Η ΖΥΓΑΡΙΆ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΎ

                Ένα ακόμα από εκείνα τα ποιήματα θα σας δημοσιεύσω σήμερα.Είναι από τα πιο   αγαπημένα μου.Έχει γραφεί πολλά χρόνια πριν, πριν ακόμα έρθει το ευρώ στην Ελλάδα.Αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ίδιας που έγραψε το ποίημα: Στον πατέρα που έφυγε.(βλ.25.05.2015)
Αλλά πάντα παραμένει επίκαιρο αφού: στο ευαγγέλιο μετά την Ύψωση Τιμίου Σταυρού ακούμε: 

36 τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;


                                             Η ΖΥΓΑΡΙΆ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΎ
Είδα χθες στο όνειρό μου κάτι φοβερό
μα για μένα όμως ήταν ,τόσο φανερό.
Είχα δει πως πιά δεν ζούσα, πήγα να κριθώ,
όπως λέει η θρησκεία, ΄κεί στον ουρανό.

Κάνω πίσω για να φύγω, όπως τον λαγό,
μα στον δρόμο συναντάω, κάποιον αρχηγό.
Κάνω σκέψη να του δώσω λίγα μετρητά,
δεν περνάνε εδώ μου λέει τούτα τα λεφτά.


-'Εχω κάμποσες δραχμούλες , έχω και ευρώ
είναι νόμισμα καινούργιο και πολύ γερό.
-Δεν περνάνε εδώ οι δραχμούλες, ούτε τα ευρώ,
εδώ πάνω φέρνουν όλοι μόνο το Σταυρό.

Φρόντισες ποτέ τις χήρες και τα ορφανά;
'Εζησες όπως σου είπα έτσι ταπεινά;
Είδες τον συνάνθρωπό σου σαν τον αδερφό;
Εσυγχώρησες ακόμα, ΄κείνον τον εχθρό;

Αν στη γη έχεις γογγύσει, τώρα θα κριθείς'
δεν γλυτώνεις απ την κρίση, όσο κι αν ποθείς.
-Δεν περνάνε εδώ οι λίρες οι κυπριακές;
Ούτε τα δολλάριά μου, ούτε οι αγγλικές;

-Όχι, σου το ξαναλέω, μόνο τα καλά
και τα έργα πούχεις κάνει πρέπει νάν' πολλά.
Δεν περνούν εδώ τα γρόσια, έλα στη σειρά.
-Δεν πειράζει πάω πίσω, τέρμα στην ουρά.

Όταν ζούσα πάντα πρώτη , ήθελα να μπω,
τώρα τελευταία πάω, πίσω να σταθώ.
Δεν μου φεύγει πια το βλέμμα απ ΄την ζυγαριά,
μα τα λάθη ολονών μας είναι πιο βαριά.

Όσο πάω και ζυγώνω, μπρος στη ζυγαριά,
τρέμει όλο το κορμί μου, πάει η σιγουριά.
Σαν πουλί εγκλωβισμένο, τα φτερά χτυπώ,
μήπως και τα καταφέρω, να ελευθερωθώ.

Βλέπω μπρος μου, βλέπω πίσω, βλέπω αριστερά
μήπως και παραχωρήσω σ' άλλον τη σειρά.
Τρέμει τώρα η καρδιά μου, όπως του λαγού,
αχ! και νάχα δυο φτερούγες σαν του πελαργού!

Βάζω πλώρη και το στρίβω, σαν την αλεπού,
τρέχοντας αναρωτιέμαι, πού θα πάω πού;
Όσο τρέχω λαχανιάζω , κόβεται η λαλιά
όταν κάποιος μου αρπάζει από τα μαλλιά.

-'Ελα εδώ και μην ξεφεύγεις, έλα μην αργείς.
κάνε γρήγορα σου λέω ν' απολογηθείς.

-Κάνε μια εξαιρεσούλα σε παρακαλώ
το καλό που θα μου κάνεις ρίξ'  το στο γυαλό.

-Έλα ήρθε η σειρά σου, να η ζυγαριά,
μα τα γόνατα λυγίζουν,πάει η σιγουριά.
-Κοίταξε εδώ του λέω, δείχνω τα φλουριά,
έκανα οικονομίες για τα γηρατειά.

-Είπα, δεν περνάει εδώ πάνω, κανενός πουγγί
είναι χρήμα που πληρώνουν, μόνο εκεί στη γη.
Βάλε τη συνείδησή σου για να ζυγιστεί
και στη θέση της να πάει να ξεκουραστεί.

-Σπάει η ζυγαριά απ ΄το βάρος, πάω να χαθώ!
-Είχα τόσες αμαρτίες; Άχ! θα τρελλαθώ!
Κάνω πίσω τρομαγμένη, βάζω μια φωνή
και πετιέμαι απ το κρεββάτι, σαν τη μηχανή.

Δίνω μια στην κεφαλή μου να βεβαιωθώ
πως δεν έχω εγώ πεθάνει κι η καυμένη ζω.
Τρέχω μπρός στο εικονοστάσι και γονυπετώ,
-Παναγιά μου , δώσ μου χρόνο να εξιλεωθώ!

Από σήμερα και πέρα, άλλαξα πολύ
και θα γίνω εις το μέλλον τέλεια Χριστιανή.
Κι όταν πάω εκεί πάνω, για να δικαστώ
τρέχοντας εγώ θα πάω, πρώτη να σταθώ.

                     '' Νούφαρο''


  Αγαπημένες μου,με όλα όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο,
δεν είχα κάτι να γράψω.Ο καθένας μας, αφουγκράζεται τις σιωπές του...
Σας εύχομαι καλό μήνα, καλόν Νοέμβρη
με μερικές εικόνες γαλήνης στους Αγίους Αναργύρους του χωριού μου, χθες αργά το απόγευμα.

αυτή η πάνω  φωτ. είναι από άλλη εποχή.Το παρεκκλήσι μας, εορτάζει και την πρώτη Ιουλίου.

στον περιβάλλοντα χώρο, τα μωβ φθινοπωρικά λουλουδάκια σε αφθονία.

Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
Να είστε καλά!
Σημ.: σας ευχαριστώ για τα υπέροχα σχόλιά σας σε προηγούμενες αναρτήσεις μου, θα σας απαντήσω ένα προς ένα, μόλις βρεθεί χρόνος, το ζητούμενο.