Εν λευκώ!

                                                   ΙΟΎΝΙΟΣ
                                          αγαπημένες μου φίλες
                                          αγαπημένοι μου φίλοι



  https://www.youtube.com/watch?v=3_H0p1nFsSY


Λευκό!
η συνέχεια στο χρώμα που μ΄αρέσει!
(οι εικόνες μου δεν δείχνουν το..απόλυτο λευκό, φανταστείτε το όμως πίσω απο τον απαράδεκτο φακό μου)

ΛΕΥΚΌ τραπεζάκι, έτοιμο για τεχνική ντεκουπάζ,μετά από αστάρωμα και ακρυλικό λευκό,
λευκή ψωμιέρα, λευκός αμφορέας και λευκό βαζάκι ,αυτά τα δύο στην αρχική τους μορφή ήταν μπρούντζινα με στοιχεία οξείδωσης-πράσινα μέρη-οπότε το λευκό ήταν επιλογή μου.

 Τα δύο σκεύη δεξιά, ήταν μπρούτζινα, η φοντανιέρα καλαθάκι, ασημικό.

.............................................

 Κι εδώ για πρώτη φορά, ντύσιμο με κηρήθρα σε μεγάλα κεριά παραφίνης- οπότε να μπορούν να κολλήσουν οι γνωστές λουλουδένιες μου συνθέσεις,-ΆΓΝΩΣΤΟ το αποτέλεσμα, αλλά για όλα υπάρχει η πρώτη φορά.Γνωρίζετε ότι με παραφίνη ουδέποτε ασχολήθηκα ούτε θα ασχοληθώ, λατρεία μου αποτελεί μόνο το μελισσοκέρι, οι συνθέσεις μου αποτελούν τυλιγμένη κηρήθρα,αλλά ας δούμε μια προσπάθεια, αφού το κόστος των υλικών για μασίφ κηρήθρα είναι  απαγορευτικές.
λευκά κεριά γάμου -μια πρώτη προσπάθεια να ντυθούν με λευκή κηρήθρα και  να στολιστούν με λουλουδένιες συνθέσεις,


 

                                   εδώ το πάνω μέρος ενός κεριού με τυλιγμένη κηρήθρα.

                                               κι εδώ επίσης διακρίνεται η ριγωτή επιφάνεια.

Με μεγάλη δυσκολία κατάφερα να έρθει η λευκή κηρήθρα και να ντύσει τα δύο μεγάλα κεριά, διότι

παραφίνη και μελισσοκέρι είναι τελείως ασύμβατα υλικά

όμως το αποτέλεσμα , τι λέτε;

Εδώ, θυμήθηκα τη μητέρα μου που μας έλεγε:κανένας δεν θα ρωτήσει-σε πόσο χρόνο το έκανες' θα δούν μόνο αν είναι καλό.

Κι αφού η επιθυμία ήταν:λευκά λουλουδάκια και ανοιχτόχρωμο πράσινο,απλά, δεν πρόσθεσα τίποτα

επιπλέον.
 

και λίγο πράσινο του βουνού μας!Ατόφιο!

Αλλά το βουνό δεν μας πρόσφερε μόνο το πλούσιο πράσινο!

Μια επίσκεψη στο πατρικό σπίτι , μου έδωσε άφθονο υλικό για ντεκουπάζ.

΄Ο, τι καλύτερο!

...............................................................................................................

Ενότητα 2η

Σε τόνους καφέ!


  Και ακριβώς εκεί που εγκαινίαζα την   μεγάλη  εκρού ομπρέλα στα κάγκελα του μπαλκονιού για μια αγαπημένη γωνιά για απογευματινό καφεδάκι,

τσουπ ένα καλαίσθητο φλυτζανάκι του καφέ από την λατρεμένη Κωνσταντινούπολη μαζί με το σταυρουδάκι και ζεστούς σχεδόν εργολάβους ,από πιό κοντά, η πρώτη φωτογραφία στο απογευματινό φόντο.
Αγαπημένη μου φίλη σ΄ευχαριστώ.

