ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!!

                              ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!!!!

      
Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι
................
το ταξίδι ξεκίνησε!

   Είχα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή, αλλά σκέφτηκα να μην την χρησιμοποιήσω και να απολαύσω αυτή τη διαδρομή με το βλέμμα μου και τη ψυχή μου χωρίς να  αποσπά την προσοχή μου το κάθε κλικ της.
Ήδη έχανα πολλά και  μόνο με το αραιό ανοιγόκλειμμα των βλεφάρων .
Κάτι μέσα μου μου έλεγε πως αυτό ήταν το τελευταίο μου ταξίδι στην Αθήνα.Μακάρι ο χρόνος να με διαψεύσει.Έξι ώρες με λεωφορείο με μια μόνο ενδιάμεση στάση. 
    Σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα ήταν αν άντεχε η κάμερα, κολλημένη στο τζάμι του παραθύρου να αποτυπώνει όσα έβλεπαν τα μάτια μου.

     Δεν είχα φύγει όμορφα.
     Άφηνα πίσω εκείνη τη μέρα να ταξιδεύει προς την αιώνια πολιτεία ο πρώτος από την τάξη μας. Ο θάνατος δεν έχει σειρά  και ήρθε στη <<σειρά >> μας.Ειδοποίησα κάποιους μακρινούς συμμαθητές, όμως έπρεπε να φύγω.Ο νους μου  έμενε πίσω.Την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας το λεωφορείο ήταν ακριβώς έξω από τη Θήβα.'Ομως ο νους μου έμενε πίσω, εκεί μαζί με τους περισσότερους από τους συμμαθητές μας που μπόρεσαν να παρευρεθούν, με φίλους με γνωστούς με φίλες και φίλους των παιδιών μας.   Έκανα τη σκέψη.    Οι γονείς  είχαν φύγει σε μεγάλη ηλικία.΄          ΄ Αρα  η    κληρονομικότητα, καταρρίπτεται.Το φωνάζει η πένθιμη καμπάνα.
Δεν ήμουν εκεί.Όμως με τον νου ήμουν.
Σκεπασμένος με την γαλανόλευκη,με το ξίφος και τα παράσημα, με  την πίστη του στην πατρίδα.Γιατί έτσι τον θυμάμαι κι εγώ.Τίμιο, γνήσιο Έλληνα, ταπεινό και καταδεχτικό, άσχετα με τα αξιώματα που είχε δίκαια κατακτήσει.
Καλό σου ταξίδι...........................

.......................................
........................
              Αθήνα!!!!
 Επόμενη μέρα:

Σήμερα σκέφτηκα πως είναι εγωιστικό να κρατώ εικόνες και ομορφιές μόνο για μένα!
Γιαυτό χρησιμοποίησα κατά κόρον τη μηχανή μου, τόσο που δεν άφησα ζωή  στην μπαταρία της για επόμενη μέρα! Όμως πρόλαβα...αρκετά!!!
Είχα κατά νου να επισκεφτώ τα Αναφιώτικα , μόνο και μόνο για το θέμα της επόμενης ανάρτησής μου, πάντα με συγκινεί '  και ευχαριστώ την αγαπημένη ποδηλάτισσα που  πρόλαβε όσα δεν πρόλαβα εγώ. 

πρώτη στάση,

 εκκλησία με την εικόνα:φιλοξενία του Αβραάμ επι της Κηφισίας (Αγία Τριάδα)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Εκεί συνάντησα και γνώρισα τον άνθρωπο nicol και την ευχαριστώ για όλα!Εδραιώνεται πλέον και υπαρκτά στις φίλες καρδιάς .Αγαπημένη μου nicol σ΄ευχαριστώ!

    Η μέρα μου  είχε και άλλη μία διαδρομή, τη μητρόπολη.

 εδώ συνάντησα την εικόνα Παναγία
Ελευθερώτρια

                                              

          Και μετά δεν ήθελα να φύγω  χωρίς να ανάψω ένα κεράκι στον ΄Αγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη αφού είναι γνωστός ο ναός απο τη οθόνη της τηλεόρασης.

          Στο δρόμο μου συνάντησα αυτό το παρεκκλήσι με την ονομασία: Αγία Δύναμις
 διαβάστε αυτά που αντέγραψα, έχουν σημασία και αν βρεθείτε προς τα εκεί, μην το προσπερνάτε!

http://www.nyxthimeron.com/2013/09/blog-post_8.html

 http://www.athensinfoguide.com/gr/wtschurches/agiadynami.htm


 http://www.romiosini.org.gr/1d13f387.el.aspx



                        Περπάτησα και σας χαρίζω τις φωτογραφίες μου με αγάπη.




Κάπου εδώ ζύγωσα στο υπουργείο οικονομικών,

  αλλά άφησα σε άλλους να λύσουν τα θέματα της χώρας και προσπέρασα.

