Σαν συνέχεια...προηγουμένων...

          Αγαπημένες μου φίλες
          αγαπημένοι μου φίλοι!!!!!!

  Ο χρόνος προχωρά
  κι εμείς μαζί του!
   Η μάλλον,εμείς προχωρούμε μέσα στον χρόνο,ο χρόνος είναι άχρονος όπως λένε!
   Αν θα δείτε, στις διαδρομές προς τον τόπο του Αριστοτέλη, κάπου γράφει: Πάρκο Αριστοτέλη - Ολυμπιάδα.
 Προχωράμε προς την ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΝ ΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ και μετά, συνεχίζουμε δεξιά., αφήνοντας στα αριστερά μας την Παναγία Σπηλαιώτισσα.  Εκεί θα σας ξεναγήσω!
  Βρίσκεται στην βόρεια πλευρά των Σταγείρων.
  Σε κάποιες πινακίδες τα Στάγειρα τα γράφουν με  ι (γιώτα) κι αυτό με τρελαίνει, γιατί και σαν μαθήτρια στο δημοτικό, ανήκαμε στην επιθεώρηση Αρναίας και ερχόταν επιθεωρητής από τα Στάγειρα. Και τον Αριστοτέλη, το μάθαμε: Σταγειρίτη και όχι Σταγιρίτη.

  Το χωριό Στάγειρα έχει κεντρική εκκλησία που γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου και είναι πολύ μεγάλος ναός, από το 1814. Ίδια χρονολογία με τον ιερό ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο χωριό μου.

   Ήταν την παραμονή των Εισοδίων   της  Θεοτόκου, όπου γιορτάζεται γιαυτό και ήταν τόσο στολισμένα! Ονομάζεται και Παναγούδα.

  Η εκκλησία είναι κτισμένη πάνω σε βράχο και αν και δεν ήταν ανοιχτή την ώρα που περάσαμε, έχω την αίσθηση ότι το αγίασμα, αναβλύζει μέσα στον ναό!
...............................................................................................................................................................
   Εδώ θέμα της προηγούμενης ανάρτησης, τη μέρα της Πρωτοχρονιάς!

 κι εδώ ο χώρος του πάρκινγκ , δίπλα στο άλσος.

 ...........................................................................................................................................................


  Κι εδώ η ξενάγηση παγώνει  (μεταφορικά)
και η κατεύθυνση αλλάζει, για κάποιες φίλες καρδιάς που ζήλεψαν το χιόνι μας!
  Θα συνεχιστούν οι μικρές διαδρομές και αποδράσεις μέσα στη χρονιά που διανύουμε, αν θέλει ο Θεός, όμως προέχει η συμμετοχή στου καιρού τα δρώμενα, δεύτερη μέρα σήμερα!
  Ντύθηκα καταλλήλως, πήρα τη φωτογραφική μου μηχανή και...για σας αγαπημένες μου φίλες και αγαπημένοι μου φίλοι, (όχι, μην φορτώνεστε την ευθύνη), είχα λόγο ,
βγήκα από τη ζεστασιά του σπιτιού για κάποιες φωτογραφικές διαδρομές!
Ακολουθείστε με!

 Εδώ η φωτογραφία είναι στον χώρο που πέρυσι αν θυμάστε ήταν ο χιονάνθρωπος με τη ζεστή καρδιά!
 Ακολουθείστε με!

 Εδώ όλοι οι χιονάνθρωποι βγήκαν για συμπαράσταση, γιατί ένας χιονάνθρωπος που ήρθε από ζεστά μέρη , αφέθηκε μόνος ψηλότερα, μόνο και μόνο για μια φωτογράφιση!
-Είναι άδικο , είπαν όλοι μαζί και αψηφώντας το κρύο, παρατάχθηκαν στο μπαλκόνι, συμπάσχοντας.
Ακόμα και τα μικρά αγγελούδια, εκεί πίσω από το χιονισμένο σπιτάκι, υπέμειναν το κρύο για  την σκληρότητα της τέχνης.

