Ροζ σελήνη

 

 

 

 Όλντριν : - Νηλ, βλέπεις ό,τι βλέπω;

 ΄Αρμστρονγκ :  -  Τί να δω Μπαζ;  ‘O ,τι γνωρίζεις γνωρίζω.

 Όλντριν :   -Ένας πελαργός , φεύγει! Θαρρώ πως άφησε κάτι!

-Όλντριν, θαρρώ πως έχεις παραισθήσεις. Αετός είναι το όχημά μας.

 

-Ρίξε το βλέμμα σου εκεί που βλέπω!

Δεν είναι δυνατόν! Κάποιοι άλλοι ήρθαν πριν από μας;

Διακρίνω σημαία!

-Αδύνατον! ’Άιντε, επιτέλους κατέβα από το σκαλοπάτι, καρφώθηκες εκεί! Πάμε προσεκτικά να δούμε τι είναι!

Μήπως έχουμε παραισθήσεις από την αιώρηση;

-        Κλαψ κλαψ κλαψ……

-Μια λεπτή φωνούλα, σαν κλάμα μωρού! Θεέ και Κύριε!

-Σου είπα, είδα έναν πελαργό να φεύγει!

Σημαία!

Μια σημαία γαλανόλευκη! Την ξέρω αυτή τη χώρα!

Ακόμα κι εδώ αυτοί οι Έλληνες ήρθαν πριν από μας;  Απίστευτο!

Και πολύ κοντά ένα καλαθάκι , από αυτά που αφήνουν τα μωρά οι πελαργοί!

- Είχες δίκιο…

Πάμε προσεκτικά να μην τρομάξουμε το μωρό…

-Ένα κοριτσάκι! Ένα κοριτσάκι! Τελικά υπάρχει ζωή στο φεγγάρι! Ιδού η απόδειξη!

-Τώρα ;Τι κάνουμε τώρα;

-Εσύ είσαι ο αρχηγός της αποστολής!

-Μα το ρωτάς;      Αλλαγή πλεύσης!

Επιστροφή στη Γή! Το κοριτσάκι πρέπει να παραδοθεί άμεσα στους γονείς του. Ευτυχώς κοιμήθηκε, να μην τρομάξει που θα μας δει. Πού να έβλεπε τα χαμόγελά μας , μέσα από το διάφανο κράνος μας!

-        Το φαντάζεσαι ‘ Άρμστρονγκ;  Ποιος θα το πιστέψει πως το ερώτημά μας έχει απόδειξη; Φυσικά και υπάρχει ζωή στο Φεγγάρι!

 

Το πρόβλημά μας είναι να μπορέσει να αλλάξει πορεία το διαστημόπλοιο!

-        Κράτησε προσεκτικά το καλαθάκι με το μωρό κι εγώ θα μαζέψω γρήγορα ένα δείγμα εδάφους και λίγα από τα σκόρπια ροζ παιχνίδια! Μα είναι δυνατόν; Λες και δεν θα έβρισκαν παιχνίδια στη Γή;

 

Γρήγορα , γρήγορα και προσεκτικά! Πηγαίνετε στην σεληνάκατο! Πρέπει να ενημερώσουμε τον Κόλινς.

 

 

Θα μπορέσει τάχα να αλλάξει τάχιστα την προγραμματισμένη πορεία;

-Αν δεν μπορέσει ο Κόλινς, κανένας δεν το μπορεί.

Γρήγορα!

 

Θα αντέξει ένα μωρό στο διαστημόπλοιο;

-Συμβαίνουν και θαύματα. Θα προσευχόμαστε να φτάσει σώο. Θα αντέξει.

 

΄Αντε πολλά λέμε…

Πάμε!

-        Και η αποστολή μας;

Ήρθαμε για άλλου είδους μετρήσεις!

-Υπάρχει πιο σημαντικό από το εύρημά μας;

Τι είναι πιο σημαντικό λες; Να μεταφέρουμε το μωρό σώο και ασφαλές στη Γη ή να πάρουμε μερικά δείγματα εδάφους για τις επιστημονικές μετρήσεις;

Χάνουμε χρόνο!

Πάμε να παραδώσουμε το μωρό και ξαναρχόμαστε!

Αυτό πια με το να βρούμε Ελληνική σημαία στο Φεγγάρι, με ξεπερνά.

 

Κανένας δεν θα μας πιστεύει!

