Μιά σταγόνα ευγνωμοσύνης!

Αγαπημένες σου φίλες/οι

                 αυτό που θα παραθέσω  σήμερα, συνέβη ακριβώς ένα χρόνο πριν!

Μόλις που είχαμε ...αδελφοποιηθεί με την Ρούλα τη Σμαραγδένια.'Εχω ζητήσει την άδειά της να το γράψω, αφού είναι η δική μου προσωπική περιπέτεια, και ακριβώς όπως της το διηγήθηκα με e-mail.

Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας το κακό , μπορεί όμως στον καθένα μας να συμβεί και το καλό! Η ΖΩΗ έχει και τις δυο όψεις.

Όπως επίσης πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι η θεία Πρόνοια, αγρυπνά!Δεν μας αφήνει ποτέ ακόμα και  στην απελπισία μας!(και προσθέτω, ειδικά στην απελπισία μας).

   Σας παραθέτω το κείμενο ακριβώς όπως της το έγραψα,και θυμάμαι πως έγραψα στην αρχή: Ρουλά κι, αν έγραφα όπως εσύ, αυτό εδώ το κείμενο θα είχε τίτλο: το πλαστό εικοσάευρο, ή η κ.Ιφιγένεια!

Βέβαια, σήμερα που το αναρτώ βάζω τίτλο: μια σταγόνα ευγνωμοσύνης προς τις απανταχού κυρίες Ιφιγένειες!

Διαβάστε το σαν να συνέβη σήμερα, μελετήστε τις φωτ. των πειστηρίων, και...ευχηθείτε να μην σας συμβεί ποτέ!

                        ...................................................................................................

ΑΝ ΈΓΡΑΦΑ όπως εσύ, θα μπορούσα να γράψω ένα διήγημα με τίτλο: το πλαστό εικοσαευρο. ή αλλιώς η κ.ΙΦΙΓΈΝΕΙΑ!

ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΉΣΩ μέσα σε λίγα να σου πω την...εμπειρία μου,

ΑΦΟΎ συνέβη χθες το πρωί.

είχα κρατήσει για την επιστροφή μου δυο 20 ευρα ,39 ευρώ είναι το εισιτήριο μου, συν ένα 10 ευρο  συν ένα 5 ευρο συν κάτι ψιλά........

για να έχω για το ταξίδι.Θα έφευγα στις 11,30 με λεωφορείο από ΑΘΉΝΑ για ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ.

έφτασα στα ΚΤΕΛ Αττικής  (πεδίο ΄Αρεως)11 παρα πέντε, και είχε ένα λεωφορείο με επιβάτες για έκτακτο δρομολόγιο.

Πάω να κόψω εισιτήριο,και η κοπέλα μου λέει:αυτό το 20 ευ ρο είναι πλαστό!Τι θα κάνετε, έχετε άλλα χρήματα ή θα μείνετε?

είχα ήδη δώσει την αποσκευή μου, μισή ώρα είναι μισή ώρα, οπότε αναποδογυρίζω το περιεχόμενο της τσάντας μου πανικόβλητη ή μάλλον τρομοκρατημένη.δεν ήξερα αν είχα τόσα.

ΜΕΤΡΆΜΕ 10 συν 5 συν από τα ψιλά, βγήκαν τα 19 ευρώ ,συν το ένα 20 ευ ρο που ήταν σωστό, κόβω εισιτήριο, και ανεβαίνω στο λεωφορείο, κρατώντας ένα 20 ευ ρο, που με είπαν ότι ήταν πλαστό.Το έδωσα σε ένα διπλανό επιβάτη, έβγαλε και σύγκρινε ένα δικό του, πράγματι φαινόταν η διαφορά, αλλά εμένα με έπιασαν τα κλάματα. Παίρνω τηλ.  το παιδί στη δουλειά και του  λέω: .....(όνομα) .... το ένα 20ευρο  ήταν πλαστό. συμπλήρωσα το εισιτήριο μου αλλά φεύγω μόνο με χάλκινα και  χωρίς ούτε ένα μπουκαλάκι νερό

Προσπαθούσα να θυμηθώ ποιος και πού μου το δώσανε, οι δοσοληψίες μου στην ΑΘΉΝΑ ήταν μετρημένες.ΈΝΑ ηλεκτρικό σώμα στον ......κατάστημα)........., μπα στα ρέστα δεν είχε 20 ευ ρο. ΚΆΠΟΙΑ ΨΏΝΙΑ στον ..(Σ/Μ).......... ούτε και κει είχε ρέστα 20.Άρα?

