Η ΜΩΒ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ!

   Πριν απο καιρό, έμεινα ενα πρωινό με το κοριτσάκι της φίλη μου, για να βγει η μαμά της για δουλειές!
   Βλέποντας το αεράκι στις κορυφές των δέντρων που έβλεπα μέσα απο τον χώρο, και  μέχρι να πιει το γαλατάκι της, αυτοσχεδίαζα  με ιστορίες, ώσπου καποια στιγμή, είδα μια πεταλούδα που την παράσερνε ο αέρας, και το παραμύθι ξεκίνησε!!!!
  ...Μια φορά ηταν μια μεγαλη πεταλούδα!
  -τι χρώμα να έχει η πεταλούδα;
  -Μωβββββ!
εδω πρέπει να πω οτι το μωβ, είναι το λατρεμένο της χρώμα!ακόμα  και το γάλα της αν ηταν μωβ, θα το έπινε με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.....
και αρχίσαμε το παραμύθι!!!
   Αφου το τελειώσαμε και ο σκοπός επιτεύχθη,, σκεφτηκα: μήπως να το γράψω;
   Δεν είχα μαζί μου χαρτιά, δεν ήμουν στο σπίτι μου, οπότε έκοψα δυο φύλλα απο ρολό κουζίνας και άρχισα να το γράφω.....
   Αφού γύρισα στο σπίτι μου,το μιαλό μου ήθελε και συνέχεια......αυτη τη φορά, άρχισα να το γραφω σε χαρτί, και αφού το τελείωσα το καθαροέγραψα και την ίδια μέρα, το έδωσα στη μαμά της!
μου άρεσε η ιδέα το έγραψα στα κείμενά μου, και σας το παραθέτω!
   Με όλη την προχειρότητα που έχει  ένα παραμύθι γραμμένο σε ρολό!Όμως αυτό μου έφερε γούρι, γιατί στη συνέχεια, γράφτηκαν και κάποια άλλα.

Ρίξαμε άγκυρα .......

 Γειά σας φίλες μου αγαπημένες!

                       Το κλειδί για μια  ζωντανή μέρα  καλοκαιριού είναι ενα καλό πρωινό

                                          συνοδευμένο με δυο φλυτζάνια αχνιστό καφεδάκι!

                                            μετά κάπου ένα διάλειμμα για ένα απεριτίφ  

                                              και λίγη γλύκα απο ένα παγωτάκι το απόγευμα,


     

                 αγναντεύοντας τους φάρους που αρχίζουν να έχουν τρόπο ύπαρξης όταν σκοτεινιάζει.

                 και μετα,    όλα   αυτα    μαζί, σε μια πιατέλα    ή    διασκορπισμένα    στο    χώρο μας,                           σαν          ανάμνηση            των καλοκαιρινών περιπλανήσεών μας!

                  μια προσπάθεια <<φυλάκισης>> του καλοκαιριού του 2013, έως το επόμενο καλοκαίρι!

 

      

με χρώματα της θάλασσας

αποχαιρετισμός στο καλοκαίρι!

 ρίξαμε αγκυρα στο ημερολογιακό καλοκαίρι, όχι όμως στο καλοκαίρι της καρδιάς μας! (συνεχίζεται)

να είστε όλες/οι καλά!

 

     Καλές μου φίλες,,,

δεν σας έχω συνηθίσει σε τέτοιου είδους αναρτήσεις , αλλα επειδή φεύγει το καλοκαίρι και οι γάμοι μειώνονται, σκέφτηκα να

σας δείξω δυο λαμπάδες γάμου, που φυσικά είχαν γίνει π.κ., δηλαδή προ κρίσης!

Για να καταλάβετε δε το σκεπτικό τότε , σας παραθέτω το γνωστό σε πολλούς ανέκδοτο:

    Σε μια γκαρσονιέρα μιας οικοδομής ενοικιάζει ένας  νέος .

    Καποια στιγμη συναντα στην είσοδο, εναν γνωστό του ο οποίος τυγχάνει να μένει στον αποκάτω όροφο σε ίδιες διαστάσεις σπιτιού.

    Ρωτάει ο νέος:Θελω να βάψω το σπίτι.Μήπως ξέρεις πόσα κιλά μπογιά να αγοράσω;

   -Ναι.Εγω αγόρασα 15 κιλα υδρόχρωμα για τα ταβάνια και 35 κιλά πλαστικό για τους τοίχους.

-   Σ΄ευχαριστώ κτλ....

 Σε μιά βδομάδα περίπου συναντιώνται πάλι.......

 Λέει ο καινούργιος ένοικος:

 -Ξερεις πήρα τόσο που με είπες, το έβαψα πολυ καλά αλλα μου έμειναν συνολικά και 15 κιλά μπογιά!

-Α! και σένα;

 Έτσι κι εγώ επειδή ταχα δεν είχα να ρωτήσω, σκέφτηκα ,υπολόγισα και..... ναμαι με ενα φρεσκότατο ρολό κηρήθρας, με βάρος περίπου όσο καταναλώθηκε στο παραπάνω ανέκδοτο και όγκο, που χρειάστηκε να παραμεριστούν καποια έπιπλα για να χωρέσει!

 

Οι κηροστάτες ήταν ελικοειδείς και έπρεπε ένα μερος της λαμπάδας να είναι σκέτο και η διακόσμηση να αφορά μόνο το επάνω μέρος που θα προεξείχε.

