το ονομά μου είναι...

 



Σας γράφω αυτό το κείμενο, για να το θυμάμαι όταν μεγαλώσω!  

................................................................................................................................................................

   Ο παππούς μου, λάτρευε τη μαμά του και πάντα δάκρυζε γι ΄αυτήν ιδίως όταν ένα αγαπημένο τραγούδι της, του τη θύμιζε!
   Όταν γεννήθηκε ο μπαμπάς μου, ο παππούς μου, το πήρε βαρέως που δεν θα μπορούσε να ακούσει το όνομα της μαμάς του.
   Η γιαγιά μου πάλι είχε την αγαπημένη της θεία με το ίδιο όνομα  που έζησαν πολλά πολλά χρόνια μαζί και δεν είχε παιδάκια .Όμως λάτρευε όλα τα εγγόνια της αδερφής της σαν δικά της εγγονάκια! Μεταξύ αυτών ήταν και ο δικός μου μπαμπάς που της έμοιαζε κιόλας στα ξανθά της μαλλιά και στα γαλανά της ματάκια.
 Όταν η γιαγιά μου τυχαία γνώρισε τη μαμά μου,  κρατούσε στα χέρια της  (για   κάποιο δικό της  λόγο ) την εικόνα της Αγίας  που φέρω το όνομά της, και ήταν η παραμονή της γιορτής της Αγίας. Αυτή η εικόνα στο γάμο των γονιών μου, χαρίστηκε σε μας, να μας προστατεύει.Ήταν της αγαπημένης  θείας της.
Απ' ότι ...άκουσα, μόλις έμαθε η γιαγιά πως το εγγονάκι της θα ήταν κοριτσάκι, δεν το σκέφτηκε καθόλου! Δηλαδή,το σκεφτόταν νύχτα και μέρα, πως να εκφράσει την επιθυμία της!
Δεν ήταν δα δικό της θέμα και δεν ήθελε να παρέμβει σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα!
Όμως εγώ το καταλάβαινα...
Όταν μου έπλεκε τις πρώτες μου κουβερτούλες, μέσα της προσευχόταν, να δεχτούν αν γινόταν , οι γονείς μου τη σκέψη της!
Χαιρόταν τόσο πολύ, και μόνο με τη σκέψη για την έκπληξη που περίμενε τον παππού μου.
Αν συνέβαινε αυτό, για τον παππού μου θα ήταν η υπέρτατη ευτυχία!

Δεν ξέρω τι έγινε, δεν το κατάλαβα, αλλά μάλλον η σκέψη της γιαγιάς προβλημάτισε και τον μπαμπά και τη μαμά μου.

  Αλλά ήταν τόσο όμορφο πάλι!
  Και ήρθα στη ζωή, ίδιες μέρες με τη προγιαγιά μου, δηλαδή, όπως έλεγαν τότε, ήταν η εποχή που γαλάνιζαν τα κεράσια στο χωριό της....δηλαδή  κοκκίνιζαν , όπως ακριβώς τις μέρες που γεννήθηκα !
 Μα την ίδια εποχή ήρθα κι εγώ!
δες τε τις φωτογραφίες!
Είναι από την κερασιά στον κήπο της προγιαγιάς μου!

  Ήταν και αυτή η πρωτότυπη εικόνα, τεσσάρων γενιών...που είχε τοποθετηθεί να ακριβώς δίπλα από το στασίδι της, στην εκκλησία του χωριού της!

  Εδώ , κοντά στο στασίδι της, που κάποτε, μικρά παιδάκια, ο θείος μου και ο μπαμπάς μου, εκκλησιάστηκαν με τη γιαγιά και αφού άναψαν τα κεράκια τους η γιαγιά τους είπε : πηγαίνετε και καθίστε να με περιμένετε.Θα ανάψω μερικά κεράκια και θα έρθω.Και τα παιδάκια, πήγαν μπροστά στο στασίδι και κάθισαν ευλαβικά στο δάπεδο, το ένα δίπλα στο άλλο, με απλωμένα τα ποδαράκια μπροστά και περίμεναν τη γιαγιά τους.

