ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΈΣΤΗ!!!

Κατηχητικός Λόγος
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εί τις ευσεβής και φιλόθεος, απολαυέτω της καλής ταύτης και λαμπράς πανηγύρεως.
Εί τις ευγνώμων, εισελθέτω χαίρων εις την χαράν του Κυρίου αυτού.
Εί τις έκαμε νηστεύων, απολαυέτω νύν το δηνάριον.
Εί τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.
Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.
Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω˙ και γάρ ουδέν ζημειούται.
Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.
Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ων ο Δεσπότης,
δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον˙ αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από
της πρώτης˙ και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται˙
και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί.
Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν
απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες μετ' αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν
τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε
πάντες.
Ο μόσχος πολύς, μηδείς εξέλθη πεινών. Πάντες απολαύσατε του συμποσίου της πίστεως˙ πάντες
απολαύσατε του πλούτου της χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ εφάνη γάρ η κοινή Βασιλεία.
Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα˙ συγνώμη γάρ εκ του τάφου ανέτειλε. Μηδείς φοβείσθω θάνατον˙
ηλευθέρωσε γάρ ημάς ο του Σωτήρος θάνατος. Έσβεσεν αυτόν, υπ' αυτού κατεχόμενος

Πάσχα τό τερπνόν, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε, Πάσχα, εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα, ώ Πάσχα λύτρον λύπης, καί γάρ εκ τάφου σήμερον ώσπερ εκ παστού, εκλάμψας Χριστός, τά Γύναια χαράς έπλησε λέγων, Κηρύξατε Αποστόλοις.

Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται, Πάσχα καινόν, Άγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα τών πιστών, Πάσχα, τό πύλας ημίν τού Παραδείσου ανοίξαν, Πάσχα, πάντας αγιάζον πιστούς.

Αγαπημένες μου φίλες,
αγαπημένοι μου φίλοι
φέτος όπως και κάθε χρόνο, μένω σε κάποιες φράσεις των πασχαλιάτικων ύμνων, και τις σιγοψιθυρίζω μέσα μου για μέρες....Πάσχα λύτρον λύπης!
Ας ευχηθούμε το Αναστάσιμο Φως να μείνει στις καρδιές μας, για Πάντα!
Το θέμα μου σήμερα δεν είναι ένα, είναι ποικιλία θεμάτων αφού ένας μήνας είναι πολύς καιρός για να καταγραφούν μέσα σε μερικές...σελίδες!
Σκέφτηκα ότι και στο εξής, θα μείνω σε μία ανάρτηση  κάθε μήνα,ποικίλης ύλης, εκτός αν υπάρξει...έκτακτο γεγονός που χρήζει ενημέρωσης.
Τώρα, δεν υπάρχει λογική σειρά στη ροή του σημερινού, αλλά είχα ετοιμάσει κι ένα μικρό κομματάκι με εικόνες λόγω άνοιξης, δεν θα το αφαιρέσω.

                           Με φόντο...γνωστό, επιστρέφοντας από τον Εσπερινό της Αγάπης.

.........................................................................................................................................................












                                       ΚΑΛΏΣ   ΌΡΙΣΕΣ      ΆΝΟΙΞΗ!   









                                          ΚΑΛΏΣ ΌΡΙΣΕΣ      ΆΝΟΙΞΗ!



ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Από τα κρύα του χειμώνα σαν περάσεις
Θα δεις να ανθίζουνε λουλούδια φοβερά
Τις μυρωδιές τους θα γευτείς και θα τα χάσεις
Τα χρώματά τους θα σου πάρουν τα μυαλά

Είναι η άνοιξη με όλα της τα πλούτη
Με τα πουλιά να κελαϊδούν εκεί ψηλά
Μυρίζει έρωτα, θυμάρι και μπαρούτι
Είπα μυρίζει; Εννοώ μοσχοβολά

Άνοιξη είναι που σημαίνει ελευθερία
Και τα χαμόγελα χαρίζονται αφειδώς
Στη φύση γύρω συντελείται πανδαισία
Κανείς δε νιώθει και δεν είναι μοναχός

Μοναχική βασίλισσά μου αγαπημένη
Είναι η άνοιξη με φόρεμα λευκό
Από το χέρι μας τραβά και κατεβαίνει
Στον καταγάλανο και δροσερό γιαλό.

