Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016

Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΌΓΕΛΟ!



Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ!!!!!!

Γεια σου, είπε η Ελπίδα
- …
- Έι,δε με ακούς; Είπα γεια!
- Γεια..
- Είμαι η Ελπίδα! Εσένα πως σε λένε;
- Μμ, με λένε Χαμόγελο..
- Χαμόγελο! Τι ωραίο όνομα!
Και τι κάνεις εδώ κρυμμένος;
- Τίποτα, απλά κάθομαι.
- Ναι, μα γιατί;
- Γιατί… γιατί δεν έχω τι να κάνω.. κι έτσι απλά κάθομαι και περιμένω..
- τι περιμένεις;
- Πολύ περίεργη είσαι ελπίδα.
- Ναι, αλλά δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Μάλλον είμαι περίεργη εκ γενετής. Συνεχώς ψάχνω. Ψάχνω όλα αυτά στα οποία οι άνθρωποι έπαψαν να πιστεύουν, ψάχνω να βελτιώσω τα πράγματα όπως μπορώ. Αλλιώς θα πεθάνω. Κι αν πεθάνω χάθηκαν όλα..
- Πωπώ! Τελικά είσαι περίεργη!
- Λοιπόν;
- Τι λοιπόν;
- Τι περιμένεις;
- … Περιμένω να με φωνάξουν οι άνθρωποι. Κανείς δε με θυμάται πια, οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει τελείως την ύπαρξή μου.. 
 Μόνο τα παιδιά, ναι! Μόνο τα παιδάκια με θυμούνται ακόμα! Ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά, αλλιώς θα είχα βγει στη σύνταξη… Τουλάχιστον τώρα δουλεύω ακόμα, αν και πολύ λιγότερο από πριν. Κι όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγοστεύει η δουλειά μου 
- Πω πω, τι κρίμα! Και είσαι τόσο όμορφος!
- Που να δεις πως ομορφαίνουν αυτοί που με φωνάζουν… αυτοί που με φώναζαν δηλαδή..
- Μα γιατί; Προτιμούν να είναι άσχημοι;
- Ξέρω κι εγώ.. Μακάρι να μπορούσες να βοηθήσεις..
- Χμ! Ίσως και να μπορώ τώρα που το λές.
- Ααα Αλήθεια; Μπορείς να το κάνεις αυτό;
- Αγαπητό μου χαμόγελο, αυτή είναι η δουλειά μου. Εννοείται πως μπορώ! …Να προσπαθήσω τουλάχιστον.
- Και πως θα το κάνεις;
- Καλή ερώτηση. Ίσως αν τους μιλούσα !!!!! Θα τους μιλήσω για τα παιδιά! Για τα παιδιά που σε φωνάζουν ακόμα, για τα παιδιά που είναι ακόμα όμορφα, και δεν πρέπει να μεγαλώσουν απότομα, ούτε να μεγαλώσουν και να γίνουν σαν τους ίδιους! Θα τους μιλήσω για τα απλά πράγματα που ενώ είναι τα πιο σημαντικά, οι περισσότεροι τα έχουν ξεχάσει και δίνουν σημασία σε άλλα πράγματα ανούσια. Και θα τους μιλήσω για την ευγνωμοσύνη που θα έπρεπε να νοιώθουν για αυτά που έχουν και δεν τα εκτιμούν καθόλου. θα τους μιλήσω για την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια και θα τους πω πως δεν είναι ο καθένας μόνος του όπως τους έκαναν να πιστεύουν τόσα χρόνια. Και θα τους πω για τη δύναμη που έχουν και δεν το γνωρίζουν καθόλου, για τη δύναμη να δημιουργήσουν ένα κόσμο καλύτερο που θα αξίζει να ζει κανείς, που θα αξίζει να ζουν τα παιδιά! Και, ναι χαμόγελο,:) θα τους μιλήσω για την αγάπη! Θα τους πω να αγαπάνε αλλήλους, πως με την αγάπη όλα είναι εφικτά, πως η αγάπη είναι νόμος
- Έι, μα που πας χαμόγελο; Γιατί φεύγεις;
- Με φωνάζουν!!!! Ελπίδα, με φωνάζουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι! Τρέχω για να προλάβω. Τρέχω να τους προλάβω όλους!!! Ξαναπιάνω δουλειά, Ελπίδα! Αντίο! Α! Σε ευχαριστώώώώ!
- Μα δεν έκανα τίποτα… αντίο χαμόγελο, εύχομαι να μη βγεις στη σύνταξη ποτέ!

