Η ΜΩΒ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ!

   Πριν απο καιρό, έμεινα ενα πρωινό με το κοριτσάκι της φίλη μου, για να βγει η μαμά της για δουλειές!
   Βλέποντας το αεράκι στις κορυφές των δέντρων που έβλεπα μέσα απο τον χώρο, και  μέχρι να πιει το γαλατάκι της, αυτοσχεδίαζα  με ιστορίες, ώσπου καποια στιγμή, είδα μια πεταλούδα που την παράσερνε ο αέρας, και το παραμύθι ξεκίνησε!!!!
  ...Μια φορά ηταν μια μεγαλη πεταλούδα!
  -τι χρώμα να έχει η πεταλούδα;
  -Μωβββββ!
εδω πρέπει να πω οτι το μωβ, είναι το λατρεμένο της χρώμα!ακόμα  και το γάλα της αν ηταν μωβ, θα το έπινε με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.....
και αρχίσαμε το παραμύθι!!!
   Αφου το τελειώσαμε και ο σκοπός επιτεύχθη,, σκεφτηκα: μήπως να το γράψω;
   Δεν είχα μαζί μου χαρτιά, δεν ήμουν στο σπίτι μου, οπότε έκοψα δυο φύλλα απο ρολό κουζίνας και άρχισα να το γράφω.....
   Αφού γύρισα στο σπίτι μου,το μιαλό μου ήθελε και συνέχεια......αυτη τη φορά, άρχισα να το γραφω σε χαρτί, και αφού το τελείωσα το καθαροέγραψα και την ίδια μέρα, το έδωσα στη μαμά της!
μου άρεσε η ιδέα το έγραψα στα κείμενά μου, και σας το παραθέτω!
   Με όλη την προχειρότητα που έχει  ένα παραμύθι γραμμένο σε ρολό!Όμως αυτό μου έφερε γούρι, γιατί στη συνέχεια, γράφτηκαν και κάποια άλλα.
                                                

Η  ΜΩΒ  ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ,φυσούσε ένα ελαφρό αεράκι !Κουνιόταν όλα τα φύλλα των δέντρων και τα φυλλαράκια των λουλουδιών.

Πετούσαν οι  μελισσούλες  , κελαηδούσαν  τα πουλάκια ,φτερούγιζαν τα χελιδονάκια αλλά οι πεταλούδες δεν ένοιωθαν καλά γιατί το αεράκι τις πήγαινε εδώ κι εκεί! Δεν μπορούσαν να σταθούν πουθενά !Καθόταν για λίγο σε κάποιο λουλουδάκι, αλλά φφφφφφφφ.... τις έπαιρνε το αεράκι μακριά! Καθόταν σε άλλο ,φφφφφφφφ..........και από  εκεί το αεράκι!

Οι πεταλουδίτσες λοιπόν στεναχωριόταν πάρα πολύ! Δεν είχαν πού να μείνουν!

Εκεί που πετούσε η μεγάλη μωβ  πεταλούδα ,είδε  από μακριά μια μεγάλη μαργαρίτα!

Η μαργαρίτα είχε μεγάλα και πολλά άσπρα  πέταλα ,και στη μέση ένα κίτρινο κύκλο .Πολύ κίτρινο. Έμοιαζε σαν ήλιος.

Σκέφτηκε λοιπόν η μεγάλη μωβ πεταλούδα: Μήπως να κατασκηνώσω εδώ, κάτω από τα  πέταλα της μεγάλης μαργαρίτας;

Και κάθισε απαλά στο κλωναράκι κάτω από τη μαργαρίτα!

Δεν καταλάβαινε το αεράκι που φυσούσε και σκέφτηκε να βρει τρόπο να φωνάξει και να έρθουν εκεί όλες οι φιλενάδες της- πεταλουδίτσες

και να  έχουν ένα ασφαλές καταφύγιο.

Ανοιγόκλεισε λοιπόν τα λεπτεπίλεπτα φτερά της και σιγά σιγά άρχισαν να πλησιάζουν οι άλλες πεταλουδίτσες.

Άσπρες, κίτρινες, καφέ, πορτοκαλί ,μωβ ,σιέλ ,πράσινες , μικρές και μεγάλες πεταλουδίτσες με πολύχρωμα φτερά .Κι όλες ακουμπούσαν με ασφάλεια στο πράσινο κλωναράκι που στήριζε την μεγάλη μαργαρίτα με τον κίτρινο κύκλο!

Σε λίγο δεν φαινόταν ο μίσχος της μαργαρίτας. Φαινόταν μόνο πολλά  πολλά πολύχρωμα φτερά!

Το αεράκι δεν ακουγόταν .Οι πεταλούδες έμειναν πολύ ευχαριστημένες από τη σκέψη της μεγάλης μωβ πεταλούδας.

Και τότε όλες μαζί φώναξαν:

ΖΗΤΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!

Θα ζήσουμε όλες εδώ με αγάπη πάνω σε αυτό το μαργαριταροπεταλουδόσπιτο!