Και αφού σχεδίασα σε χαρτί πώς περίπου φανταζόμουν το τελείωμα, άνοιξα χώρο, έστρωσα κάτω στο πάτωμα χοντρό χαρτί συσκευασίας,

 

 

 

είχα δίπλα μου πιστολάκι μαλλιών και ρολό κουζίνας γιατί υπήρχαν και σταγόνες νερού ανάμεσα στις δίπλες κεριού,υποθέτω οτι χρειάζεται το ζεστό νερό στο να περάσει η κηρήθρα στην πρέσα,μαλλον και η ίδια η κηρήθρα είχε την αγωνία της τι θ ΄απογίνει και ιδρωκοπούσε,

και αφού έκανα τον σταυρό μου για το μεγάλο ως εκείνη την ώρα εγχείρημα, ξεκίνησα!

      Μετά απο 15 ώρες (οχι συνεχόμενες),με πολλή χαρά  και  περισσότερο άγχος,  ήρθε αυτο το αποτέλεσμα!

      Εδώ δεν υπολογίζεται ο χρόνος για την κατασκευή των λουλουδιών,γιατί αυτα τα έπλαθα τα απογεύματα, παρακολουθώντας τη <<Βέρα στο δεξί>>!Μην με ρωτήσετε ποιά επεισόδια,σημασία έχει το αποτέλεσμα!

    Σας αρέσει;

Σημειωτέον οτι σε τέτοια περίπτωση, υπαρχει η δυνατότητα αργότερα, να κοπεί σε όποιο ύψος η κάθε λαμπάδα, και να γίνει ένα όμορφο σετ κεριών, αναλογικά μεγάλο μεσαίο και μικρότερο, με όποια διακόσμηση θέλει ο καθένας!

Επίσης να προσθέσω οτι για να στηριχθεί τόσο ύψος, στο αρχικό στάδιο πρόσθεσα μεγάλες λαμπάδες φτιαγμένες για την περίπτωση, στην προκειμένη περίπτωση κράτησα ύψος 70 εκ .Αν απο μόνο του τυλιχθεί γύρω απο το φυτίλι δεν θα έχει αυτή τη σταθερότητα.

 

Και επειδή αγχωθήκατε κι εσείς μαζί μου, κερνάω ενα κομμάτι λευκής τουρτίτσας,΄γνωρίζοντας οτι μέσα περιέχει (κέρινο) παγωτό, προσοχή όμως προλάβετε πριν ανάψουν τα φυτίλια, γαιτί μετα το παγωτό θα είναι...φλαμπε!!!

πολλά φιλάκια!

Να είστε όλες καλά!

Να είστε όλες καλά!

14 Σεπτεμβρίου

    Παγκόσμια  Υψωση Τ ιμίου Σταυρού

Αγαπητές μου φίλες /οι,
το θέμα μου σήμερα δεν επιδέχεται σχόλια.
Αν όμως του χρόνου τέτοια μέρα, ώρα αποδείπνου βρεθείτε κοντά σε μιά εκκλησία
μπείτε μέσα , και παρακολουθείστε τους χαιρετισμούς του Τιμίου Σταυρού.
Είναι μια μοναδική στιγμή μέσα στο χρόνο .
Θα νοιώσετε αγαλλίαση και ηρεμία ακουμπώντας όλα τα προβλήματα και τις έννοιες μπροστά στον Υψωμένο Σταυρό που μας θυμίζει τη Σταύρωση αλλα και την Ανάστασή Του.
Ισως κάποιες/οι να μην το γνώριζαν.
μπορείτε να τους διαβάσετε  αναζητώντας :χαιρετισμοί του Σταυρού.
αν παραβρεθείτε μια φορά στο σημερινό απόδειπνο, θα το θυμάστε κάθε χρόνο.
Σας ευχαριστώ!

ένα δισκάκι παρακαλώ!

Για τη χαρά της Χαράς και μόνο!!!

                                   τόσο γρήγορα, που δεν πρόλαβε να σκασει το κρακελέ!!

6 Σεπτεμβρίου! Αρχάγγελος Μιχαήλ - το εν Χώναις θαύμα

http://www.youtube.com/watch?v=6-6BmShBjy4

Γίνε η λίμνη!

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας σοφός γέροντας δάσκαλος. Είχε βαρεθεί να ακούει τον μαθητή του να παραπονιέται συνεχώς έτσι μια μέρα αποφάσισε να τον στείλει να του φέρει λίγο αλάτι.
Όταν εκείνος γύρισε πίσω, ο δάσκαλός του είπε να ρίξει μια γερή δόση σε ένα ποτήρι και μετά να το πιει.
«Τι γεύση έχει;» ρώτησε ο δάσκαλος.
«Πικρή» είπε ο μαθητής.
Τότε ο δάσκαλος είπε στο νεαρό να πάρει άλλη μια χούφτα αλάτι και μετά να το ρίξει στην κοντινότερη λίμνη. Ο μαθητής έκανε ότι του είπε. Έπειτα ο δάσκαλος του είπε να το δοκιμάσει πίνοντας από το νερό της λίμνης και τον ξαναρώτησε τι γεύση έχει.
«Γεύση φρεσκάδας» απάντησε ο μαθητής.
«Το αλάτι το ένιωσες καθόλου;» ρώτησε ο δάσκαλος.
«Όχι» απάντησε ο νέος.
Στο σημείο αυτό ο δάσκαλος έπιασε τα χέρια του μαθητή και του είπε:
«Ο πόνος στη ζωή μας είναι σαν το καθαρό αλάτι.Η ποσότητα του πόνου παραμένει η ίδια.Όμως η ποσότητα της πίκρας που δοκιμάζουμε, εξαρτάται κάθε φορά από το δοχείο μέσα στο οποίο βάζουμε τον πόνο.
Έτσι, το μόνο πράγμα που έχεις να κάνεις όταν υποφέρεις είναι να διευρύνεις την αίσθηση των πραγμάτων.
Πάψε να είσαι το ποτήρι.
Γίνε η λίμνη!>>