........ένα κερί δεν χάνει τίποτα απο την λάμψη του άν μεταδώσει το φώς του σε ένα άλλο.....κι εχω πάρει πολλές φορές φώς απο τα δικά σας κεράκια, καιρός λιγο απο αυτό να ανταποδώσω......
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013
Ανάρτηση αφιερωμένη σε ένα φίλο!
Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013
Το χωριό μου γιορτάζει!
το χωριό μου............
Κάθε που αναφέρομαι σε αυτό, αυτόματα στο μιαλό μου δημιουργείται η λέξη: ρίζες!
Και λέγοντας ρίζες, τα τελευταία χρόνια ο νούς μου ανατρέχει σε κάποιο θεατρικό που είδα σε σχολείο του τόπου μου και είναι τόσο όμορφο που θέλω να το μοιραστώ μαζί σας!
΄Εψαξα πολυ, γιατι δεν γνώριζα τον τίτλο...τελικά σκέφτηκα το blog του σχολείου και την εποχή που το είδα.
και βρέθηκε :
ΤΙΤΛΟΣ: ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΔΙΝΕ
http://gnosi2dim.blogspot.gr/2011_06_01_archive.html
"Το δέντρο που έδινε" δραματοποιήθηκε από τους μαθητές της Β2 τάξης
Μια
φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά...και αγαπούσε ένα αγοράκι. Κάθε
μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι
και έπαιζε τον βασιλιά του δάσους...Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε
κούνια στα κλαδιά της, κι έτρωγε μήλα, παίζανε και κρυφτό κι όταν το
αγόρι κουραζόταν αποκοιμόταν στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε την μηλιά πάρα πολύ κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη....
Μα
πέρασαν τα χρόνια και το αγόρι μεγάλωσε και πολλές φορές η μηλιά έμενε
μοναχή...Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στην μηλιά κι η μηλιά του
είπε..."Έλα αγόρι να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια
στα κλαδιά μου..."..."Είμαι μεγάλος για να σκαρφαλώνω και να παίζω" είπε
το αγόρι. "Θέλω να αγοράσω πράγματα να καλοπεράσω, θέλω λεφτά…μπορείς
να μου δώσεις λεφτά;"..."Λυπάμαι μα δεν έχω λεφτά" είπε η μηλιά, "Έχω
μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, και πούλησε τα στην πόλη έτσι
θα έχεις λεφτά και θα σαι ευτυχισμένο"...και έτσι έγινε...και η μηλιά
ήταν ευτυχισμένη.
Μα
το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί και η μηλιά ήταν
λυπημένη...Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε..."Έλα να παίξουμε όπως
παλιά και να σαι ευτυχισμένο", είπε η μηλιά. "Δεν έχω καιρό για
παιχνίδια", είπε το αγόρι, "Θέλω ένα σπίτι, να μου δίνει ζεστασιά,
μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;"..."Μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου
και να χτίσεις ένα σπίτι και τότε θα είσαι ευτυχισμένος", είπε η
μηλιά....και έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και πήγε να χτίσει το
σπίτι του...και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.
Mα
το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί.... Κι όταν γύρισε πάλι δεν
μπορούσε να παίξει με την μηλιά, γιατί ήταν γέρος, και ζήτησε από την
μηλιά μια βάρκα γιατί ήθελε να ταξιδέψει…"Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε
μια βάρκα", είπε η μηλιά, "για να σαι ευτυχισμένο"...και έτσι
έγινε...Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη, μα όχι πραγματικά.
Και
ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε..."Λυπάμαι αγόρι μα δεν μου
απόμεινε τίποτα πια να σου δώσω, δεν είμαι πια παρά ένα γέρικο
κούτσουρο", είπε η μηλιά. "Δεν θέλω και πολλά τώρα πια, μονάχα ένα
ήσυχο μέρος να ξαποστάσω", είπε το αγόρι που τώρα πια είχε γίνει
παππούς. "Τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ότι πρέπει για να
ξαποστάσεις, έλα αγόρι, κάτσε, κάτσε και ξεκουράσου"...και έτσι
έγινε...και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη!
΄Ενα
προικισμένο και πολυσύνθετο παραβολικό παραμύθι του Σελ Σιλβερστάιν
που κατάφερε να συγκινήσει όλους τους θεατές κάθε ηλικίας. Ήταν
μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που
ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη.
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013
Καλώς σας βρήκα!
