Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015

Παιδικά τραύματα!!!

                        Ναι

                      αγαπημένες μου φίλες
                 
                       αγαπημένοι μου φίλοι,

    Σήμερα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως(εδώ γελάνε), αποφάσισα να σας μιλήσω  για ένα, το μοναδικό, πιστέψτε με,παιδικό τραύμα στην εύθραυστη ηλικία των 13 ετών!
Αρχές του 1972 μάθημα φυτολογίας.
'Ισως να ήταν και φθινόπωρο του ΄71, γιατί θυμάμαι και τα ρούχα που φορούσα.Φθινοπωρινά ή πριν την Άνοιξη.
Θέμα:φασίολος.ΦΥΤΆ ΔΙΚΟΤΥΛΉΔΟΝΑ
http://www.oedb.gr:8080/oedvLibrary/user/presentDoc.jsp?docId=37&docType=1&fileName=book37.xml

Εργασία: κεσεδάκι από γιαούρτι
                βαμβάκι
                ένα φασόλι
και νερό.
Παρακολούθηση φυτρώματος, πότισμα κ.τ.λ., και κάποια μέρα να φέρουμε τα φυτά μας στον υπεύθυνο καθηγητή μας,  για....ίσως και βαθμολόγηση.
    Γεμάτη καμάρι,που η αγάπη μου και η φροντίδα μου είχε πετύχει ένα υγιέστατο φυτό με ύψος περίπου στα 30 εκ. να προεξέχει από το πλαστικό κεσεδάκι,και οι κοτυληδόνες να συγκρατούνται σε κάποιο ύψος,διανύω τον προαύλιο χώρο του γυμνασίου, προσέχοντας σαν τα μάτια μου το φυτό μου κι αφού είχαμε μαζί  διανύσει μια όχι ευκαταφρόνητη απόσταση από το σπίτι που διέμενα, ως εκεί.

       Ώσπου    δίπλα μου ,    μια   συμμαθήτρια  που  δεν  κρατούσε κεσεδάκι     - ας   είναι   καλά   όπου  και αν βρίσκεται   -    λέγοντας :         -   τί   μαρή   φασίουλους  είν΄ αυτός ;   - με μία ηθελημένη εκτοξευτική κίνηση του δείκτη της από το εσωτερικό του αντίχειρα στον μίσχο του φυτού μου(δοκιμάστε το) έδωσαν μια πολύ πετυχημένη οξεία γωνία στο διπλωμένο φυτό μου , κομμένο στα δυο.Μόλις μπορούσε να το συγκρατήσει η λεπτή μεμβράνη του εξωτερικού του μίσχου.
   Καταλαβαίνετε ότι ναι σίγουρα πληγώθηκε όχι μόνο το φυτό μου, αλλά και η αυτοπεποίθησή μου έσπασε μαζί του.Σίγουρα θα μπήκα με δάκρυα στα μάτια στην αίθουσα,  όπου μόνο το δικό μου κεσεδάκι ήταν γεμάτο φύλλα στην επιφάνεια του βαμβακιού, από το σπάσιμο και το λύγισμα και τα φύλλα της κορυφής του στη βάση του.Μη ρωτάτε αν το είπα, φυσικά και όχι, όμως το κράτησα με θλίψη μέσα μου ζωντανό, και ας περάσαν τόσα χρόνια.........
..................
Βλέπετε τότε δεν γνώριζα τη γυψόγαζα!
Σίγουρα με μια επικάλυψη θα επέδενα και θα σταθεροποιούσα προσωρινά το πληγωμένο φυτό μου.

Τέσσερις δεκαετίες και κάτι χρόνια μετά, εντελώς χωρίς πρόγραμμα,καταχείμωνο, γέμισα με βαμβάκι δύο κεσεδάκια γιαουρτιού.Στο ένα έριξα δύο γίγαντες και στο άλλο 4-5  κοινά φασόλια.
Στο βάθος παραμένουμε πάντα πολύ....παιδιά!

                      Σας πληροφορώ ότι και εγώ η ίδια εξεπλάγην με την ανάπτυξή τους.