θυμήθηκα :ο ταξιτζής

το βραδύ που πηγαίναμε από τον σταθμό Λαρίσης στο σπίτι, ήταν η διαδρομή 9 ευρώ.Έδωσα 50, μου έδωσε 20 κάτω κάτω, από πάνω 10, από πάνω δυο 5 ευρα και ένα κέρμα.Μάλιστα επειδή ήταν νύχτα,τα άνοιξα με τα χέρια μου ίσα να βεβαιωθώ ότι εί χε 20 από κάτω, και ο οδηγός έφυγε τόσο γρήγορα που έμεινε η κιθάρα του παιδιού στο πίσω κάθισμα και με χειρονομίες και φωνές σταμάτησε σε αρκετά  μέτρα και έτρεξε το παιδί να την πάρει.

Ίσως να ήξερε και να βιαζόταν.Τι να πω!

τώρα τι κάνω, μέσα   σε ένα λεωφορείο, με ταξίδι 7 ωρών κρατώντας ένα πλαστό 20 ευ ρο που ήξερα πλέον ότι ήταν πλαστό.

Δίπλα μου καθόταν μια κυρία ηλικιωμένη, πολύ αξιοπρεπής και αριστοκράτισσα από την εμφάνισή της.

Στον ΚΗΦΙΣΌ, πρώτη στάση(έφυγα από πεδίο ΄Αρεως) είδα που έβγαλε κάποια κέρματα από την τσάντα της και ζήτησε να κατεβεί,ήταν προς το παράθυρο.Της είπα:΅μην πάρετε κάτι για μένα, έχω κάτω στον σάκο.

Η   κ.   γύρισε με ένα μπουκαλάκι νερό,ενώ είχε από πριν δικό της.

Μιλώντας, ρώτησα το όνομά της και μου είπε ΙΦΙΓΈΝΕΙΑ:

-α, κάπου εδώ είναι η γιορτή σας!!!

-ναι, είναι σήμερα, αλλά ούτε τα παιδιά μου το ξέρουν!

.......ΜΙΛΟΎΣΑΜΕ, συνταξιδεύοντας, και εγώ σκεφτόμουν ...

άνοιξα την τσάντα μου, πήρα το πλαστό χαρτονόμισμα το έκανα κομματάκια, ένα άχρηστο χαρτί  ήταν, απλά ήμουν άφραγκη.Και έπρεπε να διανύσω και όλη την ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ, από ΚΤΕΛ Μακεδονία, μέχρι ΚΤΕΛ ΧΑΛΚΙΔΙΚΉΣ, που είναι προς τη ΘΈΡΜΗ.Χρειαζόμουν ένα εισιτήριο αστικού που δεν είχα ,ή ένα ευρώ για να κόψω μέσα στο λεωφορείο.

ο ένας γιος μου έστειλε μήνυμα: μαμά,  τι θα κάνεις?

του απάντησα: ο πατέρας μου μας έλεγε:   δουλειά και αλήθεια!

το έκανα κομματάκια και αισθάνομαι πλουσιότερη .....

 μου απάντησε: εγώ σε νοιώθω φτωχότερη, χα χα χα!

Ο άλλος γιος αργότερα αφού του το είπα,μου απάντησε: καλά  έκανες μαμά!

Η κ Ιφιγένεια με είχε πάρει υπό την προστασία της.Κάποια στιγμή, κάνω φύλλο και φτερό το εσωτερικό της τσάντας μου, κάπου  βρίσκω ένα διπλωμένο 5 ευ ρο.

πέντε ευρώ ήταν σωτηρία για χθες.

το ανέφερα καταχαρούμενη, και ήμουν πλέον ασφαλής!!!

για να μην γίνω κουραστική, αν και θα πρεπε, κάποια στιγμή θα γράψω και τη συνέχεια,ας υπάρχει,

παρόλο που είχα πλέον δικά μου χρήματα, η κ.ΙΦΙΓΈΝΕΙΑ, επέμενε να με κεράσει για τη γιορτή της.Σταμάτησε το λεωφορείο στο ....... ένα κέντρο κατάστημα στην Στυλίδα, (πολύ γνωστό), και επειδή εγώ δεν μπήκα μέσα, είχα πλέον για καφέ αλλά είχα και μέλλον δρόμου,μου αγόρασε μια σοκολάτα υγείας προς 2,80 παρακαλώ,αυτό ΡΟΥΛΑΚΙ, ΤΟ ΤΟΝΊΖΩ, γιατί είναι η αισχροκέρδεια που επιτρέπουμε να υπάρχει, όταν αυτή η σοκολάτα πωλείται σε σούπερ μάρκετ, από 0,99 ως 1,11 ευρώ.Εκεί παρακαλώ 2,80., το σχολιάσαμε αργότερα, και κάποιες καραμέλες.