Βάλε την δική μας σημαία , τι την κρατάς τόση ώρα σαν σαστισμένος;

-        Μα είμαι σαστισμένος Άμστρονγκ! Λίγο τόχεις αυτό που ζούμε ;

 

- 

-        Λες να το μάθει το κοριτσάκι αυτό ποτέ πιστεύεις;

-        Αρκεί η δική μας χαρά , σ΄ αυτή την αποστολή μας…

 

Από τη στιγμή που θα το παραδώσουμε, η χαρά θα συνοδεύει την οικογένειά της κι εμείς θα έχουμε την εσωτερική χαρά πως συνεισφέραμε σ΄ ένα φανταστικό ταξίδι!

…………………………………………………………………….

Τελικά μετά το πρώτο ξάφνιασμα και την επικοινωνία τους με τον μοναδικό Κόλινς, η χαρά οδηγούσε τα βήματά τους και δεν πατούσαν στο έδαφος!

΄Ετσι κι αλλιώς αιωρούνταν από την έκπληξη!

 

Τελικά υπάρχει ζωή στο φεγγάρι!

Κι έτσι , μετά το πρώτο ξάφνιασμα με πολλή αγάπη και περισσή φροντίδα και προσοχή, κράτησαν το ροζαλί κοριτσάκι στο αυτοσχέδιο κρεμαστό ροζ σεντονάκι που έφερε ο πελαργός κι ανέβηκαν όλοι μαζί στην σεληνάκατο Αετός!

……………………………………………………….

 

 

                           

 

-Έχει σημείωμα. Βλέπω διεύθυνση!

Δεν γνώριζαν την γλώσσα του σημειώματος , όμως η σημαία που υπήρχε κοντά του προσέδιδε κατεύθυνση.

-        Ε, δεν θαρρώ πώς θα χτυπήσουμε και την πόρτα;

 

-        Το ξέρω αυτό το μέρος!

 

-        Πρόπερσι ο Ρούντολφ, σκόρπισε τα δώρα του εδώ κι εκεί σ΄ αυτό το βουνό! Μην σου πω πως ακόμα μπορεί να βρίσκονται εκεί …σαπουνόφουσκες…

 

Τώρα το πώς θα δικαιολογούσαν στη ΝASA την απρογραμμάτιστη επιστροφή τους, το άφηναν να προνοήσει ο Θεός!

-΄Αλλωστε , θα άφηναν προσεκτικά το κοριτσάκι στη βάση ενός φωτεινού τη νύχτα Σταυρού που ξεχωρίζει από μακριά βρισκόμενος στην ψηλότερη κορυφή του λόφου!

Δεν είναι εύκολη για τα διαστημόπλοια η αλλαγή πλεύσης στο αχανές του διαστήματος αλλά για την ιστορία μας όλα μπορούν να συμβούν!

Σαν το πολύτιμο τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκιπα σ΄ έναν μικρό πλανήτη, μετέφεραν το νεογέννητο κοριτσάκι στο αυτοσχέδιο καλαθάκι του προστατευμένο, εκεί που η υποδοχή του ήταν προετοιμασμένη από καιρό!

 Ευτυχώς ήταν νύχτα όταν κόντευαν και ο φωτεινός Σταυρός ξεχώριζε από μακριά!

Θα άφηναν με μεγάλη χαρά το νεογέννητο προσεκτικά εκεί και θα ξαναγύριζαν να εκπληρώσουν την αρχική αποστολή τους.

Ο πύργος ελέγχου είχε χάσει τα ίχνη τους αλλά ο έμπειρος καθ’ όλα χειριστής , θα τους εξηγούσε με το νι και με το σίγμα το κάθε τι , όταν θα επέστρεφαν στη Γή από την πραγματική αποστολή τους.

Άξιζε αυτή η παράκαμψη των εντολών γι αυτό το θαύμα!

 

Αξίζει μια τέτοια αγωνία κάποιες φορές, στον κόσμο της Γης

Προκειμένου να μάθουν πως υπάρχει ζωή στο φεγγάρι!

 

……………………………………………………………………

 

Η έκπληξη του Κόλινς αποτυπώνεται στο πρόσωπό του,  αφ ΄ενός

για την νέα ζωή που θα μεταφέρουν σε παράτολμη αυτοσχέδια αποστολή εν αγνοία των επιστημόνων του κέντρου ελέγχου και συγχρόνως σαν πειραχτήρι που ήταν , θάθελε να τους κάνει ένα αστείο για τον ίδιο που δεν θάταν αστείο για όλους εκείνους που με κομμένη την ανάσα  τους περίμεναν πίσω στη Γη.

