Το θαύμα της ζωής

    Μάιος! ο ομορφότερος μήνας!
   Ο μήνας των λουλουδιών, των χελιδονιών, και των χρωμάτων!Ο ήλιος τα κάνει όλα πανέμορφα , ο μήνας που  πάντα συνοδεύει τη γιορτή της μητέρας!
   Αυτόν τον μήνα διάλεξε και η μικρή μας πεταλουδένια να έρθει σ΄αυτόν τον πανέμορφο κόσμο!
  Γιατί ο κόσμος μας είναι όμορφος και μεις βλέπουμε μόνο την ομορφιά του.Γιατί βλέπουμε  μόνο με τη ψυχή!
  Την  μεγάλη πεταλούδα ακολουθεί  άμαξα με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, να έχει η ζωή της χρωματιστές αποχρώσεις , γλυκιές σαν τα αρώματα του Μαγιού και χρώματα σαν τα πολύχρωμα λιβάδια του. Σαν τις μελωδικές φωνές των πουλιών που τριγυρίζουν τους αιθέρες!Και φως, πολύ φως!Αυτό που ο Θεός μας χαρίζει απλόχερα.Κάθε πρωί και κάθε στιγμή που ζούμε και αναπνέουμε!
Απαιτήθηκαν 150 παμπερς ,  και πλήθος από κορδέλες και τούλια σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα οποία στήριξα σε κομμάτι ξύλου 70Χ40 εκ., τυλιγμένο σε ροζ σατέν.
Περιμετρικά σε κάθε φτερό πεταλούδας, πρόσθεσα όγκο με σούρα που έβαλα σε ρόζ τούλι  πάνω στη φαρδια σατέν κορδέλα ώστε να δοθεί το ζικ ζακ των φτερών.
Για να στηριχτεί η γιγάντια πεταλούδα  και να σύρει το άρμα της, στην βάση καθώς και στο ύψος των φτερών της, τοποθέτησα διάφανο αυτοκόλλητο διπλής όψης. Οι πίσω ρόδες είναι ρολά από φαρδιές κορδέλες, επίσης πάνω σε διάφανο αυτοκόλλητο για σταθερότητα.
 Οι άξονες της άμαξας είναι το χάρτινο εσωτερικό ρολό από ζελατίνες που χρησιμοποιώ στις λαμπάδες μου.
Ροζ ανθοπέταλλα σκορπισμένα παντού και όλο μαζί τυλίχτηκε σε φούξια οργάντσα  Μια μικρή κουκλίτσα στην κορυφή της τούρτας και σαν πέπλα , τούλια σε παλ χρώματα.

 

                           

  Και η δικαίωση  που  τοποθετήθηκε στην είσοδο της πόρτας, κάτω απ΄την καρδούλα για τον πατέρα της πρώτης ανάρτησής μου , σαν προειδοποίηση στους εισερχομένους.

 

  Θα μπορούσε δυνητικά να γράφει: μπορεί να έχουν ..., αλλά κρατώ την τρίτη σειρά της ατάκας και χαίρομαι!Έτσι ήταν όταν το πρωτοείδαμε, χαμογελάσαμε και παρέμεινε έτσι. Δεν μας νοιάζει...Ποτέ δεν σταθήκαμε στους τύπους.Η ουσία είναι αλλού.
...........................................................................................................................................................

Καλώς ήρθες κοριτσάκι!

Να είσαι γερή καλοφωτισμένη και καλότυχη!
Γεννήθηκες από αγάπη!
Να ζήσεις μέσα στην αγάπη
και να χαρίζεις αγάπη!
Καλώς ήρθες στον κόσμο!
Σ΄αυτόν τον κόσμο που στα χέρια Του τον κρατάει μόνο ο Θεός!
Ο δικός μας Θεός, ο Δημιουργός μας! 
Με απέραντη αγάπη
ο παπούς και η γιαγιά σου!