                                        

                             
                               

                              
         



   Είναι σχεδόν δέκα ημερών από τη μέρα που έβγαλαν φύτρα και  δέστε  έχουν περάσει   τα    91 εκατοστά.
   Μεγαλώνουν μέρα τη μέρα.
   Σε κάποια φάση οι ρίζες γέμισαν τα  κεσεδάκια και σκέφτηκα να τα τοποθετήσω μαζί σε ένα μεγαλύτερο δοχείο διάφανο για να παρακολουθώ τις ρίζες,προσθέτοντας χώμα από το καινούργιο που έχω προμηθευτεί  ώστε  να με βρει  - πρώτα ο Θεός -  πανέτοιμη η Άνοιξη που θα ανανεώσω το χώμα στις γλάστρες του μπαλκονιού μας.Σιγά που ΔΕΝ θα μετρούσα πόσες μέρες υπολείπονται ώστε το ημερολόγιο να γράψει ΜΆΡΤΙΟΣ!


Αφού λοιπόν πρόσθεσα χώμα στο κοινό τους δοχείο, η ανάπτυξή τους συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς!

                                                  εδώ φλερτάροντας την ανατολή




    Σκέφτομαι μήπως πρέπει να τα κάνω αναρριχώμενα κρατώντας τα με ένα σχοινί από κάποιο φωτιστικό οροφής.Τι λέτε;


Τα δύο φυτά ξεχωρίζουν στο ύψος, γιατί, σας το είπα, είναι: γίγαντες!!!
Τα άλλα ακολουθούν τη δική τους πορεία, στέκονται στο ύψος τους!

Δεν θα συνεχίσω να σας δείχνω την ανάπτυξή τους,
άλλωστε το ψυχικό τραύμα .....απαλύνθηκε νομίζω με αυτό το δεύτερο πείραμα.
                      .......................................................................................................................................................
.....................
Τι είπα; δεν γνώριζα τη γυψόγαζα;
Τότε ναι, τώρα όμως όχι!
.................
Γιαυτό λοιπόν και αφού μου είχε μείνει το πλέγμα ενός ανεμιστήρα από πέρυσι,( ο ντεκουπαρισμένος έλικας το περίμενε να συνταξιδέψουν)

 









ντύθηκε με γυψόγαζα από τη μια πλευρά, την κοίλη,στέγνωσε, ντύθηκε με γυψόγαζα και από την άλλη πλευρά , και νάτην έτοιμη η επιφάνεια  να γίνει η πρώτη συμμετοχή μου στη μνήμη της αγαπημένης μας Μπέτυς   http://anthivolon-bl.blogspot.gr/ και να φτάσει στη Βέροια.

    Χαρταετοί, χαρταετοί!!!!

  Άλλο τραύμα χωρίς τραύμα όμως.
  Δεν έχω πετάξει ποτέ  σαν παιδί χαρταετό και δεν έχω φτιάξει επίσης.
  Κάποια στιγμή, ίσως μαζί με τα παιδιά μου, αλλά έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια...
ΠΟΎ ΝΑ ΒΡΏ όμως κατάλληλο ουρανό;
Αν θα πετούσα χαρταετό, θάθελα να ήταν στον ουρανό του χωριού μου, του αγαπημένου μου χωριού!
Πήρα τη φωτογραφική μου λοιπόν μια μέρα και πήγα , τόσο όσο να μαζέψω αρκετό ουρανό!
Καθαρό, καταγάλανο ουρανό, με θέα αμυδρά τον ΆΘΩΝΑ στο βάθος.







 εδώ δεξιά... ο κόλπος Κασσάνδρας εκεί που γυαλίζει...