• • Μουσική
• •  
  • https://www.youtube.com/watch?v=n3xnaE-4o7c

  ............................................................................................................................................................

      Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, Βράσταμα Χαλκιδικής.Το χωριό μου, το αγαπημένο μου!

............................................................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................................
κάποιες από τις λαμπάδες μου

και κάποιες παιδικές, απ ΄

αυτές μου άρεσε περισσότερο η συγκεκριμένη, μόνο που δεν είχα άλλη εικονίτσα με φύλακες αγγέλους, γιαυτό έφτιαξα και μία άλλη με την πορεία προς Εμμαούς.
Κηρήθρα, τυλιγμένη σε λεπτό σχετικά κερί -ειδική παραγγελία πάχους-γιατί από μόνη της η κηρήθρα με φιτίλι, αφ΄ενός δεν μπορεί να φορτωθεί με λουλούδια, λόγω σταθερότητας,πιτσιλίζει και καίγεται γρήγορα.Οι άλλες λαμπάδες καίγονται σε 9,5 ώρες, αποδεδειγμένο.

                                            Αγαπημένες μου φίλες
                                            αγαπημένοι μου φίλοι

ΝΑ ΠΡΟΣΈΧΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΑΣ!
Γιατί σας το λέω αυτό;
Γιατί αν κι εγώ το τηρούσα, δεν θα μπορούσα να παραθέσω παρακάτω, ένα αφιέρωμα στις μοναδικές ιδιότητες της θεραπευτικής αλόης.
Την αλόη, για την οποία άκουγα πολλές φορές ,αλλά δεν έτυχε να την έχω στο μπαλκόνι μου,πρώτη φορά την απέκτησα αρχές Μαρτίου. Και ένα δεύτερο φυτό με πολλές μικρές ρίζες γύρω γύρω, πάλι εκείνες τις μέρες.
Πού να τόξερα πόσο χρήσιμη θα μου φαινόταν!

 





 κι εδώ ένα σπασμένο στη μεταφύτευση φύλλο της, το έλιωσα και το  διατήρησα στο ψυγείο, για πολύ λίγο, γιατί το..χρειάστηκα...






 Τρεις μέρες λοιπόν μετά το φυτικό απόκτημά μου,σε ένα εκτεταμένο  επιφανειακά έγκαυμα από βραστό νερό,αυτό το περιεχόμενο ,μαζί με ένα δεύτερο μεγάλο φύλλο, εξαφάνισε  ολοσχερώς το έγκαυμα χωρίς να αφήσει πόνο η σημάδι μέσα σε μιάμιση ώρα.Το δεύτερο μεγάλο φύλλο έδρασε υποστηρικτικά στο ελάχιστο περιεχόμενο του βάζου, και μάλιστα...δεν έφτασε ...για επόμενη απροσεξία μου, που ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές με ταλαιπωρεί, διότι
ήταν έγκαυμα από λιωμένο κερί,την ώρα που έβαφα το κερί μου γι αυτήν εδώ την λαμπάδα:

