ΚΑΛΗ ΑΝΑΤΟΛΉ!

Αγαπημένες μου φίλες αγαπημένοι μου φίλοι

η φίλη μου Μαρία -Νεφέλη συνηθίζει αυτή τη φράση αντί καληνύχτας

μια φράση που ομολογώ μου αρέσει πολύ!

                       Κ Α Λ Η                                                                         Α  Ν Α Τ Ο Λ Ή!

   Αυτή την  ανατολή πρόλαβα μια μέρα και προσπάθησα να τη συγκρατήσω στη μηχανή μου.Πώς όμως μπορείς να συγκρατήσεις στη φωτογραφική μηχανή σου τον Δημιουργό;
   Ανηφορίζοντας για το χωριό Ταξιάρχης με θέα ανατολικά το νότιο άκρo της χερσονήσου του Αγίου όρους, τα χρώματα έκλεβαν την προσοχή μας.Κρατώντας στη ποδιά μου πάνω σε ενα λευκό τραπεζομάντηλο τον δίσκο μου με τα κόλλυβα,κάποια φορά θα πρέπει να σας δείξω τους δίσκους μου αφού κάθε φορά δημιουργώ άλλο σχέδιο αποκλειστικά με ξηρούς καρπούς

 δυσκολευόμουν να κρατήσω στιγμιότυπα εν κινήσει.
Όμως η ομορφιά μπορεί να φανεί.Μπορείτε να τη φανταστείτε.

στην τέταρτη φωτογραφία, ο όγκος ακριβώς στη μέση είναι η χερσόνησος της Σιθωνίας, όπως φαίνεται στα μάτια μας, και αριστερά και δεξιά η θάλασσα .

Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι
οι λέξεις είναι τόσο φτωχές μπροστά στην ομορφιά της φύσης...
Γυρισμός.........
η συπλήρωση του χάρτη με εικόνα το ακρωτήριο της χερσονήσου της Κασσάνδρας, πριν κατηφορίσουμε για τον τόπο μας.

 Μερικές ενδιάμεσες φωτογραφίες απο την ηρεμία του Χολομώντα

και μετά η συνέχεια των χαρταετών μου ..........
............................................................................................................
    Και ξημερώνει η Δευτέρα κάτασπρη!
πώς να πετάξουν οι χαρταετοί μου;
   Να πετάξουν δεν μπορούν, να φωτογραφηθούν όμως ποιός τους εμποδίζει;
   Άλλωστε και πίσω απο τις λεπτές νιφάδες ο ουρανός χαμογελά!
   Το κυκλάμινο που μου χάρισε πολλά πολλά ανθάκια, ακόμα έιναι φορτωμένο!Θα γλυτώσει τάχα απο την παγωνιά;

                                 και τα παχύφυλλά μου; έχω μια ελπίδα οτι θα γλυτώσουν όλα!

Τίποτα δεν εμποδίζει την αγάπη  των παιδιών!Κράτησαν τους χαρταετούς τους και βγήκαν ακριβώς στο όριο των βαθμών Κελσίου ανάμεσα στο συν και το πλην.

Ούτε το κοριτσάκι φοβήθηκε το χιόνι!άλλωστε έχει χοντρές κάλτσες και μπότες και δεν θα βραχεί!

  Η παρακάτω κατασκευή οφείλεται εξ ολοκλήρου στο σχόλιο της αγαπημένης μας nicol, στην προηγούμενή μου ανάρτηση.
  Γιαυτό λοιπόν, την ώρα που το διάβασα, έκοψα την κορυφή της φασολιάς μου, την αποξήρανα όσο προλάβαινα,  συρρίκνωσα το αγαπημένο μου χωριό σε ένα οκτάγωνο χαρταετό, το περιτύλιξα με την περιπλοκάδα , έδωσα την άκρη της στα χέρια του μικρού πρίγκιπα με απόλυτη εμπιστοσύνη, και τον άφησα ελεύθερο να πετάξει  στον δικό του ουρανό!
Ο μικρός μου πρίγκιπας! αμφιταλαντατεύτηκε δεξιά αριστερά αλλά οι φωτογραφίες δεν γνωρίζω γιατί πάντα στην επικόλληση γυρίζουν κάθετα,και μετά με τη βοήθεια της πον πον -ένιας ουράς του απογειώθηκε και χάθηκε στον ουρανό!Θα τον βρείτε κάπου στη Βέροια.