 Αλλά και για την άλλη γιαγιά, να μην παραλειφθεί να γραφεί, πως έμενε στη μνήμη όλων των παιδιών φίλων και συμμαθητών του θείου μου και του μπαμπά μου,  σαν τη γιαγιά με τα σοκολατάκια .Πάντα κερνούσε όλα τα παιδάκια που περνούσαν από εκεί καραμέλες και σοκολατάκια noisetta !Το αγαπημένο της!Και αν κάποιο παιδάκι ήταν μακριά, έβγαινε με το δίσκο έξω από την περιφραγμένη αυλή, να βεβαιωθεί πως κανένα παιδάκι δεν έμενε χωρίς noisetta!Όλα τα παιδάκια τα αγαπούσε όπως τα εγγόνια της αδερφής της.


Τόσα όμορφα πράγματα συνέδεαν το όνομά τους!
Και είναι τόσο όμορφο!

  Αμ εκείνο πάλι; με την πρώτη και μοναδική κουκλίτσα που είχε η γιαγιά μου, που η μητέρα της της την είχε αγοράσει από τη ΜΕΓΆΛΗ ΠΑΝΑΓΙΆ;
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82
 και

 https://www.youtube.com/watch?v=g30EFpWJYjs

Πως το σκέφτηκε η μαμά της και την ονόμασε με το όνομά μου;και το άλλο πάλι; μαζί με τις δικές μου κουβερτούλες...η γιαγιά μου της έπλεξε ρουχαλάκια!τόσα χρόνια μετά;

  Η γιαγιά μου πιστεύει πως τίποτα δεν είναι τυχαίο...
  Δεν έχω άποψη...ίσως όταν μεγαλώσω  το ίδιο να πιστεύω κι εγώ...

  Tι να πω..δεν ξέρω!
  Πάντως είμαι  πολύ χαρούμενη, είμαι ευτυχισμένη!
  Αφού όλοι γύρω μου λάμπουν από ευτυχία!Είμαι η προτεραιότητά τους!



 Η γιαγιά μου είναι blogger.Χαίρεται πάρα πολύ γιαυτό.
 Και σίγουρα κάτι θα έχει γράψει και για μένα στις φίλες της.Θέλει να μοιράζεται τις χαρές της, γιατί όπως ακούω να λέει η χαρά πολλαπλασιάζεται όταν μοιράζεται.
 Αλλά κι εγώ...δες τε!από πριν γεννηθώ ένα φορμάκι δώρο είχε τη φράση:ακολουθείστε με στο blog!Λέτε να πάρω κάτι και από τη γιαγιά μου; ποιος ξέρει;

ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΏ ΚΑΙ ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ
ΑΦΟΎ μέχρι τώρα ζω μόνο την αγάπη!
εγώ η   ...


 Κύκνος:  -----  Ε! Ε! εγώ θα σας το πω!αφού το μετέφερα πάνω απ΄τα κύματα!!!
 Και για να μην το ξεχάσω,το κόλλησα και στο λαιμό μου!και το σήκωσα ψηλά ως τα σύννεφα! 

α, και για να σας καλοπιάνω,,,,σας κερνώ!!!
με όλα όσα ετοίμασαν οι γονείς μου για μένα, για τη χαρά τους!

 
 ..............................................................................................................................................................................

....................................................................................................................................

 Η γιαγιά μου λοιπόν....από τις πρώτες μου μέρες ζωής, σκεφτόταν   πως να βρει τρόπο να κρατήσει για πάντα αυτόν τον ΜΆΙΟ! Και ξέρετε τι σκέφτηκε;
  Θα σας πω!
  Όπως προχωρούσε το λευκό αρκουδάκι με το κόκκινο παπιγιόν προς την εξοχή κι  έκοβε δείγματα από κάποια όμορφα αγριολούλουδα,  τα φόρτωνε στο καροτσάκι που οδηγούσε ! Μέχρι να φτάσουν στον προορισμό τους αυτά...μαράθηκαν λιγάκι, αλλά η γιαγιά μου, τα πήρε με προσοχή, τα τοποθέτησε λίγο να αποξηρανθούν σε χοντρά βιβλία, και αφού έκοψε και λίγα κερασάκια από την κερασιά της προγιαγιάς μου, -όχι από αλλού, από τη συγκεκριμένη κερασιά μιλάμε -, τα τοποθέτησε προσεκτικά σε μια κασετίνα και έριξε σιγά σιγά μπόλικο υγρό γυαλί!(μέχρι να βρεθεί το υγρό γυαλί....αφαιρέθηκαν τα κερασάκια, αλλά κρατήθηκαν υπέροχα κάτω κάτω τα φύλλα της κερασιάς ).
Δεν γνωρίζουμε το αποτέλεσμα, ο χρόνος θα το δείξει...αλλά κάτω από το γυαλί, έχει γραφεί και η ημερομηνία!
  Και...μάλλον...θα περιμένετε κι άλλο, αφού μια έλλειψη, υπάρχει σε διάφανο υγρό γυαλί ...αυτό τον καιρό..'Ομως όλα είναι έτοιμα και περιμένουν....

