Be happy... χωρίς happy...

 Αγαπημένες μου φίλες
 αγαπημένοι μου φίλοι...


   Για μια Ευτυχία που είχαμε κοντά μας κοντά ένα αιώνα, θα σας μιλήσω σήμερα.

   Ήταν κάπου μετά το 1920 όταν ένας νέος με το όνομα Ιωακείμ, βρέθηκε από την Χαλκιδική να υπηρετεί την στρατιωτική θητεία του στη Ρόδο.
   Εκεί ερωτεύτηκε μια όμορφη Ροδίτισσα και όταν απολύθηκε και ήρθε στο χωριό μας, θα το συζητούσε με τους γονείς του να έχει την άδειά τους και να ξαναπάει στο μακρινό νησί να φέρει την αγαπημένη του.

   Προφανώς θα ίσχυσε η παροιμία: παπούτσι από τον τόπο σου ...και το ταξίδι δεν ευοδώθηκε.
   Παράλληλα σε μια οικογένεια, είχε μόλις γεννηθεί ένα κοριτσάκι, το δέκατο τέταρτο παιδί της οικογένειάς της.
   Κάτι σας θυμίζει αυτό, είμαι σίγουρη, ότι τα πρώτα οχτώ παιδιά, χάθηκαν με τη σειρά, κάθε που γεννιόταν το δεύτερο, ο Θεός έπαιρνε κοντά του το πρώτο, αυτό είναι ασύλληπτο αν το σκεφτούμε σήμερα.
  Η νεογέννητη θα βαφτιζόταν πάραυτα και νονός της οικογένειας , ήταν ο εν λόγω νέος.
  Το όνομα το αποφάσιζε πάντα ο νονός, την τελευταία στιγμή ή την προτελευταία.
  Ας βάλουμε έναν υποθετικό διάλογο, απλά επειδή δεν ήμασταν παρόντες:
 - Μαμά, θα το ονομάσω ΕΥΤΥΧΊΑ!
- .................................
 - Ή Ευτυχία, ή ...κι όπως ήταν φασκιωμένο το μωρό, το ακούμπησε σε ένα πεζούλι, λίγο πριν την είσοδο του  ναού  κι ο υποψήφιος νονός, την κοπάνησε, όπως θα λέγαμε σήμερα...

 Τι να κάνει η μητέρα του, γιος της ήταν , ήδη του είχαν χαλάσει και το χατήρι για την όμορφη     Ροδίτισσα, πήγε, αγκάλιασε το μωρό, πλησίασε τον ιερέα που περίμενε και όταν ήρθε η στιγμή :Βαφτίζεται η δούλη του Θεού, έδωσε στο μωρό  το όνομα Ευτυχία!
Έτσι ήρθε η Ευτυχία, το μοναδικό όνομα στο χωριό μας, έως ότου, λίγα χρόνια μετά, εξελίσσεται μια άλλη οικογενειακή ιστορία:
Μια μητέρα δώδεκα παιδιών, συνάντησε την γιαγιά μου.
- Αχ θειά Ασμίνα, τι θα κάμου; δώδικα έχου...
- Να του πεις του μκρό Ιφτιχία !
Κι έτσι έγινε και η δεύτερη Ευτυχία στο χωριό μας και ήταν το μικρότερο παιδί εκείνης της οικογένειας.

Φέτος ήταν η χρονιά που ο Θεός αποφάσισε οι δυο Ευτυχίες να μεταβούν στην αιωνιότητα.

Αρχές του χρόνου και ο μικρός αδερφός του πατέρα μου και χθες μόλις, η μικρότερη όλων, πλήρης όμως ημερών και μέσα στην απόλυτη αγάπη μιας όμορφης οικογένειας στην μακρινή ήπειρο.

 Εδώ η ιδιόχειρη ευχή της be happy, χρόνια πριν και στα τηλεφωνήματά μας, πάντα μου μιλούσε για 
αγάπη.
 Για τον Θεό και την αγάπη.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πραγματικά επιτελούν σκοπό, τέτοιες στιγμές κι έτσι σήμερα το πρωί, είδα από τα ξαδέρφια μου, ένα δικό της ποίημα, γραμμένο από πριν, γι αυτές τις ώρες...
Ήθελα να το μοιραστώ στην μνήμη της, που πάντα θα είναι ΕΥΤΥΧΊΑ

 Το μικρό βίντεο την στιγμή που διάβασα το νέο και ένωσα τα δάκρυά μου με την αλμύρα της θάλασσας να φτάσουν εκεί μακριά.
................................................................................................................................................


A parting poem from our mother Elfi for our family in Greece and Germany - please share.
Ένα χωριστικό ποίημα από τη μητέρα μας για την ελληνική μας οικογένεια - Παρακαλώ μοιραστείτε
Όταν το αύριο ξεκινά χωρίς εμένα
Και δεν είμαι εκεί για να δω
Εάν ο ήλιος πρέπει να ανατέλλει και να βρει τα μάτια σας
Όλα γεμάτα δάκρυα για μένα
Εύχομαι τόσο πολύ, δεν θα έκλαιγες
Ο τρόπος που κάνατε σήμερα
Ενώ σκεφτόμαστε τα πολλά πράγματα που δεν είχαμε πει
Έτσι, όταν το αύριο ξεκινά χωρίς εμένα,
Μην νομίζετε ότι είμαστε πολύ μακριά
Για κάθε φορά που με σκέφτεστε
Είμαι εκεί στην καρδιά σου.
When tomorrow starts without me
And I am not there to see
If the sun should rise and find your eyes
All filled with tears for me.
I wish so much, you wouldn't cry
the way you did today,
while thinking of the many things we didn't get to say.
So when tomorrow starts without me
don't think we're far apart,
for every time you think of me
I am there in your heart.

.................................................................................................................................................................
Ξέρω πως πια το τηλέφωνό σου εκεί μακριά στο Περθ δεν θα έχει αγαπημένη μας θεία, εσένα αποδέκτη, αλλά ο Θεός είναι πάντα αποδέκτης στις προσευχές μας.
Καθώς επίσης πως και η μικρή δισέγγονή σου, έχει και το  ελληνικό ορθόδοξο όνομα Ευτυχία.

Be happy λοιπόν, στην αγκαλιά του Θεού.
Από την ελληνική οικογένεια και τους πολυάριθμους συγγενείς μας.


  Αγαπημένοι μου, δεν θέλω σχόλια, σήμερα αποχαιρέτησα και μια παιδική μου φίλη, που κάποτε κεντούσαμε μαζί , σε κόκκινη εταμίνα από ένα τραπεζομάντηλο με χελιδόνια.
  Τα χελιδόνια, είναι αποδημητικά πουλιά, ξαναγυρνάνε στις φωλιές τους, οι ψυχές , μόνο στη σκέψη μας και στην καρδιά μας.
  Αγαπημένη μου Άννα, καλόν παράδεισο.
  Οι γονείς μας ήταν αχώριστοι, Δάμων και Φιντίας, στη σχέση τους και η φιλία συνεχίστηκε.
  Καλόν παράδεισο σε όλους!
  Και θα συναντήσεις πολλά αγαπημένα πρόσωπα εκεί.
.....................................................................................................................................