                                                        ο      υ     ρ     α     ν    ό     ς


                                                                     ο υ ρ α ν ό ς

                                                                       ο υ ρ α ν ό ς
 


    Το γαλανό που χρειαζόμουν, που είχα ανάγκη να βρω για τη Βέροια.
    Ήταν η μέρα που είχα μάθει το συμβάν από τις φίλες μας.
    Με τη σκέψη λοιπόν στο πιο μακρινό ταξίδι της Μπέτυς μας   http://anthivolon-bl.blogspot.gr/ και ας μην την είχα γνωρίσει, σκεφτόμουν...
πέρυσι η Βιργινία      decopassion-virgo.blogspot.gr/ τέτοιο καιρό,
 φέτος.....
...του χρόνου.....
συμβόλαιο με τη ζωή δεν έχουμε,
κράτησα στις φωτογραφίες μου αρκετό ουρανό, περπάτησα στο χωριό μου, αλλά άλλη φορά θα σας το παρουσιάσω, ή...δεν θα σας το παρουσιάσω για να έρθετε,
και θα επαναλάβω εκείνο το υπέροχο: Θεέ μου πόσο  μπλε   ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε;
Παρήγγειλα λοιπόν τον << δικό μου>> ουρανό σε ριζόχαρτο και εκεί πάνω θα κολλήσω όσους χαρταετούς δεν πέταξα ποτέ σαν παιδί.
Θέλω ο ουρανός του χωριού μου από κάθε άποψη, να γεμίσει χαρταετούς.Τόσοι όσοι θα πέφτουν από το βάρος σαν πεφταστέρια.







λεπτομέρεια απο το γεφυράκι, μακάρι να μπορούσα να επισυνάψω το video με τον ήχο των νερών δίπλα του, στο κάτω μέρος του χωριού μου.





 Για πρώτη μου φορά χρησιμοποίησα και τέμπερες, ενθουσιάστηκα....σαν παιδί που είμαι!


Aυτή είναι η πρώτη συμμετοχή μου και φυσικά έχω κρατήσει αρκετό ουρανό για τη συνέχεια!
                              Αγαπημένες μου φίλες
                               αγαπημένοι μου φίλοι
     ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ!
    Κάντε ό,τι μπορείτε
    να παραμείνετε πάντα παιδιά!
Υ.Γ.
   Σε 33 μέρες και σήμερα,  το ημερολόγιο γράφει: Μ ά ρ τ ι ο ς!!!
                                  μην το ξεχνάτε!





 

Αντιγράφω απο την αγαπημένη μας Βίκυ,http://podilatisa.blogspot.gr/ που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την επιθυμία της Μπέτυς
Η Γιορτή Αγάπης θα στηθεί στην Βέροια το τριήμερο 13-15 Μάρτη 2015 και είναι σίγουρο πως θα είναι γεμάτη από τους "ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ" όλων μας!!!

Οι άνθρωποι της Πρωτοβουλίας είναι έτοιμοι να δεχθούν τις δημιουργίες μας και για το λόγο αυτό σας δίνω ονόματα και διευθύνσεις για να αρχίσετε τις αποστολές σας...

Πρωτοβουλία για το Παιδί - Κέντρο Αναφοράς, Πλατεία Ζωγιοπούλου 3, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Ιωάννας Νάσου) τηλ. 23310-72303.

ή 

Αριστοτέλης Σιδηρόπουλος, Ανοίξεως 19, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Πελαγίας Σιδηροπούλου) τηλ. 23310-29571

Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2015

καλοτάξιδο το καράβι της ζωής σας κι αυτή τη χρονιά



                                                    


                                                      Καλή χρονιά αγαπημένες μου φίλες
                                                                  αγαπημένοι μου φίλοι


    Νέος χρόνος νέες ελπίδες, νέες προσδοκίες......
    Παρ΄ότι στο διάβα των ετών μαθαίνουμε ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε  για κάθε καινούργια χρονιά συνήθως δεν τηρούνται, συνεχίζουμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε.
    Γιατί η ζωή είναι ένα όνειρο και κάποια στιγμή δεν θα υπάρχει για μας.
    Ας το ζήσουμε λοιπόν!
    Με τη σκέψη μου σας παίρνω μαζί μου σε μια διαδρομή μηνών......
    Και αν κουραστείτε , διαβάστε το σε συνέχειες.
................................
    Μέσα Οκτώβρη:
    Ένα ξεχασμένο καράβι βγαίνει από το πατάρι και η επισκευή ξεκινά.....



