Παιδικά τραύματα!!!

                        Ναι

                      αγαπημένες μου φίλες
                 
                       αγαπημένοι μου φίλοι,

    Σήμερα, κατόπιν ωρίμου σκέψεως(εδώ γελάνε), αποφάσισα να σας μιλήσω  για ένα, το μοναδικό, πιστέψτε με,παιδικό τραύμα στην εύθραυστη ηλικία των 13 ετών!
Αρχές του 1972 μάθημα φυτολογίας.
'Ισως να ήταν και φθινόπωρο του ΄71, γιατί θυμάμαι και τα ρούχα που φορούσα.Φθινοπωρινά ή πριν την Άνοιξη.
Θέμα:φασίολος.ΦΥΤΆ ΔΙΚΟΤΥΛΉΔΟΝΑ
http://www.oedb.gr:8080/oedvLibrary/user/presentDoc.jsp?docId=37&docType=1&fileName=book37.xml

Εργασία: κεσεδάκι από γιαούρτι
                βαμβάκι
                ένα φασόλι
και νερό.
Παρακολούθηση φυτρώματος, πότισμα κ.τ.λ., και κάποια μέρα να φέρουμε τα φυτά μας στον υπεύθυνο καθηγητή μας,  για....ίσως και βαθμολόγηση.
    Γεμάτη καμάρι,που η αγάπη μου και η φροντίδα μου είχε πετύχει ένα υγιέστατο φυτό με ύψος περίπου στα 30 εκ. να προεξέχει από το πλαστικό κεσεδάκι,και οι κοτυληδόνες να συγκρατούνται σε κάποιο ύψος,διανύω τον προαύλιο χώρο του γυμνασίου, προσέχοντας σαν τα μάτια μου το φυτό μου κι αφού είχαμε μαζί  διανύσει μια όχι ευκαταφρόνητη απόσταση από το σπίτι που διέμενα, ως εκεί.

       Ώσπου    δίπλα μου ,    μια   συμμαθήτρια  που  δεν  κρατούσε κεσεδάκι     - ας   είναι   καλά   όπου  και αν βρίσκεται   -    λέγοντας :         -   τί   μαρή   φασίουλους  είν΄ αυτός ;   - με μία ηθελημένη εκτοξευτική κίνηση του δείκτη της από το εσωτερικό του αντίχειρα στον μίσχο του φυτού μου(δοκιμάστε το) έδωσαν μια πολύ πετυχημένη οξεία γωνία στο διπλωμένο φυτό μου , κομμένο στα δυο.Μόλις μπορούσε να το συγκρατήσει η λεπτή μεμβράνη του εξωτερικού του μίσχου.
   Καταλαβαίνετε ότι ναι σίγουρα πληγώθηκε όχι μόνο το φυτό μου, αλλά και η αυτοπεποίθησή μου έσπασε μαζί του.Σίγουρα θα μπήκα με δάκρυα στα μάτια στην αίθουσα,  όπου μόνο το δικό μου κεσεδάκι ήταν γεμάτο φύλλα στην επιφάνεια του βαμβακιού, από το σπάσιμο και το λύγισμα και τα φύλλα της κορυφής του στη βάση του.Μη ρωτάτε αν το είπα, φυσικά και όχι, όμως το κράτησα με θλίψη μέσα μου ζωντανό, και ας περάσαν τόσα χρόνια.........
..................
Βλέπετε τότε δεν γνώριζα τη γυψόγαζα!
Σίγουρα με μια επικάλυψη θα επέδενα και θα σταθεροποιούσα προσωρινά το πληγωμένο φυτό μου.

Τέσσερις δεκαετίες και κάτι χρόνια μετά, εντελώς χωρίς πρόγραμμα,καταχείμωνο, γέμισα με βαμβάκι δύο κεσεδάκια γιαουρτιού.Στο ένα έριξα δύο γίγαντες και στο άλλο 4-5  κοινά φασόλια.
Στο βάθος παραμένουμε πάντα πολύ....παιδιά!

                      Σας πληροφορώ ότι και εγώ η ίδια εξεπλάγην με την ανάπτυξή τους.


                                        

                             

                               

                              
         

 

   Είναι σχεδόν δέκα ημερών από τη μέρα που έβγαλαν φύτρα και  δέστε  έχουν περάσει   τα    91 εκατοστά.
   Μεγαλώνουν μέρα τη μέρα.
   Σε κάποια φάση οι ρίζες γέμισαν τα  κεσεδάκια και σκέφτηκα να τα τοποθετήσω μαζί σε ένα μεγαλύτερο δοχείο διάφανο για να παρακολουθώ τις ρίζες,προσθέτοντας χώμα από το καινούργιο που έχω προμηθευτεί  ώστε  να με βρει  - πρώτα ο Θεός -  πανέτοιμη η Άνοιξη που θα ανανεώσω το χώμα στις γλάστρες του μπαλκονιού μας.Σιγά που ΔΕΝ θα μετρούσα πόσες μέρες υπολείπονται ώστε το ημερολόγιο να γράψει ΜΆΡΤΙΟΣ!


Αφού λοιπόν πρόσθεσα χώμα στο κοινό τους δοχείο, η ανάπτυξή τους συνεχίζεται με γρήγορους ρυθμούς!

                                                  εδώ φλερτάροντας την ανατολή

    Σκέφτομαι μήπως πρέπει να τα κάνω αναρριχώμενα κρατώντας τα με ένα σχοινί από κάποιο φωτιστικό οροφής.Τι λέτε;


Τα δύο φυτά ξεχωρίζουν στο ύψος, γιατί, σας το είπα, είναι: γίγαντες!!!
Τα άλλα ακολουθούν τη δική τους πορεία, στέκονται στο ύψος τους!