..........................................................................................................
 Αγαπημένες μου φίλες
 αγαπημένοι μου φίλοι 

Στο πρώτο άκουσμα πως θα γίνω γιαγιά, η δεύτερη σκέψη μετά την απροσδόκητη χαρά, ήταν:πρέπει να μάθω να πλέκω! 
Το σκέφτηκα από δω το σκέφτηκα από κεί και το επόμενο πρωί με όλη την μεγαλοπρέπεια και με τρυφερή ιεροτελεστία, που έχω αποτυπώσει σε φωτογραφίες αφού πρόκειται για οδοιπορικό ζωής,
αγόρασα όλα τα χρώματα του πρώτου μου πλεχτού ,σαράντα χρόνια μετά! 
 Γιατί σαράντα χρόνια;
 Γιατί ακριβώς τότε, στις ελεύθερες ώρες μου  είχα αποφασίσει να πλέξω για μένα , μία μακριά ζακέτα. Αυτοσχεδίασα, όπως κάνω πάντα, αλλά τη θυμάμαι έντονα.
Γκρι μονόχρωμη, με βελονάκι,  με ρεγκλάν μανίκι γυριστό στις μανσέτες, γυριστός γιακάς, τσέπες , τρία ξύλινα μεγάλα  κουμπιά  βαρελάκια, με θηλυκάκια, και όμορφα τελειώματα στην πλέξη παντού.
 Τα απογεύματα που έπλεκα το κομμάτι της πλάτης, καθισμένη στη σκάλα του οικοτροφείου της Χ.Ε.Ν.Θ. μια άλλη οικότροφος, περνώντας δίπλα μου, λέει:- πλέκεις σφουγγαρόπανο;
Θα πρέπει να είχε τόση σχέση με την πλεκτική, όσο εγώ με τον νοικοκυριό μου, αλλά μου έκανε πολύ καλό η  σκέψη της που την είπε...μεγαλόφωνα και προκλητικά.
-όχι, πλέκω ζακέτα!
και...μειδίασε....
 Πείσμωσα και βιάστηκα  να τελειώσω πολύ γρήγορα τη ζακέτα,  να της δείξω την πλάτη της  που θεώρησε...σφουγγαρόπανο...
Αχ αχ αχ, τραύματα που έχει η ζωή, μακάρι  όλα τα τραύματα  των ανθρώπων να ήταν τέτοια... 
.........................................................................................................................................................
 Έκτοτε το βελονάκι ξεχάστηκε...
 Για το κέντημα θα σας μιλήσω άλλη φορά... 
............................................................................................................................................................ 
Και να που ήρθε η είδηση πως θα γίνω γιαγιά και το  κλικ του μυαλού μου, επανέφερε το βελονάκι στη σωστή του διάσταση. 
Τι θα μπορούσα να πλέξω να εκφράσω τη χαρά μου; 
Θα έπλεκα σε λευκό  του χιονιού ,  το  ουράνιο τόξο !

Σημ.: την κουβερτούλα ουράνιο τόξο, θα την ξαναδείτε, όταν ολοκληρωθεί.

Έκανα με μεγάλη χαρά και μεγαλύτερη βιασύνη το δημιούργημά μου, αλλά από τη βιασύνη μου ξέχασα να δώσω πόντους δεξιά και αριστερά , και έτσι...το τόξο...δημιουργούσε μια καμπύλη....που μάλλον ούτε στο σιδέρωμα θα διορθωνόταν... 
Έστειλα τις φωτογραφίες του στην έμπειρη  σμαραγδένια μας,http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/ και  μου είπε:
-Ωραία!η κουβερτούλα σου είναι ειδικού σκοπού!Θα τυλίγεις το κεφαλάκι του με το στενό μέρος και με το πιο πλούσιο μέρος  θα καλύπτει  το  σωματάκι του, όταν το κρατάς αγκαλιά!
Με χιούμορ λοιπόν, κράτησα το πρώτο μου πλεκτό κουβερτάκι, πλεγμένο με συναισθήματα πλούσια όπως και τα έντονα χρώματά του! 
Κι εκεί που τάπαιξα....ήταν  μια μέρα που ήρθαν οι αδερφές μου, και  είπα να δείξω το πλεκτό! 
-κλείστε τα μάτια!!!
-παραμ παπαμ !!ανοίξτε τα!
 Κι τότε  ακριβώς η μεσαία αδερφή μου, είπε:
- Μα, το πρώτο σου κέντημα ήταν ουράνιο τόξο! Σαν να το βλέπω μπροστά μου!Σου είχε δώσει η μαμά  κλωστές και έβαλες το πορτοκαλί το μπλε και το κόκκινο, σε ένα κομματάκι τόσο δα! 
-Πόσων χρονών ήμουν;
-Ίσα που μπορούσες να κρατήσεις τη βελόνα..... 
Εκεί...απλά....συγκινήθηκα... 
................................................................................................................. 
Σε επόμενο εγχείρημα φίλες  μου, φαντάζομαι πως δίνοντας πόντους σαν στάχυ,στην κάθε σειρά, δεξιά και αριστερά, μπορεί να πετύχει η καμπύλη. 