...................................................................................
   Φεύγει η ξύλινη βάση και  χρησιμοποιείται σαν επιφάνεια εργασίας για όλες τις μετέπειτα σκληρές εργασίες του.
.........................................................................................................................................................................
 


Κοπίδια,τρυπάνια, σβουράκια, τυμπανάκια, και πριόνια,  όλα για ένα κοινό σκοπό με άγνωστο αποτέλεσμα, όσο άγνωστη είναι και η υπομονή του ναυπηγού μας.



   Παραγγέλλονται   100   λαμπάκια   led   λευκά   κόκκινα   πράσινα   και   μπλε,   αγοράζονται καλώδια,ξαναγίνονται οι σκάλες,οι σωσίβιες λέμβοι, 

προστίθενται οι ξαπλώστρες στην πισίνα, ο βατήρας και....τα έπιπλα.Ω!ναι,τα έπιπλα έπρεπε να ταιριάζουν στο σκάφος!Καρέκλες μινιατούρες, τραπεζάκια,τραπεζαρία, παγκάκια, όλα με πολύ μεράκι και απεριόριστη υπομονή.



 



Κόκκινο σατέν σαν επικάλυψη των τοίχων στα σαλόνια, αφού το πολυτελές κρουαζιερόπλοιο είναι άλλης εποχής, χρυσή πατίνα στις οροφές



χρυσές αλυσίδες στα καταστρώματα,καινούργιο ιστό για τη υφασμάτινη ζωγραφιστή σημαία,με λευκό φωτάκι στην κορυφή του,
καθώς επίσης και φωτάκι στον πυθμένα της πισίνας.
Η πισίνα ξαναβάφεται , τοποθετείται το φωτάκι,σκεπάζεται με υγρό γυαλί στον βυθό και στα τοιχώματα,συμπληρώνονται οι επισκευές.

 


  Σχεδιάζεται βάση από πλεξιγκλάς, ,σε τρία επίπεδα ώστε να υπάρχει κρυφός φωτισμός στη βάση,



δελφίνια στην πλώρη και κύματα στην πρύμνη





 μετασχηματιστές έντασης τάσης ρεύματος,

παραγγέλνονται ανάλογες βάσεις - αποστάτες,κόβονται ακριβή μέτρα για τη στήριξη της καρίνας, σχηματίζεται πάνω στη βάση το νησί που έχει βαθειές ρίζες στις ζωές όλων μας , για διαφορετικούς λόγους στον καθένα και.........









και...ξαφνικά, η ονομασία αλλάζει.Η λέξη ΑΓΆΠΗ
διαλύεται , επειδή η αγάπη υπάρχει αλλά έχει σάρκα και οστά.Και ο ναυπηγός πατέρας αποφασίζει το όνομα να είναι  Β Α Σ Ί Λ Η Σ και η χρονολογία εκείνη  της απόλυσης της τότε  θητείας.Άλλωστε ο Βασίλης παρακολούθησε όλη την αγωνία, τα σχέδια και την εξέλιξη των ναυπηγικών εργασιών από την αρχή ίσαμε το τέλος.(Τα υπόλοιπα γράμματα, ήδη υπήρχαν)






  Και στην απορία μου:    -  και ο Α.........;
-Έχω το σχέδιό μου......
.................................................

   Και εκεί αρχίζουν άλλα σχέδια σύμφωνα με τα γούστα του άλλου γιου,αλλά και ερήμην του.
ΤΡΕΙΣ ΜΉΝΕΣ  δεν αφήσαμε να καταλάβει τίποτα.Πάνω από δέκα ώρες ημερησίως, πολλές φορές αυτές οι ώρες έφταναν και τις δεκαπέντε,να βγει το σχέδιο σε αεροδυναμική εικόνα.... και με τα μέσα και τη λογική του ναυπηγού, αφού δική του ήταν η σκέψη, δική του και η δουλειά και ο αγώνας.
Για να γίνει το σκαρί απαιτήθηκαν πολλές μέρες και για να πετύχει η πλώρη , έγινε και ξηλώθηκε πολλές φορές.
Χρησιμοποιήθηκε αρχικά για την κλίση στα τοιχώματα καπλαμάς, ο οποίος όμως θεωρήθηκε εντελώς ακατάλληλος για τη συγκεκριμένη χρήση.Όταν ολοκληρώθηκε ο σκελετός ,τα σπίρτα είχαν τη σειρά τους.
Για κάθε κάβο ένα κουτί σπίρτα.