 'Αφησα στην άκρη το άγχος μου που δεν θα προλάβαινα όσες λαμπάδες χρειαζόμουν, και συμφιλιώθηκα με την υπομονή και την αλόη...Η οποία υπομονή περίσσευε-δεν μπορούσα να κάνω κι
αλλιώς- η αλόη όμως...μάλλον δεν θέλησε να με βοηθήσει οριστικά αυτή τη φορά και ας επί τέσσερις μέρες αρχικά ήταν η μοναδική μου θεραπεία.Μετά κατέφυγα σε άλλες μεθόδους, π.χ. βαλσαμόλαδο, από λάδι και σπαθόχορτο ,κεραλοιφές, μετά....επειδή ....ήταν διαφορετικό και μάλλον σοβαρότερο.......κατέφυγα ιατρικά......
Με λυπεί το γεγονός μόνο, επειδή μέσα μου κάνω υποσχέσεις.....π.χ. θα στείλω σε αγαπημένα μου πρόσωπα.
'Ομως όταν έχω χρόνο δεν έχω δυνατότητα να έχω τα απαραίτητα υλικά και όταν αποκτήσω τα απαραίτητα υλικά, δεν φτάνει ο χρόνος.Ξέρω ότι καμμιά σας και κανένας δεν περίμενε, όμως μέσα μου είχα την έννοια την οποία κάποια στιγμή έβαλα στην άκρη γιατί δεν ωφελούσε πουθενά.
Ας δεχόμαστε τη ζωή όπως μας έρχεται.
Ίσως του χρόνου...
   Η ΑΝΆΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΝΘΡΏΠΟΥ είναι από μόνη της το μέγιστο γεγονός.
   Και να σας πω και κάτι; αφιέρωσα λίγα λεπτά και μαζί με τη μικρή μου φίλη, που μας ομορφαίνει τη ζωή, είδαμε ένα βίντεο, την ΑΝΆΣΤΑΣΗ του ΧΡΙΣΤΟΎ για παιδιά.Αν μπορείτε δέστε το ή μόνοι σας είτε με παιδιά η εγγόνια.
https://www.youtube.com/watch?v=yLr_b10W0uw

                             Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ   Α Ν Έ Σ Τ Η !

                                                         Αγαπημένες μου φίλες
                                                         αγαπημένοι μου φίλοι,
γνωρίστε τον άνθρωπο που κρύβεται στο νοτιότερο άκρο της μαύρης ηπείρου.
http://www.actionafrica.gr/whoiswho_gr.aspx
  τη γυναίκα που εγκατέστησε την Ελληνική σημαία στα βάθη της Αφρικής
................................................................................................................................................
................................................................................................................................................
   Και μετά...ήρθαν οι Λαλάδες!
  Τι είναι οι λαλάδες;μα, τώρα το έμαθα κι εγώ είναι οι τουλίπες της Χίου!
και η φίλη μου μου το έθεσε ξεκάθαρα:δεν ξέρω τι θα κάνεις, εγώ θέλω μια σύνθεση με τουλίπες Χιώτικες.Πόσο προσπάθησα να της δώσω ιδέες για κάτι άλλο, τοπικό, τίποτα:-εσύ είσαι για τα δύσκολα.Θα τα καταφέρεις.
  Αφού λοιπόν είδα πολλές εικόνες από τις τουλίπες της Χίου, δεν το γνώριζα ως τώρα,και η ...επιθυμία ήταν ένα μικρό χωράφι με τουλίπες, σκέφτηκα το παρακάτω:χρειαζόμουν όμως μια χορδή και θυμόμουν ότι χρόνια πριν, είχα χρησιμοποιήσει κομμάτια της σε άλλη σύνθεση.Αγώνας να βρεθεί η χορδή μέσα σε πλήθος χαρτόκουτων με υλικά...και χάος.
Ανάμεσα στο να κρεμάω κουρτίνες, στο καθάρισμα των εντέρων για να είναι έτοιμα  -εικόνα απόγνωσης ,αλλά με χαρά κάθε φορά αφού όλοι περιμένουν το αγαπημένο τους φαγητό,ίσως επειδή είναι ένας τρόπος να με τυραννούν αγόγγυστα, η χορδή, παραγγέλθηκε από ανιψιό μου από άλλο χωριό, γιατί ο χρόνος έτρεχε.Σημ.. στο ίδιο πρόσωπο,θα αναφερθώ και παρακάτω.Δεν υπήρχε λόγος να αγοράσω σετ χορδών για ένα μικρό κομμάτι do, χάλκινη κιθάρας, αλλά ας δοκιμάσουμε με μία ασημί, μπουζουκιού.