Ανηφόρισα προς τη Βουλή,


              κατά μήκος, αυτή η φωτ. είναι στην αριστερή πλευρά
 

 















περπάτησα μέχρι τους πρόποδες του Λυκαβηττού,

 στο βάθος ψηλά ο ΄Αγιος Γεώργιος

http://www.orizonteslycabettus.gr/lycabettous


  αν γνώριζα ότι υπήρχε τελεφερίκ, ίσως και να ανέβαινα,



και έφτασα εύκολα στον προορισμό μου.
Μια υπέροχη εκκλησία με θαυμαστές τοιχογραφίες
με τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ στα τόξα εκατέρωθεν της κύριας πύλης

http://www.saint.gr/2579/saint.aspx

       

    Εκεί υπάρχει βεβαίως και η εικόνα του Αγ.Διονυσίου Ζακύνθου.(Χαρά για σένα).                                                                           

...........................................................................................................................................................................




 Το  απόγευμα μου χάρισαν μια βόλτα στον Υμηττό, να θαυμάσω  από ψηλά την πρωτεύουσα και να αγναντέψω περιοχές.

 Ανηφορίζοντας,  μια στάση  σε μια αυτοσχέδια λιμνούλα λίγα κοκκινόψαρα σε αριστερή στροφή του δρόμου

  και    εκεί ψηλά στον Υμηττό 
             
 https://www.youtube.com/watch?v=kuIkyJi-4I8

  είδα ότι μπορεί η Αθήνα να πλαισιώνεται από μια παπαρούνα,

   ή από ένα άγνωστο φυτό, πανέμορφο με γεωμετρικά σχέδια,

 όπως το έβλεπα χωρίς....τα γυαλιά μου.

και από πολλά άλλα όμορφα λουλούδια

Στις παρακάτω φωτογραφίες συμπεραίνω οτι η φωτ. μηχανή μου έχει παλιώσει και ο φακός με τα στίγματα δεν μπορεί να διορθωθεί
 

                        Και ύστερα από το πανέμορφο αυτό οδοιπορικό,

κατηφορίσαμε


για ένα απολαυστικό τελευταίο καφεδάκι

 

στο verde!

'Aλσος Πελοποννήσου (airis) έγραφε η πινακίδα,αλλά σε άλλη περιοχή ήταν!

Μην ζηλέψετε!με την πρώτη ευκαιρία επισκεφτείτε το!


Στην επιστροφή μια σκοτεινή φωτ. της Ακρόπολης

 
αφού είχε για τα καλά νυχτώσει
και ανασύνταξη δυνάμεων για την....


επόμενη μέρα, η πιο δύσκολη.

Μετακόμιση!
..............................

Όμως η συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα το απόγευμα, ομόρφυνε τον χρόνο  και απάλυνε την κούραση!
και εξ αίματος και εκ φιλίας, όλοι σε μια μικρή παρέα! Πόσα συναισθήματα να χωρέσουν και τι να ειπωθεί!
......................................................
θα αφήσω για το τέλος μια ζωγραφιά!
.......................................................


Θέλω εδώ να χωρέσω τις ευχές
από την ιδιοκτήτρια του φωτεινού σπιτιού
αυτού του μικρού φωτεινού σπιτιού  που για δυο χρόνια, στέγασε ελπίδες και όνειρα.

 Μια συλλογή ποιημάτων της ιδίας, δεν γνωρίζω αν το θέλει η ίδια γιαυτό θα αποκρύψω το όνομα,όμως το περιεχόμενο όλων με έχει συγκινήσει, και ίσως αργότερα φιλοξενήσω κάποια από αυτά, αφού ζητήσω όμως την άδεια!

 Μαζί και  ένα δώρο για μένα -την άγνωστη-, με συγκίνησαν απίστευτα.

και επειδή  μου χαρίστηκε αυτή εδώ  η πανέμορφη ζωγραφιά από μιά άλλη μικρή μου φίλη,που όταν την πρωτοσυνάντησα ήταν ...μηνών, και τώρα...γράφει και ζωγραφίζει,
και.........σήμερα γιορτάζει τα ονομαστήριά της, Ραφαέλα μου χρόνια πολλά!
 

φορτωμένη και φορτωμένοι με όλα αυτά τα συναισθήματα την επόμενη μέρα.........αποχαιρετήσαμε  μητέρα και γιος τον Αττικό ουρανό,αφού αφήσαμε τη σκιά μας πάνω στην πέτρα του Υμηττού για να μας θυμάστε,

  για την πανέμορφη συμπρωτεύουσα

 που αποτελεί<< λατρεία>> για τον δεύτερο και πρέπει ο κάθε νέος να κυνηγά τα όνειρά του!




Για μια ακόμα φορά, θα επαναλάβω τη μοναδική φράση: I ΄m happy,και φίλες μου αγαπημένες, σας βεβαιώ, ότι το νοιώθω!


ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!