Αγαπημένες/οι φιλες/οι,
και η περίπτωση απαιτεί κέρασμα
ροφήματα απο τον πλούτο του βουνού , ακόμα και φλαμουράκι απο την αυλή μας δίπλα στη βρύση τη βουνίσια, σιμά είν΄η φλαμουριά.......
Πάντα με φόντο το γιασεμί της γιαγιάς, καποιες φίλες γνωρίζουν τι σημαίνει....για μένα.....
Πάντα με φόντο το γιασεμί της γιαγιάς, καποιες φίλες γνωρίζουν τι σημαίνει....για μένα.....
Ξεκινάμε λοιπόν !
η οποια σαν ΦΑΡΟΣ, (προσπάθησα να μοιάζει με τον φάρο της Πάτρας- κουμπαράς )φωτίζει αυτό τον καιρό , όλες εμάς
το χρυσό κύπελλο!
Ευχαριστώ απο καρδιάς όλες εσάς και όλους (για να μην ακούω αύριο παράπονα)που με
φιλοξενούσατε στα σπιτάκια σας εδώ και πολύ καιρό.......
μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η απόφαση να δημιουργηθεί τούτο εδώ το σπιτάκι!
Είχα
πολλές προσφορές και ευχαριστώ για αυτό, (γνωρίζουν
οι αρμόδιοι) όμως ανέθεσα την κατασκευή στην αγαπημένη μου νονά Ρεγγίνα , http://anemondixtia.blogspot.gr/
και παρ΄ ότι το έργο της ήταν κατα πολύ ομορφότερο, εγω αφαίρεσα
πράγματα, μιας και το Video που σας προτείνω στο youtube...εννοει οτι
ολοι ειμαστε περαστικοί, άρα δίνουμε τόπο στην απλότητα..........
http://www.youtube.com/watch?v=-kY5Je-Jv1A
http://www.youtube.com/watch?v=-kY5Je-Jv1A
Στο
ξεκίνημα μου, θέλω να αφιερώσω
σε όλους το γνωστό πλεον : η πιό όμορφη καρδια, έχετε όλοι σας απο ενα
δικό μου κομμάτι.......Μεγαλύτερο η μικρότερο δεν έχει σημασία, γιατι
στο καθε κύτταρο η αγάπη υπερχειλίζει.......
http://www.youtube.com/watch?v=AkQMSvFAw6E
http://www.youtube.com/watch?v=AkQMSvFAw6E
διπλα στο: ΓΙΑ μενα , δεν θα βαλω θέματα και πράγματα, είμαι αυτό που ξέρει η καθεμιά και ο καθένας απο εσάς, ξεχωριστά.
΄Αλλωστε
αυτό έχουν οι
ανθρώπινες σχέσεις.Ενώ είμαστε ίδιοι, ο καθένας βλέπει στο ίδιο άτομο
διαφορετικά χαρακτηριστικά, εύχομαι όμως τα περισσότερα να
μοιάζουν μεταξύ τους!
και πάλι Σας ευχαριστώ!
Η εως τώρα ανώνυμη
Βarby-b.
H
επωνυμία κέρινα ποιήματα, υπήρχε απο χρόνια, απο τα παιδιά μου που
γνωρίζουν την λατρεία μου σε αυτό το προιόν, αγνό μελισσοκέρι και
κηρήθρα . Την κράτησα με μεγάλη χαρά, και ευχαριστώ τον Θεό που υπάρχουν
στη ζωή μου!
Υπάρχει
και ενας εξαίρετος πατέρας ο οποίος περιορίζεται στο να πειθαρχεί (όχι αγόγγυστα) στο μήνυμα, που
χρόνια πριν, παιδιά και μητέρα αναρτήσαμε μεσα απο την είσοδο, για να το βλέπει οταν βγαίνει απο την
πόρτα αλλά και όταν εισέρχεται, μιας και ο απέναντι καθρέφτης έχει
ακριβώς το ίδιο πλάνο....
ΠΑΤΕΡΑΣ ειναι κάποιος που πληρώνει
και ποτέ δεν
ξεχρεώνει
κι εκατό χρονών να πάει
εμ πληρώνει , έμ χρωστάει........
να είστε ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!
και ημερολογιακά πλέον αύριο μπαίνουμε στην ΑΝΟΙΞΗ!
και ημερολογιακά πλέον αύριο μπαίνουμε στην ΑΝΟΙΞΗ!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)