Ο βιαστικός Ρούντολφ

   Αυτό που θα σας διηγηθώ, αφορά μόνο τον τόπο μας και μόνο το … φέτος!

   Θυμάστε αγαπημένες μου φίλες και φίλοι, πως πέρυσι σας είχα γράψει για τα φαναράκια που ανεβαίνουν προς τον ουρανό, από τα παιδιά του σχολείου, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα;

  Θα το θυμάστε φαντάζομαι.

  Ε, λοιπόν αυτό το όμορφο συμβάν επαναλήφθηκε και  φέτος, πλην όμως είχε πολλά απρόοπτα.

  Όταν ξεκίνησαν να ανεβαίνουν τα φαναράκια στον ουρανό και οι ευχές των παιδιών ακούγονταν στον αέρα, τα ταρανδάκια του ΄Αγιου Βασίλη, συγκρατούσαν το έλκηθρο να φορτωθούν τα δώρα για να μοιραστούν στα παιδιά του κόσμου.

 Κι εδώ ξεκινάει το αναπάντεχο.

 Ο Ρούντολφ με την φωτεινή μύτη, νόμισε πως όλα αυτά τα φωτεινά σημαδάκια στον ουρανό, ήσαν παρόμοια με τον ίδιο , ταρανδάκια με φωτεινές μυτούλες!

 Αστραπιαία η αντίδρασή του, άρχισε να σέρνει το μισοφορτωμένο έλκηθρο και να μπερδεύεται στα φωτεινά φαναράκια , που όλο και ανέβαιναν ψηλότερα.

 Από την βιασύνη του, έσπρωξε δυο φαναράκια κι εκείνα, κινούμενα χωρίς προορισμό, προσγειώθηκαν στο έδαφος, εδώ κοντά μας, τόσο κοντά μας που προλάβαμε να τα φωτογραφήσουμε.

  Δεν είδαμε το υλικό τους, αλλά το σχήμα τους, ήταν σχήμα καρδιάς.

  Τότε, δύο από τα  παιδιά που παρακολουθούσαν από την αυλή του σχολείου, ήρθαν με τα ποδήλατά τους και συμμάζεψαν τα πεσμένα φαναράκια, που στην προσγείωσή τους, έβγαλαν λίγες φωτεινές σπίθες και μετά..σίγησαν.

  Δεν είχαμε καταλάβει ακόμα, ποιος είχε ρίξει τα φαναράκια.

  Εμείς, τα παρακολουθούσαμε από το μπαλκόνι.

  Προχωρώντας τα παιδιά πεζή κρατώντας από το ένα χέρι το ποδήλατο, πάνω στο πεζοδρόμιο και από το άλλο χέρι το σβηστό φαναράκι με το σχήμα καρδιάς και τα δικά μας συναισθήματα ήταν λύπης.

 Δυο φωτεινές πριν,  καρδούλες,  στο έδαφος.

 Κι εκεί που τα συναισθήματά μας…θα συνέχιζαν να είναι θλιμμένα..

΄Αρχισαν να φωνάζουν δυνατά!

  - Δώρα!!!Δώρα!!!Δώρα!!!

  Ήταν το μεγάλο έλατο στο οπτικό μας πεδίο και δεν βλέπαμε τι έβλεπαν τα παιδιά και φώναζαν έτσι!

  Άκουσαν τις φωνές οι δάσκαλοι και οι δασκάλες και ήρθαν τρέχοντας κοντά στα παιδιά, που έφυγαν από  τον περίβολο του σχολείου, με επίβλεψη, μόνο για να πάρουν τα πεσμένα φαναράκια.

  Τι είχε συμβεί;

  Προφανώς ο Ρούντολφ, αφού κατάλαβε το λάθος του, πως τα φωτεινά σημαδάκια στον σκοτεινό ουρανό , ήταν μόνο φαναράκια ευχών των παιδιών του σχολείου, πανικοβλήθηκε για το λάθος του και άρχισε να τρέχει.

 Ήταν κι εκείνα τα υπέροχα βεγγαλικά που σκόρπισαν λάμψη στον σκοτεινό ουρανό και τρόμαξε περισσότερο.

