το ονομά μου είναι...

 



Σας γράφω αυτό το κείμενο, για να το θυμάμαι όταν μεγαλώσω!  

................................................................................................................................................................

   Ο παππούς μου, λάτρευε τη μαμά του και πάντα δάκρυζε γι ΄αυτήν ιδίως όταν ένα αγαπημένο τραγούδι της, του τη θύμιζε!
   Όταν γεννήθηκε ο μπαμπάς μου, ο παππούς μου, το πήρε βαρέως που δεν θα μπορούσε να ακούσει το όνομα της μαμάς του.
   Η γιαγιά μου πάλι είχε την αγαπημένη της θεία με το ίδιο όνομα  που έζησαν πολλά πολλά χρόνια μαζί και δεν είχε παιδάκια .Όμως λάτρευε όλα τα εγγόνια της αδερφής της σαν δικά της εγγονάκια! Μεταξύ αυτών ήταν και ο δικός μου μπαμπάς που της έμοιαζε κιόλας στα ξανθά της μαλλιά και στα γαλανά της ματάκια.
 Όταν η γιαγιά μου τυχαία γνώρισε τη μαμά μου,  κρατούσε στα χέρια της  (για   κάποιο δικό της  λόγο ) την εικόνα της Αγίας  που φέρω το όνομά της, και ήταν η παραμονή της γιορτής της Αγίας. Αυτή η εικόνα στο γάμο των γονιών μου, χαρίστηκε σε μας, να μας προστατεύει.Ήταν της αγαπημένης  θείας της.
Απ' ότι ...άκουσα, μόλις έμαθε η γιαγιά πως το εγγονάκι της θα ήταν κοριτσάκι, δεν το σκέφτηκε καθόλου! Δηλαδή,το σκεφτόταν νύχτα και μέρα, πως να εκφράσει την επιθυμία της!
Δεν ήταν δα δικό της θέμα και δεν ήθελε να παρέμβει σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα!
Όμως εγώ το καταλάβαινα...
Όταν μου έπλεκε τις πρώτες μου κουβερτούλες, μέσα της προσευχόταν, να δεχτούν αν γινόταν , οι γονείς μου τη σκέψη της!
Χαιρόταν τόσο πολύ, και μόνο με τη σκέψη για την έκπληξη που περίμενε τον παππού μου.
Αν συνέβαινε αυτό, για τον παππού μου θα ήταν η υπέρτατη ευτυχία!

Δεν ξέρω τι έγινε, δεν το κατάλαβα, αλλά μάλλον η σκέψη της γιαγιάς προβλημάτισε και τον μπαμπά και τη μαμά μου.

  Αλλά ήταν τόσο όμορφο πάλι!
  Και ήρθα στη ζωή, ίδιες μέρες με τη προγιαγιά μου, δηλαδή, όπως έλεγαν τότε, ήταν η εποχή που γαλάνιζαν τα κεράσια στο χωριό της....δηλαδή  κοκκίνιζαν , όπως ακριβώς τις μέρες που γεννήθηκα !
 Μα την ίδια εποχή ήρθα κι εγώ!
δες τε τις φωτογραφίες!
Είναι από την κερασιά στον κήπο της προγιαγιάς μου!

  Ήταν και αυτή η πρωτότυπη εικόνα, τεσσάρων γενιών...που είχε τοποθετηθεί να ακριβώς δίπλα από το στασίδι της, στην εκκλησία του χωριού της!

  Εδώ , κοντά στο στασίδι της, που κάποτε, μικρά παιδάκια, ο θείος μου και ο μπαμπάς μου, εκκλησιάστηκαν με τη γιαγιά και αφού άναψαν τα κεράκια τους η γιαγιά τους είπε : πηγαίνετε και καθίστε να με περιμένετε.Θα ανάψω μερικά κεράκια και θα έρθω.Και τα παιδάκια, πήγαν μπροστά στο στασίδι και κάθισαν ευλαβικά στο δάπεδο, το ένα δίπλα στο άλλο, με απλωμένα τα ποδαράκια μπροστά και περίμεναν τη γιαγιά τους.

 Αλλά και για την άλλη γιαγιά, να μην παραλειφθεί να γραφεί, πως έμενε στη μνήμη όλων των παιδιών φίλων και συμμαθητών του θείου μου και του μπαμπά μου,  σαν τη γιαγιά με τα σοκολατάκια .Πάντα κερνούσε όλα τα παιδάκια που περνούσαν από εκεί καραμέλες και σοκολατάκια noisetta !Το αγαπημένο της!Και αν κάποιο παιδάκι ήταν μακριά, έβγαινε με το δίσκο έξω από την περιφραγμένη αυλή, να βεβαιωθεί πως κανένα παιδάκι δεν έμενε χωρίς noisetta!Όλα τα παιδάκια τα αγαπούσε όπως τα εγγόνια της αδερφής της.


Τόσα όμορφα πράγματα συνέδεαν το όνομά τους!
Και είναι τόσο όμορφο!