Όμως μ΄αυτό το αυτοσχέδιο πήγαινε έλα στη Γη, θα άνοιγε δρόμους φανταστικούς και παραμυθένιους!

 .........................................................................................................................

   Η ιστορία αυτή είχε γραφεί κοντά στο προηγούμενο καλοκαίρι, με αφορμή μια ξεφούσκωτη μπάλα που τα ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ του 2020, μου είχε δώσει έμπνευση να αποτελέσει την μικρή σελήνη.

 

 

  Η σκέψη για τον στολισμό του κοινόχρηστου χώρου για ένα ουρανό μ ΄αστέρια, τροφοδότησε τη σκέψη μου και ολοκληρώθηκε σαν προσωπικό παραμύθι, όταν σε ένα ξεκαθάρισμα αποθηκευτικών κουτιών είδα τους δύο αστροναύτες, ηλικίας τριάντα και πλέον ετών.

Δεν τους πέταξα, απεναντίας, αυτομάτως ο ένας φυλάχτηκε σε ένα πάνινο παπουτσάκι με την ευχή μου κάποια στιγμή το παραμύθι που έπλασα να πάρει σάρκα και οστά.

 Κι επειδή συνήθως η πίστη μου είναι Εμπιστοσύνη και πεποίθηση , ήρθε η ευλογημένη αυτή ώρα!

                                                            .......

Για την ιστορία, στις 29/9^ου, σε επανάληψη, στην εκπομπή της κυρίας Βίκυς Φλέσσα <<Στα άκρα>>, σε επανάληψη ,

Είδα την εκπομπή εικονική διαστημική δίκη, με καλεσμένο τον καθηγητή κύριο Κυριακόπουλο και φοιτητές Νομικής του πανεπιστημίου Αθηνών και παρακολούθησα την εκπομπή με περισσή προσήλωση γιατί φυσικά… δεν είχα κανένα δικαίωμα να τοποθετήσω σημαία στο φεγγάρι…

Αξίζουν συγχαρητήρια στους φοιτητές των ελληνικών πανεπιστημίων που έχουν πάρει βραβεύσεις επανειλημμένα και παγκοσμίως για τις γνώσεις τους.

Καθώς επίσης στην πορεία, στο κανάλι της βουλής των Ελλήνων στις 20 Οκτωβρίου είχε προβληθεί η εκπομπή: προσελήνωση, απ΄όπου σκέφτηκα τις φωτογραφίες του κειμένου.

 

( Ελπίζω να χαρήκατε αυτό το φανταστικό ταξίδι που έφερε χαρά , ευγνωμοσύνη κι ευτυχία στις οικογένειές μας.

 Στην γνωστή ξύλινη κασετίνα με υγρό γυαλί, πάντα φυλάσσονται λουλούδια εποχής της γέννησης, ή άλλα που κάτι σημαίνει το καθένα. Εδώ, προστέθηκε και δείγμα εδάφους  της σελήνης , σαν άμμος και σαν παιδική πούδρα για να υπάρχει …ως απόδειξη καθώς κι ένα από τα σκόρπια παιχνίδια στη Σελήνη.)

 

Εδώ η σεληνάκατος Eagle

 Η σεληνάκατος Eagle, λίγο μετά την απόσπασή της από το
 θαλαμίσκο Columbia, κινείται προς την επιφάνεια της Σελήνης

(αντιγραφή από το διαδίκτυο).Καθώς και όλες οι σχετικές φωτογραφίες. 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Η αλήθεια είναι πως τριάντα και πλέον χρόνια πριν , οι μικροί αστροναύτες είχαν κίνηση, αλλά δεν κατόρθωσα να το πετύχω για το βίντεό μας στην επιφάνεια της Σελήνης!

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Η ολοκλήρωση με γυψόγαζα στην σελήνη και οι τελικές φωτογραφίες σε άμμο παραλίας δεν ολοκληρώθηκαν.

Ανεξερεύνηται αι βουλαί του Κυρίου.

 Κάπως έτσι ήταν φτιαγμένη η ιστορία της, το προσωπικό της παραμύθι.

 Ο ουρανός με τ΄ άστρα που είχα υποσχεθεί για στολισμό Χριστουγέννων, κόντευε να ολοκληρωθεί ως προς τον αριθμό των αστεριών και η παραγγελία της σιέλ γάζας, ήρθε την μέρα εκείνη που η μικρή μου Ζωή, αποφάσισε να ζει ανάμεσα στα φωτεινά αστέρια για  πάντα!

