Ξύπνα αρκουδάκι!

-Έλα, ξύπνα αρκουδάκι!Ξέρεις πόσους μήνες κοιμήθηκες; κοντά...οχτώ!
Δες γύρω σου , σχεδόν καλοκαίρι ήταν και τώρα ξανάρχεται η Άνοιξη!Δεν το κατάλαβες;
---μμμμμμμ.....μη με ξυπνάτε...χθες κοιμήθηκα......γιατί δεν με αφήνετε να ξεκουραστώ;
- Αχ αχ αχ !Δεν το θυμάσαι ε; εμ έτσι είναι ο ύπνος!Γι αυτό κάποιοι λένε πως ο ύπνος είναι ένας μικρός θάνατος, γιατί δεν θυμόμαστε τι συμβαίνει όταν κοιμόμαστε!κι εσύ κοιμήθηκες αρκετά, νομίζω...
-Και γιατί δηλαδή πρέπει να ξυπνήσω ; τι έγινε που το έχασα;
-Ε, πως... πέρασε όλος ο χειμώνας!'Ερχεται η Άνοιξη!η πιο όμορφη εποχή του χρόνου!
Κι ύστερα έχεις να παραλάβεις ένα δέμα!ο ταχυδρόμος περιμένει κάτω στην αυλή να υπογράψεις!Είναι λέει, απόλυτα προσωπικό!
- Μα από πού να είναι; δεν περιμένω κάτι!Για να βάλω τα γυαλιά μου κι έρχομαι!
-Κυρ-ταχυδρόμε εγώ είμαι ο παραλήπτης!Που να υπογράψω!Αλλά να δω πρώτα τον αποστολέα!
Μα τι βλέπω;
Το γραμματόσημο στη θέση του αποστολέα;
Μα αυτό δεν είναι γραμματόσημο!είναι η φωτογραφία ενός καλού μου φίλου.Αυτός είναι ο Μπούμπυ.

-Α, εσύ ξέρεις. Εμένα μου το έδωσε και μου είπε να το παραδώσω χέρι με χέρι.Ξέρεις δεν έχω δικαίωμα να μεταφέρω δέματα και γράμματα ανώνυμα, χωρίς αποστολέα!
Αλλά μου είπε πως εσύ θα το καταλάβαινες!Χαίρομαι λοιπόν που το κατάλαβες!Αν δεν ξυπνούσες να το  παραλάβεις θα έπρεπε να γυρίσει πίσω.
Συνήθως το όνομα του αποστολέα, φωτογραφίζει τον αποστολέα!Αλλά εδώ ο φίλος σου προχώρησε περισσότερο.Φωτογράφισε τον εαυτό του ή δεν ήξερε να γράφει.Γιαυτό έβαλε τη φωτογραφία του και μάλιστα την έκοψε και σαν γραμματόσημο.Θα πρέπει να σ΄εκτιμά πολύ!
-Αποστολέας λοιπόν,καφέ αρκουδάκι-Μπούμπη, μμμμμμμμ κάτι μου θυμίζει αλλά είμαι από τον ύπνο και δεν σκέφτομαι καθαρά.
Ούτε ξέρω που βρίσκομαι..Ούτε  πρωινό δεν έχω  φάει ακόμα.Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν κρυώνω.Λέτε να έφυγε ο χειμώνας;
-Σας παρακαλώ, υπογράψτε να φύγω!Έχω να μοιράσω κι αλλού πακετάκια και γράμματα!δες τε!το κιβώτιο της μηχανής μου είναι γεμάτο!Ούτε ο αη Βασίλης νάμουνα!
- Έχετε δίκιο κύριε ταχυδρόμε!αλλά πρέπει να χαίρεστε!Μεταφέρετε μέσα στο κουτί σας, τόσο όμορφα μηνύματα!Σίγουρα φέρνετε παντού τη χαρά!
-Δεν έχεις δίκιο νυσταγμένο μου αρκουδάκι!
Έτσι θα έπρεπε να ήταν αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική!
Τώρα όλα έχουν αλλάξει!
Κάποτε οι άνθρωποι περίμεναν πως και πως μια είδηση από μακρυά γιατί μόνο εγώ ήμουν ο σύνδεσμός τους!Άντε καμιά φορά ήταν και ο τηλεφωνητής του χωριού!Εκεί με τα πολλά καλώδια και τις συνδιαλέξεις!Τώρα οι άνθρωποι περπατάνε καλωδιωμένοι!νομίζεις πως μιλάνε μόνοι τους!Αν προσέξεις στο δρόμο θα τρομάξεις!
Κι ύστερα κι εγώ μεταφέρω πια, ελάχιστα όμορφα μηνύματα!τα πιο πολλά αφορούν υποχρεώσεις τους. Οικονομικές υποχρεώσεις των ανθρώπων και καθόλου δεν χαίρονται όταν τις παραλαμβάνουν!Από παντού λογαριασμοί.Τι να κάνουν κι οι άνθρωποι,έχουν τα δίκια τους....
-Μπορώ να έχω ένα ποτηράκι νερό, παρακαλώ;αν έχετε την καλοσύνη , γεμίστε μου κι αυτό το μπουκαλάκι με νερό βρύσης!το προτιμώ από τα εμφιαλωμένα!
-Με μεγάλη μου χαρά!
Ορίστε!
-Σας αφήνω να συνεχίσω τη διαδρομή μου!κι εσείς ανενόχλητος να ανοίξετε το δέμα σας!
-Στο καλό κυρ- ταχυδρόμε!μεγάλη χαρά μούφερες σήμερα, χαλάλι το ξύπνημά μου!

