Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
εκτός προγράμματος το σημερινό μου θέμα......
Αφορμή μου κάποιες εικόνες.....Ένα φευγαλέο πέρασμα από το πατρικό μου, με τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.....
με αφορμή λίγα λουλούδια........
Κι όμως φίλες μου, αυτά τα λουλούδια, αγριοβιολέτες τα ονόμασε η φίλη μας Μαριάννα, ιτσούδια στην ντοπιολαλιά μας, κάθε χρόνο, πολλές δεκαετίες τώρα, φυτρώνουν εκεί!
Συνδετικός ιστός το ίδιο χώμα,οι ίδιες κλιματικές συνθήκες, όλα γνωστά τα υπάρχοντα γύρω τους, και ας μην έχουν φωνή και σκέψη.Φυτρώνουν την ίδια εποχή, μεγαλώνουν, ανθίζουν, μοσχοβολούν,ομορφαίνουν τον εγκαταλειμμένο χώρο, ξεραίνονται, χάνονται, συνήθως ζούνε και τον χειμώνα τα μεγαλύτερα φυτά,και κάθε τέτοια εποχή, είναι εκεί! Και ζούν!Και θα κάνω και τη σκέψη, προστατευμένα μέσα απ ΄τα κάγκελα.Δεν θα τα κόψει κανείς.Δεν θα τα πειράξει κανείς.Θα ομορφαίνουν!
....................................................................................
Αυτές οι εικόνες, μέσα απ΄τα κάγκελα, μου έφεραν στο νου, ψυχές μέσα απ΄ τα κάγκελα.....
Είτε είναι φυλακές, είτε κέντρα κρατουμένων, είτε οποιουδήποτε τύπου συρματοπλέγματα.
Χωρίς συνδετικούς ιστούς, χωρίς γνώριμο χώμα και γνωστές συνθήκες χωρίς, χωρίς, χωρίς........
και κάνω την σκέψη αναμεσα στη ζωή και στη φυτο- ζωή..... με όποιες προεκτάσεις.......
Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
συχγωρείστε με το χωρίς...θέμα.......
Κάθε άλλο θάλεγα....ΥΠΑΡΧΕΙ μέγα θέμα.......
αγαπημένοι μου φίλοι
εκτός προγράμματος το σημερινό μου θέμα......
Αφορμή μου κάποιες εικόνες.....Ένα φευγαλέο πέρασμα από το πατρικό μου, με τη φωτογραφική μου μηχανή στο χέρι.....
με αφορμή λίγα λουλούδια........
Κι όμως φίλες μου, αυτά τα λουλούδια, αγριοβιολέτες τα ονόμασε η φίλη μας Μαριάννα, ιτσούδια στην ντοπιολαλιά μας, κάθε χρόνο, πολλές δεκαετίες τώρα, φυτρώνουν εκεί!
Συνδετικός ιστός το ίδιο χώμα,οι ίδιες κλιματικές συνθήκες, όλα γνωστά τα υπάρχοντα γύρω τους, και ας μην έχουν φωνή και σκέψη.Φυτρώνουν την ίδια εποχή, μεγαλώνουν, ανθίζουν, μοσχοβολούν,ομορφαίνουν τον εγκαταλειμμένο χώρο, ξεραίνονται, χάνονται, συνήθως ζούνε και τον χειμώνα τα μεγαλύτερα φυτά,και κάθε τέτοια εποχή, είναι εκεί! Και ζούν!Και θα κάνω και τη σκέψη, προστατευμένα μέσα απ ΄τα κάγκελα.Δεν θα τα κόψει κανείς.Δεν θα τα πειράξει κανείς.Θα ομορφαίνουν!
....................................................................................
Αυτές οι εικόνες, μέσα απ΄τα κάγκελα, μου έφεραν στο νου, ψυχές μέσα απ΄ τα κάγκελα.....
Είτε είναι φυλακές, είτε κέντρα κρατουμένων, είτε οποιουδήποτε τύπου συρματοπλέγματα.
Χωρίς συνδετικούς ιστούς, χωρίς γνώριμο χώμα και γνωστές συνθήκες χωρίς, χωρίς, χωρίς........
και κάνω την σκέψη αναμεσα στη ζωή και στη φυτο- ζωή..... με όποιες προεκτάσεις.......
Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
συχγωρείστε με το χωρίς...θέμα.......
Κάθε άλλο θάλεγα....ΥΠΑΡΧΕΙ μέγα θέμα.......