Ο ταξιδεμένος χιονάνθρωπος, έκανε τη σκέψη να σκαρφαλώσει στα μαγικά πλεκτά κόκκινα μποτάκια του ,  αλλά ...απογοητεύτηκε μεμιάς.Ήταν κι αυτά φορτωμένα με χιόνι κ΄ έτσι δεν μπορούσε να ξεφύγει.

-Θα υπομείνω τη μοίρα μου, είπε.Από το να τρέχω σε άγνωστα μέρη , καλύτερα εδώ!
Ίσως αύριο να είναι καλύτερα, σκέφτηκε  κι έκλεισε τα ματάκια του μήπως και μπορέσει να κοιμηθεί.

 

   Δεν του ήταν εύκολο γιατί με την πλάτη προς το δρόμο, μπορούσε και έβλεπε το εσωτερικό του σπιτιού.

  Κάπου διέκρινε δυο χαρούμενους χιονάνθρωπους, σαν αυτόν, με χρυσοκλωστή για μύτη  κι έδειχναν ευτυχισμένοι με όσα στολίδια και φώτα  που υπήρχαν γύρω τους.

  Έδειχναν πολύ όμορφοι και χαρούμενοι, με φόντο τον σκούρο ουρανό με τα άστρα του...Όμως μια λεπτομέρεια του κέντρισε το ενδιαφέρον!
 Σαν αυτοί οι δυο χιονάνθρωποι να προετοίμαζαν την απόδρασή τους! Πιασμένοι από το χέρι, έτοιμοι να ξεφύγουν!
 -Μήπως τελικά, δεν είναι ευτυχισμένοι; μονολόγησε...

   Την ίδια ώρα, πίσω του, απέναντι από τον δρόμο, πλήθος παιδιών, κατάλληλα ντυμένα, έπαιζαν χιονοπόλεμο!
   Δεν μπορούσε να τα δει, άκουγε όμως τις χαρούμενες φωνούλες τους!'Ηταν το πρώτο και πλούσιο χιόνι της νέας χρονιάς, τα σχολεία ήταν ακόμα κλειστά και μικροί και μεγάλοι χαιρόταν το αφράτο χιόνι!
   Ώ!Αν μπορούσε να δει τα παιδάκια! Να δει τον χιονοπόλεμο που έπαιζαν!Να δει τους χιονανθρώπους που είχαν κτίσει!
   Να δει τα σημάδια στον δρόμο από τα βήματα των παιδιών! Και από των μικρών ζώων που έτρεχαν παίζοντας μαζί τους!
  Να δει τα σημαδάκια από τα μικροσκοπικά σπουργίτια, πάνω στο χιόνι, όπως έψαχναν να βρουν τροφή!Άκουγε τα τιτιβίσματά τους, εδώ κοντά!Μόνο να τα δει δεν μπορούσε!

 

 

......................................................................................................................................................................

  Νύχτωνε, το ένοιωθε!
  Δεν κρύωνε όμως γιατί η πλεκτή του φορεσιά δημιουργούσε ένα ζεστό επανωφόρι!
  Το χιόνι ήταν σαν απλό επανωφόρι, επανωφοριού!

  Το φως από τις στολισμένες λάμπες , διέλυε όπως και κάθε νύχτα το σκοτάδι, κι έτσι χαμένος στις σκέψεις του, ήταν έτοιμος να κοιμηθεί.
  Οι πολλοί χιονάνθρωποι στη βάση του μπαλκονιού, του έδωσαν σήμα ότι θα ξενυχτήσουν μαζί του!
  Άλλωστε κι εκείνοι θα μπορούσαν ίσως να έχουν παράπονα, αφού κι εκείνοι δεν έβλεπαν τι συνέβαινε γύρω τους.Το μόνο που καταλάβαιναν ήταν ότι το χιόνι συνέχιζε να πέφτει.

 

Κι εκεί που νύχτωσε, οι χιονάνθρωποι θυμήθηκαν , τι είχε συμβεί πριν λίγες μέρες!

