ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!!

                              ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!!!!

      
Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι
................
το ταξίδι ξεκίνησε!

   Είχα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή, αλλά σκέφτηκα να μην την χρησιμοποιήσω και να απολαύσω αυτή τη διαδρομή με το βλέμμα μου και τη ψυχή μου χωρίς να  αποσπά την προσοχή μου το κάθε κλικ της.
Ήδη έχανα πολλά και  μόνο με το αραιό ανοιγόκλειμμα των βλεφάρων .
Κάτι μέσα μου μου έλεγε πως αυτό ήταν το τελευταίο μου ταξίδι στην Αθήνα.Μακάρι ο χρόνος να με διαψεύσει.Έξι ώρες με λεωφορείο με μια μόνο ενδιάμεση στάση. 
    Σκεφτόμουν πόσο όμορφα θα ήταν αν άντεχε η κάμερα, κολλημένη στο τζάμι του παραθύρου να αποτυπώνει όσα έβλεπαν τα μάτια μου.

     Δεν είχα φύγει όμορφα.
     Άφηνα πίσω εκείνη τη μέρα να ταξιδεύει προς την αιώνια πολιτεία ο πρώτος από την τάξη μας. Ο θάνατος δεν έχει σειρά  και ήρθε στη <<σειρά >> μας.Ειδοποίησα κάποιους μακρινούς συμμαθητές, όμως έπρεπε να φύγω.Ο νους μου  έμενε πίσω.Την ώρα της νεκρώσιμης ακολουθίας το λεωφορείο ήταν ακριβώς έξω από τη Θήβα.'Ομως ο νους μου έμενε πίσω, εκεί μαζί με τους περισσότερους από τους συμμαθητές μας που μπόρεσαν να παρευρεθούν, με φίλους με γνωστούς με φίλες και φίλους των παιδιών μας.   Έκανα τη σκέψη.    Οι γονείς  είχαν φύγει σε μεγάλη ηλικία.΄          ΄ Αρα  η    κληρονομικότητα, καταρρίπτεται.Το φωνάζει η πένθιμη καμπάνα.
Δεν ήμουν εκεί.Όμως με τον νου ήμουν.
Σκεπασμένος με την γαλανόλευκη,με το ξίφος και τα παράσημα, με  την πίστη του στην πατρίδα.Γιατί έτσι τον θυμάμαι κι εγώ.Τίμιο, γνήσιο Έλληνα, ταπεινό και καταδεχτικό, άσχετα με τα αξιώματα που είχε δίκαια κατακτήσει.
Καλό σου ταξίδι...........................

.......................................
........................
              Αθήνα!!!!
 Επόμενη μέρα:

Σήμερα σκέφτηκα πως είναι εγωιστικό να κρατώ εικόνες και ομορφιές μόνο για μένα!
Γιαυτό χρησιμοποίησα κατά κόρον τη μηχανή μου, τόσο που δεν άφησα ζωή  στην μπαταρία της για επόμενη μέρα! Όμως πρόλαβα...αρκετά!!!
Είχα κατά νου να επισκεφτώ τα Αναφιώτικα , μόνο και μόνο για το θέμα της επόμενης ανάρτησής μου, πάντα με συγκινεί '  και ευχαριστώ την αγαπημένη ποδηλάτισσα που  πρόλαβε όσα δεν πρόλαβα εγώ. 

πρώτη στάση,

 εκκλησία με την εικόνα:φιλοξενία του Αβραάμ επι της Κηφισίας (Αγία Τριάδα)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1
Εκεί συνάντησα και γνώρισα τον άνθρωπο nicol και την ευχαριστώ για όλα!Εδραιώνεται πλέον και υπαρκτά στις φίλες καρδιάς .Αγαπημένη μου nicol σ΄ευχαριστώ!

    Η μέρα μου  είχε και άλλη μία διαδρομή, τη μητρόπολη.

 εδώ συνάντησα την εικόνα Παναγία
Ελευθερώτρια

                                              

          Και μετά δεν ήθελα να φύγω  χωρίς να ανάψω ένα κεράκι στον ΄Αγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη αφού είναι γνωστός ο ναός απο τη οθόνη της τηλεόρασης.

          Στο δρόμο μου συνάντησα αυτό το παρεκκλήσι με την ονομασία: Αγία Δύναμις
 διαβάστε αυτά που αντέγραψα, έχουν σημασία και αν βρεθείτε προς τα εκεί, μην το προσπερνάτε!

Η άνοιξη απαιτεί χρώματα!

και η διάθεση ακόμα περισσότερο, πόσο μάλλον όταν στο αναστάσιμο φως λαμπρύνει περισσότερο
 η ιριδίζουσα ασημόσκονη!

 Τα πάντα από μελισσοκέρι!
με χρώματα κεριών!