  Σημ.:Η γιαγιά μου ευχαριστεί θερμά την φίλη της Αλέκα από την Κρήτη, που ο Αρχάγγελος     http://www.taksiarxis.gr/
 την οδήγησε στο χωριό της προγιαγιάς μου, ακριβώς όταν έπρεπε να κρατηθούν οι φωτογραφίες με τα όχι ώριμα κεράσια!κι έτσι οι φωτογραφίες, ταξίδεψαν όλο το Αιγαίο για να ξαναγυρίσουν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή!Μα...πως ξεχάστηκε η γιαγιά μου να μην κρατάει φωτογραφική μηχανή;...είναι κι αυτό ένα θέμα...θα το ψάξω...λέτε να άρχισε να ξεχνάει;
  'Oμως δεν ξεχνάει να γράψει πως ευχαριστεί τους γονείς μου, ειδικά τη μαμά μου, που σεβάστηκε  αυτή την επιθυμία της.Της είναι παντοτινά ευγνώμων! Και φυσικά την υπέροχη νονά μου, που μου χάρισε  αυτό το όνομα που είναι το όνομα της μητέρας της Παναγίας μας.

Για τη χαρά του παππού μου, δεν υπάρχουν λόγια !

Σας ευχαριστούμε όλους που συμμετέχετε στη χαρά μας!
    
                        Ά  ν  ν  α

 Σημ.: ελπίζω όταν μεγαλώσω να μου επιτρέπουν να ξετυλίγω και να γεύομαι κάπου κάπου καμιά noisetta , έτσι για τη θύμηση...
 

Το ταξίδι

-Κύκνε, κύκνε , πάρε μας μαζί σου!!!!!!!!
-Βιάζομαι , έχω αποστολή!Μεταφέρω στη σχεδία μου το όνομα της μπέμπας!Το σχημάτισα με τα πρώτα γυαλάκια που βρήκα στη  θάλασσά μου! Πρέπει έγκαιρα να φτάσω!θα σας το αποκαλύψω εκεί!
-Πάρε μας μαζί σου!Σε παρακαλούμε, σε ικετεύουμε!!!Δες , είμαστε προσκεκλημένοι

-Μα, όλοι έχουν κληθεί!Αλλά πως να σας μεταφέρω;Δες τε, ανάμεσα στα φτερά μου, μεταφέρω  ροζ και λευκά κουφετάκια, που να σας βάλω;

-Έχω τη λύση, πετάγεται το τουρκουάζ αρκουδάκι!
Θα καθίσουμε όλοι μαζί στην πλάτη σου, αφού πριν φάμε όλα τα κουφετάκια!έτσι δεν θα έχεις το βάρος τους!
-Αχ κουτούτσικο αρκουδάκι, δεν ακούγεται έξυπνο αυτό που σκέφτηκες και το ξεστόμισες κιόλας...
Δηλαδή αν τα κουφετάκια είναι στις κοιλίτσες σας, θα απαλλαγώ από το βάρος τους;Το σκέφτηκες καλά; Κι ύστερα  αυτό το απαλό αρκουδάκι είναι κιόλας αρρωστούλι..Θέλεις να έχουμε και άλλη καθυστέρηση;
-Ακούστε με, ακούστε με, πετάγεται το καφέ αρκουδάκι!Είμαι το πιο γέρικο και η γνώμη μου έχει βαρύνουσα σημασία.Είμαι πιο έμπειρο .Θα δέσουμε την αλυσίδα αγάπης από τον λαιμό του κύκνου και θα επιβιβαστούμε με  σειρά ηλικίας, αφού μετεπιβιβάσουμε τα κουφετάκια από την πλάτη του κύκνου σε μικρά πλαστικά ποτηράκια που θα κρατούμε με προσοχή όλοι μας!Και για να μην έχουμε βάρος από το γυάλινο μπολ,που αφ΄ ενός το γυαλί μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα τόσο ψηλά που θα πετάμε και αν πέσει ίσως χτυπήσει κάποιον.Ενώ τα πλαστικά ποτηράκια, και να μας πέσουν απλά θα τα πάνε σε κάδους ανακύκλωσης. Με το ένα χέρι μας θα κρατιόμαστε γερά από την αλυσίδα αγάπης και με το άλλο θα σκορπίζουμε στον δρόμο τα κουφετάκια σαν τα ψίχουλα που έριχνε στον δρόμο του ο Κοντορεβυθούλης. Θα αφήνουμε τα σημάδια μας στη διαδρομή  να οδηγηθούν όλοι στη βάφτιση!..Όμως κύκνε μου, αυτό σημαίνει πως πρέπει να παρακάμψουμε τη θάλασσα.Στη θάλασσα τα κουφετάκια θα λιώσουν..