ΌΣΟ ΚΑΙ αν επέμενα να μου πει το επώνυμο της, μιλήσαμε  για πολλά  άλλα θέματα, δεν μου το είπε.

φτάσαμε  στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ,έπρεπε να κατέβω στα ΚΤΕΛ..

ευγενικά της ειπα κ.Ιφιγενεια, θα είναι η πιο γλυκιά σοκολάτα στη ζωή μου!

ΒΓΗΚΑ, πήρα την αποσκευή μου, την ξαναχαιρέτησα απο το παράθυρο, και απομακρύνθηκα να προλάβω να κάνω το δικό μου 5 ευρο σε κέρματα, γιατί έπρεπε να έχω ένα ευρώ για το εισιτήριο ,το λεωφορείο ήταν έτοιμο με τον οδηγό μέσα, και κανει μια ωρα διαδρομη, από ΚΤΕΛ  σε ΚΤΕΛ με έξι ενδιάμεσες στάσεις.

Στις 9,30 το βραδυ εφτασα στο σπιτι μου Ρουλακι, αλλά σκεφτόμουν,πόσο εύκολα μπορεί να βρεθούμε στην ανάγκη για ένα ευρώ.Αν έμενα στην άκρη της πόλης χωρις αυτο, δεν θα μπορούσα να διανύσω την πόλη, έστω και αν είχα εισιτήριο επιστροφής κομμένο απο πριν για τον  τον τόπο μου, όπως και είχα.

Μπορεί να της κόστισα 5,10 ευρω.. 4,60 ήταν η σοκολάτα και οι καραμέλες, συν μισο το νερό, και μπορεί και γω να έκανα το ίδιο στη θέση της, όμως συγκινήθηκα τόσο χθες και θα σου στείλω τα πειστήρια σε επόμενο e-mail.

αυτά.

ΤΏΡΑ τι έγιναν τα τελευταία μου 4 ευρώ, αφού το ένα έγινε εισιτήριο αστικού?

άσε,

έχει συνέχεια............

ΑΠΛΆ μου έμειναν άλλες 8 μέρες! χα χα χα

ΞΈΡΕΙΣ ΕΚΕΊΝΟ ΤΟ:ΓΙΑΤΊ ΜΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΎΕΙ ΜΉΝΑΣ  ΑΦΟΎ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΈΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΏΣΕΙ?

ΧΑ ΧΑ ΧΑ

αρκεί να πιστεύουμε στον ΘΕΟ!

ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ κ.ΙΦΙΓΕΝΕΙΕΣ, πολλες φορες ειμαστε εμεις ετσι σε καποιους αλλους.

ελειπα σημερα, εχω ακομα μια ελπιδα μηπως απο τα Κτελ, ΑΤΤΙΚΗΣ μου δωσουν το επωνυμο της αφου ξερω καποια στοιχεια, αλλιως ειναι εκεινο που λενε:κανε το καλο και ριξτο στο γιαλο.

Εγώ δεν θα την ξεχάσω ποτέ!

ξέρεις, είναι η πρώτη μου φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο.

ήταν όμως μια αλλιώτικη εμπειρία!
.........................................

...............................

ΚΑΛΗΜΈΡΑ  Ρουλακι μου!!!

το θυμήθηκα χθες αφού πήγα για ύπνο. βέβαια ύπνος δεν μ  ' έπαιρνε........         και ήδη με είχες ρωτήσει....

γιατί κι αυτό αξίζει:::

Εδώ να δεις, οτι με έσωσε η αξιοπρέπεια μιας γιαγιάς, και γιαυτό λέω πάντα και παντού επεμβαίνει η ΘΕΊΑ ΠΡΌΝΟΙΑ!

Τετάρτη βράδυ, φτάσαμε ΑΘΉΝΑ(  ΕΞ ΟΎ και το πλαστό 20 ευρώ στα ρέστα του ταξιτζή, από σταθμό Λαρίσης ως Αμπελόκηπους.

