ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

      Ακόμα και πίσω από δέκτες τηλεοράσεων ή υπολογιστών, ο Χριστός , ανέστη!

                                                               Αγαπημένες μου φίλες
                                                               αγαπημένοι μου φίλοι

       Αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση, μου έδωσε ένα χαμομηλάκι στη γλάστρα μου.
       Ναι, ένα χαμομήλι!
       Όταν άλλαξα ή πρόσθεσα χώμα στις γλάστρες μου, σε μία απ΄αυτές, υπήρχαν κάποια χορταράκια, σαν άνηθος μου φάνηκαν.
      Πέρασε ο καιρός, ο εγκλεισμός καλά κρατεί και σήμερα πρόσεξα πως τα χορταράκια μεγάλωσαν και ήταν , τι  ήταν; Χαμομήλια!

 

                                              

Χαμογέλασα μέσα μου και σκέφτηκα πως αφού δεν έχουμε δυνατότητα να πάμε εμείς στη φύση, ήρθε η ίδια η φύση στο μπαλκόνι μας!
Ναι αγαπημένες μου, από την ημέρα των Βαΐων  , προς το απόγευμα , ο ουρανός γέμισε χελιδόνια!

   Όσο κι αν προσπαθώ να προλάβω πολλά χελιδόνια μαζί, μου είναι αδύνατον!
   Τα δέντρα άρχισαν να πρασινίζουν προσθέτοντας στις διάφορες αποχρώσεις του πράσινου, απέναντι στο βουνό.

  Μέσα στις γλάστρες μου, μια ακόμα έκπληξη.
  Χρόνια πριν από μια εκδρομή  στο ξεχασμένο μας  Λιβάδι, κάτω από την αιωνόβια δρυ, που και άλλοτε σας έχω δείξει, έκοψα ένα κλαδάκι αγριοτριανταφυλλιάς.

 

 Εδώ και χρόνια, επιβιώνει και αναπτύσσεται σε μία από τις ζαρντινιέρες του μπαλκονιού και μάλιστα φέτος με έκπληξη και χαρά οδήγησα τα κλωνάρια της να στηριχτούν στα κάγκελα.Τα τριανταφυλλάκια της όταν ανθίζουν, είναι ροζ.

    Μαζί με λίγα γεράνια, κατιφέδες, βασιλικούς, αλόη και παχύφυτα, καθώς και τουλίπες που φυτεύτηκαν εκτός εποχής αλλά προσπαθούν να επιβιώσουν  και διάφορα άλλα που αγνοώ αυτή τη στιγμή τα ονόματά τους, ομορφαίνουν τις στιγμές μας .Η άνοιξη ήρθε.

    Με το βλέμμα στραμμένο στα σύννεφα όπου κάπου κάπου απομακρύνονται  οι γραμμές των αεροπλάνων και με αφορμή το χαμομήλι της γλάστρας, σας γράφω αυτές τις γραμμές, χωρίς θέμα και χωρίς πρόγραμμα.

 Τα αγριολούλουδα θα αργήσουμε να τα δούμε, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν.

    Μια λευκή πεταλούδα ήρθε τόσο κοντά μου, δεν πρόλαβα να την φωτογραφίσω.
    Το κείμενο γράφεται στο μπαλκόνι με αφορμή το χαμομήλι μας.
    Η Άνοιξη είναι εδώ, διαφορετική φέτος για όλους, αλλά ...αλλά...
 .....................................................................................................................
    Φέτος και οι λαμπάδες μου ήταν διαφορετικές.
    Από πριν είχα αποφασίσει πως δεν θα ασχοληθώ, εκτός εξαιρέσεων και δεν είχα καμιά μέριμνα υλικών.
   Όμως όταν χρειάστηκε να ασχοληθώ με το μελισσοκέρι, ένοιωσα μέσα μου, πως απ΄ όλα τα χόμπυ μου, αυτό είναι που μου δίνει την περισσότερη χαρά έστω και εποχιακά.
   Οι ελάχιστες λαμπάδες μου φέτος, μου έφεραν άλλες σκέψεις.

 Ξαφνικά μου ήρθε ο τίτλος:Ο Μεγάλος πρίγκιπας, στον μικρό πλανήτη!
 Αυτός ο μεγάλος πρίγκιπας, ο Άνθρωπος, πόση ευθύνη έχει για να μεγαλώσει το τριαντάφυλλο του και να προσέξει αυτόν τον ελάχιστο μικρό πλανήτη μας...
Που όμως αυτόν τον μικρόν πλανήτη, μαζί με το Σύμπαν ο Θεός τον κρατά στα χέρια Του!
Ας Του έχουμε Εμπιστοσύνη!

 Και μετά,  ασχολήθηκα με υψηλή ραπτική στα σατέν φορέματα της Χιονάτης!
 Εκτύπωσα την μορφή της, την κόλλησα σε ένα είδος λευκού χαρτονιού που κόβεται εύκολα - πιθανώς μακετόχαρτου -  την έκοψα γύρω γύρω και με πορτοκαλί σατέν, της έραψα τις μακριές της φούστες, εμπλουτίζοντας με πέρλες , αστερόσκονη και όνειρα!