 

 Επισκέφτηκα μέρα μεσημέρι τον Μεγάλο Σταυρό που φωτίζει τα βράδια μας, έριξα την ματιά μου εκεί που θα ακουμπούσε το ροζ λίκνο της και σήκωσα τα μάτια στον ουρανό.

Όπου ο Θεός βάζει τελεία, εμείς ας μην βάζουμε ερωτηματικά, είχα διαβάσει κάποτε.

 Αγαπημένη μου μικρή μου Ζωή, δεν μπορώ να σου στερήσω το παραμύθι σου.

 Είχε γραφεί αποκλειστικά για σένα γι αυτό … και στην γιορτή σου, το στέλνω στο σύννεφο.

 Ίσως κάποια στιγμή να χρειαστεί να το διαβάσετε μαζί με τα μυριάδες αστεράκια γύρω σου.

Μυριάδες αστεράκια, κάπου ανάμεσα κι εσύ!

 

 

Για μας ζεις και θα ζεις πάντα στις καρδιές μας, θα σε νοιώθουμε πάντα να μας χαμογελάς πάνω από κάθε ουράνιο τόξο!

Και κάθε που θα βλέπουμε τα φωτεινά αστέρια , θα είσαι ανάμεσά τους.

 

Το όνομά σου θα ήταν Ζωή! Έτσι με το όνομά σου  σε αναφέρουμε πάντα!

Και να ξέρεις πως κανένα από τα μυριάδες αστεράκια δεν ξεχνιέται, εδώ στη Γη.

Το καθένα με την δική του ξεχωριστή ιστορία, όπως ξεχωριστή  είσαι  κι Εσύ!

……………………………………………………………………………………………………………………………………

Όταν έφυγες για τ΄αστέρια, η αγαπημένη μου φίλη Ιουλία, μου έστειλε το παρακάτω ποίημα του Ιωάννη Πολέμη.

Δεν το γνώριζα ως τότε.

           

Ἀπὸ τὴ γῆ δυὸ δάκρυα, θερμὰ μαργαριτάρια,

ἀνέβηκαν καὶ στάλαξαν στοῦ Πλάστη τὰ ποδάρια.

Κι εἶπε τὸ πρῶτο τρέμοντας ἐμπρὸς στὸ θεῖο θρόνο:

«᾽Εμένα μ’ ἔβγαλε ἡ καρδιὰ γιὰ τὸ δικό της πόνο».

Κι ὁ Πλάστης ἀποκρίθηκε: «Οὔτε στιγμὴ μὴ χάνης!

Σύρε νὰ γίνης βάλσαμο, τὸν πόνο της νὰ γιάνης».

Κι εἶπε καὶ τ’ ἄλλο τρέμοντας ἐμπρὸς στὸ θεῖο θρόνο:

«᾽Εμένα μ’ ἔβγαλε ἡ καρδιὰ γιὰ κάποιον ξένο πόνο!»

Κι ὁ πλάστης ἀποκρίθηκε: «᾽Εσὺ μαζί μου μεῖνε!

  Τῆς εὐσπλαχνίας τὰ δάκρυα δικά μου δάκρυα εἶναι». Ι.Πολέμης

 

   Ήταν ένα ποίημα που το έμαθα απ΄ έξω και μάλιστα οφείλω κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ίδια φίλη, γιατί όταν της είπα: Δεν θα ξαναγράψω παραμύθια, μου απάντησε: Θα γράψεις!

 Και στην πορεία των ημερών, σκέφτηκα πως ναι κι εσύ θα το ήθελες να συνεχίσω να γράφω.

 Το κάθε παραμύθι ξεχωριστό, καθώς απευθύνεται σε ξεχωριστό παιδάκι!

 Απλά, το δικό σου είναι γραμμένο ανάμεσα  στ΄ αστέρια!

 

                   Μικρή μου ξεχωριστή ΖΩΗ!

                   Μικρό  μου ροζ αστεράκι!

 

Ένα παραμύθι που γράφτηκε πολλούς μήνες πριν στην Γη, διαδραματίστηκε η ιστορία του στην Σελήνη …πού νάξερα πως γραφόταν για να διαβάζεται στα αστέρια…

‘Αγνωσται αι βουλαί του Κυρίου…

 

                                                              ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

Στους έξι μήνες που πέρασαν από τότε, το παραμύθι σου το έχω διαβάσει πολλές φορές.

Δεν θέλησα τίποτα να αλλάξω .  Ούτε να προσθέσω ούτε να αφαιρέσω.

Προσθέτω μόνο Αγάπη!

                                                            ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!