 επιστρατεύοντας χάντρες , στοπάκια, ποντερό, ιδού το βιαστικό αποτέλεσμα.Δεξιά οι πρώτες, είχαν στηριχθεί σε συρματάκι, αλλά το σωστό είναι σε χορδή, γιατί μπορεί να είναι σε διαρκή κίνηση, στηριγμένες σε βάση απο λοιωμένο μελισσοκέρι.

Θέλω να σας πω, ότι επικοινωνώντας με τη φίλη μου Ειρήνη,http://dimiourgiespsihis.blogspot.gr/ έμαθα και με συγκίνησε αυτό, ότι σε κάποια χωριά της νότιας Χίου, οι άνθρωποι, άφησαν ακαλλιέργητα τα χωράφια τους για να μη χαθεί αυτή ο ομορφιά!και στη μικρή σύνθεση που η φίλη μου ήθελε να μοιάζει με χωράφι, σε ένα κοχύλι αναγράφεται:Χίος.
Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τη φίλη μου Κατερίνα που μου εμπιστεύτηκε τα βότσαλά της κι έτσι η φωτογραφία τους ομορφαίνει το θέμα μου.

Αγαπημένες μου φίλες,
αγαπημένοι μου φίλοι

κάπου εδώ θα σας χαιρετούσα για σήμερα, αν δεν με συγκινούσε τόσο, ένα διήγημα στο τελευταίο τεύχος της <<Ζωής του Παιδιού>>, που γνωρίζετε ότι δεν χάνω τεύχος.Επειδή είναι δύσκολο να διαβαστεί , θα σας χαρίσω τη χαρά να το διαβάσετε , αντιγράφοντάς το.