.'Ομως από τον δρόμο, από τις πεδιάδες και τα βουνά, από τα ισιώματα και τα λαγκάδια, όλοι θα εντοπίσουν τα σημάδια και θα οδηγηθούν στο μυστήριο. Τι λέτε;
-.....................
-.....................
-.....................
-......................

Κύκνος:-Σαν να έχεις δίκιο. Θα σεβαστούμε τη γνώμη σου, Μπούμπυ!Έχεις κάθε δικαίωμα να εισακουστείς και νομίζω πως έθεσες λογικά επιχειρήματα.Όμως απ΄ότι βλέπω, σε σένα πέφτει και η μέριμνα να κρατάς σταθερά οριζόντια τη σχεδία σε κάθε φύσημα του ανέμου.Θα το μπορέσεις;

                               

-  Θα επιβιβαστούμε πολύ προσεκτικά!Η προετοιμασία πρέπει να είναι σωστή.Είναι πολύ σημαντικό βήμα.
-Θα ανοίξω τα φτερά μου.Στην πλάτη μου, όμως, επιτρέψτε μου, θα τοποθετήσετε ο καθένας από λίγη κόλλα σε κάθε πατουσίτσα σας, να πατάτε σταθερά. Γιατί θα αναπτύξω ταχύτητες.Χαλάλι σας αν ξεκολλήσουν και λίγα από τα φτερά μου. Επίσης να γνωρίζετε, πως επειδή φοβάμαι τα ύψη, φορώ ωτοασπίδες.Αν προκύψει κάτι, απλά  τραβήξετε όλα τα ζωάκια μαζί, την αλυσίδα αγάπης και θα καταλάβω να επιβραδύνω. Την πυξίδα  θα την έχω πάνω από τη μύτη μου και χαμηλά δεν θα βλέπω καθόλου.Θα σας κάνω και από μόνος μου, μια μικρή παράκαμψη από το άλσος του Αριστοτέλη.
Γνωρίζω τον τόπο με κλειστά μάτια. Εσείς που θα παρακολουθείτε, μόλις δείτε πως φτάνουμε,  προσέξτε τον ηλιακό μηχανισμό.Αν έχουμε χρόνο, δώστε μου δείγμα να προσγειωθούμε και να σας κάνω μια μικρή ξενάγηση.Αν όμως κοντεύει 12 η ώρα,  δεν θα έχουμε αυτή την πολυτέλεια της ξενάγησης .Πρέπει να είμαστε συνεπείς..Επίσης....αν τα κουφετάκια έχουν τελειώσει, πάλι μπορούμε να πετάξουμε χαμηλότερα, ώστε να τους καλέσουμε όλους, προσωπικά, να έρθουν!
Σας εξηγούμαι, γιατί είμαι ο οδηγός σας και ο ξεναγός σας μαζί!
http://www.dimosaristoteli.gr/gr/sights/aristotle-park
Θα σταματήσουμε μόνο στην μικρή πλατεία του χωριού, δίπλα στη βρύση και κάτω από τον όμορφο πλάτανο.Θα πλυθείτε και θα ξεδιψάσετε  και γρήγορα ξεκινάτε για τον ιερό ναό, αφού στρώσετε το καλντερίμι με ανθοπέταλα και ροδοπέταλα.

Συμφωνείτε;
--ΦΎΓΑΜΕ!!
-φύύύγαμεεεε!!!!
-Φύγαμε!!!!!!!!!