 Μέσα στα άλλα, ασχολήθηκα και με διάφορες τεχνικές και χόμπυ, με υλικά που υπήρχαν στο σπίτι.
Σπιτικός πηλός:

Σπιτική πορσελάνη με κορν φλάουρ ,baby oil και κόλλα :

   Και διάφορα άλλα πειράματα που τα αφήνω στους ειδικούς απλά από περιέργεια τα δοκίμασα.
   Ε, μετά από τόσα σπιτικά, αποφάσισα για πρώτη φορά στη ζωή μου να βρω συνταγές για να κάνω τσουρέκι με στέβια.
   Εδώ στο διαδίκτυο , βρήκα την συνταγή :τσουρέκι χωρίς ζύμωμα της κ.Ελπίδας Χαραλαμπίδου, αναφέρω το όνομα αφού υπάρχει στο blog της και το κυριότερο, για μένα ήταν άθλος, αυτή η ενέργεια!
   Έμεινα ευτυχής και είπα :ποτέ μη λες ποτέ!
   Πέτυχε, δεν σας έχω φωτογραφία γιατί δεν πέτυχα την πλεξούδα, όμως σίγουρα από δω και μετά θα είναι στα αγαπημένα μου, απλά αλλάζω τη ζάχαρη με κρυσταλλική στέβια, ίδιας ποσότητας.
   Και μετά...ε, να μην ψάξω: σπιτικό  ψωμί;

   Εδώ ομολογώ, τρελλάθηκα!

   Συνταγή:Εύκολο ψωμί!

   Όλα εύκολα!

  Το ξέρετε και από παλιότερα, πως με το νοικοκυριό δεν τόχω!

  Όμως αυτά τα δύο έγιναν χάριν του εγκλεισμού.

   Αγαπημένες μου φίλες, μέσα στα άλλα, αυτή την Ανάσταση, γράφτηκε και ο επίλογος της ζωής του καφέ αρκούδου, που ήταν ο κεντρικός ήρωας στα παραμύθια του blog, χρόνια πριν.

  Τα σπιτικά παραμύθια, αυτά που δεν αφορούν το blog, συνεχίζουν τα γράφονται , όμως την σκυτάλη πια , παίρνει ο λευκός αρκούδος με το  αυτοκρατορικό παπιγιόν,  για τα επόμενα χρόνια.

 Ο παλιός ήρωας, για πρώτη και τελευταία φορά, ζητά μια χάρη:Να του επιτραπεί να βάψει τα αυγά της Ανάστασης.

 Του επιτράπηκε αυτή η δράση, έστω και αν λόγω συγκίνησης και λόγω αχρωματοψίας, του βγήκαν παράξενα τα βαμμένα αυγά, όμως το σκυλάκι ο φίλος του στις τελευταίες του ιστορίες, προσφέρθηκε ερήμην του γυαλίσει τα αυγά   κι εδώ βλέπετε πως λύθηκε στα γέλια.

 Τις επόμενες μέρες έβγαλαν τις αναμνηστικές τους φωτογραφίες  κι έτσι με αγκαλιές φιλιά και συγκίνηση έκλεισε ένας τριετής κύκλος.

     Ήταν 19 Απριλίου 2020.

.............................................................................................................................................................

  Ο εγκλεισμός και γι αυτόν ήταν βαρύς.  

 Διηγήθηκε όσα έπρεπε  από τις δεκαετίες της ζωής του και χαρούμενος και γαλήνιος πια, πλην όμως φορτωμένος συγκινήσεις, θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

  Πιθανόν να βρει καταφύγιο σε μακρινά λιβάδια, τρώγοντας άγριο μέλι , πιθανόν όμως να πέσει σε νάρκη, όχι χειμερία βέβαια, αλλά στα παραμύθια γράφουμε ότι θέλουμε πάντως η συγκίνηση φαίνεται στα μάτια του.

 Η συγκίνηση της γράφουσας ήταν πιο μεγάλη από αυτήν του ήρωα που  φεύγει, αλλά αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, ας πασπαλίζουμε τα όνειρά μας με αστερόσκονη.

 Κάποια στιγμή από εκεί μακριά θα βλέπουμε αυτόν τον μικρό υδάτινο πλανήτη, που κάποτε ζήσαμε!

 

     Ας ρίχνουμε στην καθημερινότητά μας αστερόσκονη , έστω κι αν γνωρίζουμε πως η ζωή μας είναι τόσο εύθραστη, όσο ένας ιστός αράχνης!

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε κόντρα στον ήλιο, την τελευταία ελεύθερη μέρα του Μάρτη.
Να είστε όλοι και όλες καλά!
                                                                    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
                                                                  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Υ.Γ.
Με αφορμή, ένα χαμομήλι.