Πέμπτη πήγα με το παιδί ως τον .........., όπου αγοράσαμε ένα σώμα με λάδι, 12 φέτες delongi, και  αφού επιστρέψαμε στο σπιτι, το παιδι( ο φανταρος) βγηκε να πιει ενα καφε με φιλους του, και εγώ αφού είδα τί ελειπε απο το ψυγείο, πήγα στον .........σ/μ...... επι της ΠΑΝΟΡΜΟΥ με Αχαιας.Ειναι το κοντινότερο σουπερ μαρκετ στη γειτονιά.

Πήρα το καλαθάκι μου,και ανέβηκα πάνω(έχει όροφο) με τα νωπά προϊόντα.Ακόμα άδειο το καλάθι μου, βλέπω να ξεπροβάλλει απο τη γωνια του ψυγειου των γαλάτων μια γριουλα.Είχε τσαντα,  και καλαθι, αλλα απο τον τροπο ντυσιματος της φαινοταν .....

την ειδα που εβλεπε τα γαλατα και προσπερασε.Πήγε απέναντι σε ενα άλλο ψυγείο, και απο εκει προχωρησε χωρις τιποτα, και μετα απλωσε το χερι της εκει που ειχε κατεψυγμενες πιτες (οπως για γυρο), δεν ξερω πώς τις λενε γιατι δεν χρησιμοποιω)..Την εβλεπα διακριτικά και απο μέσα μου σκέφτηκα πως ίσως να μην είχε ουτε για ενα γάλα.Χωρις να σκεφτώ οτι ήμουν μέσα σε σουπερ μαρκετ, θα μπορούσα να αγόραζα κάτι και να την περιμενα απ εξω, αλλα ο χρονος με πιεζε, ανοιξα πολυ διακριτικα τη τσαντα μου και διπλωσα ενα ταληρακι , καταλαβαιινεις πώς, για να μη δωσω δικαιωμα.Την πλησιασα, ηταν ακομα εκει, και ακουμπωντας τη στη πλατη προστατευτικα, δεν ειχε πελατες διπλα μας, της προτεινα με λογια, να  μπορει να αγορασει κατι. Η αρνηση της ηταν ευγενικη και αξιοπρεπης.Οποτε απομακρυνθηκα και μαλιστα ακομα και μεχρι το ταμειο, κρατουσα το διπλωμενο 5 ευρω στην παλαμη μου, κρατωντας στο ιδιο χέρι και  το καλαθακι με τα απαραιτητα που έβαλα μετα ΄  ένοιωθα και μια πίκρα για  την άρνησή της.

Τελικα, ΡΟΥΛΑ: η αξιοπρεπεια εκεινης της γιαγιακας, εσωσε τη δικη μου αξιοπρεπεια την Παρασκευη!

ειναι ή δεν ειναι θεια ΠΡΟΝΟΙΑ?

Σήμερα δεν ειχε ρευμα, και ηρθε μολις τωρα στις 2.ΑΝΟΙΞΑ τον υπολ.για να σου γραψω ακριβως αυτο, και ηδη με ειχες ρωτησει.

πηρα δε και τηλεφωνο απο το κινητο μου, αφου χωρις ρευμα δεν μπορω με σταθερο, στα Κτελ Αττικης, και ηταν η ιδια κοπελλα με το περιστατικο.ΑΝΕΛΥΣΑ το θεμα. μιλησαμε γενικα, πλην ομως οτι στο τελος καθε μερας, σβηνουν τα αρχεια των πελατων -ταξιδευτων.Και ετσι η κ.ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ, θα μεινει με την αγαπη μου και τις ευχες μου, να βρει αυτή την καλοσύνη στο ΘΕΟ!

Αυτή τη φωτ. στο ΚΤΕΛ  Κηφισσού, την έβγαλα μέσα απο  το λεωφορείο, όταν η συνεπιβάτιδά μου, κατέβηκε, μάλλον για ενα μπουκαλάκι νερό.Είχα σκεφτεί οτι αφού θα είχα τη διεύθυνσή της, (το θεωρούσα δεδομένο) ,θα της έστελνα κάτι, ή έστω μια ευχαριστήρια επιστολή μαζί με τη φωτογραφία για του λόγου το αληθές.Αυτό δεν κατέστη δυνατόν, όμως ας την έχει καλά ο Θεός! Κάθε χρόνο, στη γιορτή της θα τη θυμάμαι!