   Πεταλούδες και παιδάκια
   πασχαλίτσες και πουλάκια
   μελισσούλες  κουνουπάκια
   κι όμορφα χελιδονάκια

  Τα καλά σας στολιστείτε
  κι όλοι σας ακολουθείτε!
  Κι όποιους θέλει ο καθένας
  ελευθέρας προσκαλέστε

  Τζιτζικάκια τραγουδάτε
  μυρμηγκάκια κουβαλάτε
  η χαρά είναι μεγάλη
  σαν αυτήν δεν είναι άλλη!


-Α, και μια μικρή ακόμα παράκληση:

Για τον  γυρισμό μας δεν υπάρχουν όροι.

Εκεί...όμως, θέλω να τηρηθεί απόλυτη πειθαρχία.

 Στις άκρες του πεζοδρομίου, θα σταθούν οι πασχαλίτσες, εναλλάξ με τα μυρμηγκάκια.Πασχαλίτσα μυρμηγκάκι, πασχαλίτσα μυρμηγκάκι. Οι πεταλουδίτσες ας κατακλύσουν τα κλαδιά και τα φύλλα των λουλουδιών στις ζαρντινιέρες.Τα πουλάκια ας διαλέξουν μόνα τους τη σειρά, αρκεί να πλαισιώσουν τις καμάρες, το καμπαναριό και τα καλώδια των τηλεφωνικών γραμμών. Οι ακρίδες και τα τριζόνια, ας καθίσουν στις γλάστρες των λουλουδιών.Τα χελιδονάκια στα τηλεγραφόξυλα!Και τελευταία:Σας εφιστώ την προσοχή! Μετά το πέρας, ας γίνει η καλύτερη συναυλία!Οι μελισσούλες με το βομβητό τους θα είναι υπεύθυνες για το ισοκράτημα.Οι τζίτζικες θα αποτελέσουν τους τενόρους. Τα τριζόνια...δεν θα συμμετέχουν ενεργά, παρά μόνο στον γυρισμό μας,  αν νυχτωθούμε.Εκεί στην πεδιάδα , στους παραπόταμους του Χαβρία, κοντά στα πολλά πλατάνια της αγίας Φωτίδας , ας απλωθούν και οι πυγολαμπίδες ! είναι πανέμορφες! Όλοι οι άλλοι, εκφραστείτε ελεύθερα!
Ξεκινάμε το ταξίδι μας!
Έχουμε χρόνο μπροστά μας αλλά και μεγάλη διαδρομή!
Θα σας περιμένουμε όλους εκεί! Το ακούτε;

