Ένα παιδί...ξεδιπλώνει τον ουρανό του !

                  Αγαπημένες μου φίλες
                  αγαπημένοι μου φίλοι

      Παρ' όλο που δεν έμεινα σε καμιά τάξη σχολική, η  ίδια η  <<τάξη>> δεν θέλησε να με ακολουθήσει στην προσωπική μου ζωή!
     Προσπαθώντας να βάλω μια τάξη στον χώρο μου, σημειωτέον ότι δεν τόχω με το νοικοκυριό όσο θάπρεπε , βρήκα στη βιβλιοθήκη μου ένα τετράδιο του ' 83, με πρωτοσέλιδο:

                                                     

Αποφάσεις που πρέπει να τηρήσω σ ' αυτή τη   χρονιά!
.........................
  Τελικά ο άνθρωπος μάλλον δεν αλλάζει, γιατί διαβάζοντας τον δεκάλογο του τότε, ελάχιστα αποκλίνει αν γραφόταν όποια χρονιά στις δεκαετίες που έχουν περάσει...
  Κρατώ μία εξ αυτών:
  την 7.
  που έγραφα με κεφαλαία:
Θα αφήνω τακτοποιημένο το σπίτι μου πριν κλείσω την εξώπορτα βγαίνοντας, για ....να μην ντρέπομαι....μπαίνοντας....
     Δυστυχώς -με ελάχιστα φωτεινά διαστήματα- το 7 δεν πέτυχε, ευτυχώς  το αντιμετωπίζουν οι στενοί συγκάτοικοί μου με περίσσιο χιούμορ του τύπου:
-Αν κάποιοι μπουν στο σπίτι με κακό σκοπό, θα πουν:πάμε να φύγουμε, εδώ μπήκαν...άλλοι.....
ή
- μαμά, αν συμβεί κάτι και καλέσεις την αστυνομία, μπαίνοντας θα σου πούν:-πω πω, πώς σας έκαναν το σπίτι!
κι εσύ ατάραχη θα απαντήσεις:-μην ανησυχείτε, έτσι ήταν!!!!!!!!
............................................................................................................................................................
 Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, αποφάσισα.....όψιμα, αλλά άντε να κάνω μια προσπάθεια διόρθωσης....
 Κατ΄αρχήν, αγόρασα πολλές σακκούλες
 διαφόρων μεγεθών που εξοικονομούν χώρο εως και 75% όπως γράφουν, και...θα συρρικνώσω δραστικά το....παρελθόν μου.Ο χώρος είναι πάντα το ζητούμενο και όταν δεν υπάρχει αποθηκευτικός χώρος, το θέμα είναι....θέμα.....
.............................................................................................................................................
 Το θα είναι <<θα>>, αλλά κάτι έγινε....
  Και όχι μόνο στα περίσσια κυβικά (στην αίσθηση) αέρα που έμειναν ελεύθερα ,ίσως ένα κυβικό πραγματικά να εξοικονομήθηκε, αλλά και σ΄όλη τη βιβλιοθήκη που ανέπνευσε, απ'άκρη σ΄άκρη μετά απο καιρό.Αλλά εκεί βρήκα ατάκτως εριμένα, φακέλους, κουτιά, φακέλους φακέλους , με φωτογραφίες όλων των εποχών που δεν πρόφθασαν και δεν μπορούν να καταχωρηθούν σε άλμπουμ , πάλι λόγω χώρου και χρόνου.
Αυτές οι δύο έννοιες απο παλιά έχουν θέμα μαζί μου.

Βλέπω και την φίλη μας Αριστέα να έχει διαγωνισμό.ΆΛΛΑΞΕ ΤΟ Ο διαγωνισμός αφορά φίλες (και φίλους;) του μπλογκ
και γίνεται για τη χαρά και το κίνητρο πρωτίστως
να δημιουργήσουμε!
Χωρίς άγχος και άλλα ψυχολογικά τερτίπια!
http://princess-airis.blogspot.gr/2015/05/blog-post_22.html 
 
Ουδέποτε έλαβα  μέρος.Το θέμα γνώριμο, κάτι παλιό να γίνει νέο, και αρχίζω να..σκέφτομαι.....
Ένα παλιό βαλιτσάκι,που με τη σκέψη μου το προόριζα για τις κορδέλες μου και τα σιρίτια, ή για μέρος των ραπτικών μου,έχει αρκετό χώρο να χωρέσουν φωτογραφίες ώστε τουλάχιστον να μην είναι σκόρπιες εδώ κι εκεί.

Έτσι ήταν πριν!

και έτσι έγινε μετά!

στο πίσω μέρος από το χερούλι, έγραψα και την ημερομηνία, για τις μελλοντικές γενιές !   :)

και..δώστε προσοχή στην πινακίδα μινιατούρα, κοντά στο νούμερο πέντε της χρονολογίας, ε, μα φυσικά, ο δικός μου ουρανός!οι ρίζες μου, το χωριό μου!