ήδη είχα προαποφασίσει ότι θα ήταν οι κατασκευές μου αυτόν τον  καιρό ,σε τόνους καφέ.
Όταν λέω καφέ, εννοώ ότι το αρχικό τους χρώμα ήταν καφέ.
Παράδειγμα αυτό εδώ το κομοδίνο, άλλης εποχής, που όμως γνώριζα ότι άρεσε σε πρόσωπο της οικογένειας.Θα χαλούσα χατήρι;

 
 Χωρίς να ρωτήσω πως ακριβώς το φανταζόταν, άρχισα να το φαντάζομαι εγώ. 
Και επειδή θα ταξίδευε για ένα σπίτι κοντά στη θάλασσα, δεν θα ήταν όμορφο αν το σχέδιο περιείχε κάτι από ανάλογο περιβάλλον; Το σκέφτηκα πολύ, είδα τα αποθέματά μου σε ριζόχαρτα, κάτι θα χρειαζόμουν ακόμα,και άρχισα χωρίς να έχω συγκεκριμένη γνώμη, τη μεταμόρφωση.
Αφού περάστηκε με αστάρι δύο φορές και άλλες δύο με ακρυλικό λευκό , και αφού έκανα πολλές πρόβες - οι επιλογές ήταν πολλές-  κατέληξα εδώ:

το πάνω μέρος, ρομαντικό με λεπτομέρειες αληθινές!
Η μπροστινή πλευρά ένα μοτίβο στη θάλασσα.Η δεξιά πλευρά του, γεμάτη με δελφίνια και όστρακα,και η αριστερή ένα πλήθος παιδιών να πλατσουρίζουν το καλοκαίρι.

εδώ το λάθος μου είναι
ότι βιάστηκα και ψέκασα με σπρέι γυαλιστικό ,οπότε μετά δεν πέτυχε 
η επέκταση μοτίβου.Όχι πως ξέρω πως γίνεται, αλλά προσπάθησα σε λάθος χρόνο.
Δεν το φωτογράφισα μετά γιατί ελάχιστη είναι η διαφορά του.
Μ ΄εχει πιάσει μια βιασύνη μήπως και δεν το προλάβαινα.

Στο μικρό συρταράκι λίγα περιστέρια,και γύρω γύρω ένα σιρίτι σε μπλε -λευκό , έδωσε άλλη αύρα.
Η λεπτομέρεια ανάμεσα στα κοχύλια, είναι  λειχήνες από τα κλαδιά του μεγάλου δέντρου της οικογένειας,της προηγούμενης ανάρτησης, αφού από μόνο του το παλιό κομοδίνο, κουβαλά πολύ συναίσθημα.Χερουλάκια έμειναν τα ίδια, αφού ασταρώθηκαν και έγιναν λευκά.
΄Ομως στην επιφάνεια με δυσκόλεψε πάλι το υγρό γυαλί! Ίσως να μην ήταν ολότελα επίπεδο, λόγω ετών,πάντως η όψη του πέτυχε!

......................................................
  Και αφού μιλάμε για θάλασσα, σειρά έχει το θαλασσί.
  Μια παλιά εταζέρα που είχε στη μέση ένα στερεωμένο μικρό καθρεφτάκι, και αποτελούνταν από θαλασσί φορμάικα, μου έδωσε την ιδέα αυτή η χαρτοπετσέτα που αποτελούσε δώρο στο μικρό μου πακέτο,και δεν ήταν δικής μου επιλογής..http://decomagia.gr/σας ευχαριστώ!
Το αποτέλεσμα μετά πάλι από αστάρωμα και λευκό ακρυλικό, ήταν αυτό:
Κόλλησα και λεπτή σατέν κορδελίτσα ,

                                                            κι    εδώ πάνω στην κόλλα, που ποτέ δεν αλλάζω την uhu vernich glue,http://www.art-center.gr/product-gr.php?product_id=4872 
έριξα ιριδίζουσα ασημόσκονη.

Δεν διακρίνονται οι λεπτομέρειες που αναφέρω, όμως υπάρχουν.

και θα τοποθετηθεί στο ίδιο σημείο, εκεί στο κουζινάκι που έχει θέα τη φλαμουριά.

Όταν αναφέρομαι στην φλαμουριά, που ο ανθός της αποτελεί το γνωστό τίλιο
  http://www.dolo.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=184&Itemid=51
έχω κατά νού το τραγουδάκι απο παλιά:

Στίχοι:  

Wilhelm Muller

Μουσική:  

Franz Schubert

1.

Λουκιανός Κηλαηδόνης

Στη βρύση τη βουνίσια
σιμά είν’ η φλαμουριά,
στον ίσκιο της καθόμουν
να ονειρευτώ συχνά.

Εχάραζα στη φλούδα
ονόματα ιερά
και πάντα εκεί γυρνούσα
σε λύπη ή σε χαρά.

Μια μέρα ταξιδεύω
σε μέρη μακρινά,
περνώ να χαιρετήσω
στερνά τη φλαμουριά.

Βουΐζαν τα κλαδιά της
σαν να μου κράζαν:
"Ω, κοντά μου πάντα μείνε,
θα βρεις γαλήνη εδώ".