φιλία

-Γεια σου Μπούμπυ!
-Γεια σου, πως γνωρίζεις το όνομά μου;
-Από κοντά όχι!Αλλά άκουσα το όνομά σου όταν περνούσα κάτω στον δρόμο.Εκείνη την ώρα σας είδα να φωτογραφίζεστε με ένα λευκό αρκουδάκι που μου έμοιαζε.
-Α, λες για το λευκό αρκουδάκι με το κόκκινο παπιγιόν 
-Δεν είδα αν είχε παπιγιόν , ήμουν μακριά.Πάντως λευκό ήταν σίγουρα
-Και πως ήρθες, πως γνώριζες που μένω;
-Μα γνώριζε η μικρή ξανθιά μου αγαπημένη.Η Κατερινούλα μου!Εκείνη με έφερε ως εδώ, μαζί της.Έτυχε να δει τον αποχαιρετισμό με τον φίλο σου και στεναχωρήθηκε που κλαίγατε και οι δυο.
-Μα...δεν μπορείς να αντικαταστήσεις τον φίλο μου...οι φίλοι δεν αντικαθίστανται...Η κάθε φιλία είναι μοναδική...
-Πως, το γνωρίζω αυτό που μου λες .Αλλά γνωρίζω επίσης πως αν έχεις περισσότερους φίλους, μπορείς να μοιράζεσαι διαφορετικά πράγματα.Και να γνωρίζεις πως εγώ μένω εδώ κοντά.Μπορείς αν θέλεις να κάνουμε παρέα.
-Παρέα... χμμμ ...Να σου πω την αλήθεια μου.Εγώ είμαι ένα μοναχικό αρκουδάκι.Συνήθισα τη ζωή μου.Όμως ναι, χαίρομαι πάρα πολύ όταν γνωρίζω φίλους.Είπες πως μένεις εδώ κοντά;
-Ναι δεν με θυμάσαι; δεν με έχεις προσέξει άλλη φορά;Η μικρή μου ξανθιά Κατερινούλα με αγαπά και με έχει πάντα στην αγκαλιά της όταν βγαίνει βόλτα.Δηλαδή, όχι πάντα.Στις βόλτες της προτιμά περισσότερο την κούκλα της την Αμαλία!
-Αμαλία, τι όμορφο όνομα!!!
-Ναι, είναι όμορφο και έχει και όμορφη ιστορία πως πήρε το όνομά της..Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.Πάντως κι εγώ δεν έχω παράπονο.
Με αγαπάει η μικρή Κατερινούλα.Εσύ πως τα περνάς;
-Αχ, τι να σου πω..
Έχω συνηθίσει τη μοναξιά μου.Τώρα τελευταία πειραματίζομαι με κάτι καινούργιο αλλά απαιτείται πολλή προσπάθεια.Έχω γεράσει πια  και δεν μαθαίνω νέους τρόπους να γράφω...
-Τι εννοείς Μπούμπυ;
-Να, ο λευκός μου φίλος, το αρκουδάκι με το κόκκινο παπιγιόν, με έδειξε τα βασικά για να στενογραφώ κείμενα.Αλλά δεν συγκράτησε πολλά το μυαλό μου και τώρα ότι και να γράψω μοιάζουν ορνιθοσκαλίσματα.Άκρη δεν θα βγάλει από τα γραπτά μου.Βγαίνουν κενά στα γραπτά μου και νομίζω πως αποτυπώνω τα κενά της μνήμης μου. Θα νομίζει πως έπαθα Αλσχάιμερ..
-Τι είναι αυτή η δύσκολη λέξη που  είπες;
-Ακριβώς δεν ξέρω.Αλλά την ακούω συχνά από τους ανθρώπους. Λένε μεταξύ τους πως αν έρθει αυτή η ασθένεια στους ανθρώπους ,  ξεχνούν πολλά πράγματα.Ακόμα και σημαντικά γεγονότα από τη ζωή τους.Κι όσο προχωρά αυτό στο μυαλό,θυμούνται όλο και παλιότερα γεγονότα και καταστάσεις.
΄Ωσπου γυρνούν πίσω μακριά στον χρόνο και θυμούνται καταστάσεις της παιδικής τους ηλικίας.Ξεχνώντας όλα τα άλλα της τωρινής.Ακούγεται τραγικό.
-Μα...είναι τραγικό αν είναι έτσι...
-Τι μπορεί να γίνει λες; Τι να κάνουν οι άνθρωποι  να βοηθήσουν την κατάσταση;
-Ξέρω κι εγώ;Τι να σου πω...Όμως νομίζω πως βοηθά η φιλία. Είναι πολύ καλό να έχουν φίλους.Να έχουν επικοινωνία μεταξύ τους.Να μοιράζονται γνώσεις, σκέψεις.Να ανταλλάσσουν μηνύματα.
Αν κάποιος ζει μόνος και ξεχασμένος , όσο και να το σκεφτείς , είναι πολύ δύσκολο.Θα ζει μόνο με τις δικές τους σκέψεις....Δεν θα έχει να μοιραστεί με κανέναν ούτε καν ένα πρόβλημά του, ούτε να μιλήσει σε κάποιον.Θα ξεχάσει και να μιλά.Μπορεί οι άνθρωποι να μην δίνουν λύσεις αλλά η επικοινωνία προσφέρει θετικά σ΄αυτό.