.....................................................................................................................................................
Περιεργάζεται το δέμα....
Αποστολέας:Μπούμπη η Μπούμπυ
Τι να κάνει άραγε;
Ναι,  ναι το θυμήθηκα!ήταν ο πρώτος μου φίλος που με υποδέχτηκε όταν έφυγα από τη μεγαλούπολη!
Ω!πόσο συγκινήθηκα..τελικά με θυμάται ακόμα....
Κι εγώ τον θυμάμαι.Θυμάμαι κάθε τι που μου είπε πριν με αποχαιρετίσει....
Α, ναι..μου είχε πει και για κάποιες σημειώσεις του, σε μια άγνωστη γλώσσα...
Για να δω!ας ανοίξω το δεματάκι μου!Θα θυμάμαι να τα διαβάζω ή με τον ύπνο ξέχασα τι είχα υποσχεθεί;
-Ω...είναι σε κείνη την τέχνη την...στενογραφία όπως την είχε πει..
Θα τα διαβάζω από μέσα μου κι αν κάτι...επιτρέπεται θα το διαβάζω δυνατά....
            ......................
.......................................................................................
.......................................................................................
.......................................................................................
Να ξέρεις σε θυμάμαι πάντα!
Και ανυπομονώ να πάρω γράμμα σου!
Ο φίλος σου ο Μπούμπυ!
..........................................................................................................................................................
Α, κι εδώ μια φωτογραφία!με τουλίπες!μα...πότε κιόλας φύτρωσαν;αυτές θέλουν τον χρόνο τους!Τελικά...μάλλον κοιμήθηκα πολύ!