Μακριά τώρα στα ξένα
δεν έχω την χαρά
που ένοιωθα εκεί πάνω,
κοντά στη φλαμουριά.

Στο νου μου πάντα μένει
το ολόχαρο χωριό,
στ’ αυτιά μου ακούω πάντα:
"Θα βρεις γαλήνη εδώ".
.....................................................................................................................................................

Η πρώτη μου κολοκύθα!

ε, μα δεν θα μπορούσε να μην είχε κάτι από μοβ!
και το ..μοβ συνεχίστηκε σε ένα καπέλο φωτιστικού και στα μπρούντζινα και στη φοντανιέρα.
Κάποια βαζάκια αποκλειστικά με πεταλούδες, και μετά ακόμα μια μετατροπή και  μία παλιά κορνίζα κουρτίνας, την  έκανα να ταιριάζει με την εταζέρα, αφού εκεί είναι πολύ μικρός ο χώρος,
τα μοτίβα είναι συμμετρικά σκορπισμένα αλλά στη φωτογραφία αυτό δεν φαίνεται.Ήδη έχει
τοποθετηθεί.

ένας μεταλλικός δίσκος με γεωμετρικά κόκκινα σχήματα,στην ουσία απο μία χαρτοπετσέτα.

                                              μοτίβα αμυγδαλιάς και φωλιές με πουλιά
πεταλούδες και σκόρπια τριαντάφυλλα, κάποια από τα σχέδια   του μεγάλου ρολογιού.
-με αφορμή ένα μεταλλικό μπλε δίσκο από φωτιστικό παιδικού δωματίου, τόσο παλιό, που δεν θυμάμαι καν πως ήταν το φωτιστικό τότε.Κι εδώ σκέφτηκα πολλές επιλογές, με λευκό-μπλε σιρίτι γύρω γύρω, αλλά τελικά κατέληξα σε κάτι ανάλαφρο ρομαντικό.Προσάρμοσα με σιλικόνη ένα πηδάλιο από mdf, όπου για αλλού το προόριζα, αλλά φέτος το βρήκα πολύ όμορφο για καλοκαιρινό μοτίβο, και ξεκίνησα να ρίξω άγκυρα από την αγαπημένη μου Χαλκιδική.
Πάνω στον μηχανισμό του ρολογιού,μια μικρογραφία των έξι βρυσών,και η άγκυρα δυσανάλογη με το μέγεθος αλλά, όταν ρίχνουμε άγκυρα, ρίχνουμε άγκυρα.Είναι ο τόπος μας.Κέρινη άγκυρα, αλλά μόνο στην κατασκευή.

Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φίλοι
σας εύχομαι από καρδιάς καλό καλοκαίρι!
Θέλω να πιστεύω πως ήταν μια χορταστική ανάρτηση
κι επειδή σας υποσχέθηκα και έχω την άδεια, σας παραθέτω ένα μικρό ποιηματάκι της Θωμαής.
Έχει γραφεί πολλά χρόνια πριν αλλά είναι αληθινό.

                                                     Το μανουάλι

Σαν μανουάλι εκκλησιάς
στη γη το πέρασμά μας
ζούμε εδώ προσμένοντας
πότε θαρθεί η σειρά μας.

Ο νεωκόρος σαν περνά
κεράκια όλο σβήνει
τα παίρνει ανακατωτά
κανένα δεν αφήνει.

-άστο!του λες καμιά φορά
τώρα το έχω βάλει.
-Κουμάντο κάνω εγώ εδώ
σ΄αυτό το μανουάλι.

Σαν τις ψυχές μου μοιάζουνε
ετούτα τα κεράκια
σαν φεύγουν νέοι, γέροντες
μα και μικρά παιδάκια.

.................................
Εκείνος σαν θελήσει
στο μανουάλι της ζωής

κανένα δεν θ΄αφήσει.



υ.γ.Αν κάποιο στίχο έχω ξεχάσει που ναι, ξέχασα,  μπορεί, αλλά αυτό το έγραψα όπως το θυμόμουν.Το είχα μάθει απ΄έξω και είναι από τα πρώτα της ποιήματα.

ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΆΙΡΙ!!!!!!!!

η ανάρτηση είχε όγκο ντεκουπάζ, αλλά στον επόμενο μήνα δεν θα έχω κατασκευές.

ΝΑ ΕΊΣΤΕ ΌΛΟΙ και ΌΛΕΣ 

 ΚΑΛΆ!!!

Υ.Γ.
ζητώ συγγνώμη για τα στίγματα του φακού της μηχανής μου, παραβλέψτε τα σας παρακαλώ!