Μια υπεύθυνη αποστολή

  - Τι κόσμος κι αυτός!
    Να θέλουν να χωρέσουν εμένα  ένα γνήσιο χνουδωτό αρκουδάκι, μέσα σε ένα  τόσο δα  καροτσάκι!






   Αφήστε με ελεύθερο!Αρκετό στριμωξίδι ένοιωθα στο πολυκατάστημα!Έβλεπα τα πρόσωπα που περνούσαν μπροστά μου καθημερινά  και μέσα μου ευχόμουν να απλώσουν σε μένα το  χέρι τους!
Όμως χθες ήταν αλλιώς!Ευτυχώς εδώ κάτι όμορφο διαισθάνομαι! με βλέπουν με ξαναβλέπουν, με πιάνουν με τρυφερότητα, βλέπουν πως φορώ τα καλά μου, και το πλεκτό μου κόκκινο παπιγιόν και αποφάσισαν!
Είμαι το κατάλληλο αρκουδάκι να μου αναθέσουν μια υπεύθυνη αποστολή!Το καταλαβαίνω από αυτά που λένε μεταξύ τους...
 Δεν γνωρίζω τις προθέσεις τους, όμως τα χαμογελαστά πρόσωπά τους με προδιαθέτουν ευχάριστα.
 Δυο χαμογελαστά πρόσωπα με πλησιάζουν.Μετά από σκέψη δευτερολέπτων η όμορφη κοπέλα απλώνει το χέρι της και με ξεχωρίζει από τους φίλους μου στα πολύχρωμα ράφια.Αφήνομαι απαλά μέσα στο καρότσι όπου υπάρχουν διάφορα όμορφα πράγματα.Πράγματα όμορφα αλλά ...πράγματα.
 Εγώ είμαι κάτι ξεχωριστό!
 Είμαι ένα λευκό αρκουδάκι που νοιώθω πως θα μου αναθέσουν κάτι πολύ δύσκολο!Όμως δεν θα τους απογοητεύσω.

..........................................................................................................................................................
   Στο σπίτι που πέρασα για λίγο , υπάρχουν διάφορα αντικείμενα.
   Σε μια γωνιά ,διακρίνω ένα παρόμοιο με μένα θάλεγα, καφετί αρκουδάκι.
   Δεν το έχω ξαναδεί.
  Πλησιάζω δειλά αλλά αυτό χαρούμενα με καλωσορίζει!
-Γεια σου!είμαι ο Μπούμπυ! αλλά λέγε με όπως θέλεις.
 Καλώς όρισες!Μπούμπης η Μπούμπυ δεν ξέρω πως γράφεται το όνομά μου γιατί δεν ξέρω να γράφω αλλά έτσι με φώναζαν πάντα.Έχω μεγαλώσει πια, έχω περάσει τις τρεις δεκαετίες μόνο σ΄αυτό το σπίτι. Όλοι με αγαπούν!Θα σε αγαπήσουν και σένα, μην ανησυχείς...
-Μα εγώ δεν θα μείνω πολύ!Κάτι πήραν τα αυτιά μου απ΄ τη συνομιλία τους στο δρόμο.
-Κρίμα!Αν έμενες εδώ,θα κάναμε καλή παρέα.Θα σου μάθαινα πολλά πράγματα και θα σου έλεγα πολλές ιστορίες από τη ζωή μου!Είναι όμορφο να ακούς τους μεγάλους!Οι μεγάλοι νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.Μερικές φορές τους δικαιολογώ.Και για πού με το καλό, μικρό λευκό αρκουδάκι;
- Θα με στείλουν κάπου μακριά, όχι πολύ μακριά όμως, να κάνω παρέα σε ένα νεογέννητο κοριτσάκι! Θα σου εμπιστευτώ, κάτι....εμπιστευτικό...
 -Όχι, όχι, να μην μου το πεις τότε...
-Μα πρέπει να ξέρεις γιατί δεν θα με ξαναδείς....
 - Όμως  άκου : ας βγάλουμε μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες!Να κρατήσω κι εγώ να θυμάμαι το πέρασμά σου και να πάρεις μαζί σου κάποιες κι εσύ.....Κι αν τα βρεις δύσκολα, να θυμάσαι:κάθε φορά που θα βλέπεις τη φωτογραφία μας ,εγώ θα σου στέλνω με τον αέρα και τα πουλιά μήνυμα πως σε σκέφτομαι, και συ θα παίρνεις δύναμη να συνεχίζεις!