Όπως επίσης στην ανάρτηση θα βάλω τελείες σε ότι αφορά ονόματα..Άλλωστε δεν έχουν καμμιά σημασία!

και να προσθέσω ακόμα κάτι για τη θεία πρόνοια. Ακόμα και αν δεν βρισκόταν ως  τότε η κ Ιφιγενεια,

στη στάση που έκανε το λεωφορείο και για λόγους ασφαλείας, κατεβαίνουν όλοι οι επιβάτες,ήταν και μια παρέα νέων, μεταξύ αυτών......ο καλύτερος φίλος του γιου μου απο το νηπιαγωγείο και ως σήμερα!Ειχαν ταξιδέψει μέσα στη νύχτα για να δώσουν τα αθλήματα για μία προκήρυξη της Πυροσβεστικής!Ω!ΘΕΕ ΜΟΥ! Στη μεση του πουθενά,  ένας γνωστός και όχι μόνο!Ακομα και αν δεν ειχε προηγηθεί η καλοσύνη της συνεπιβάτιδας μου, ο Θεός δεν θα με άφηνε! Αυτή τη σκεψη έκανα και πήρα τον αριθμό του φαντάρου, που ακόμα δεν είχε παρουσιαστεί στο στρατόπεδο, και έδωσα να μιλησει τον φίλο του απο το δικό μου τηλεφωνο.Πόσο ασφαλής ήμουν!.
.............
Και μια ακόμα παρατήρηση γιαυτα τα ταξίδια! Εκείνη τη μέρα , περα απο τη ψυχική μου διάθεση που ήταν όπως ήταν, έτυχε να έχει τετοια ομίχλη, δεν έβλεπες τίποτα ακόμα και αν ήσουν στο παράθυρο.Για αρκετά χιλιόμετρα δρόμου.Σε κάποια στιγμη, ο οδηγός, μαλλον θελοντας τη ψυχαγωγία των επιβατών, έβαλε να βλέπουμε μια ταινία βίας, αγνοώντας αν υπήρχαν μικρά παιδιά στο αυτοκίνητο.Επειδή το σχολίασα καποια φορά σε... τακτικό επιβάτη της διαδρομής, άκουσα οτι....αυτό το έργο....τόχει ξαναδεί στη  συγκεκριμενη διαδρομή.Μήπως θα έπρεπε να προσέχουν περισσότερο οι οδηγοί, ή να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι;

           (λιμάνι Πειραιά, χαιρετίσαμε το φανταράκι μας για την τελευταία του τρίμηνη θητεία στη Χίο)

 ΚΤΕΛ ΚΗΦΙΣΟΥ( η φωτ. βγαλμένη μέσα από τζάμι στο λεωφορείο μου)

                                                                 ΠΕΙΣΤΗΡΙΑ


 

     Τίποτα δεν γίνεται τυχαία

ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία..........http://www.youtube.com/watch?v=dcCuh7y_IyA

επίσης θέλω να τονίσω, επειδή αναφέρθηκα σε ειδικότητες οδηγών, ότι η ανάρτηση μου αφορά τις συγκεκριμένες διαδρομές σε συγκεκριμένο χρόνο.Υπάρχουν ευτυχώς εξαίτεροι άνθρωποι σε αυτά τα επαγγέλματα, και ούτε ρίχνω την ίδια βαρύτητα στο πλαστό χαρτονόμισμα στα ρέστα , με την ταινία βίας στη διαδρομή..Το καθένα βαρύνει αλλιώς.

Όμως επειδή σας έχω κουράσει με κάτι τόσο απλό και προσωπικό, θάθελα να σας αφιερώσω το τραγούδι: τιποτα δε γίνεται τυχαία, ούτε τα άσχημα ούτε τα ωραία....

Και κλείνοντας επειδή τα  στοιχεία που έδωσα είναι κατ΄εμέ αρκετά, και επειδή ο κόσμος είναι πολύ μικρός κάποιες φορές, ίσως κάποια φίλη της ή από Θεσσαλονίκη, ή από Αθήνα διαβάσει την ανάρτηση αυτή!Ας μεταφέρει ένα χρόνο μετά , τις ευχές μου για τη γιορτή της και την σταγόνα της ευγνωμοσύνης μου!
Και αν αυτό βοηθά, θυμάμαι....ΠΑΤΉΣΙΑ.