  Ένα από τα βράδια πριν τα Χριστούγεννα, τα ίδια αυτά παιδιά που έκαναν ίσως σήμερα τους χιονάνθρωπους, άφηναν στην αυλή του σχολείου, ελεύθερα να πετάξουν ψηλά, φωτεινά φαναράκια!
  Τα είχαν δει όλα!'Ηταν όλοι μια παρέα τότε,στολισμένοι μέσα από το μπαλκόνι, με θέα προς τα έξω, πάνω στο μεταξωτό σεμέν με τους χαρούμενους ή όχι;  χιονάνθρωπους!

'Ακουγαν τότε τις φωνούλες των ίδιων παιδιών σε κάθε απογείωση:Καλό ταξίδι!καλό ταξίδι!
  Και όσο έπιανε το μάτι τους, μετρούσαν φωτεινά φαναράκια στον ουρανό!
  Δεν το σκέφτηκαν, τα φαναράκια ήταν σχεδόν, όσα και οι χιονάνθρωποι!

  Από την οπτική τους γωνία είχαν δει πολλά πολλά φαναράκια στον ουρανό, μόνο που δεν ήξεραν πόσα ήταν γιατί δεν γνώριζαν να μετρούν!
  Τι όμορφα που ένιωσαν τότε!Μοιράζονταν μέσα τους την ευτυχία των παιδιών!
  Αν γνώριζαν πως αν προλάβαιναν να κάνουν από μια ευχή ο καθένας, θα εισακουόταν, ίσως και να είχαν ευχηθεί!
  Είχαν όμως ευχηθεί όλοι μαζί , να είναι πάντα χαρούμενα όλα αυτά τα παιδάκια στη ζωή τους!
  Ποιος ξέρει τι ευχούλες συνόδευαν τα φωτεινά τους φαναράκια και ποιος ξέρει πόσο μακριά έφτασαν!

............................................................................................................................................................
  Κι έτσι όλοι οι χιονάνθρωποι μαζί, φαναράκια, κεράκια ή πλεκτοί, παρέα με τα αγγελούδια που είχαν ήδη σκεπαστεί με το χιόνι, έκλεισαν τα μάτια τους, αφήνοντας μόνο τη σκέψη να ταξιδεύει μακριά, ακολουθώντας ίσως την πορεία από τα φωτεινά φαναράκια των παιδιών!
 Σίγουρα για εκεί θα ήθελαν να αποδράσουν και οι κεντημένοι χιονάνθρωποι με τη χρυσοκλωστή για μύτη!Ναι! ναι!σίγουρα!!!
.................................................................................................................................................................

Εδώ η εικαστική παρέμβαση, σε μια γειτονιά, σε κορμό δέντρου.

 

Αλλά το χιόνι το ομορφαίνει περισσότερο!

 

 

 

                                                             Στο βάθος οι έξι βρύσες!

 Και επί γης ΕΙΡΗΝΗ!

 Η βόλτα μας τελείωσε, μέχρι να ετοιμάσω το θέμα για σας, τελείωσε και η η μέρα, αλλά χαλάλι σας
και αύριο μέρα του Θεού είναι!

Μια ματιά στους χιονάνθρωπους έδειξε ότι ζουν με τα όνειρά τους, είναι τόσο ζεστοί στην καρδιά που το εξωτερικό κρύο δεν το νιώθουν και το χιόνι συνεχίζει να πέφτει!........

 Σσσσσσσσσσσσσ!!!..Οι χιονάνθρωποι κοιμούνται!
 Ίσως μόνο οι αλατιέρες που περνούν να ταράζουν λίγο τα όνειρά τους!

    Όμως αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα και είναι η μέρα που την νύχτα της ανοίγουν οι ουρανοί!
   Μας το έχει γράψει ο  Γρηγόρης Ξενόπουλος στο κείμενό του: Πλούτος και ευτυχία!
   Και ίσως ακόμα, από απόψε να ονειρεύονται το αύριο!Ποιός το ξέρει;
   Σσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσσ.........................................