 ......................................................................................................................................
--Ελάτε καλοί μου φίλοι!Η άνοιξη έρχεται!
Τι λέτε; Μπορούμε να οργανωθούμε και να πάμε μια εκδρομή;Τι θα λέγατε να κάνουμε έκπληξη στον φίλο μου;Για πες τε!
-Μα δεν χρειάζεται να ανησυχείς λευκό μας αρκουδάκι!Είσαι τόσο καλό, σε αγαπάμε όλοι!
ό,τι πεις,  μόνο πες μας τι πρέπει να κάνουμε.......
-Αλλά αυτή τη φορά προτείνω να πάμε όλοι με το τραίνο!Δεν θα κουραστούμε και θα απολαύσουμε τη διαδρομή!Επιπλέον έχουμε να μεταφέρουμε και κάποια ξύλινα κουτιά.                                                                     
Ποιος ξέρει κι αυτά πάλι έχουν άγνωστους παραλήπτες. Μόνο ο μηχανοδηγός  ξέρει που θα τα παραδώσει.
Θα φύγουμε πολύ πρωί.Θα δούμε την πρωινή ομίχλη σαν πέπλο ν΄απλώνεται σε κάποια μέρη.

 Θα δούμε τον ήλιο να ξεπροβάλλει από την ανατολή και να προσπαθεί να διώξει την ομίχλη.

 Χάνουμε τόσα πολλά εμείς με τη χειμερία νάρκη μας και δεν έχουμε μνήμη να θυμόμαστε και πολλά!Ευτυχώς που κάποια έντονα συναισθήματα τα ζούμε...
-Τι θα πάρουμε μαζί μας ; είμαστε τόσα πολλά!τι θα τρώμε;
-Θα σε μάλωνα λιχούδικο ριγέ αρκουδάκι, αλλά έχεις δίκιο.Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει.Για να το πουν δίκιο θα έχουν.
 Να πάρει το καθένα σας ότι θεωρεί χρήσιμο για τον εαυτό του. Χουρμάδες, σταφίδες, κριτσίνια, φρούτα , και σποράκια.Από εκείνα που βράζουν οι άνθρωποι για τις ψυχούλες!Ξέρετε στο δρόμο θα βρούμε πολλά νηστικά σπουργιτάκια που επέζησαν στον χειμώνα.Σίγουρα θα πεινούν.Δεν είναι τόσο εύκολο να βρουν τροφή αυτή την εποχή.Από τα παράθυρα των βαγονιών θα ρίχνουμε κάθε τόσο λίγα σποράκια και θα ευχόμαστε να τα βρούνε.Θα τα χαρούν πολύ
https://petbirds.gr/articles/%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%AF%CF%84%CE%B9-passeridae.35/


-Εγώ λέω να πάρουμε μαζί μας κι εκείνο το κόκκινο υφαντό με τα χοντρά σχοινιά, την τρόκνια, φώναξε η Λίνα ,το ριγέ πλεκτό αρκουδάκι!
-Ωχ ου!τι τη θέλεις αυτή τη παλιατζούρα ; κανένας δεν τη θυμάται πλέον!
-Τι λέτε; εγώ δοκίμασα να κάνω κούνια.Ένοιωσα όμορφα και πολύ ασφαλής.Δοκιμάστε και θα δείτε!

-Συγγνώμη, συγγνώμη, ακούστηκε η λεπτή φωνούλα του μουσικού χταποδιού.Θα ήθελα κι εγώ μια μικρή χάρη, αν έχετε την καλοσύνη!Δεν μοιάζω καθόλου με σας, αλλά αυτό το κόκκινο υφαντό νομίζω πως και σε μένα αρέσει.Θα μου θυμίσει πως κολυμπούσα γαλήνια στον βυθό της θάλασσας, πριν γίνω παιχνίδι.Μη με βλέπετε γελαστό και πολύχρωμο,το φυσικό μου περιβάλλον είναι ο βυθός.
Σας παρακαλώ, βοηθήστε με λίγο να λικνιστώ!Μου έχει λείψει τόσο πολύ το κολύμπι.Ευτυχώς που σε μια άκρη της κουβερτούλας βλέπω ένα  ψεύτικο βυθό και παρηγοριέμαι, αλλιώς θα είχα λιώσει στη μελαγχολία....

