ΧΡΩΣΤΟΎΜΕΝΑ!

απόψε την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλες........

 

 Θέλω να αφιερώσω αυτή τη φθινοπωρινή ανάρτηση με άρωμα καλοκαιριού , σε μια φιλία που αγγίζει τα σαράντα χρόνια περίπου.

Γιατί η φιλία έχει  α ξ ί α !

Από εδώ που άντλησα τον  τίτλο προηγούμενης ανάρτησης, 

ΑΦΙΕΡΏΝΩ  την αγάπη μου και τις εικόνες της γαλήνης της ηρεμίας, της ομορφιάς της απλότητας.

    Κάπου εδώ, κτύπησε το τηλέφωνό μου!

    Καθισμένη στη βρεγμένη άμμο,με τα πόδια να τα βρέχει το κύμα, 

από την άλλη άκρη της γραμμής, άκουγα τραγουδιστά τα τραγούδια του γάμου της Μυκόνου.

    Το μαντηλάκι τώρα το χρειαζόμουν.

    Να σε πνίγουν συναισθήματα, μέσω μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας και να ανταποδίδεις με τον ήχο της θάλασσας.( αυτό....το οφείλω στη σμαραγδένια μας , την πρώτη διδάξασα ).

 Στη Βούλα λοιπόν και στην Κική μου,  που μπορεί και να μην το διαβάσουν,όμως νοιώθω την ανάγκη να το γράψω και να το μοιραστώ.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που υπάρχετε  στη ζωή μου!

Μια φιλία που άντεξε που αντέχει και πάντα γίνεται δυνατότερη με τα χρόνια!

Που δεν έχει ανάγκη τη συχνή επικοινωνία κι όμως ξέρουμε πως είμαστε εκεί!

 Από αυτόν τον μοναδικό...γλάρο..., συνέλεξα ένα φτερό που βρήκα στο κύμα!

 Με το φτερό του λοιπόν, γράφω στο κύμα, να μοιραστεί...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!!!

 ...........................................................................................................................................................................

 Μέρος β'

 

πάνω αριστερά, μερικά <<σμαραγδάκια>> μαζί με το φτερό για να γράψω για την αγάπη και τη φιλία! Γιατί σε κάθε πετραδάκι, και κάθε σπασμένο κοχύλι, ο νους μου έφτιαχνε εικόνες, και καδράκια.

ΝΟΙΏΘΩ πως έχω πολλά οφειλόμενα, σε σας φίλες μου αγαπημένες,

  Μια λοιπόν....κατασκευή, ανήκει εννοιολογικά στην προηγούμενη ανάρτηση, στις κεντήστρες του πελάγους. 

 Γιαυτό, σκέφτηκα, εικόνες πραγματικές, να τις εκτυπώσω σαν φόντο  πάνω στον καμβά όπου θα δουλέψω.Το καλοκαιράκι έφυγε, ήδη ο Σεπτέμβριος έδειξε φαινόμενα...μαινόμενα...με τις πλημμύρες σε κάποια μέρη, η διάθεση...όλων,  δεν  είναι η ομορφότερη, αλλά...η δημιουργία , μας αποσπά από προβλήματα και σκέψεις, έστω και τόσο...προσωρινά, όσο να τελειώσει το έργο μας.

.............................................................

Η ψαριά ήταν καλή γιαυτό και ο φελλός από τα δίχτυα!

Έχουμε πλέον τα ...υλικά προς εργασίαν...

Τα γυαλάκια που βρήκα φέτος να ονόμασα: σμαραγδάκια!
Αφ΄ενός γιατί μοιάζουν με το χρώμα του σμαραγδιού, και αφ'  ετέρου γιατί με βοήθησαν να σχεδιάσω την Κρήτη, με τις χερσονήσους της!

Μήπως μόνο η φαντασία μου βρίσκει ομοιότητες; ή όχι;

 Ένα παπουτσάκι παιδικό, παραμυθιού, και ένα μποτάκι. Ή δεν...σας μοιάζουν;

 με χρυσή κλωστή, κέντησα τη λέξη αγάπη, πάνω σε ένα κομμάτι που έκοψα από πολύ παλιό μεταξένιο μαντήλι,

 και άρχισα τη συναρμολόγηση...Οι κλωστές τοποθετήθηκαν μέσα στα κοχύλια,μαζί με μία πλαστική πέρλα(μαργαριτάρι), και επίσης μαργαριταράκια κολλήθηκαν και στα αποξηραμένα φύλλα των λευκών τριαντάφυλλων.

 στη στήριξη των καπέλων βοήθησαν και κάποια πήλινα λουλουδάκια,,και δώστε προσοχή στις...βελόνες κεντήματος!

και ιδού:

 εδώ, μπήκε κουρτίνα, γιατί....απ'  το παράθυρό μου, έβλεπα το πέλαγος...και το τι διαδραματιζόταν κάπου εκεί μακριά...

δεξιά στο πέλαγος, μαζί με τα σμαραγδάκια ,αποξηραμένοι σπόροι από αγριοτριαντάφυλλα, και όλα έχουν τη σημασία τους, στο νου του...καλλιτέχνη :), ακόμα και τα αφημένα....βιβλία στην άμμο...

                                Η πρώτη μου λοιπόν κατασκευή από πετραδάκια!

                                         NA EΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΚΑΛΆ!
και να ΕΛΠΊΖΕΤΕ!!!
Υ.Γ.
το θέμα μου, μια μικρή νότα αισιοδοξίας, στο γκρίζο που μας επιβάλλουν...