  Αμ εκείνο πάλι; με την πρώτη και μοναδική κουκλίτσα που είχε η γιαγιά μου, που η μητέρα της της την είχε αγοράσει από τη ΜΕΓΆΛΗ ΠΑΝΑΓΙΆ;
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
 και

 https://www.youtube.com/watch?v=g30EFpWJYjs

Πως το σκέφτηκε η μαμά της και την ονόμασε με το όνομά μου;και το άλλο πάλι; μαζί με τις δικές μου κουβερτούλες...η γιαγιά μου της έπλεξε ρουχαλάκια!τόσα χρόνια μετά;

  Η γιαγιά μου πιστεύει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο...
  Δεν έχω άποψη...ίσως όταν μεγαλώσω  το ίδιο να πιστεύω κι εγώ...

  Tι να πω..δεν ξέρω!
  Πάντως είμαι  πολύ χαρούμενη, είμαι ευτυχισμένη!
  Αφού όλοι γύρω μου λάμπουν από ευτυχία!Είμαι η προτεραιότητά τους!



 Η γιαγιά μου είναι blogger.Χαίρεται πάρα πολύ γιαυτό.
 Και σίγουρα κάτι θα έχει γράψει και για μένα στις φίλες της.Θέλει να μοιράζεται τις χαρές της, γιατί όπως ακούω να λέει η χαρά πολλαπλασιάζεται όταν μοιράζεται.
 Αλλά κι εγώ...δες τε!από πριν γεννηθώ ένα φορμάκι δώρο είχε τη φράση:ακολουθείστε με στο blog!Λέτε να πάρω κάτι και από τη γιαγιά μου; ποιος ξέρει;

ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΏ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ
ΑΦΟΎ μέχρι τώρα ζω μόνο την αγάπη!
εγώ η   ...


 Κύκνος:  -----  Ε! Ε! εγώ θα σας το πω!αφού το μετέφερα πάνω απ΄τα κύματα!!!
 Και για να μην το ξεχάσω,το κόλλησα και στο λαιμό μου!και το σήκωσα ψηλά ως τα σύννεφα! 

α, και για να σας καλοπιάνω,,,,σας κερνώ!!!
με όλα όσα ετοίμασαν οι γονείς μου για μένα, για τη χαρά τους!

 
 ..............................................................................................................................................................................

....................................................................................................................................

 Η γιαγιά μου λοιπόν....από τις πρώτες μου μέρες ζωής, σκεφτόταν   πως να βρει τρόπο να κρατήσει για πάντα αυτόν τον ΜΆΙΟ! Και ξέρετε τι σκέφτηκε;
  Θα σας πω!
  Όπως προχωρούσε το λευκό αρκουδάκι με το κόκκινο παπιγιόν προς την εξοχή κι  έκοβε δείγματα από κάποια όμορφα αγριολούλουδα,  τα φόρτωνε στο καροτσάκι που οδηγούσε ! Μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους αυτά...μαράθηκαν λιγάκι, αλλά η γιαγιά μου, τα πήρε με προσοχή, τα τοποθέτησε λίγο να αποξηρανθούν σε χοντρά βιβλία, και αφού έκοψε και λίγα κερασάκια από την κερασιά της προγιαγιάς μου, -όχι από αλλού, από τη συγκεκριμένη κερασιά μιλάμε -, τα τοποθέτησε προσεκτικά σε μια κασετίνα και έριξε σιγά σιγά μπόλικο υγρό γυαλί!(μέχρι να βρεθεί το υγρό γυαλί....αφαιρέθηκαν τα κερασάκια, αλλά κρατήθηκαν υπέροχα κάτω κάτω τα φύλλα της κερασιάς ).
Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, ο χρόνος θα το δείξει...αλλά κάτω από το γυαλί, έχει γραφεί και η ημερομηνία!
  Και...μάλλον...θα περιμένετε κι άλλο, αφού μια έλλειψη, υπάρχει σε διάφανο υγρό γυαλί ...αυτό τον καιρό..'Ομως όλα είναι έτοιμα και περιμένουν....

  Σημ.:Η γιαγιά μου ευχαριστεί θερμά την φίλη της Αλέκα από την Κρήτη, που ο Αρχάγγελος     http://www.taksiarxis.gr/
 την οδήγησε στο χωριό της προγιαγιάς μου, ακριβώς όταν έπρεπε να κρατηθούν οι φωτογραφίες με τα όχι ώριμα κεράσια!κι έτσι οι φωτογραφίες, ταξίδεψαν όλο το Αιγαίο για να ξαναγυρίσουν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή!Μα...πως ξεχάστηκε η γιαγιά μου να μην κρατάει φωτογραφική μηχανή;...είναι κι αυτό ένα θέμα...θα το ψάξω...λέτε να άρχισε να ξεχνάει;
  'Oμως δεν ξεχνάει να γράψει πως ευχαριστεί τους γονείς μου, ειδικά τη μαμά μου, που σεβάστηκε  αυτή την επιθυμία της.Της είναι παντοτινά ευγνώμων! Και φυσικά την υπέροχη νονά μου, που μου χάρισε  αυτό το όνομα που είναι το όνομα της μητέρας της Παναγίας μας.

Για τη χαρά του παππού μου, δεν υπάρχουν λόγια !

Σας ευχαριστούμε όλους που συμμετέχετε στη χαρά μας!
    
                        Ά  ν  ν  α

 Σημ.: ελπίζω όταν μεγαλώσω να μου επιτρέπουν να ξετυλίγω και να γεύομαι κάπου κάπου καμιά noisetta , έτσι για τη θύμηση...