-Μήπως θέλεις να σε νανουρίσουμε κιόλας; είπε..λίγο ειρωνικά ο πάνινος ελέφαντας.
-Δεν έχω αντίρρηση!Έναν υπνάκο τον έχω πάντα ανάγκη!Με τόσα ζωάκια γύρω μου, καλύτερα να κοιμάμαι και να ονειρεύομαι πως κολυμπώ στις θάλασσες και τους ωκεανούς!Σχεδόν μοναξιά νοιώθω αφού δεν έχω ομοίους μου να κάνω φίλους!
-Μα όλοι είμαστε φίλοι εδώ!τι πειράζει αν δεν είμαστε από το ίδιο βασίλειο;
Ορίστε κι η μελισσούλα είναι έντομο αλλά τα μάτια σας μοιάζουν!πετάχτηκε το μελωδικό αρκουδάκι!Την βλέπω εγώ πως σε παρατηρεί συνέχεια ακριβώς γιαυτό!
  Κι έτσι τα ζωάκια παρατάχθηκαν στη σειρά και το γελαστό πολύχρωμο χταποδάκι απλώθηκε στην κόκκινη κούνια τους....Κάθε πλοκάμι και μια νότα, ω πόση  όμορφη μουσική.....
 
Ακόμα και αιώρα  θα μπορούσαν να έχουν στη διαδρομή τους μ΄αυτό το υφαντό,κάπου ανάμεσα στα μεγάλα δέντρα, δίπλα στα πολλά νερά, να βλέπουν τα σύννεφα από πιο κοντά και τα κλαδιά των δέντρων  να μπουμπουκιάζουν..Ω! η Άνοιξη!Υπάρχει πιο όμορφη εποχή;

.................................................................................................................................................................................
-Νόστιμο φαίνεται!
-Ποιο;
-Το βαζάκι με το γλυκό κουταλιού!