Πιστή στη λατρεία μου προσπάθησα και φέτος να ομορφύνω αυτή τη στιγμή!
Μακάρι αγαπημένες μου φίλες και φίλοι να είμαστε όλες/οι τόσο κοντά και με ευχαρίστηση
απλόχερα θα χάριζα τις λαμπάδες μου!
Όμως στο...πίσω μέρος του μυαλού μου, έχω στο πέρασμα των χρόνων, χρόνο με τον χρόνο,  κάτι  να κατορθώσω.

                                           

                               Με αυτές λοιπόν τις εικόνες, βλέπετε την φετινή   μου κολεξιόν!
               Από αγνό μελισσοκέρι, εμπλουτισμένο με χρώματα , πλασμένο φυλλαράκι φυλλαράκι,γιατί το μελισσοκέρι είναι λατρεία!

    Και επειδή οι μέρες που έρχονται είναι δύσκολες χρονικά για άλλη ανάρτηση
θα ήθελα να σας παρουσιάσω και  δύο βιβλία!

Τον τίτλο θα τον θυμάστε, μας το είχε προτείνει πρόσφατα η αδερφού λα μου η Σμαραγδένια, και την ίδια μέρα, το αναζήτησα στο διαδίκτυο και το διάβασα με βιασύνη και ενδιαφέρον.Είναι τόσο μοναδικό!
 http://users.uoa.gr/~nektar/arts/prose/eric_emmanuel_schmitt_oscar_et_la_dame_rose.htm


    Την επόμενη κιόλας μέρα, ήταν στο γραμματοκιβώτιό μου!
    Το ξαναδιάβασα, γιατί η χαρά του αναγνώστη είναι να ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, να ξαναγυρνά πολλές φορές σε κάτι που δεν θυμάται που δεν πρόσεξε ή σε κάτι που θέλει να ξαναδεί!
 Φωτογραφήθηκε στο γνωστό φόντο  και την ευχαριστώ για την αγάπη της και τη σκέψη της πάντα!
    
 .........................................................................................................................................................................................................................


                 Ο ΤΊΤΛΟΣ ΚΆΠΟΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑΠΈΜΠΕΙ!
                 Στην κατηγορία: αγαπημένα γραπτά!
     Εκεί που έχω αναρτήσει κατά καιρούς κείμενα από την αδελφούλα μου εξ αίματος αυτή τη φορά!
     Το εν λόγω βιβλίο, κυκλοφόρησε μόλις, στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων της ενορίας του χωριού μας!

   Είναι μια συμπαραγωγή της ενορίας μας και της ίδιας!
   Είναι το τέταρτο βιβλίο της, αυτή τη φορά με συλλογή διηγημάτων από προσωπικά βιώματα και ιστορίες του χωριού μας που χάνονται αν κάποιος/α δεν έχει την θέληση,  την  διάθεση,  τον τρόπο και το μεράκι να τις καταγράψει!
   Αυτό συνέβη και αυτή τη φορά!

 από τις εκδόσεις: i write.gr

 Μέσα από εδώ λοιπόν με αγάπη , με θαυμασμό, με περηφάνια και με συναισθήματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν στις λέξεις,
 αδελφούλα μου:     Κ Α Λ Ο Τ Α Ξ Ι Δ Ο !!!!

   Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι,
   Εύχομαι σε όλες και όλους ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!

Κ Α Λ Ο       Μ Η Ν Α !!!

 Εδώ μπορείτε να διακρίνετε καθαρά το μικρά μπλέ λουλουδάκια (μη με λησμόνει)

μια αντιγραφή απο την εφημερίδα: http://www.patris.gr/articles/97206?PHPSESSID=#.UyNTi87ruVE


 όπου υπάρχει αφιέρωμα

Απ’ όλα τ' άνθη του αγρού που έχω μαζεμένα

ένα μονάχα αγαπώ, γιατί θυμούμαι εσένα!

Δεν είναι τριαντάφυλλο, δεν είναι ανεμώνη

είναι λουλούδι ταπεινό: το λέν’ «μη με λησμόνει!»

(Από λεύκωμα δεσποινίδας)

Η παράδοση αναφέρει ότι, όταν ο Θεός έπλασε τα λουλούδια, χάρισε στο καθένα τ' όνομά του. Ελησμόνησε όμως ένα που βρισκόταν στην όχθη ενός ρυακιού. Το λησμονημένο γαλανό λουλουδάκι φώναξε : «Μεγάλε Πατέρα, σ’ όλα τα λουλούδια χάρισες ένα όνομα. Εμένα γιατί με ξέχασες; Χάρισέ με στην αγάπη».

Εκείνος τότε αποκρίθηκε: «Έχεις δίκιο, δεν πρέπει να λησμονηθείς και από τώρα θα σε λένε “μη με λησμόνει”».