Και έζησαν εκεί καλά και δεν κινδύνευαν πλέον!

Και ήταν όλες πολύ χαρούμενες!!!

 .................

  και γιατί  παιδιά το ονομάσαμε μαργαριτα-ρο-πεταλουδόσπιτο και οχι μαργαριτο-πεταλουδόσπιτο;                                              

                    Γιατί , όταν η μαργαρίτα είδε ότι κάτω από τα πέταλά της συγκεντρώθηκαν τόσες πεταλούδες με όλα τα χρώματα,

μικρές και μεγάλες,   και ζούσαν  αρμονικά , τότε μέσα  από την καρδιά της βγήκε ένα ολόλαμπρο λευκό μαργαριτάρι, σαν αυτό που έχουν οι     μαμάδες   στα   κολιέ τους ,και ρίζωσε στη μέση του κίτρινου κύκλου ! Ήταν  σαν μια πολύ  γυαλιστερή  χάντρα μέσα σε ένα πολύ όμορφο  κίτρινο ! Ήταν  ένα δάκρυ από ΧΑΡΑ!

    Γι  αυτό , όταν πηγαίνουμε στην εξοχή και έχει πολλές λευκές μαργαρίτες, με κίτρινο κύκλο στη μέση ,δεν πρέπει να τις κόβουμε όλες ,γιατί οι πεταλούδες δεν θα βρίσκουν πού να κάνουν το σπίτι τους όταν θα έχει αεράκι....

Και όταν αρχίζει και φεύγει το καλοκαίρι , τότε η μεγάλη μωβ πεταλούδα ξεριζώνει το μεγάλο λαμπρό  μαργαριτάρι, το στερεώνει ανάμεσα στις κεραίες της ,και μαζί με όλες τις άλλες πεταλούδες ,φεύγουν για πιο  ζεστά μέρη.

Εκεί, ίσως να μην βρουν μαργαρίτες .Όμως σε όποιο λουλούδι ακουμπήσει η μεγάλη πεταλούδα το λαμπρό μαργαριτάρι, τότε εκείνο μεταμορφώνεται και γίνεται μια μεγάλη λευκή μαργαρίτα με κίτρινο κύκλο, σαν αυτές τις πανέμορφες μαργαρίτες που έχουμε στην πατρίδα μας....

Και τότε, πάλι οι πεταλούδες μπορούν να ζήσουν εκεί αγαπημένες!

Βέβαια θα ρωτήσετε τί θα απογίνει το σημάδι που άφησε το ξεριζωμένο μαργαριτάρι...

 Εκεί την επόμενη  Άνοιξη , ίσως κάποια άλλη μωβ μεγάλη πεταλούδα όταν θα έχει αεράκι, να βρει καταφύγιο με τις φιλενάδες της πεταλουδίτσες...

Κι αργότερα, πάλι, ίσως δακρύσει από χαρά η ίδια μαργαρίτα ή κάποια άλλη και πάλι ο κάμπος θα λαμπυρίζει από ΧΑΡΑ!!!

 και χθες, η μικρή μου φίλη γιόρταζε!
  Χωρίς να το σκεφτώ και πολύ, αγόρασα μωβ οντουλε χαρτόνι!
Θα αυτοσχεδίαζα μια μεγάλη μωβ πεταλούδα!
                                                

 Πρόσθεσα χάντρες με  κόλλα, ένα μωβ απαλό τούλι ,μια κορδελλίτσα από οργάντσα, και περιγράμματα  από ανάγλυφο Rerief  Paint, έραψα ένα μοβ μακρόστενο κομμάτι  λεπτό ύφασμα που είχα και το γέμισα με βαμβάκι για σώμα,

                                         

δημιούργησα τις κεραίες με συρματάκια κοσμημάτων και χάντρες στις άκρες και τις στερέωσα με βελονιές πριν αναποδογυρίσω το σώμα, και το κολλήσω με ζεστή σιλικόνη
                                       

στο σημείο αυτό, και στο άλλο φτερό επίσης κόλλησα δύο φωτογραφίες της που απεικονίζουν την ίδια να στέλνει ενα μακρινό φιλάκι στους γονείς της και η κατεύθυνση και η ταχύτητα της ματιάς και του φιλιού είχαν καταγράψει τέλεια τη στιγμή, και , αφού κόλλησα και μάτια, λίγο διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά σάμπως έχουμε δει και πεταλούδα απο κοντά;

 και.........τελείως τυχαία, διακρίνω τον ήλιο του παραβάν πίσω της......χαχαχα!αυτή τη φορά είναι      στην προστασία του ήλιου...
και έτσι υλοποιήθηκε  η μοβ πεταλούδα η οποία  από προχθές πετάει κρεμασμένη από ένα μοβ σχοινί στο παράθυρο της μικρής μου φίλης!
Μαζί με τις ευχές μου να είναι η ζωή της πάντα με χρωματιστά όνειρα  , ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ μικρή μου ανάσα! πολλά φιλιά!
Η Βαβάλα σου!