                                   Το πασχαλινό αβγό του Τάσου.
Ο Τάσος γεννήθηκε με νοητική καθυστέρηση και σωματική αναπηρία. Αν και δώδεκα χρονών, ήταν ακόμα στη δευτέρα τάξη.Η δασκάλα του η κυρία Κατίνα, συχνά αγανακτούσε με την ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του.Στριφογύριζε στο θρανίο του διαρκώς, έβγαζε παράξενες κραυγές και διασπούσε την προσοχή των άλλων παιδιών.Τελικά αποφάσισε να καλέσει τους γονείς του και να τους εκθέσει το πρόβλημα που δημιουργούσε ο γιος τους μέσα στην τάξη.
 - Ο Τάσος, όπως αντιλαμβάνεστε, έχει μαθησιακό πρόβλημα, τους είπε κάπως κοφτά. Δεν είναι ικανός να συμβαδίσει με τους συνομηλίκους του.Ούτε και το βρίσκω σωστό να τον έχουμε μέσα στην τάξη, όπου τα άλλα παιδιά είναι κατά πέντε χρόνια μικρότερα απ΄αυτόν.Σας συμβουλεύω, λοιπόν, να τον στείλετε σε κάποιο ειδικό σχολείο.
Η μητέρα άρχισε να κλαίει,ενώ ο πατέρας προσπάθησε να εξηγήσει: 
-Κυρία Κατίνα, στην περιοχή μας τέτοιο σχολείο δεν υπάρχει.Ο Τάσος θα γίνει πολύ χειρότερα, αν τον στείλουμε κάπου μακριά μας. Τον βλέπουμε πόσο πολύ προσπαθεί και πόσο του αρέσει το σχολείο.
Όταν η κυρία Κατίνα έμεινε μόνη,προσπάθησε να δικαιολογηθεί πρωτίστως στον εαυτό της.Θα ήθελε να δείξει συμπόνια και κατανόηση στους γονείς του Τάσου.Όμως τι έφταιγαν τα άλλα παιδιά, που έπρεπε να προχωρήσουν; Αν και η ίδια προσπαθούσε σκληρά, ο Τάσος δεν διέθετε τις ικανότητες που απαιτούνταν, κι έτσι οι κόποι της έμοιαζαν μάταιοι.Ξαφνικά, ένα αίσθημα ενοχής την κυρίεψε.
-Ω Θεέ μου, βοήθησέ με να τον αποδεχτώ, όπως είναι, και να τον βοηθήσω , όσο μπορώ, προσευχήθηκε. Από τη μέρα εκείνη, προσπάθησε  να παραβλέπει όλα τα στραβά που άθελά του έκανε το παιδί, και να του δείχνει αγάπη και μόνο αγάπη.Μια μέρα ο Τάσος σέρνοντας το χωλό του πόδι, πλησίασε την έδρα και μπροστά σ΄όλη την τάξη φώναξε με όλη  του τη δύναμη:
 -Σ΄αγαπώ, κυρία Κατίνα.
Τα παιδιά γέλασαν με τον τρόπο του, αλλά η κυρία Κατίνα συγκινήθηκε πολύ, γιατί ένιωσε πόσο έντονη επίδραση είχε στην ψυχή του παιδιού η όποια ανοχή και υπομονή είχε προσπαθήσει να δείξει όλο το προηγούμενο διάστημα.
Ήρθε η άνοιξη και τα παιδιά ήταν έτοιμα για τις πασχαλινές τους διακοπές.Η κυρία Κατίνα τους διηγήθηκε την ιστορία της ένδοξης Ανάστασης του Ιησού Χριστού, δίνοντας έμφαση στον άδειο τάφο και στην καινούργια ζωή.Στο τέλος τους μοίρασε από ένα πλαστικό αβγό και τους εξήγησε τι έπρεπε να κάνουν μ΄αυτό:
-Το κάθε παιδί να μου επιστρέψει το αβγό, αφού πρώτα βάλει μέσα κάτι που να συμβολίζει την καινούργια ζωή.
Όλα τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, εκτός από τον Τάσο.Αυτός κοίταζε σκεφτικός τη δασκάλα, χωρίς ούτε να βγάλει τις συνηθισμένες του κραυγές.Η δασκάλα αναρωτιόταν αν ο Τάσος είχε καταλάβει την ιστορία της Σταύρωσης και της ανάστασης του Ιησού Χριστού.Αλλά κι αν ακόμα είχε καταλάβει το γενικό νόημα του μαθήματος,άραγε είχε καταλάβει τι έπρεπε να κάνει με το αβγό που του είχε δώσει;
-Θα πρέπει να τηλεφωνήσω στους γονείς του και να τους εξηγήσω, σκέφτηκε.
Στο σπίτι όμως την περίμεναν πολλές δουλειές και φροντίδες και της διέφυγε εντελώς να τηλεφωνήσει.Την επομένη μέρα τα παιδιά τοποθέτησαν τα πολύχρωμα αβγά στο ψάθινο καλάθι που είχε τοποθετήσει η δασκάλα στην έδρα.
Η κυρία Κατίνα άνοιξε το πρώτο αβγό.Μέσα ήταν ένα λουλούδι.
-Μάλιστα, το λουλούδι είναι σημάδι της άνοιξης και της καινούργιας ζωής.