 



Δεν θα χαθούμε ποτέ!Οι ψυχές χάνονται μόνο όταν ξεχνιούνται!Μου το υπόσχεσαι;
-Υπόσχομαι , απάντησα, προσπαθώντας να κρύψω ένα δάκρυ...Μα εσυ γιατί κλαις Μπούμπυ;Τα δάκρυα αυλάκωσαν τα μάγουλά σου, γιατί κλαις;

-Είναι από συγκίνηση.Χαίρομαι γιατί ξέρω πως θα ζήσεις όμορφα.Είναι όμορφη η αγάπη.Είναι το πολυτιμότερο δώρο πάνω στη γη.
΄Ελα ας γλυκαθούμε για τον ερχομό της πριγκιπέσας και ας χωριστούμε μετά.Είπες ότι έχεις να κάνεις μεγάλη διαδρομή και δεν θέλω να  καθυστερήσεις.Να πάρεις και λίγα γλυκά για το δρόμο.

-Αλλά τι ακριβώς σου έχουν αναθέσει;Ξέρεις;

- Επίσημα τίποτα αλλά κάτι διαισθάνομαι...Θα έχω το πιο υπεύθυνο καθήκον!είναι πολύ προσωπικό .
Είναι...εμπιστευτικό..Θα στενογραφώ στιγμές της ζωής της!
-Τι είναι στενογραφία;πρώτη μου φορά ακούω αυτή τη λέξη.
-Στενογραφία είναι να καταγράφεις με σύμβολα ,λέξεις που αλλιώς δεν προλαβαίνεις να γράψεις όταν τις ακούς.Κατάλαβες; Ξέρεις,  χωρίς να το γνωρίζουν, είμαι το μοναδικό αρκουδάκι που θυμάται ακόμα στενογραφία. Είναι κάτι που σιγά σιγά θα ξεχαστεί...
-Κι ύστερα;
-Ύστερα,ίσως κάποια απ΄αυτά τα κείμενα, μπορεί και να τα δακτυλογραφήσω , να υπάρχουν για να τα διαβάσει όταν θα μεγαλώσει!Δεν μπορούμε να καταγράψουμε όλες τις στιγμές μας ,ούτε όλη τη ζωή, κατάλαβες;
Κι ύστερα μη ξεχνάς πως είμαι και αρκουδάκι!Η εξοχή είναι το στοιχείο μου, η ψυχική μου γαλήνη, πως να στο πω;Θα αφήνω προσεχτικά δίπλα στην παλιά μου γραφομηχανή το κόκκινο παπιγιόν μου και θα τρέχω!Το γράψιμο μπορεί και να με κουράζει.
                                  
Αλλά να σου πω, Μπούμπυ!Είναι τόσο ενδιαφέρον!είναι....πως να σου το εξηγήσω...σαν μια φωτογραφία!Δεν έχεις ακούσει να λένε:μια φωτογραφία χίλιες λέξεις; Εγώ θα προλαβαίνω τις λέξεις!
Τα άλλα θα μένουν στα συρτάρια μου και κανείς δεν θα μπορέσει να τα καταλάβει, ιδίως από τα αρκουδάκια, γιατί αυτή η μέθοδος χάνεται...
Δεν ξέρω αλλά έχω πολλά να σκεφτώ...Τώρα είναι άνοιξη!Τον χειμώνα όμως; ίσως να με παρασύρει η χειμερία νάρκη...ποτέ δεν ξέρεις με τα αρκουδάκια....
-Λευκό μου αρκουδάκι, πόσο χαίρομαι που σε γνώρισα!Να πας στο καλό!και να μην ξεχάσεις την αγάπη και την καλοσύνη!
Ξεκουράσου όσο μπορείς πριν ξεκινήσεις!
Και μην ξεχάσεις να παρατηρείς!Να προσέχεις!
Οι άνθρωποι τρέχουν σαν τα σύννεφα.Δεν προσέχουν.Δεν προλαβαίνουν να προσέξουν γύρω τους.
'Ομως η διαδρομή η δική σου, είναι μια εκδρομή!Να τη ζήσεις σαν μια πελώρια εκδρομή χωρίς
τέλος!Σαν να κάνεις τον γύρο του κόσμου με τα πόδια.Και όταν κουράζεσαι να σταματάς.Χρειάζεται και η ξεκούραση.Όπως και τα μωρά.Ιδίως τα μωρά.
Η συμβουλή μου κι αν θέλεις ακολούθησέ την,τώρα στην αρχή να ξεκουράζεσαι περισσότερο.Δεν θα έχεις να γράψεις και πολλά.Και η πριγκιπέσα θα κοιμάται περισσότερο για να μεγαλώσει.Ο ύπνος είναι απαραίτητος στα μωρά!
-Και στα αρκουδάκια!
-ναι, ναι και στα αρκουδάκια....
 Να έχεις την ευχή μου μικρό μου λευκό αρκουδάκι!
 Και να ακούς τις μοίρες!
-Τι είναι μοίρες;
-Τι να σου εξηγώ...δεν έχεις χρόνο...
Είναι κι αυτό ένα ανεξάντλητο κεφάλαιο!προλαβαίνεις να μου μάθεις και μένα να στενογραφώ;
Σε παρακαλώ!Τότε ίσως κι εγώ μπορέσω να καταγράψω στα χαρτιά μου κάποια εξήγηση...Θα τα φυλάγω σαν πολύτιμα έγγραφα στο παλιό βαλιτσάκι κι αν κάποια φορά στο μέλλον περάσεις από δω και δεν με βρεις, να θυμάσαι θα είναι κρυμμένα για σένα και μόνο για σένα!Εσύ ανέλαβες τη ζωή της, ας αναλάβεις και τις σημειώσεις μου.Αν μου μάθεις έστω και τα πιο βασικά θα αποκτήσει και η δική μου ζωή περισσότερο ενδιαφέρον!
....................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................
Πράξη 2η

