H φτερούγινη ομπρέλα

  Μια φορά κι ένα καιρό, φθινόπωρο ήταν και οι πεταλούδες είχαν μείνει λιγοστές.
Τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν και όσα ήταν ακόμα πράσινα, γυάλιζαν από τη βροχή και οι σταγόνες τους ήταν αμέτρητες.
Δάκρυζαν για τη μικρή ροζ πεταλουδίτσα.
Ποια ήταν η μικρή ροζ πεταλουδίτσα;
Ήταν η Ροζούλα, μια μικρή πεταλουδίτσα που είχε χτυπήσει τα φτεράκια της σε ένα συρμάτινο φράχτη, όταν τρόμαξε πολύ από το μικρό σκιουράκι, που σκαρφάλωνε γρήγορα στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς.Το μικρό σκιουράκι κι εκείνο φοβόταν τους ανθρώπους και κρυβόταν από κλαδί σε κλαδί, προσπαθώντας να σπάσει με τα μυτερά του δοντάκια, κάποια αμύγδαλα που ήταν κολλημένα ακόμα στα κλαδιά.
Η μικρή πεταλουδίτσα, βρεγμένη από τις σταγόνες των φύλλων, έτρεμε από το φόβο της,στον συρμάτινο φράχτη.Τα λεπτά φτεράκια της είχαν τραυματιστεί.
Αχ, τι θα έκανε τώρα;
Σε λίγο θα νύχτωνε.Δεν φοβόταν τη νύχτα όταν ήταν ασφαλής.Τώρα όμως δεν  ήταν.
Θα την έπνιγε η βροχή.Λίγο αν παραπατούσε, αν γλιστρούσε το μικρούλικο σώμα της,θα έπεφτε στη λάσπη.Σε λίγο θα νύχτωνε.Ήταν απελπισμένη.
Εκείνη ακριβώς την ώρα, μια μεγαλύτερη λευκή πεταλούδα, περνούσε από εκεί.
Είδε τη Ροζούλα και σταμάτησε.Πλησίασε κοντά της και ένοιωσε τη φοβισμένη καρδούλα της να χτυπά δυνατά.Προσπάθησε να τη χαϊδέψει με τα φτερά της, μα κατάλαβε πως τα φτεράκια της ήταν τσαλακωμένα και υγρά.Όλα τα κλαδιά πάνω απ΄ το δέντρο, έσταζαν.
-αχ μικρούλα μου, πως μπορώ να σε βοηθήσω;
Αυτόματα σκέφτηκε:πρέπει να βιαστώ.
Πρέπει να συναντήσω το γρηγορότερο τις φιλενάδες μου.Όλες μαζί θα σκεφτούμε κάτι.Μην ανησυχείς, περίμενέ μας.
-Γρήγορα, γρήγορα ακολουθείστε με!Μια μικρή ροζ πεταλουδίτσα κινδυνεύει!
Χτύπησε σε ένα συρμάτινο φράχτη! Με το ζόρι στηρίζεται.Αν πέσει στις λάσπες θα πεθάνει.
Τι μπορούμε να κάνουμε; πως να τη βοηθήσουμε; νυχτώνει!
- Ω , μα νομίζω είναι απλό!είπε η πιο μεγάλη πεταλούδα!Θα της φτιάξουμε μια ομπρέλα!Να νοιώσει ασφάλεια και γαλήνη τη νύχτα.Και μεις θα μείνουμε κοντά της.Και το πρωί, όταν θα έχουν στεγνώσει τα φτεράκια της και θα βγει η καινούργια μέρα, κάτι άλλο θα σκεφτούμε...Βιαστείτε!
Μερικές πεταλούδες, σκέφτηκαν να γελάσουν με την πρότασή της, αλλά η μεγάλη πεταλούδα δεν αστειευόταν.
-Ακούστε!Η  μικρή πεταλουδίτσα είναι μία από εμάς.Στην καθεμιά μας θα μπορούσε να συμβεί αυτή η ατυχία. Θα θέλατε να πεθάνετε λησμονημένες;
-όχι, όχι...απάντησαν με μια φωνή.
-πες μας τι πρέπει να κάνουμε!Και γρήγορα, γιατί άρχισε να νυχτώνει.......΄Εχει κρύο και η μικρή πεταλουδίτσα δεν θα μπορέσει να στεγνώσει τα φτερά της.