Ψάχνοντας τα ριζόχαρτα μου, βρήκα αυτό το κοριτσάκι '  δεν τα πολυσυμπαθώ αυτά τα πρόσωπα που μόνο βλέπουν και δεν μιλούν αφού οι εικόνες δεν έχουν στόμα,που ξεδιπλώνει ανθρωπάκια χαρτοκοπτικής. Αυτά τα πρόσωπα μου βγάζουν μια μελαγχολία!
Άλλωστε είχα σκεφτεί πως αν  έβαζα σχετικά με κοπτική θέματα,στην επιφάνεια,  τίτλος θα ήταν :το κόψε ράψε της ζωής μου.Και αυτό θα μου ταίριαζε, αφού αυτό έχουν οι φωτογραφίες.Είναι κομμάτια της ζωής μας.
Βρήκα και τον δικό μου ουρανό, από τότε με τους χαρταετούς μας ,τι άλλο από το:ένα παιδί ξεδιπλώνει τον ουρανό του!

Ασταρώθηκε δυο φορές, περάστηκε με ακρυλικό λευκό, όχι ιδιαίτερη κάλυψη αλλά βιαζόμουν
και ταίριαξα στην επιφάνεια τα σχέδια.
Για το μοτίβο γύρω γύρω διάλεξα πεταλούδες,ς πολλές πεταλούδες, γιατί κι  οι ζωές μας, είναι τόσο βραχύπνοες, όσο οι πεταλούδες στη φύση.
Μερικές νότες σκόρπιες εδώ κι εκεί,ένα σιρίτι μπλε -λευκό γύρω γύρω, και στο χερούλι όπως και
στην κλειδαριά, πατίνα αντικέ και η ημερομηνία για να το θυμούνται ...
Εσωτερικό, τουρκουάζ σατέν με λευκές δαντέλες δίνει μια όμορφη εικόνα.
Εξωτερικά,  σπρέι διάφανο και έτοιμο να λάβει μέρος στον διαγωνισμό: ΆΛΛΑΞΕ ΤΟ!
Ένα παιδί ξεδιπλώνει τον ουρανό του , μέσα από όγκο φωτογραφιών!

Σας ευχαριστώ!
...............................................................................................................................................................................................................................
   Αγαπημένες μου φίλες
   αγαπημένοι μου φίλοι
Απόλαυσα τη συμμετοχή μου στον διαγωνισμό( και μέχρι να εκπνεύσει η προθεσμία του, είχα ετοιμάσει τα δύο θέματά μου,αυτό και το επόμενο)
αλλά...συγκινήθηκα ξαναδιαβάζοντας ένα μικρό εικονογραφημένο παραμύθι που βρήκα στη  βιβλιοθήκη μου.