Ένας άλλος ξένος θρύλος μνημονεύει ότι στις όχθες κάποιου ποταμού, όπου είχε φυτρώσει ένα γαλάζιο λουλουδάκι, περπατούσε ένα ερωτευμένο ζευγαράκι. Ξαφνικά η κοπέλα αντίκρισε το όμορφο λουλουδάκι στους γκρεμνούς της όχθης και το πόθησε. Ο νέος χωρίς να πει τίποτε έτρεξε να της το φέρει. Το έκοψε, αλλά γλίστρησε κι έπεσε στο νερό του ποταμού. Παρά τις προσπάθειές του δεν μπόρεσε να σωθεί. Η κόρη με λαχτάρα και θρήνους αγνάντευε το χαμό του. Κι ο νέος που πνιγότανε κατόρθωσε να πετάξει στην αγαπημένη του το γαλάζιο λουλουδάκι που κρατούσε στα χέρια του, με τα στερνά του λόγια «μη με λησμόνει!».

Έτσι η μυοσωτίς, λόγω της ομοιότητας των φύλλων με αφτιά ποντικού, έμεινε με το διεθνές όνομα «μη με λησμόνει» - μεταφραστικό δάνειο από τα γαλλικά ne m’ oubliez pas, τα αγγλικά forget me not, τα γερμανικά vergissmein nicht κ.α.

Από την αρχαιότητα μέχρι τους νεώτερους χρόνους πουθενά δεν αναφέρεται όνομα που να σχετίζεται η μυοσωτίς με τη φράση αυτή. Η Μυοσωτίς ή Μυοσώτη ή Μυόσωτον των αρχαίων και του Μυός ώτα του Διοσκουρίδη μάλλον αναφέρονται σε είδος παριεταρίας.

Το γένος μυοσωτίς της οικογένειας των Βοραγινιδών (Borragiraceae) περιλαμβάνει 40 περίπου είδη, ιθαγενή των ευκράτων χωρών, ιδίως Ευρώπης και Αυστραλίας. Είναι φυτά ποώδη, μονοετή ή πολυετή, τριχωτά, πολύκλαδα, με άνθη μικρά κυανά, ρόδινα, λευκά ή κίτρινα σε βοστρυχόμορφα κύματα (ταξιανθίες ανά δύο). Το κυανίζον χρώμα των βοστρύχων σε φυτοστοιχίες έχει ελκυστική εμφάνιση και αποτελούν ωραία σύνθεση, όταν καλλιεργούνται ανάμικτα με υακίνθους, τουλίπες και πανσέδες.

Από τα 14 είδη της Ελληνικής χλωρίδας, η μυοσωτίς ή ελοχαρής (Myosotis palustris ή M. Scorpioides L.) είναι γνωστή, ως «μη με λησμόνει». Πόα πολυετής, 10-60 εκ., με βλαστό έρποντα και παραφυάδες που ριζοβολούν και φύλλα προμήκη ή λογχοειδή, φυτρώνει κοντά στα ρυάκια και στους ποταμούς, σε τελματώδεις θέσεις. Ανθεί Μάιο – Σεπτέμβριο.

Το σεμνό και γαλάζιο αυτό λουλουδάκι, μικρό και άοσμο, δεν αγαπήθηκε στη χώρα μας. Υπάρχει μόνο για το ωραίο όνομά του. Στη Δύση ποιητές και τραγουδιστές το έψαλαν, σαν σύμβολο πιστής αγάπης. Ένα γαλλικό τραγουδάκι (σε ελεύθερη μετάφραση) λέει : “Μη με λησμόνει, είναι το όνομα ενός λουλουδιού” μη με λησμόνει, είναι η επιθυμία της καρδιάς μου!».

Στη δεύτερη φωτογραφία προσέξτε τις δύο πεταλούδες, μια που πετά και μία στο κέντρο λίγο δεξιά!Ο τόπος ήταν γεμάτος πεταλούδες, ίσως επειδή...ήμουν στο αγαπημένο μου χωριό!

Για όσες /ους  φίλες /ους δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το σεμινάριο της φίλης μας Μαρίας : 

‎pnoestexnis.blogspot.com/‎

Δεν χρειάζεται να πλέξω εγκώμιο για τον άνθρωπο ΜΑΡΊΑ, μας είναι γνωστό και απο άλλοτε! ΄Τόσο για τις γνώσεις της που μπορεί και τις μεταφέρει όσο και την ψυχή της που δεν μπορεί να ζωγραφιστεί!

'Ομως αυτή τη φορά είχαμε την ευκαιρία τα μαθήματα να γίνουν με θέα τα έργα της, αφού η έκθεση βαστούσε ακόμα στην συμπρωτεύουσα.

Αυτές λοιπόν τις εικόνες τις χαρίζω στην  αγαπημένη μου Μαρία που δεν πρόλαβε να σεργιανίσει στην παραλία!

                     Αλλά και σε όλες και όλους εσάς που κάπου κάπου σας φέρνει ο δρόμος απο δώ!

     Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι,
να είστε πάντα καλά!
 Κ Α Λ Ο   Μ Η Ν Α !!!

και να χαμογελάτε! γιατί

 η ζωή έχει χρώμα!

όπως και η   ζωγραφική με παστελ

αν κάποιος /κάποια δεν τα έχει επισκεφτεί μπορεί να τα θαυμάζει απο εδώ!

pnoestexnis.blogspot.com/‎