν τόσα πολλά που μέχρι να ανάψουν τα λίγα πιο κάτω από εξήντα, έσβηναν τα πρώτα που άναψαν νωρίς και κάλυπταν με ροζ κρούστα την επιφάνεια!'Ομως τι καλύτερο κέρασμα!!Μάλιστα....ακριβώς την ώρα που διάβαζα για τη διώρυγα του Ξέρξη για να μην σας γράψω ανακρίβειες, ακριβώς εκεί από τα πολλά κεράκια δημιουργήθηκε η διώρυγα στο υπέροχο σοκολατένιο γλυκό!
και από πλάγια.....φαινόταν όλα σε μια γλυκιά καμπύλη σαν την ίδια την γλυκιά ζωή!
Σάμπως τι είναι η ζωή καθενός μας πέραν από μια καμπύλη που περνά τόσο γρήγορα!
Μακάρι όλα να είχαν χρώμα ροζ!
.....................................................................................................................................

ΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΦΩΣ

Νυχτωμένοι στρατοκόποι,
στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,
σάν τί νά 'ναι πού ζητᾶτε;
Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι
μές στό σκοτεινό στρατί
τ' ἀνηφορικό, γιατί,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

Νά! Σέ λίγο ἀρχίζει ἡ μπόρα:
Σύγνεφα, βροντή, καπνός·
καί τό λιγοστό ἀστροφῶς,
πού σᾶς σιγοφέγγει τώρα,
ὅπου νά 'ν' κι αὐτό θά σβήσει.
Καί σεῖς τρέχετε, γυρνᾶτε,
λές καί βιάζεστε νά πᾶτε
σέ νυχτερινό μεθύσι.

Τόσος δρόμος, τόσοι κόποι!
Σάν τί νά 'ναι πού ζητᾶτε
στά σκοτάδια πού γυρνᾶτε,
νυχτωμένοι στρατοκόποι;

- Τί ζητᾶμε; Φῶς, διαβάτη:
Εἶν' ὁ πόθος ὁ βαθύς
κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς.
Σάν ποιό νά 'ν' τό μονοπάτι
πού στό φῶς θέ νά μᾶς φέρει;
Ἄχ! κανείς μας δέν τό ξέρει.

Φῶς ζητᾶμε, Φῶς, διαβάτη.                         

Πήραμ' ἕνα γιδοστράτι
καί χυθήκαμε στά σκότη
ἀπ' τήν πρώτη μας τή νιότη.
Καί ζητᾶμε κι ὅλο πᾶμε
κι ὅσο πᾶμε καί ζητᾶμε.

Πόσα χρόνια πᾶνε τώρα;
Χίλια; Δυό χιλιάδες; Τρεῖς;
Μέτρησέ μας τα ἄν μπορεῖς.
Μέ τήν ἴδια πάντα φόρα,
στό σκοτάδι, στ' ἀστροφῶς,
τριγυρνᾶμε σάν ἀλῆτες,
νυχτωμένοι παρωρίτες,
καί γυρεύουμε τό Φῶς.

Πήγαμε στή Βαβυλώνα,
στό Θιβέτ, στήν Καρχηδόνα,
στῆς Αἰγύπτου τίς ἐρμιές.
Μᾶς ἐμάθαν ὅλ' οἱ δρόμοι
κι ὅλες οἱ νεροσυρμές
ὥς τήν Κίνα κι ὥς τή Ρώμη.

Τϊποτα! Νεκρές ἐλπίδες!
Δέν ἐβρήκαμε παρά
λιγοστές χλωμές ἀχτίδες.
Φῶς ζητᾶμε, Φῶς, διαβάτη.
Ξαναπαίρνουμε φτερά
καί πετᾶμε νύχτα-μέρα
ἀπ' τό Νεῖλο στόν Εὐφράτη
κι ὥς τίς θάλασσες κι ὥς πέρα.

Τρέξαμε στό Καπιτώλιο
καί στό βράχο τόν αἰώνιο
κι ἀνεβήκαμε κι αὐτές
τοῦ Ὀλύμπου τίς κορφές.

Μά κι ἐδῶ ἡ χαρά σάν πρῶτα
σβήστηκε σάν λευκαφρός:
Ἦταν φῶτα, χίλια φῶτα,
μά δέν ἤτανε τό Φῶς...
Καί κινήσαμε καί πάλι
καί ριχτήκαμε ξανά
στά λαγκάδια, στά βουνά,
στά σκοτάδια καί στήν πάλη.

Καί γυρνᾶμε σάν ἀλῆτες,
νυχτωμένοι παρωρίτες,
στό σκοτάδι στ' ἀστροφῶς.
Ἄχ! πονόψυχε διαβάτη,
πές ἐσύ, ποιό μονοπάτι
θά μᾶς φέρει πρός τό Φῶς;

- Κουρασμένοι στρατοκόποι,
πού σᾶς εἶδαν τόσοι τόποι,
πού σᾶς θόλωσαν τό μάτι
καταιγίδα, ἀνεμοζάλη,
δίψα, θλίψη, φόβος, μπόρα,
πάρτε καί τό μονοπάτι
τό φτωχό, πού θά σᾶς βγάλει
πρός τῆς Βηθλεέμ τή χώρα.

Εἶν' τό ἴδιο τό στρατί
τό ματόβρεχτο πού φθάνει
στό μαρτυρικό στεφάνι
κι ὥς τό Γολγοθᾶ κρατεῖ.
Ἀκλουθᾶτε το, ἀκλουθᾶτε:
Ἀπ' τή φάτνη ὥς τό Σταυρό
μπόρεσα κι ἐγώ νά βρῶ
τ' ἄυλο Φῶς π' ἀναζητᾶτε.

Γ. Βερίτης

Καλό μήνα Δεκέμβριο και με το καλό να ετοιμαστούμε να υποδεχθούμε στις ψυχές μας   τ΄ΑΥΛΟ ΦΩΣ!
 Y.γ.
Να ευχαριστήσω την φίλη μου (παιδική -νυν και αεί )για την φωτογραφική της μηχανή, τον τελευταίο καιρό σχεδόν ...κατάχρηση της αγάπης της κάνω, αλλά μέχρι να βάλει προτεραιότητα ο άγιος Βασίλης στα αιτήματά μου, θα τη δανείζομαι ,γιατί είναι κρίμα να χάνονται αυτές οι ανατολές!


Και ακόμα, προτείνω αν μπορείτε να αποκτήσετε το υπέροχο πρωτότυπο βιβλίο βίβλου και κατασκευών:ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ ΣΤΗ ΒΗΘΛΕΈΜ!Είναι το πρώτο βιβλίο της εξαίρετης
 κ. Κατερίνας Δανδουλάκη- Χιόνη!
Απευθύνεται σε μικρά και μεγάλα παιδιά με κατασκευές που μπορείτε να κάνετε μαζί τους!
Αναζητείστε το https://www.politeianet.gr/books/9789604952120-dandoulaki-chioni-katerina-athos-christougenna-sti-bithleem-265619

Προσωπικά ενθουσιάστηκα !!!το προτείνω ανεπιφύλακτα!