 Τα δώρα, σε σακούλες ή σε όμορφα τυλιγμένα πολύχρωμα κουτιά και κορδέλες, έπεφταν εδώ κι εκεί.

 Οι δάσκαλοι και τα παιδιά, ήρθαν κοντά , ήρθαν και  τα άλλα παιδάκια του σχολείου, μάζευαν με χαρούμενο ξάφνιασμα αυτά τα δώρα που μπορούσαν να δουν , με τα φώτα του δρόμου.

  Ευτυχώς αυτές τις μέρες, οι δρόμοι είναι πολύ όμορφα στολισμένοι και το φως πολύ περισσότερο.

  Τα πολύχρωμα κουτιά είχαν πάνω ονόματα:

  Μαρία, Θωμάς, Κυριάκος, Ρουθ, Φιλομένα,  Βασίλης, Σωκράτης , Ηλιάνα, Φιλοκτήμων, Γιώργος , Σκεντέρ, Ηρώ, Αγγελική, Ιόλη, Βασιλική, Σεραφείμ, πολλά δώρα και πολλά ονόματα , είχε και πακέτα ανώνυμα.

 Τι να κάνουν τώρα οι δάσκαλοι μέσα στη νύχτα;

 Τα παιδιά, έτρεχαν  και συγκέντρωναν από πιο μακριά , δώρα που είχαν πέσει εδώ κι εκεί.

 Ακουγόταν ένας όμορφος θόρυβος και σιγά σιγά, συγκεντρωνόταν και κόσμος της γειτονιάς, από περιέργεια να μάθει τι συμβαίνει.

 Κάποια από τα ονόματα, ανήκαν σε παιδιά της γειτονιάς.

 Μάλιστα, φρόντισαν οι γνωστοί, να έρθουν τα παιδάκια και να παραλάβουν τα δώρα τους, από τον σωρό, στην άκρη του δρόμου.

 Ευτυχώς όμως, που είχαν όλα σχεδόν ονόματα.

 Και όσον αφορά τα δώρα με τα γνωστά ονόματα, όλα καλά.

 Τα υπόλοιπα;

 Τι θα γινόταν τα υπόλοιπα;

 Υπήρχαν ονόματα, που δεν γνώριζαν  σε αυτό το μέρος.

  Κι αν ήταν για άλλο τόπο;

  Θα έμεναν εκείνα τα παιδιά χωρίς δώρα, από την βιασύνη του Ρούντολφ;

  Δεν είναι άδικο;

  - Αχ, Ρούντολφ… η βιασύνη σου τι έκανε φέτος…Αχ!

  Με μια γρήγορη συνομιλία μεταξύ των δασκάλων, αποφασίστηκε το εξής :

  Ένας από τους γονιούς των παιδιών που ήταν παρόντες, είχε αυτοκίνητο με καρότσα και μάλιστα αυτοκίνητο δυνατό, από αυτά που λένε 4Χ4.

  Αυτό ήταν!

  Θα έφερνε το αυτοκίνητό του , θα βοηθούσαν όλα τα παιδιά και οι δάσκαλοι να φορτωθούν τα δώρα με τα ονόματα που ήταν άγνωστα μεταξύ των παιδιών αυτού του τόπου και μαζί με συνοδεία δασκάλων, θα τα πήγαιναν στην κορυφή του ψηλού βουνού, με τον φωτεινό Σταυρό, στον Προφήτη Ηλία!

  Εκεί, υπάρχει ένα τσιμεντένιο κτιστό στρογγυλό τραπέζι, με παγκάκι σε σχήμα ημικύκλιου και θα άφηναν τον σωρό από τα δώρα.

  Μαζί  δε και  κοντά στα κουτιά των δώρων, βρέθηκαν και φωσφόριζαν, φεγγαράκια και αστεράκια!

Ε, κι αυτά θα βοηθούσαν στην αναγνώριση του σωρού των δώρων πάνω στο στρογγυλό κτιστό τσιμεντένιο τραπέζι.
 

   Είναι καλό σημείο, που θα μπορούσε να τα δει ο άγιος Βασίλης, όταν θα περνούσε με το φορτωμένο έλκηθρο, στη σωστή μέρα και ώρα.