Στα παιδιά αρέσουν τα παραμύθια, και σαν που νοιώθουμε παιδιά
 σας το αντιγράφω, αφού δεν βρίσκω κάπου τον σύνδεσμό του να παραπέμψω. 
Ο τίτλος είναι:
Ένα αστέρι ...στη γη                Ντίνα Βίκυ
εκδόσεις Μαλλιάρης παιδεία. 
 Όλα τα παιδάκια ξέρουν πως ψηλά στον ουρανό κατοικούν τ΄αστέρια,που κάθε νύχτα βγαίνουν και περπατούν πάνω στα σύννεφα για να δουν όσα γίνονται κάτω στη γη.
Απόψε ένα από τα αστεράκια θα μας πάρει μαζί του, θα μας πάει βόλτα και θα μας δείξει μερικά από τα πράγματα που βλέπει τις νύχτες, όταν εμείς κοιμόμαστε.
Το αστέρι μας, τόσα χρόνια κάθε νύχτα, βγαίνει στον ουρανό, πάνω στο μπλε του σύννεφο.
Από κει ακούει τις ευχές των ανθρώπων.
Κοιτά από ψηλά κάτω στη γη, μα χαίρεται πιο πολύ ν΄αγναντεύει την υπέροχη ζωγραφιά που σχηματίζουν οι γαλαξίες.
Μια νύχτα αποφάσισε να κατέβει στη γη για να δει από κοντά όλα όσα παρακολουθεί από ψηλά.
Και κατέβηκε σιγά σιγά την πελώρια σκάλα που χωρίζει τη γη από τον ουρανό κι όλα τα μυστικά του.
 'Αρχισε να περπατά πάνω στους δρόμους της γης.
Και καθώς περπατούσε, είδε κομμένα δέντρα εκεί όπου θα έπρεπε να βρίσκονται όμορφα δάση.
Είδε μολυσμένες λίμνες, εκεί που κάποτε κολυμπούσαν περήφανοι κύκνοι.
Στεναχωρήθηκε πολύ.
-Τι κρίμα , σκέφτηκε, να καταστρέφουν οι άνθρωποι τόσο ωραία πράγματα!
Περπάτησε πολύ.Κουράστηκε.Σταμάτησε να ξεκουραστεί και τότε σκέφτηκε:
-Δεν πηγαίνω στα σπίτια των ανθρώπων, να μπω στα όνειρά τους;
Έτσι έκανε.Και είδε αυτά που ονειρεύονταν οι άνθρωποι.
Άλλοι ονειρεύονταν πλούτο.
Το αστέρι χαμογέλασε μελαγχολικά...
Ήθελε να τους πει:
-Μα δεν ξέρετε πως ο πλούτος βρίσκεται κιόλας μέσα σας;
Άλλοι πάλι και μέσα στα όνειρά τους ακόμα,έψαχναν τρόπο να βοηθήσουν τον κόσμο.
Ένα πλατύ χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο του αστεριού! 
-Θα τους δώσω όση μπορώ από τη λάμψη μου, σκέφτηκε, και από τη σοφία μου, για να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους!
Μερικοί ανάδευαν μέσα στο όνειρό τους τη σκέψη ότι κάτι θά'θελαν να προσφέρουν και αυτοί, κάτι να κάνουν, μα πίστευαν ότι δεν ήταν αρκετά δυνατοί για μια τόσο μεγάλη προσπάθεια.
Το αστέρι έσκυψε με στοργή και ψιθύρισε στο αφτί τους κάποια από τα μυστικά του ουρανού που από αιώνες γνώριζε,με την ελπίδα ότι θα θυμηθούν τη φωνή του όταν ξυπνήσουν.
Πιστέψατε ότι ο περίπατος του αστεριού πάνω στη γη είχε τελειώσει;
Το ίδιο πίστεψε και κείνο.Γι ' αυτό αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο σύννεφό του, κάνοντας την ευχή να γίνουν οι άνθρωποι καλύτεροι, σαν τα μικρά παιδιά.
-Πόσο θάθελα να μιλήσω τώρα σ΄ενα μικρό παιδί!
ευχήθηκε για τον εαυτό του.Τι ωραία που θα ένιωθα!
Επειδή όμως είναι αστέρι, η ευχή του πραγματοποιήθηκε αμέσως!Πώς; Θα δείτε!
Πρόσεξε ότι σε κάποιο παράθυρο έφεγγε φως!
-Ποιος ξαγρυπνά;αναρωτήθηκε.Ας σκύψω στο παράθυρο να δω!
Αυτό έκανε.
Είδε λοιπόν ότι αυτός που ξαγρυπνούσε ήταν ένα μικρό κοριτσάκι!Φαινόταν σκεφτική.
-Θα τη ρωτήσω τι έχει, σκέφτηκε.
Χτύπησε το τζάμι και το κορίτσι έτρεξε ν΄ανοίξει το παράθυρο.
-Τι έχεις;
-Θέλω να δω τον κόσμο!αποκρίθηκε εκείνη.Αλλά πώς;Είμαι τόσο μικρή!Να γινόταν να μ΄επαιρνες μαζί σου,πάνω  στον ουρανό, να δω από ψηλά τη γη!
-Μα είναι εύκολο!της απάντησε.Δεν ξέρεις ότι μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν να κάνουν παρέα με τ' αστέρια;'Ελα!Θα πάμε μια μεγάλη βόλτα να δεις της γη!
Η μικρούλα γλίστρησε από το δωμάτιό της έξω στο δρόμο και συνάντησε το αστέρι.Εκείνο την πήρε στην αγκαλιά του.
Ταξίδεψαν ώρα πολλή μέσα από τα πολύχρωμα σύννεφα.Το μικρό κορίτσι σάστισε απο την ομορφιά του σύμπαντος, αλλά όταν έστρεφε το βλέμμα του στη γή, απορούσε που οι άνθρωποι, με τα έργα τους, κατέστρεφαν τον πλανήτη!
Όμως, η ώρα πέρασε και άρχισε να ξημερώνει.
-Πρέπει να γυρίσεις σπίτι σου, μικρή μου, είπε το αστέρι.(αυτή η φράση, τη σμαραγδένια μου μου θυμίζει)
Έλα!Τώρα θα σε κατεβάσω απο τη σκάλα του ουρανού!
Κατέβηκαν λοιπόν απο την πελώρια ουράνια σκάλα!
Όταν βρέθηκαν στο τελευταίο σκαλί, λέει το αστέρι:
-Εμπρός τώρα!Μ ένα δυνατό σάλτο, θα βρεθείς στο δωμάτιό σου!
Αλήθεια!Μ ΄ένα δυνατό πλαφ!, βρέθηκαν πίσω στο δωμάτιό της!
-Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ, αστέρι, για την όμορφη βόλτα!είπε το κοριτσάκι.
-Γεια σου, της απάντησε το αστέρι.Τις νύχτες που ο ουρανός είναι καθαρός, μπορείς να με βλέπεις εκεί πάνω.Και εγώ θα σε βλέπω!Μα θα σου δώσω ένα δώρο και μια συμβουλή!Το δώρο μου είναι λίγη απο τη λάμψη μου, για να φωτίζεις τους άλλους γύρω σου!
-Και η συμβουλή σου, ποιά είναι;
-Να θυμάσαι πάντα ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα μοναδικό αστέρι που έχει τη δική του λάμψη!

..........................................................................................................................................................................