 


Κάναμε πειράματα,κρατούσαμε βίντεο,ανάβοντας όλα τα μαύρα κεφαλάκια που δεν θα χρησιμοποιούνταν, γιατί υπάρχουν και λευκά μέρη,γελούσαμε , καιγόμαστε,αλλά όλοι για ένα κοινό σκοπό.Σε κάποια από αυτά συμμετείχε και ο μελλοντικός πλοιοκτήτης, πλην όμως σε ποσότητες που δικαιολογούσαν μόνο την επισκευή του πρώτου σκάφους.

Όταν η αγαπημένη μου φίλη Χαρά,ντεκουπάριζε τα φαράσια της

                       http://kantomagapi.blogspot.gr/


 

 εγώ γέμιζα  το φαράσι με όγκο από ροκανίδι και πριονίδια αφού όλη η επιφάνεια των κολλημένων σπίρτων έπρεπε να λειανθεί  με κάθε επιμέλεια , πριν επαλειφθεί με λούστρο.
   Πολλά τυμπανάκια από γυαλόχαρτο διαλύθηκαν και η σκόνη κάλυπτε από το κάθε σημείο της οροφής ως και το κάθε αντικείμενο , στο χώρο που ήταν στημένο το ...ναυπηγείο μας.Απλά συμφιλιωθήκαμε με τη σκόνη για πολλές μέρες , αλλά για καλό σκοπό!
   Ο οποίος κοινός σκοπός μας βρήκε σύμφωνους και διακριτικά πλην με καμάρι , ερήμην φωτογράφιζα τα στάδια της κατασκευής και προσπαθούσα να φανταστώ το τέλος.
   Αποφασίστηκε να ντυθούν τα σαλόνια με μπλε σατέν, αυτό υπήρχε από το Κρητικό πέλαγος που κάποτε έγινε με κρακελέ...θυμάστε;
















και η πισίνα να έχει σχήμα αστεριού, 



 



 
 




καθώς και στην πρύμνη να υπάρχει το αστέρι αφού και το όνομα του σκάφους θα είχε το όνομα του  μελλοντικού παραλήπτη.







   Επικαλύφτηκε επίσης η πισίνα με υγρό γυαλί, δοκιμάστηκε στην αντοχή της με νερό,ξανά-διορθώθηκε μέχρι να επιτευχθεί η πλήρης αδιαβροχοποίησή της

 


    και εδώ  σ΄αυτό το σκάφος το όνομα δεν θα γινόταν με σπίρτα, αλλά με...ειδική παραγγελία!
    Οικονομικά άλλωστε είχαμε ξεφύγει κατά πολύ του αρχικού μας σχεδίου..
     Και σαν χρονολογία, δίπλα στο όνομα, το έτος....καθέλκυσης του σε γαλήνιες θάλασσες.






Τρεις στρώσεις λούστρο και στα δύο σκάφη και όλες οι προσπάθειές μας ήταν για να γίνουν τα εγκαίνια με την αλλαγή του χρόνου με σχέδιο.......που δεν θα αποκάλυπτα αφού τα εν οίκω μη εν δήμω.........
    Το αποτέλεσμα μετράει .Η έκπληξη να γίνει αποδεκτή με χαρά και ικανοποίηση και με ανοιχτή καρδιά που απ΄αυτήν διαθέτουμε όλοι μας.
    Καταλαβαίνετε αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, πως άξιζε η αναμονή και η ένταση που δημιουργούνταν πολλές φορές, γιατί ο χρόνος ήταν περιορισμένος και οι λεπτομέρειες,πχ. να λυγίζουν τα σπίρτα για τα καταστρώματα στα κάγκελα, ήταν επίπονες και χρονοβόρες.
καθώς και  τα led -άκια να κάνουν σωστή επαφή στα συγκεκριμένα σημεία.
Στη βάση εδώ θα επικολληθεί η αγαπημένη μας Χαλκιδική, επίσης για πολλούς λόγους!