                           αγαπημένε μου μικρέ πρίγκιπα μη ξεχάσεις τις ευχές μου!

..............................................................................................................................................................

 ΔΎΟ ΉΛΙΟΙ!
Ο ένας τεχνητός από το μπαλκόνι βλέπει τον άλλο τον αληθινό μέσα στο χλωμό της χιονόπτωσης και του χαμογελά!πως το ξέρω; μα τον είδα......όπως θα τον δείτε κι εσείς!ακριβώς αυτό το κομμάτι το χαρίζω στη Σμαραγδενια μας, αφού της έκλεισα το τηλέφωνο για να προλάβω τον ήλιο!Βέβαια διακρίνω πως πάλι ο φακός της φωτ. μηχανής μου έχει σημάδια, αλλά εσείς παρακαλώ να τα προσπερνάτε, να βλέπετε πιο μακριά απ'  αυτά.

Συνεχίζοντας τους χαρταετούς μου, και αφού για πρώτη φορά αγόρασα καμβάδες,

αυτό το κοριτσάκι που θάβγαινε στο χιόνι το χάρισα κέρινο χαρταετό, δεν θα κινδύευε να λοιώσει

απο τη ζέστη με τέτοιο καιρό,

και μετά έπιασα στα χέρια μου το μεγαλύτερο καμβά με πολλές και διάφορες εκδοχές σε σκέψεις και σχέδια.

Κατέληξα σ΄αυτό αφού και η άνοιξη ξεκινάει και τα ριζόχαρτά μου με προκαλούσαν  να χρησιμοποιήσω σαν φράχτες, λεπτομέρειες από καμμένα σπίρτα αυτά που πρόλαβα να κρατήσω από τα καράβια μας πριν πεταχτούν...

Πάμε στα σύννεφα!Δικός μου ουρανός, είχα κρατήσει από την προηγούμενη ανάρτηση, και εκεί που έκοβα με το χέρι μου ακανόνιστα σχήματα, κάποιο σαν να μου έμοιαζε με κάτι γνωστό.........

Ε, δεν μπορεί λέω τόση ομοιότητα.........

Αλλά συγκρίνοντας πείστηκα και εκεί που δεν μου ταίριαζε να το χρησιμοποιήσω, γιατί όχι, άλλωστε σήμερα είναι η γιορτή της.

Ας υπάρχει Χαρά και σ΄αυτόν τον ουρανό!Ο ουρανός  είναι για  όλους!Και η Χαρά μας αγαπά όλους!

 

ένας κρίκος κουρτίνας συγκρατεί τα νήματα των χαρταετών  πάνω στα δυο πασαλάκια της εικόνας αφού τα πρόσωπα είναι απασχολημένα, 

και εδώ οι χαρταετοί μου είναι επίσης κηρηθροαετοί!Είναι ο πρώτος μου πίνακας μικτής τεχνικής!

Να σας πω την αλήθεια; Όταν μπορώ, θα αγοράζω καμβάδες!Έτοιμη επιφάνεια για τόσα πολλά!

Μια πεταλούδα τεχνικής sospeso trasparente συμπληρώνει το κενό- προξέστε τα πασαλάκια φράχτες-

 Αύριο συσκευάζονται και   ταχυδρομούνται........

Ε, να μείνει χρόνος να κάνουμε και κανένα κεράκι,

Εδώ ένα βιβλίο αρραβώνων , πριν συμπληρωθεί με βέρες , αρχικά ονομάτων και ημερομηνίες...

Για να προλάβω τα σχόλια, - δεν είναι  ενδοοικογενειακό -!

...................................................................................................

και για ένα κορίτσι χαρούμενο που γιορτάζει σήμερα

και περίπου τέτοιο καιρό το 2012, άρχισα να επικοινωνώ , να νοιάζομαι και να μου δίνει χαρά η φιλία της

υ.γ.

Ευχαριστώ την Βίκυ την ποδηλάτισσα για τις συμβουλές της με τις γνώσεις της πάνω στους καμβάδες.Ίσως να μην τήρησα κάτι απ'  αυτά, αλλά συγχωρείστε με ήταν η πρώτη φορά.

Στις επόμενες προσπάθειες θα τα εφαρμόσω.