(αντιγραφή , απο το διαδίκτυο, αλλά δεν θυμάμαι από πότε και πως, είναι πολύ καιρό...αποθηκευμένο.)αν κάποιου είναι δικό του, θα χαρώ να μάθω πού το βρήκα, και τον/την ευχαριστώ γιατί είναι τόσο όμορφο το μήνυμά του!


Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

O άλλος ένοχος













15 Δεκεμβρίου.
Αγίου Ελευθερίου.
Ένα κερί.
Μέσα έχει μικρή ξυλόσομπα, αλλά ο κόσμος πολύς.
Προτιμώ να μείνω έξω, δίπλα στο ιερό, ανατολικά.
Ακούω καλύτερα και έχω τη μοναξιά να προσευχηθώ.
Δεν έχω πάρει μαζί μου τη φωτογραφική μου μηχανή, κρατώ όμως το κινητό μου.
Ρίχνω μια ματιά και βλέπω τον ήλιο να φωτίζει μόνο το πίσω δέντρο, ενώ το πρώτο μένει ακόμα χωρίς τις ακτίνες του.(φωτ.2η)
Κάνω συνειρμούς.
Γυμνό δέντρο ,απλωμένα κλαδιά με σκληρές γωνίες, και κάπου κάπου αγκαθωτούς καρπούς που δεν έπεσαν από τον αέρα.Τα αχαίνια.Κάποια φύλλα στέκουν ακόμα ψηλά,στις άκρες και αμύνονται.Και ψηλά στον ουρανό, έρχονται σύννεφα αρμονικά, προχωρούν και μετά χωρίζουν.Αλλάζουν σχέδια και κατευθύνσεις.Και μετά άλλα σύννεφα.Και μετά ο ουρανός καθαρός.Πάντα είναι ο ουρανός καθαρός.
Μόνο που είναι πολύ μακριά μας.
Ένα μοναχικό φύλλο, έχει γαντζωθεί σε γυμνά κλωνάρια.Σκάλωσε.
Ένα φύλλο κισσού, είναι κίτρινο και γύρω του όλα τα άλλα φύλλα κισσού,είναι καταπράσινα.Αυτό το έβλεπα αλλά δεν το φωτογράφισα.
Και στήνω την προσοχή μου ακριβώς απέναντι μπροστά μου.
Κορμοί δένδρων, με έντονα τα σημάδια ξεφλουδίσματος.Φλούδες, φλούδες φλούδες και από μέσα γυαλιστερός  πράσινος κορμός.Σ΄αυτήν την εικόνα προσηλώθηκα πολύ.

 

 Ξεγυμνώνεται η ψυχή μας από το σώμα μας και μένει μόνη.Το σώμα αποτελεί απλά τη φλούδα.Την επιφάνεια.
ΠΡΟΣΕΞΤΕ τα σπουργίτια στα κλαδιά!
Αρκεί μια αφορμή, για να δούμε διαφορετικά τη ζωή μας!
Όταν έρθει το πρώτο συννεφάκι.Πολλές φορές και το δεύτερο.κ.ο.κ.
Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
να είστε πάντα καλά!
Και να προσέχετε-όσο περνά από το χέρι σας- την υγεία!


    Μετά από κάποιο τέτοιο καιρό , γυρίσαμε νικητές!    Για μια ακόμα φορά!
    Η συνέχεια είναι στο χέρι ΤΟΥ Θεού και στο χέρι μας!
    Την εικονίτσα την θυμάστε από τον προηγούμενο Αύγουστο, στον θέμα μου: Αν...
    Ευχαριστώ όλες και όλους εσάς, όσους γνώριζαν και όσους όχι.
    Δεν αφορούσε θέμα ανάρτησης.
    Αφορά όμως τον άλλο ένοχο, στο σκληρό κοινωνικό θέμα που είχα αναρτήσει παλαιότερα, και
τόνιζα: ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω.
   Ο καιρός πέρασε, και ευχαριστώ τον Θεό, και σας όλους για την αγάπη σας.
Όταν θα έχετε χρόνο, ακούστε τα με προσοχή!

https://www.youtube.com/watch?v=x0j7OJoNJYo&feature=share
και
https://www.youtube.com/watch?v=vo35CauyjDU




..........ΜΕΡΟΣ 2ον!.........................................................................