Αν το μικρό σκιουράκι περάσει ξανά στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς ,τότε η πεταλούδα θα τρομάξει, θα λοιώσουν τα φτεράκια της.
-τι προτείνετε;
Ακούστε με προσεκτικά:
Σας είπα και πριν αλλά δεν το προσέξατε!Θα της φτιάξουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε μια ομπρέλα.-Ομπρέλα μα πως;
ΌΛΕΣ μας θα χαρίσουμε από μία κεραία και από ένα μικρό φτερό μας.Και ενώνοντας τα θα σχηματιστεί μια απαλή λεπτή φτερούγινη ομπρέλα που θα σώσει όμως τη βρεγμένη πεταλουδίτσα.
Κάποιες φοβήθηκαν, σε κάποιες φάνηκε πολύ μεγάλη η θυσία, αλλά η κάθε μια, έφερνε στο νου της τι θα γινόταν αν η ίδια βρισκόταν σε κείνη τη θέση και...
Και τότε η μεγάλη πεταλούδα φώναξε δυνατώτερα:
Γρήγορα, γρήγορα όλες,  τις κεραίες σας παρακαλώ!
Θα σχηματίσουμε πρώτα τον σκελετό της ομπρέλας.Ίσα ίσα να χωρέσει η μικρή τραυματίας μας.
και αμέσως μετά θα στηρίξουμε πάνω στον σκελετό τα κομμάτια απο τα φτερό που θα χαρίσει η καθεμιά σας.'Ορίστε!
πρώτη εγώ!'και τσικ, έσπασε το μεγάλο κομμάτι της δεξιάς κεραίας της και το ακούμπησε σε ένα στεγνό σημείο'
Και τότε...σχηματίστηκε πανικός προσφοράς. Μπερδεύονταν οι κομμένες κεραίες, από τη βιασύνη να σχηματιστεί ο μικρός εύθραυστος σκελετός.Μόλις ολοκληρώθηκε, μετακίνησαν τον σκελετό πάνω από τη βρεγμένη πεταλουδίτσα, καθησυχάζοντας την.Η μικρή πεταλουδίτσα, είχε κοιμηθεί.Νόμιζε πως έβλεπε το πιο όμορφο όνειρο της ζωής της.Τι προσφορά Θεέ μου!Τόση κίνηση, τόση αγάπη για μια αιχμάλωτη πεταλουδίτσα;
Και σιγά σιγά, η κάθε μια πεταλούδα, άφηνε κομμάτι από το φτερό της να τυλίξει το λεπτό σκελετό.Σε λίγη ώρα και πριν νυχτώσει...όλα είχαν ολοκληρωθεί.Στη αραχνούφαντη ζωντανή ομπρέλα, άφησαν ένα μικρό άνοιγμα , ίσα ίσα το πρωί να δεί το φως της ημέρας η μικρή πεταλουδίτσα αν ξυπνούσε νωρίτερα από τις ίδιες.
Και κείνες, σιγά σιγά αποχωρίστηκαν να απολαύσει η καθεμιά ένα όμορφο ύπνο.Πονεμένες λίγο, αλλά τόσο χαρούμενες!
..................................................................................................................
Κάπου εδώ , αφού διάβασα το προχειρογραμμένο παραμύθι στην μικρή μου φιλενάδα, τη ρώτησα:και..τι να γράψουμε στη συνέχεια;
- μετάάά......όλες αυτές οι πεταλούδες, κάθισαν στις στέκες των κοριτσιών!και στόλισαν τα μαλλιά τους......
Κι εδώ...είπα:
Αυτό το παραμύθι, θα το γράψουμε, θα το εικονογραφίσουμε και θα το διαβάζουν τα παιδάκια!
Και το αποκορύφωμα:
-και θα γράφει: ΜΥΡΤΩ, συγγραφέας;
...................................................................................................................................

αφιερωμένο,εξαιρετικά.......
Σημ.:πριν αρχίσω να το γράφω, μου είπε:Σχημάτισε πρώτα και μετά...
Και υπάκουσα.
Το μικρό...σκιουράκι ακόμα θα κάνει βόλτες στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς.Προσέξτε το.
Αλλά μας έδωσε αφορμή να γράψουμε παρεούλα πριν λίγες ώρες,...αυτό το όμορφο παραμύθι μας!