  Πιθανώς να αναπλήρωνε το φορτίο του,  αν προλάβαινε, αλλά αυτό είναι αδύνατο, να γίνει τελευταίες μέρες.

  ΄Εχω δε να σας πω ακόμα,  πως κάποια δώρα έπεσαν και στη δική μας ταράτσα.

  Τα δυο, τα βρήκαν οι παραλήπτριες…

                           

  Όμως, όμως… είχε σκόρπια εδώ κι εκεί, κάποιες λιχουδιές αλλά και κουτάκια που φτιάχνουν σαπουνόφουσκες.

  Καθώς και άδειες σακούλες δώρων, που τα δώρα σίγουρα έπεσαν αλλού και ο αέρας, μετέφερε τις άδειες συσκευασίες,  όπου νάναι.

  Φαντάζεστε, τι θα συμβεί, αν στην πορεία του Ρούντολφ, πάνω από τα βουνά, σκορπίσουν στα μονοπάτια οι σαπουνόφουσκες;

  Θα τις βρουν τα μικρά ζωάκια!

  Σκαντζόχοιροι, λαγοί, χελώνες, ποντικάκια, αλεπούδες, ασβοί και μετά;

  Τι θα γίνει μετά;

  Τι;

  Αν λοιπόν , κάποιο παιδάκι δεν έχει φέτος δώρο και δεν έχει ενημερωθεί έγκαιρα, μήπως το δώρο του είναι εκεί στο τσιμεντένιο κτιστό στρογγυλό τραπέζι…

   Δυστυχώς, θα περιμένει του χρόνου…

   Και είναι τόσο κρίμα, για μια απροσεξία του Ρούντολφ!

   Αχ, Ρούντολφ με την βιασύνη σου!

   Αχ!

.........................................................................................................................

   Πέρασαν μερικές μέρες και αφού ήρθε και η πρωτοχρονιά, μια περιέργεια με έτρωγε να μάθω αν μοιράστηκαν τα  δώρα στους παραλήπτες.

   Ανέβηκα με την παρεούλα μου να δούμε από κοντά και τύχαμε σε μια γλυκιά εικόνα:
  Δώρα δεν υπήρχαν, άρα είχαν φτάσει στους προορισμούς τους.

  Ο λευκός αρκούδος με το αυτοκρατορικό παπιγιόν, αναποδογύριζε μια μεγάλη σακούλα δώρων που είχε κρεμαστεί στα κλαδιά μιας κουμαριάς.

  Είχε λερωθεί και λίγο απ΄έξω, από τα ώριμα κούμαρα.

  Και μέσα… είχε πολλά μπουκαλάκια με υγρό για σαπουνόφουσκες αλλά και ένα μικρό όμορφο μελωδικό καρουζέλ!

   Τα ζωάκια που έψαχναν εδώ κι εκεί στα μονοπάτια, για κανένα χαμένο δωράκι, είχαν πια, όλα τους από ένα μπουκαλάκι και αφού έστησαν στην μέση του κτιστού τσιμεντένιου τραπεζιού  το καρουζέλ, ανέβηκαν όλα στο τραπέζι, γύρω γύρω και άρχισαν τον χορό!

 

   Και μετά…το καλύτερο απ΄όλα:

  Προσπαθούσαν στον απογευματινό ουρανό με τα γλυκά χρώματα του δειλινού, να σχηματίσουν με σαπουνόφουσκες τις δύο λέξεις:

   ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ!

  Χαμογελάσαμε και αφού παρακολουθήσαμε για ώρα, μέχρι που πήρε να νυχτώνει, τα αφήσαμε ακόμα να προσπαθούν και να παίζουν, με χαρά και ευτυχία!

 Δεν θέλαμε να τα απογοητεύσουμε, αυτή την ευχή με σαπουνόσφουσκες, ούτε με ζωγραφιά δεν μπορεί να πετύχει και τα ζωάκια δεν ξέρουν να ζωγραφίζουν!

  Σας ευχόμαστε όμως, να έχετε όλοι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

  ΜΕ ΥΓΕΊΑ

  ΜΕ ΑΓΑΠΗ

  ΚΑΙ

Σημείωση:

Τα ονόματα των παιδιών είναι τυχαία και ουδεμία σχέση έχουν με πραγματικότητα. Ανήκουν…στην…ανάγκη του παραμυθιού.
...............................................................................................................