   H  συνέχεια αφορά τις δυο πριγκίπισσες που ήρθαν το 2015 στη ζωή και την οικογένειά μας και πλήρωσαν με την έννοια πληρώνω εκπληρώνω-γεμίζω- καλύπτω  με αγάπη  ανιδιοτελή και αυθόρμητη και πηγαία, τη δοκιμασία μας!Αγάπη σε κάθε στιγμή.Με κάθε τρόπο.
Ήταν και είναι η δύναμή μας.
Από εδώ και κάτω, η ανάρτηση αφιερώνεται δικαιωματικά με αγάπη:

                       L A B O R E M U S = ας εργαζόμαστε

Από την πρώτη στιγμή της δοκιμασίας, και στην προσπάθεια να ανταποδώσει τα ελάσσονα της αγάπης του , πολύ πριν από  αυτή  τη   στιγμή ,     πρωτοχρονιά  2016,

η μεγαλύτερη προετοιμασία είχε γίνει, με εργασία πάνω από δεκάωρα ημερησίως.
Γνώριμο το υλικό από τα παλιά ναυπηγεία μας,http://kerinapoiimata.blogspot.gr/2015/01/blog-post.html
Αφού πέρασαν από τό μυαλό του μάστορα, πολλά μνημεία,αρχαία και νέα, και στο καθένα σκεφτόταν με ποιό τρόπο θα πρέπει να κατασκευαστεί, ή απόφαση πάρθηκε:Δυο, καθ ' όλα ομοιόμορφοι Παρθενώνες!







 




Με αυτό το μικρό πριονάκι, σε όσα χρειάστηκαν , εδώ ένα απο τα αετώματα.

Τα κενά συμπληρώθηκαν όλα , λίγο πριν σταθούν οι κίονες!Εδώ διακρίνεται ο φωτισμός .


                                     





Για κάθε κολόνα απαιτήθηκαν  105  σπίρτα Χ  44
Για κάθε σκεπή απαιτήθηκαν 864 σπίρτα.
Για κάθε βάση κολόνας 20 σπίρτα σε δυο σειρές και στο πάτωμα και στην οροφή.(Χ 88)
Για κάθε πάτωμα 758 σπίρτα Χ 2
Για κάθε εσωτερικό ναού ... Χ 2
Για κάθε αέτωμα 158    Χ 4
Για κάθε πόρτα εσωτερικού ναού    85  Χ 4
Για κάθε σκάλα  ...  Χ 4
Σύνολο:για τους δυο Παρθενώνες, πολλά παραπάνω  σπίρτα απ ' όσα απαιτήθηκαν στα καράβια μας.!Περίπου 15.000 σπίρτα  και για τις δυο κατασκευές!
Κόλλες, πολλές κόλλες ξυλόκολλες
Κρυφός φωτισμός led, ένα προς ένα δοκιμασμένα και κολλημένα τα καλώδια με καλάι,
Αετώματα:Χρησιμοποιήθηκαν ανάγλυφα από παλιά ντουλάπα , δώρο πολυαγαπημένου προσώπου μας.
Στα κενά - στρογγυλά των αετωμάτων, ένα κλωναράκι ελιάς και στις τέσσερις όψεις, με ανάποδο ντεκουπάζ σε ζελατίνα.
Αστείρευτη υπομονή και επιμονή
Και στις δύο σπιρτόκτιστες πλαγιές, θα γραφούν ανάγλυφα με  αλυσιδίτσα τα ονόματα των παραληπτριών μας .
Η μόνη δική μου παρέμβαση, τα ανάγλυφα των αετωμάτων και το κόλλημα της αλυσιδίτσας !
Α, και το σχέδιο της σκεπής!
Στη βάση, κόκκινη τσόχα.
Ω!Ξέχασα το σπουδαιότερο!
Τη ΣΙΩΠΉ ΜΟΥ, όλον αυτόν τον καιρό, σκουπίζοντας και μαζεύοντας κομμένα κεφαλάκια σπίρτων,και σκόνη, πολλή σκόνη!
Bέβαια, σε κάποια ανύποπτη στιγμή, έγινε αντιληπτό ότι...κάτι...ψήνεται... αλλά ακόμα κι έτσι, ήταν δίκαιο, γιατί έτυχε να είναι ξαφνικός επισκέπτης ο ανύποπτος των καραβιών!Άρα έστω κι έτσι αποκαταστάθηκε η περσινή άγνοια.
Κατερίνες μας, χαλάλι σας!
Μ ε   α γ ά π η !!! 
Για την καρκιάν τζιαι  την αγάπην σας, ούλα χαλάλιν σας !
https://www.youtube.com/watch?v=2AkTg2sEC7U 


Υ.Γ.
Παρακαλώ τα σχόλιά σας να φορούν μόνο το καλλιτεχνικό μέρος.
                   Σας ευχαριστώ!
Και ας μη ξεχνάμε:Πάνω εκεί , στο γαλανό ουρανό, υπάρχει Θεός!
Έστι δίκης οφθαλμός, ος τα πάνθ' ορά
Ας Του έχουμε Ε Μ Π Ι Σ Τ Ο Σ Ύ Ν Η!!!