Το χιόνι ήρθε για να παγώσει τη σαμπάνια της καθέλκυσης

                                                πιο     π α γ ω  μ  έ ν η    δεν γίνεται...............


..........................................................πλήν όμως όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός χαμογελά.......................................................................................................









                                                 κάποιες νυχτερινές λήψεις με κινητό



          Γίναμε λοιπόν Π Λ Ο Ι Ο Κ Τ Ή Τ Ε Σ !
         Ανεβείτε στα σκάφη μας,  και  ταξιδέψτε σε όποιους προορισμούς θέλετε!
         Κλείστε θέση σε καμπίνα, υπάρχει χώρος για  όλους!
        Αρκεί να βρίσκουμε γαλήνιες θάλασσες...
Υ.Γ.
απαιτήθηκαν περίπου 6000 σπίρτα, για τις επισκευές του πρώτου και την κατασκευή του δεύτερου.
Τα εύσημα ανήκουν στον ναυτικό ναυπηγό μας,και στον γραφίστα μας, όσον αφορά τις βάσεις και το σχέδιο της ονομασίας του δευτέρου, αφού η δική μου συμβολή αφορούσε μόνο την επένδυση των σαλονιών και την επικόλληση στις αλυσίδες.
Για στυλοβάτες χρησιμοποιήθηκαν  κοινά μολύβια με γόμα,

 


κόπηκαν και βάφτηκαν με τέμπερα , κολλήθηκαν, και μαζί με τις μεταλλικές χάντρες, πλαισίωσαν όμορφα τα καράβια μας.



Σας προσκαλώ αγαπημένες μου φίλες,
αγαπημένοι μου φίλοι
να συνταξιδέψουμε και αυτή τη χρονιά και όπου μας βγάλει.
ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΆ
Με πίστη
με αγάπη
με υγεία
με υπομονή
με κατανόηση
με σεβασμό στον συνάνθρωπο
και
με γαλήνη στις ψυχές μας.

ΝΑ ΕΊΣΤΕ  ΌΛΕΣ  και ΌΛΟΙ ΚΑΛΆ
και να ονειρεύεστε!

..............................................................................................................................................................................






         Αγαπημένες μου φίλες
         αγαπημένοι μου φίλοι
το θέμα και το κείμενο ήταν  έτοιμο απο καιρό.
Επειδή στη μεταβολή του χρόνου, συνοδεύσαμε τη μητέρα του ναυπηγού μας στο ταξίδι για την αιωνιότητα, πλήρη ημερών και γαλήνια
θέλω να σας παραθέσω έναν απο τους ψαλμούς του Δαυίδ που ακούμε συχνά και που με γοητεύει

 Ψαλμός 138 (στ. 7-10)

Ποῦ πορευθῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός σου καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου ποῦ φύγω; ἐὰν ἀναβῶ εἰς τὸν οὐρανόν, σὺ ὑπάρχεις ἐκεῖ, ἐὰν καταβῶ εἰς τὸν ᾅδην, πάρει· ἐὰν ἀναλάβω τὰς πτέρυγάς μου κατ᾿ ὄρθρον καὶ κατασκηνώσω εἰς τὰ ἔσχατα τῆς θαλάσσης, καὶ γὰρ ἐκεῖ ἡ χείρ σου καθοδηγήσει με.
 ................................................................................................................................................................

                                                           Κ Α Λ Ή    Χ Ρ Ο Ν Ι Ά

 
 Υ΄Γ.
Το ημερολόγιο είναι μια ευγενική προσφορά του αγαπημένου  όλων μας : http://mithymnaios.blogspot.gr/