Εικόνες που μιλάνε ...Κλήμης

  Στη ζωή του Παιδιού, στο οπισθόφυλλο για χρόνια υπήρχε σαν θέμα:
εικόνες που μιλάνε και υπογραφή Κλήμης.
Εντελώς τυχαία, πρόσφατα, διαβάζοντας το περιοδικό: ο κόσμος της Ελληνίδος,βρήκα ένα μικρό αφιέρωμα στον... αγαπημένο μου Κλήμη.
'Ηταν το ψευδώνυμο της  Μαργαρίτας Πανταζοπούλου που αφιέρωσε πολλές δεκαετίες σε ευάρεστο έργο προσφοράς.
Αν θυμάμαι καλά είχα διαβάσει σε περσινό τεύχος, κάπου  πολύ κοντά με την δική μας Μπέτυ (χαρταετοί), έφυγε  για την αιώνια πολιτεία.
Σκέφτηκα , για φέτος, κάπου κάπου να αντιγράφω από τα θέματά της, εικόνες, έτσι για προβληματισμό.Γιατί πολλά από τα θέματά της είναι διαχρονικά.
Εικόνες που μιλάνε λοιπόν  και θα ξεκινήσω την χρονιά με μια δική μας εικόνα!
Μόνο που η εικόνα, θα δημιουργηθεί...χωρίς εικόνα.
.........................................................................................................

Ανοίξατε τις πόρτες σας
ήρθαμε να σας πούμε
όλοι μαζί τα κάλαντα
και να σας ευχηθούμε
η Παναγία κι ο Χριστός
νάναι βοήθειά σας
κι ο Άγιος Βασίλειος
να φέρνει την υγειά σας
κι εμείς καλώς σας βρήκαμε
σαν τον καλό τον χρόνο!
             και του χρόνου!

  Αυτό το τραγούδι  το είχαμε  μάθει από τους γονείς μας.Στο χωριό μας, μόνο η δική μας παρέα  το τραγουδούσε.Μάλιστα σε κάποια σπίτια, θυμάμαι πως μαζί με το άνοιγμα της πόρτας, έκαναν θετική νύξη και στο τραγούδι μας.΄Εχω πολλές όμορφες αναμνήσεις από κάλαντα, αλλά σήμερα θα σας αναφέρω μόνο μία.Δεν λέω θα διηγηθώ, γιατί τη έννοια διήγημα, την αφήνω στο γραπτό της αδερφής μου, όταν θα έχω άδεια, θα το διαβάσετε με τον δικό της γλαφυρό τρόπο.
Θα ήταν πρωτοχρονιά  ' 76.
Σπάνια τα ξενιτεμένα αδέρφια μου ερχόταν τέτοια εποχή.
Κι εγώ από χρόνια...είχα μεγαλώσει και δεν έλεγα πια τα κάλαντα.
Η αδερφή μου μου έδωσε την ιδέα:
-Τι θάλεγες να λέγαμε τα κάλαντα σε κάποια σπίτια που ίσως ποτέ να μην τα έχει πει  κανένας;
.................
Απ αριθμήσαμε κάποια...σπίτια, και αφού αποφασίσαμε πως θα τα λέγαμε και σε αγαπημένους συγγενείς, η ιδέα  έγινε πράξη.
Στο χωριό μου, απ΄ότι θυμάμαι, τα κάλαντα ξεκινούσαν μέσα στη μαύρη νύχτα, κατά τις τρεις το πρωί, και σταματούσαν  όπου βρισκόταν ο καθένας, ακριβώς την ώρα που ακούγονταν η πρώτη καμπάνα για την θεία λειτουργία της Πρωτοχρονιάς .Από κείνη την ώρα και μετά ήταν η ώρα της εκκλησίας.
Πλέξαμε τα μαλλιά μας κοτσίδες, να μοιάζουμε με ...μικρά κοριτσάκια,

αυτές εδώ οι κοτσίδες είναι...προγενεστέρας κοπής,(φυλαγμένες σε σακουλάκι της εποχής εκείνης) (ντυθήκαμε γερά , και μόλις άλλαξε ο καινούργιος χρόνος, πριν καν κοιμηθούμε ακόμα,ξεκινήσαμε με τον φακό. Είχε ηλεκτρικό ρεύμα στο χωριό, αλλά ο φακός ήταν απαραίτητος. Δεν θα δεχόμασταν από πουθενά καλούδια, είχαμε αποφασίσει πως θα γυρνούσαμε μόνο για το καλό.
Σε ένα από τα προγραμματισμένα σπίτια, ξεχασμένος ίσως από συγγενείς και φίλους,σταθήκαμε έκπληκτοι.
Ανεβήκαμε την εξωτερική σκάλα στο διώροφο σπίτι. Η εξώπορτα, μια παλιά πόρτα από χοντρές γκρι κάθετες σανίδες, από κείνες που συνδεόταν με χοντρά καρφιά πρόκες, σαν κουμπιά, διακρίνονταν οριζόντια  μια ξεθωριασμένη  λέξη...σχεδόν γκρι πάνω σε γκρι, σαν να ήταν με κιμωλία.Θα μπορούσε και να ήταν.Κάπως έτσι, αφού αυτή η παλιά πόρτα μου το θύμισε...

                                                                            Υ Π Α Ρ Χ Ω


   Ένας κόμπος μας έπνιξε τη ψυχή.
   Τραγουδήσαμε τα κάλαντα με περισσή φωνή και συγκίνηση και δεν περιμέναμε να μας ανοίξει κανένας.Ίσως και να μην άνοιγε.Ευχηθήκαμε όμως να μας είχε ακούσει......
   Πέρασαν σαράντα χρόνια από τότε.Δεν υπάρχει πρωτοχρονιά που να μην μας έρθει στο νου.
   Δεν ξέρω αν το σπίτι είναι  όπως τότε. Δεν έτυχε να περάσω από κείνη τη γειτονιά.Ο μοναχικός άνθρωπος εδώ και πολλά χρόνια, είναι στην αιωνιότητα.
Ένας μοναχικός άνθρωπος.
Μόνος και παρεξηγημένος.
Και όμως...

Υ Π Α Ρ Χ Ω

Για ποιόν τάχα το είχε γράψει;
Για ποιους;
...................................................................................
Αγαπημένοι μου φίλοι
αγαπημένες μου φίλες
Υπάρχουν ΆΝΘΡΩΠΟΙ.
Δεν χρειάζεται να πούμε τα κάλαντα πόρτα πόρτα για να το διαπιστώσουμε.
ΥΠΆΡΧΟΥΝ και είναι ΆΝΘΡΩΠΟΙ

                                         Καλή χρονιά!
 έξι από τις 2016 ευχές μου:
Πίστη
Υπομονή
Διακριτικότητα
Ταπείνωση
Υγεία 
Αγάπη 
μα...μείζων τούτων η  Α Γ Ά Π Η

  Την παρακάτω εικόνα μου τη χάρισαν. μου την εξήγησαν και νομίζω είναι  καλή αρχή για τον   καινούργιο χρόνο, αν αυτό γίνεται πράξη! 
 Σε μετάφραση:
Όταν κάνεις μια σκέψη αγάπης εκπληρώνεις την αποστολή της ζωής σου
Η αποστολή μας λοιπόν: Αγάπη