-Αχ αχ αχ!λιχούδικο αρκουδάκι!Νομίζω πως η αποστολή του έχει άλλο σκοπό!
Θα το πάρουμε μαζί μας στο ταξίδι!Κι εκεί που ενώνονται τα πολλά ποταμάκια και οι άνθρωποι έδωσαν αυτό το πολύ όμορφο όνομα Σμίξη,ακριβώς γιατί εκεί συναντιούνται οι παραπόταμοι του Χαβρία, και η ομορφιά τους είναι απαράμιλλη, εκεί λοιπόν στο πολύ νερό....
-Ναι ναι ξέρω!Θα κάνω μια τρύπα στο νερό και θα βάλω μέσα το βαζάκι!
-Χα χα Χα χα Χα χα χα χα!!!!!!!!!!
Μια τρύπα στο νερό, χα χα χα χα χα!!!!!!!!
-Μα γιατί γελάτε;Δεν είπα κάτι αστείο, θα το δείτε!
Θα φορέσω τις γαλότσες μου και θα εξερευνήσω να βρω ένα σημείο όπου ανάμεσα σε πέτρες στα τρεχούμενα νερά , θα τοποθετήσω προσεκτικά το γλυκό κουταλιού!Και δίπλα πάλι σε ένα γυάλινο βαζάκι θα βάλω πολλά πλαστικά μικρά κουταλάκια! Και στην όχθη,  στον κορμό ενός δέντρου με ένα σήμα θα γράψω:κρυμμένος θησαυρός.Και όσοι περνούν από κει θα ψάχνουν!
-Ω! ριγέ αρκουδάκι, υποκλίνομαι στη σκέψη σου!Δηλαδή ούτε μια στιγμή δεν σου πέρασε από το μιαλό, να μην φτάσει το γλυκό, ως το ταξίδι μας;
-Μου πέρασε, αλλά μετά σκέφτηκα.....Είναι ένα μέρος που το άφησαν οι άνθρωποι, επειδή από το πολύ νερό βρεχόταν τα αυτοκίνητά τους.Όμως οι λίγοι που θα περνούνε, θα βρίσκουν τον κρυμμένο θησαυρό και θα χαίρονται περισσότερο.
-Ναι αλλά αυτό το βαζάκι της Ρούλας  http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/
κάποια στιγμή θα τελειώσει!τι θα γίνει μετά;
-Μετάάά...έχω δυο ιδέες!
Η μία είναι:κάθε φορά που θα ταξιδεύουμε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, να έχουμε στο νου μας να ανεφοδιάζουμε τον θησαυρό!
Η άλλη ιδέα είναι πως και χωρίς το γλυκό, η θέα που θα αντικρίζουν οι άνθρωποι, είναι ένας κρυμμένος θησαυρός που αγνοούν .
Οι άνθρωποι αγνοούν τους κρυμμένους θησαυρούς γιατί απλά τους έχουν συνηθίσει και τους θεωρούν δεδομένους.Όμως τίποτα δεν είναι δεδομένο, τι λέτε;
Ακόμα κι αυτό το πανέμορφο μέρος η Σμίξη, ή το Πλατανόρεμμα, αν από τον ουρανό δεν έρθει βροχή, θα στεγνώσει.Τα πλατάνια τους θα ξεραθούν κι ο τόπος δεν θα είναι πλέον όμορφος τόπος.
Χωρίς νερό, ζωή δεν υπάρχει!
Το μελωδικό χταποδάκι που παρακολουθούσε τη συζήτηση και χαιρόταν μέσα του γι αυτά τα ονειρεμένα τρεχούμενα νερά που άκουγε, άρχισε να νοιώθει μια αδιόρατη θλίψη...
-Όμως ο ήλιος θα συνεχίσει να βγαίνει από την Ανατολή , είπε, προσπαθώντας να δώσει δύναμη στον εαυτό του!
-Ναι, ναι, ο ήλιος θα συνεχίσει να βγαίνει από την ανατολή , αλλά όλα είναι ένας κρίκος μιας μεγάλης αλυσίδας!πρόσθεσε το ριγέ αρκουδάκι.
-Αλλά ας μη χάνουμε χρόνο!
Ας σκεφτούμε το καθένα μας, πως να κάνουμε πιο όμορφο αυτό το ταξίδι...

 
(αυτή η μοναδική φωτογραφία, δανεισμένη από εξαιρετική φίλη , λάτρη του τόπου μας )


............................................................................................................................................................
-....................
-Πότε φεύγουμε;
-Ε, εντάξει!Μια ιδέα ήταν. Δεν είπα φεύγουμε αμέσως!Ένα ταξίδι θέλει πάντα την οργάνωσή του!
Τι δηλαδή επειδή οι άνθρωποι μας χαρακτηρίζουν σαν άλογα ζώα πρέπει να δείξουμε πως είμαστε χωρίς λογική;
Θα το επεξεργαστούμε όσο μπορούμε και θα το πραγματοποιήσουμε.Μόνο να ντυθούμε καλά.Ποτέ δεν ξέρουμε τι θα φέρει ο Μάρτης. Μπορεί να φέρει κρύα και χιόνια.Τι σαν γράφει το ημερολόγιο άνοιξη; Αυτό ήταν ίσα ίσα να ξυπνήσουμε εμείς!
................................................................................................................................
Κι έτσι όλα τα ζωάκια, λιλιπούτεια και μη, άρχισαν να οργανώνουν το ανοιξιάτικο ταξίδι τους...
Σημείωση:βασισμένο στα παιχνιδάκια της εγγονούλας μου, να έχει να θυμάται.
........................................................................................................................

