Εχ Παναγιά ΄μ

                  Δεν ξέρω γιατί χθες και σήμερα αυτή η φράση τριβέλιζε το μυαλό μου.

Η ελιά                                   Κωστής Παλαμάς Eίμαι του ήλιου η θυγατέρα H πιο απ’ όλες χαϊδευτή. Xρόνια η αγάπη του πατέρα Σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί. Όσο να πέσω νεκρωμένη, Aυτόν το μάτι μου ζητεί.   Eίμ’ η ελιά η τιμημένη. Δεν είμ’ ολόξανθη, μοσχάτη Tριανταφυλλιά ή κιτριά· Θαμπώνω της ψυχής το μάτι, Για τ’ άλλα μάτια είμαι γριά. Δε μ’ έχει αηδόνι ερωμένη, M’ αγάπησε μία θεά·   Eίμ’ η ελιά η τιμημένη. Όπου κι αν λάχω κατοικία, Δε μ’ απολείπουν οι καρποί· Ώς τα βαθιά μου γηρατεία Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή· Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη Kι είμαι γεμάτη προκοπή·   Eίμ’ η ελιά η τιμημένη. Φρίκη, ερημιά, νερά και σκότη, Tη γη εθάψαν μια φορά· Πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη Στο Nώε η περιστερά· Όλης της γης είχα γραμμένη Tην εμορφιά και τη χαρά·   Eίμ’ η ελιά η τιμημένη. Εδώ στον ίσκιο μου από κάτου Ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί, Kι ακούστηκε η γλυκιά λαλιά του Λίγο προτού να σταυρωθεί· Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη, Έχει στη ρίζα μου χυθεί·   Eίμ’ η ελιά η τιμημένη.   Χρόνια και χρόνια από την επομένη του Αγ.Νεκταρίου ως και παραμονές Χριστουγέννων, οι γονείς μας,άρχιζαν το μάζεμα των ελιών. Πάντα οι δυο τους, για όλους μας.  Πέρασαν τα χρόνια και κάθε που βρισκόμαστε με τ ΄αδέρφια μου στους ελαιώνες, πάντα ,όταν ο καρπός μαζεύεται στη λινάτσα να καθαριστεί από τα επί πλέον φύλλα,πάντα μα πάντα, σε κάθε δέντρο, θυμάμαι τον πατέρα μου. Γονάτιζε στη λινάτσα, έκανε τον σταυρό του και έλεγε: Εχ,  Παναγιά' μ  (μεταφράζοντας: με ευγνωμοσύνη:Αχ Παναγιά μου, σ΄ευχαριστούμε!) Μα γιατί πάντα μιλάω μόνο για τον πατέρα μου; Μα γιατί πάντα ήταν μαζί με τη μητέρα μας! Πάντα μαζί! ...............................................Κάθε σκέψη μας σε κάθε ελιά, σαν μνημόσυνο στην αγάπη που φύτεψαν μέσα μας, μαζί με τις ελιές τους.......................................... Σήμερα, οι φωτογραφίες που έβγαλα ήταν για σας τους φίλους μου και τις φίλες μου,  με νότες μουσικής και καθαρό ουρανό,που μόνο οι γραμμές των αεροπλάνων  έσπαναν τη μονοτονία. ΄Οχι δεν σας έχω φωτογραφίες , μόνο αν αλλάξει η μηχανή μου θα χαίρομαι να φωτογραφίζω ουρανό. Μέχρι τότε, θα αρκεστείτε μαζί με μένα σε σκούρα πλάνα,να καλύπτονται τα σημάδια του φακού. Όμως όλες οι σημερινές φωτογραφίες τραβήχτηκαν με τη σκέψη σας. Με μουσικές νότες, σε ελιά: σε πουρνάρια Σε κουμαριά φορτωμένη άνθη και καρπούς   σε λίγες μαύρες ελίτσες για αλάτισμα σε αποξηραμένα φύλλα, παντού. εδώ ο γνωστός κέδρος, που στα μικρά μας χρόνια, κατάλληλα  σε σχήμα δεντράκια στολιζόταν με απλά στολίδια, και πολύ βαμβάκι για να δώσουν την γιορτινή όψη στα σπίτια μας  τα  ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ, .................................... Βλέπετε το μικρό τραντζιστοράκι με το αστάρι στην πάνω γωνία, δείγμα ότι με συντροφεύει στις κατασκευές μου  , έτρεχε μετά μουσικής παντού για να φωτογραφηθεί για σας,  και βλέποντας τώρα δα τις φωτογραφίες μου βγαίνει συμπέρασμα:  Αγαπημένες μου φίλες αγαπημένοι μου φίλοι Ας είναι οι κεραίες της ψυχής μας στραμμένες πάντα στον ουρανό! Ας στρέψουμε τη ψυχή μας ψηλά! Μόνο εκεί μπορούμε να βρούμε την Αλήθεια! Μόνο εκεί δεν υπάρχουν ερωτηματικά....... Σε  περίπου 40 μέρες έρχονται Χριστούγεννα.... https://www.youtube.com/watch?v=rhEvOOCF8Sc και https://www.youtube.com/watch?v=Vwmtdnfwg8I  Από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.Τα έχω ακούσει τόσες φορές τις τελευταίες μέρες...  Να είστε πάντα καλά και να πιστεύετε! 'Ο,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας, όλη η γη είναι στα χέρια ΤΟΥ! Όλο το σύμπαν!