    Μία από τις προηγούμενες μέρες, μέσα σε ένα λεπτό και ελάχιστα δευτερόλεπτα, κάψαμε…τις 5.000 περίπου κάφτρες από τα σπίρτα των καραβιών, που είχαν νηολογηθεί, παραμονή πρωτοχρονιάς το 2015.Το θυμάστε; 

  Η σχετική ανάρτηση ήταν  στις 6 Ιανουαρίου του 2015 

http://kerinapoiimata.blogspot.com/2015/01/blog-post.html 

και η διαφορά στον αριθμό των σπίρτων, είναι επειδή πολλά καίγονται πριν χρησιμοποιηθούν.

   Αφού σχηματίσαμε τον αριθμό  2019, σε ένα ταψί, το χαρήκαμε δίνοντας φωτιά στην αρχή και στο τέλος ταυτόχρονα.

   Τα παιδία παίζει και το θερμόμετρο εξωτερικού χώρου, από 10 βαθμούς, έδειξε 33 βαθμούς Κελσίου! Σε λιγότερο από ένα λεπτό.

   Την άλλη μέρα, μόνο καμένα σπίρτα, στιγμές όμως που ζήσαμε και έχουν αφήσει τα σημάδια μέσα μας, σε όλα τα χρόνια μας αλλά και στο 2019!

   Κι επειδή η ζωή όλων, κυλάει τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα κάηκε ο αριθμός 2019, ας χαιρόμαστε κάθε στιγμή της  και ας αγαπούμε!

   Είναι το μόνο που μένει να γλυκαίνει τη ζωή μας και τις αναμνήσεις μας.

    Μια λάμψη είναι η μικρή ζωή μας, αγαπημένες μου φίλες και αγαπημένοι μου φίλοι!

    Και διαρκεί τόσο λίγο!

   Ας φροντίζουμε να την κάνουμε φωτεινή, σαν μια φωτεινή πινελιά!

   Ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα, αλλά έχω τόσα να γράψω και αδυνατώ...τεχνικώς...από πρόβλημα υπολογιστή μάλλον, όμως: 

Με τόσες ...σπιρτοδουλειές...που ασχοληθήκαμε, είχα και μια περιέργεια, πώς γίνονται τα σπίρτα!

Αναζήτησα λοιπόν στο διαδίκτυο και επέλεξα ένα βίντεο, για όποιον ...έχει την ίδια περιέργεια...επιμόρφωσης!

Αν θυμάστε, στο δημοτικό, μαθαίναμε:

 Από ένα δέντρο γίνονται εκατομμύρια σπίρτα!

 Από ένα σπίρτο, καίγονται εκατομμύρια δέντρα!

 https://www.youtube.com/watch?time_continue=79&v=Lm50mtea3ZM&feature=emb_logo

     Αγαπημένες μου φίλες 
    αγαπημένοι μου φίλοι!
   ΚΑΛΗ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
  Δεν είναι τυχαίο, που ο κάθε χρόνος μας, αρχίζει με την γιορτή αυτής της μεγάλης μορφής, του Μεγάλου Βασιλείου, που 16 αιώνες τώρα εμπνέει με το έργο Του. 


Να είστε όλοι καλά και να χαμογελάτε!
όπως η βασιλόπιτά μου!
Έχετε ξαναδεί, τόσο χαμογελαστή βασιλόπιτα;
Όχι, πέστε μου!

Όμως γεμίσαμε το χαμόγελο με μπόλικη άχνη και νιφάδες σοκολάτας!
Να είναι γλυκιά η χρονιά και νόστιμη , γιατί έγινε νόστιμη!

Με γλυκιές ευχές, όσο η ζάχαρη άχνη, σας εύχομαι και πάλι, υγεία, αγάπη, χαρά και προσπάθεια να κάνουμε καλύτερη την κάθε στιγμή μας!
Επόμενη προγραμματισμένη ανάρτηση, μόνο σε σαράντα μέρες, ακριβώς!
Έχει τον λόγο της!