-Να , πάρε παράδειγμα εμάς τους δυο.Δεν γνώριζε ο ένας την ύπαρξη του άλλου και είπαμε τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο.Σκέψου το...
-Ναι  ....έχεις δίκιο...
-Όμως πρέπει να τολμούν..Ας πάρουμε παράδειγμα  εμένα.Σας είχα δει τότε στο μπαλκόνι και το θυμόμουν.Αλλά αν δεν τολμούσα να  σ΄επισκεφτώ, πως θα γνωριζόμασταν;
Εσύ μόνος σου το είπες  πως έχεις γεράσει και δεν  φεύγεις απ΄τη γωνιά σου.Αν κάποιος δεν έρθει εδώ, πως θα έχεις τη δυνατότητα να ανταλλάξεις δυο κουβέντες;
-Όπως τα λες είναι....Θα...ξαναέρθεις λευκό αρκουδάκι;
-Δεν ξέρω.'Ομως νομίζω πως ναι. Αφού μένουμε τόσο κοντά.Θα προσπαθώ κάποιες φορές που ετοιμάζεται η μικρή μου ξανθούλα να φύγει για τη βόλτα της, θα  προσπαθώ να επιβιβάζομαι από μόνος μου στο καλαθάκι του καροτσιού της..Δεν με πειράζει...Σαν αποσκευή.Δεν με πειράζει καθόλου.Ίσα ίσα που από εκεί ανενόχλητος θα παρακολουθώ όλη την κίνηση.
Θα βλέπω τις  ρόδες να κυλούν, το δρόμο να φεύγει, τα μικρά παιδάκια να τρέχουν, θα βλέπω τα λουλουδάκια από πιο κοντά μου.Ναι, αν μπορούσα και προλάβαινα θα έκοβα και μερικά λουλουδάκια...αλλά αυτό...όχι...το είχε κάνει το μικρό λευκό αρκουδάκι ο φίλος σου...Δεν θέλω να είμαστε το ίδιο....
-Μα τι λες; Δεν θα είσαι το ίδιο, αν θα μαζέψεις μερικά λουλουδάκια και τα κρατήσεις στο καλαθάκι του καροτσιού.Άλλο εσύ, άλλο εκείνος.
Σου το είπα από την αρχή.Ο κάθε ένας - είτε αρκούδος είτε άνθρωπος -  είναι διαφορετικός.Τίποτα δεν είναι το ίδιο και κανένας όμοιος με κανένα!Αυτή είναι η ομορφιά του κόσμου.Να ψάξεις μέσα σ΄αυτόν τον κόσμο, να βρεις ανθρώπους ή αρκούδους που έχεις κάποια κοινά. Όσα περισσότερα είναι τα κοινά σας στοιχεία , τόσο καλύτερα.Γίνεται καλύτερη η επικοινωνία.
-Ξέρεις τώρα που το σκέφτομαι....
-Τι σκέφτεσαι; τι σε προβληματίζει;
-Να τώρα που γνωριστήκαμε, ξέχασα , ναι...ναι...δεν θα έρχομαι τόσο συχνά..
Το κοριτσάκι μεγάλωσε..Σε λίγο δεν θα χρησιμοποιεί ούτε το καροτσάκι...Αλλά ναι, και το ποδήλατο έχει καλαθάκι, κάτι θα κάνω...
Αφού ετοιμάζεται να πάει στον παιδικό...
-Ω!!!Τι μου θύμισες τώρα....Για δες τι θυμήθηκα....
Παιδικός!Ω!Λες να έχω πάθει κιόλας Αλσχάιμερ;...αφού θυμήθηκα  τον παιδικό σταθμό των παιδιών σ΄αυτό το σπίτι....Ήταν και για μένα η παιδική μου ηλικία τότε...
Τότε που λες, η μαμά τους μερικές φορές, έβγαζε κρυφά το καλώδιο που συνέδεε την πρίζα με την τηλεόραση γιατί αλλιώς δεν ξεκολλούσαν τα ματάκια τους από τα παιδικά...και τα πήγαινε στον παιδικό...πω πω πω..λες να έχω πάθει Αλσχάιμερ;
-'Οχι , όχι...δεν είναι αυτό Μπούμπυ !Απλά έκανες μια αναδρομή στο παρελθόν...Δεν είναι κακό...Αυτό λέγεται ανάμνηση!Και...όλοι έχουμε αναμνήσεις....
Κι όταν είναι όμορφες, όσες φορές και να το θυμόμαστε, μας φέρνουν συγκίνηση και γλυκά συναισθήματα..
Είδες για πόσα μιλήσαμε σήμερα;
-Ναι,σ΄ευχαριστώ που ήρθες!
-Μια φωτογραφία σου μπορείς να μου χαρίσεις;
-Μα ας βγούμε μια αναμνηστική μαζί!Γιατί όχι; Έχεις αποκτήσει κιόλας  δυο φίλους, λευκά αρκουδάκια...Ποιος ξέρει  πως θα είναι η συνέχεια....ποιος ξέρει;