Ένα κοριτσάκι από το πρώτο θρανίο σήκωσε το χέρι.
-Το αβγό είναι δικό μου, φώναξε με καμάρι.
Το επόμενο αβγό είχε μέσα μια πεταλούδα.Η δασκάλα τη σήκωσε ψηλά και είπε:
-Όπως μάθαμε,η πεταλούδα γίνεται από μια κάμπια.Σίγουρα είναι δείγμα καινούργιας ζωής.
Ένα άλλο κοριτσάκι φώναξε:
-Το αβγό με την πεταλούδα είναι δικό μου.
Η δασκάλα άνοιξε με προσοχή το επόμενο.Ήταν άδειο.
-Σίγουρα το αβγό είναι του Τάσου.Ο φουκαράς δεν κατάλαβε και εγώ αμέλησα να τηλεφωνήσω στους γονείς του, σκέφτηκε η δασκάλα, και για μην ντροπιάσει τον Τάσο,το έβαλε στην άκρη κι άπλωσε το χέρι να πάρει ένα άλλο.Ο Τάσος τότε είπε με παράπονο:
-Κυρία Κατίνα,δεν θα πείτε τίποτα για το δικό μου αβγό;
Η δασκάλα ταραγμένη , ψέλλισε:-Τι να πω για το δικό σου αβγό, Τάσο μου, αφού είναι άδειο;
Στο άκουσμα της εξήγησης αυτής,ο Τάσος σηκώθηκε όρθιος και με όλη του τη σοβαρότητα είπε:
 -Ναι , κυρία,, αλλά, όπως μας είπατε, και του Ιησού ο τάφος ήταν αδειανός.
Η κυρία Κατίνα κατάπιε,για να χαλαρώσει ένα κόμπο που ειχε σταθεί στο λαιμό της.
-Ξέρεις λοιπόν Τάσο,γιατί ο τάφος του Ιησού ήταν αδειανός;Συνέχισε η δασκάλα, μην πιστεύοντας στα αυτιά της.
-Μάλιστα κυρία,απάντησε ο μικρός μαθητής.Τον Ιησού τον σκότωσαν και τον έβαλαν στον τάφο, αλλά ο Πατέρας του ο Ουράνιος Τον ανάστησε.
Το κουδούνι χτύπησε κια τα παιδιά σκορπίστηκαν έξω απο την άιθουσα.Η κυρία Κατίνα άφησε επιτέλους τα καυτά της δάκρυα ελεύθερα να κυλήσουν και να λιώσουν τους πάγους που είχαν απομείνει μέσα της.Ναι, ο Τάσος είχε καταλάβει.Καλύτερα απο τον καθένα ίσως.....Καμμία προσπάθεια δεν πήγε χαμένη.
Λίγους μήνες αργότερα, δυστυχώς ο Τάσος έφυγε απο τη ζωή.Όλοι οι συμμαθητές του πήγαν να τον αποχαιρετήσουν με μεγάλη λύπη.Όμως έχοντας κρατήσει βαθιά μέσα τους το μήνυμα που τους είχε δώσει ο ίδιος,καθένας τους ακούμπησε πάνω στο φέρετρο του δωδεκάχρονου παιδιού απο ένα άδειο αβγό.
Ακριβώς αυτό  είναι παιδιά, το ελπιδοφόρο μήνυμα που έφεραν οι άγγελοι που στέκονταν έξω απο τον αδειανό τάφο του αναστημένου Χριστού:<<Δεν είναι εδώ, γιατί, όπως το είπε, αναστήθηκε>>(Ματθ.28,6)
Διασκευασμένο κείμενο απο το διαδίκτυο
Πρωτότυπο κείμενο:Θάλεια Γεωργουβέλα
..................................................................................................................................................................... 
Αγαπημένες μου φίλες,αγαπημένοι μου φίλοι
κάτι με το ίδιο νόημα, συνέβη και σε μένα πέρυσι. 
Συναντηθήκαμε οι στενοί συγγενείς για την εκταφή αγαπημένου μας προσώπου, όπου για τρία και πλέον έτη η καθημερινή φροντίδα του τάφου,  ήταν αγαπημένο  μου καθήκον.Την επομένη της εκταφής, πήγα μόνη να καθαρίσω το σημείο και να το παραδώσω, όπως ήταν αρχικά.Αφού ακόμα ήταν εκεί το θυμίαμα κ.α...ετοίμασα να θυμιατίσω  τον άδειο τάφο.Εκείνη τη στιγμή, μια μελαγχολία με οδήγησε να σχηματίσω στο κινητό  τον αριθμό του ανιψιού μου.
-Τι κάνεις θεία;
-Θυμιάζω ένα άδειο τάφο.......απάντησα, με φωνή που έτρεμε απο συγκίνηση.
-Και δεν χαίρεσαι; αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ανάσταση!
Για πότε άλλαξε η διάθεσή μου, το θυμάμαι έντονα.....

..................................................................................................................................
..........................................................................................................................................................