-Λοιπόν, έχω να σας ομολογήσω κάτι , το σκέφτομαι πολύ!
Σ΄αυτό το ταξίδι δεν θα σας ξεναγήσω.Θα είναι ένα ταξίδι προσωπικό για τον καθένα!Βέβαια θα είναι ακριβώς η αντίθετη διαδρομή από αυτή που κάναμε όταν πρωτοήρθαμε σε τούτον τον όμορφο τόπο.Αλλά δεν θα έχω διάθεση να σας ξεναγώ.Θέλω να αφεθώ στις δικές μου σκέψεις και στις θύμισές μου!Κάποιες φορές είναι ανάγκη να μένουμε μόνοι μας με τις θύμισές μας.
Γιαυτό στο βαγόνι μου παρακαλώ αφήστε με μόνο μου!Εσείς θα καθίσετε πολλά ζωάκια μαζί για να συμπληρώνει το ένα το άλλο.Και να δείχνει ο καθένας σας ότι βλέπει ενδιαφέρον από το παράθυρό του.Και για μένα όλα ενδιαφέροντα είναι.Γιαυτό θέλω να μείνω μόνο μου.Κάποιες εικόνες δεν θέλω να τις μοιραστώ.Θέλω να το κατανοήσετε.

  Ο μηχανοδηγός θα κάνει κάπου κάπου στάσεις,όπου ο ίδιος θεωρεί πως έχει ενδιαφέρον το σημείο της διαδρομής.Όλες οι διαδρομές είναι αξιόλογες.Και όλα τα ταξίδια.Και η ζωή όλων των ανθρώπων είναι ένα ταξίδι.Μικρό η μεγάλο δεν έχει σημασία.Σημασία έχει να έχει χρώμα η διαδρομή τους.
Να έχει αγάπη.Τι γνώρισαν, τι έζησαν, τι αφήνουν να τους θυμούνται.
Γιαυτό σας λέω καλοί μου φίλοι, απολαύστε ο καθένας το ταξίδι μας! Κάθε μέρα είναι ένα καινούργιο ταξίδι!Ας το ζήσουμε με τη ψυχή μας!Και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε την κάθε μέρα μας , όμορφη και ξεχωριστή!
Αν η κάθε μέρα μας γίνεται πιο όμορφη τότε και η ζωή μας θα είναι πιο όμορφη!
Πάμε!!
 .............................................................................................................................

Έκτακτη επικαιρότητα: 
Σκέψεις Μπούμπυ:
Καλέ μου φίλε!
Έξω χιονίζει πολύ!ακόμα και οι τουλίπες μπορεί να παγώσουν!



 

Σκέφτομαι μήπως δεν έχεις λάβει το γράμμα μου...Μήπως το χιόνι έσβησε τον παραλήπτη και ούτε θα παραλάβεις ούτε θα επιστραφεί.Δεν είχα βάλει διεύθυνση....

 

Αλλά μην ανησυχείς.
Σου ξαναστέλνω πακέτο.
Θα σου χαρίσω τα ζεστά αυτάκια μου και ένα ζευγάρι γάντια.Δεν μου χρειάζονται πλέον.Έχω γεράσει πια και δεν βγαίνω.Ζω στη θαλπωρή του σπιτικού.Ποιο νόημα έχει να κρατώ κάτι για δικό μου,αν δεν το χρειάζομαι;Σε σένα εκεί στα βόρεια ίσως χρειαστούν αν δεν λιώσουν τα χιόνια.
Τα εσωκλείω και ειδοποιώ τον ταχυδρόμο να περάσει να παραλάβει το δέμα σου.Ίσως όταν έρθει σε σένα , να έχουν λιώσει τα χιόνια.
Να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι!

Και μη ξεχνάς,οι φίλοι είναι σαν τα αστέρια!Δεν τους βλέπουμε ,ξέρουμε όμως πως είναι ΠΆΝΤΑ εκεί!
ΩΧ!!!
Ποιος θα μου πληκτρολογήσει τώρα το γράμμα; Τι τόθελα να δεχθώ να μάθω στενογραφία στα γεράματά μου;Δικό μου λάθος......
Αλλά και πάλι...έχω ακούσει πως..η σκέψη...διαβάζεται....
Εκεί ελπίζω!