2η απόπειρα:
  Αυτοσχεδίασα πάλι!
Είπα να εμπλουτίσω  τα σκέτα ροζ ποδαράκια, με φυλλαράκια  εδώ κι εκεί αλλά στην πορεία...το πλεκτό άλλαξε ρότα  κι έτσι αν το διπλώσω πολλές φορές ...δημιουργούνται κλος φουστίτσες....Δεν θα το ξηλώσω, κάτι θα χρησιμεύσει ίσως στο μέλλον...

3η και...τυχερή!
Σκέφτηκα κάτι σε πολύ απλό, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις - που δεν  έχω άλλωστε-, που όμως να έχει κάτι από εμένα...Μια ευχή, τι άλλο;
Κι έτσι άμεσα πάλι και με μεγάλη ευκολία, σε απαλό ροζ , με άριχτα γαϊτανάκια, και περίγραμμα τρεις σειρές λευκό, δημιούργησα ένα μικρό κουβερτάκι ίσα ίσα για τον πρώτο καιρό.Αγόρασα και έραψα γύρω γύρω λευκή κορδελίτσα, και με μια σειρά από μαργαρίτες, που έραψα προσεκτικά κάθε πέταλό τους, σχημάτισα μια μεγάλη καρδιά, όπου έγραψα την ευχή μας με γαϊτανάκι που μετρούσα και έπλεκα χωριστά για κάθε γράμμα της λέξης. Με κρυφές βελονιές σταθεροποίησα και το γαϊτανάκι μου, και είμαι πολύ χαρούμενη που επί τέλους μπορώ να σας δείξω ένα όχι ημιτελές έργο μου!!!

Κι έτσι  μου άρεσε η ιδέα και η συνέχειά της!μπορεί να γίνει σε σιέλ, ή με ονόματα! είναι ένα πολύ προσωπικό δωράκι, που θέλει τον χρόνο του, αλλά πιστεύω πως αποζημιώνει η χαρά της δημιουργίας!

Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
Ως εδώ ήταν όλα γραμμένα από πριν από το μεγάλο γεγονός του θαύματος της ζωής.
Η γέννηση ενός παιδιού!Το μεγαλύτερο θαύμα!
Από εδώ και μετά σίγουρα θα χάνω τα λόγια μου και τη λογική μου και θα αργήσετε να με ξαναδείτε.
Θα έρχομαι συχνά , θα σας επισκέφτομαι, θα χαίρομαι τα σχόλιά σας, όπως κάνω πάντα, αλλά θα σας γράφω όλο και λιγότερο γιατί ο δεξιός καρπός του χεριού μου, έχει κάποιο θέμα.
Τόσο..βελονάκι σαράντα χρόνια μετά και τόσο κόλλημα στο πληκτρολόγιο ....βγήκαν αντιδράσεις.
Είναι και ότι μεγάλωσα αφού έγινα πλέον γιαγιά!
Άλλωστε πρέπει να βρω τον χρόνο να ασχοληθώ με το σπίτι εν όψει επικείμενου έτερου γάμου
που εννοείται θα χαρείτε στη χαρά μας γιατί όπως έγραψα και παλιότερα, φίλοι είναι ιδίως αυτοί που χαίρονται στη χαρά σου!

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ και ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!
ΌΛΕΣ και ΌΛΟΥΣ!

Εύχομαι από καρδιάς αυτές οι χαρές να δίνονται απλόχερα απο τον Θεό μας σε όλους σας!
Είναι τόσο μικρή η ζωή!
Ας την κάνουμε μεγάλη ζώντας έντονα τις στιγμές της!
ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΆΙΡΙ!!!!

 Κυριακή, 14 Μαίου 2017!
Η ΓΙΟΡΤΉ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ!
και παράλληλα η μνήμη Αγ.Θεράποντα http://www.saint.gr/4018/saint.aspx
και εδώ στο τόπο μας είχαμε εκδηλώσεις για την επανάσταση της Χαλκιδικήςμας!

Αυτήν την τόσο όμορφη πλούσια και όμορφη μέρα διάλεξε να έρθει στον κόσμο, η εγγονούλα μας!
Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω!Δώρο πολύτιμο , δώρο Θεού!
Έχω χάσει τα λόγια μου...
Ευτυχώς που όλα τα άλλα ήταν γραμμένα από πριν  

ΚΑΛΩΣ ΉΡΘΕΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ!!!!!!!!!!!!!!!!