Δεν θα συνεχίσω να σας δείχνω την ανάπτυξή τους,
άλλωστε το ψυχικό τραύμα .....απαλύνθηκε νομίζω με αυτό το δεύτερο πείραμα.
                      .......................................................................................................................................................
.....................
Τι είπα; δεν γνώριζα τη γυψόγαζα;
Τότε ναι, τώρα όμως όχι!
.................
Γιαυτό λοιπόν και αφού μου είχε μείνει το πλέγμα ενός ανεμιστήρα από πέρυσι,( ο ντεκουπαρισμένος έλικας το περίμενε να συνταξιδέψουν)

 

ντύθηκε με γυψόγαζα από τη μια πλευρά, την κοίλη,στέγνωσε, ντύθηκε με γυψόγαζα και από την άλλη πλευρά , και νάτην έτοιμη η επιφάνεια  να γίνει η πρώτη συμμετοχή μου στη μνήμη της αγαπημένης μας Μπέτυς   http://anthivolon-bl.blogspot.gr/ και να φτάσει στη Βέροια.

    Χαρταετοί, χαρταετοί!!!!

  Άλλο τραύμα χωρίς τραύμα όμως.
  Δεν έχω πετάξει ποτέ  σαν παιδί χαρταετό και δεν έχω φτιάξει επίσης.
  Κάποια στιγμή, ίσως μαζί με τα παιδιά μου, αλλά έχουν περάσει πολλά πολλά χρόνια...
ΠΟΎ ΝΑ ΒΡΏ όμως κατάλληλο ουρανό;
Αν θα πετούσα χαρταετό, θάθελα να ήταν στον ουρανό του χωριού μου, του αγαπημένου μου χωριού!
Πήρα τη φωτογραφική μου λοιπόν μια μέρα και πήγα , τόσο όσο να μαζέψω αρκετό ουρανό!
Καθαρό, καταγάλανο ουρανό, με θέα αμυδρά τον ΆΘΩΝΑ στο βάθος.

 εδώ δεξιά... ο κόλπος Κασσάνδρας εκεί που γυαλίζει...

                                                        ο      υ     ρ     α     ν    ό     ς

                                                                     ο υ ρ α ν ό ς

                                                                       ο υ ρ α ν ό ς
 

    Το γαλανό που χρειαζόμουν, που είχα ανάγκη να βρω για τη Βέροια.
    Ήταν η μέρα που είχα μάθει το συμβάν από τις φίλες μας.
    Με τη σκέψη λοιπόν στο πιο μακρινό ταξίδι της Μπέτυς μας   http://anthivolon-bl.blogspot.gr/ και ας μην την είχα γνωρίσει, σκεφτόμουν...
πέρυσι η Βιργινία      decopassion-virgo.blogspot.gr/ τέτοιο καιρό,
 φέτος.....
...του χρόνου.....
συμβόλαιο με τη ζωή δεν έχουμε,
κράτησα στις φωτογραφίες μου αρκετό ουρανό, περπάτησα στο χωριό μου, αλλά άλλη φορά θα σας το παρουσιάσω, ή...δεν θα σας το παρουσιάσω για να έρθετε,
και θα επαναλάβω εκείνο το υπέροχο: Θεέ μου πόσο  μπλε   ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε;
Παρήγγειλα λοιπόν τον << δικό μου>> ουρανό σε ριζόχαρτο και εκεί πάνω θα κολλήσω όσους χαρταετούς δεν πέταξα ποτέ σαν παιδί.
Θέλω ο ουρανός του χωριού μου από κάθε άποψη, να γεμίσει χαρταετούς.Τόσοι όσοι θα πέφτουν από το βάρος σαν πεφταστέρια.

λεπτομέρεια απο το γεφυράκι, μακάρι να μπορούσα να επισυνάψω το video με τον ήχο των νερών δίπλα του, στο κάτω μέρος του χωριού μου.

 Για πρώτη μου φορά χρησιμοποίησα και τέμπερες, ενθουσιάστηκα....σαν παιδί που είμαι!


Aυτή είναι η πρώτη συμμετοχή μου και φυσικά έχω κρατήσει αρκετό ουρανό για τη συνέχεια!
                              Αγαπημένες μου φίλες
                               αγαπημένοι μου φίλοι
     ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΏ!
    Κάντε ό,τι μπορείτε
    να παραμείνετε πάντα παιδιά!
Υ.Γ.
   Σε 33 μέρες και σήμερα,  το ημερολόγιο γράφει: Μ ά ρ τ ι ο ς!!!
                                  μην το ξεχνάτε!





 

Αντιγράφω απο την αγαπημένη μας Βίκυ,http://podilatisa.blogspot.gr/ που έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας την επιθυμία της Μπέτυς

Η Γιορτή Αγάπης θα στηθεί στην Βέροια το τριήμερο 13-15 Μάρτη 2015 και είναι σίγουρο πως θα είναι γεμάτη από τους "ΧΑΡΤΑΕΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ" όλων μας!!!

Οι άνθρωποι της Πρωτοβουλίας είναι έτοιμοι να δεχθούν τις δημιουργίες μας και για το λόγο αυτό σας δίνω ονόματα και διευθύνσεις για να αρχίσετε τις αποστολές σας...

Πρωτοβουλία για το Παιδί - Κέντρο Αναφοράς, Πλατεία Ζωγιοπούλου 3, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Ιωάννας Νάσου) τηλ. 23310-72303.

ή 

Αριστοτέλης Σιδηρόπουλος, Ανοίξεως 19, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Πελαγίας Σιδηροπούλου) τηλ. 23310-29571