   Αφήστε με να συνοδεύω ή να οδηγώ αν θέλετε το μικρό καροτσάκι προς την εξοχή!
   Αφού ξέρετε την πόλη δεν την ανέχομαι!
   Τι, δεν με εμπιστεύεστε; καλά...Δεν θυμώνω.Αλλά επιτρέψτε με λίγο τόσο δα λίγο να νιώσω χρήσιμος  . Θα δείτε  ότι μπορώ να κρατήσω σταθερό το καροτσάκι!Θα είμαι προσεκτικός!
Αχ, τι βλέπω! πούδρα, καλτσάκια, κουβερτούρα, σεντονάκι, σαλιάρα με καμηλοπάρδαλη..., αυτή να δούμε   αν θα χωρούσε ο λαιμός της να καθίσει στο καροτσάκι....

 Ω,  και άλλο καφετί αρκουδάκι!μου μοιάζει!
ΩΡΑΊΑ!
Εγώ ο λευκός αρκούδος θα οδηγήσω αυτά τα άκακα ζωάκια  στο κοριτσάκι σας!εντάξει?
θέλω να την προϋπαντήσουν όταν γυρίσει στο σπίτι της!

Γι αυτό  έχω βάλει και το καλό μου  παπιγιόν   γι αυτή τη συνάντηση.
Εκεί στην εξοχή!
Ελάτε πάμε!!!
Έχουμε μακρύ δρόμο να διανύσουμε!
Αλλά αν έχω την  ελευθερία μου δεν με νοιάζει!δεν θα κουραστώ καθόλου!

Και το λευκό αρκουδάκι, ανέβηκε στο αυτοσχέδιο ποδηλατάκι του ,

κράτησε σταθερά  με τα χέρια του  το λιλιπούτειο καροτσάκι, που δημιουργήθηκε με πάνες  και ξεκίνησε με την όμορφη παρέα του για την εξοχή!
Ήξερε πως εκεί που θα έφθανε, θα τον περίμενε ένα όμορφο περιβάλλον!Θα βίωνε την απόλυτη αγάπη!

.....................................................................................................................................................................
Περνούσε δίπλα από τα ανθισμένα σπάρτα, και μεθούσε με το άρωμά τους,
 
 Χάζευε με το πόσο γρήγορα αλλάζουν μορφή τα σύννεφα,και σαν να πρόσεξε πως κάποιο απ΄ αυτά,του έμοιαζε σαν πολυθρόνα να ξαποστάσει!

Μια αιώρα στα σύννεφα!  Να δει το πράσινο της γης από ψηλά! Όμως  η αποστολή του δεν του επέτρεπε πολυτέλειες και όνειρα!Έπρεπε να προχωράει...
Αν διψούσε , αυτομάτως κάποια φυτά του πρόσφεραν τη δροσιά τους να ξεδιψάσει

 ΌΝΕΙΡΑ!μα η  διαδρομή του είναι ονειρεμένη! τόσα άγρια τριαντάφυλλα. τόσες παπαρούνες ποτέ δεν φανταζόταν!δεν γνώριζε καν την ύπαρξή τους!Πόσο τυχερός ένοιωθε!!!Και άλλα άγνωστα φυτά!
Και κάποια που όταν φυσούσε αέρας τα έβλεπε να σκορπούν και να αιωρούνται και να χάνονται!


 

Ήταν ευγνώμων που από εκατοντάδες ζωάκια , αυτός ήταν ο τυχερός της ημέρας να φύγει από τη μεγαλούπολη!


 Έφευγε από την πόλη!

΄Ηταν γιαυτό η υπέρτατη ευτυχία!
 Θα κατοικούσε πλέον μόνιμα στην εξοχή! στον καθαρό ουρανό, και θα άκουγε τα παιδάκια
 στις γειτονιές να παίζουν! Θα έκανε παρέα στο νεογέννητο κοριτσάκι και όταν αυτό θα κοιμόταν , θα ξέφευγε λίγο λίγο κάθε μέρα να εξερευνήσει τον τόπο. Να έχει να διηγείται στους φίλους του τι έκανε και πού πήγε.Θα είναι τέλεια !!!Πόση ευτυχία!
Και συνέχισε να κρατά σταθερά το καροτσάκι στον δρόμο για την εξοχή, κάνοντας όνειρα.