ΑΝΟΙΞΗ

                                                                 http://www.youtube.com/watch?v=jTxiZ6epXP0
                                                               Κ Α Λ Ο      Μ Η Ν Α  !

           Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι!
Έχω πολλούς λόγους να είναι ευχάριστη η ανάρτησή μου σήμερα!

              Πρώτον, το ημερολόγιο γράφει Μάρτιος, και εγώ σιγοτραγουδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=VpeLctcch58

 ήρθε πάλι η άνοιξη ... γιατί την  καρτερούσα ,
αλλά στη μουσική του Πάριου!

             Διότι  η ζωή είναι μια ανάσα! και ζούμε  και  σήμερα! Ποιός ξέρει τί θα γίνει αύριο;

               ΄Ηρθε πάλι  η άνοιξη!
το ημερολόγιο γράφει ΜΑΡΤΙΟΣ, και το χωριό μου κάθε Μάρτιο έχει την τιμητική του, εφ΄ όσον γιορτάζουμε στον κεντρικό ναό μας τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΌ της ΘΕΟΤΌΚΟΥ!
             Πόσο μάλλον φέτος που μπορείτε να διαβάσετε στην επόμενη φωτογραφία: 

                                                                                               1 8 1 4

   Αυτά ως προς το χωριό μου!
   Τώρα, σας έχω ευχάριστες φωτογραφίες για να έρθει η ανάλογη διάθεση!

με φόντο πάντα το αγαπημένο γιασεμί της γιαγιάς που και  φέτος αρχίζει να φουντώνει και κάποιες πεταλούδες που πρέπει να βρούν κατοικία σε κατασκευές για τη φλόγα, που δεν έχω ξεκινήσει ακόμα και αγχώνομαι,
και επειδή η ζήλεια είναι  .....ζήλεια, χα χα,  ζήλεψα εναν ελεύθερο χαρταετό, ‎kantomagapi.blogspot.com/

  και σας παραθέτω κι εγώ τον δικό μου!!!
                Τώρα τι κοινό μπορεί να έχει ένας μικρός ορειχάλκινος και σφυρηλατημένος αετός (έργο με βοήθεια της δασκάλας μου προ ετών), με έναν μοναδικό ελεύθερο χαρταετό, ποιός μπορεί να το βρεί!

προσέξτε τη λεπτομέρεια! πάνω στο αγαπημένο μου γιασεμί, με φόντο το ύφασμα της ..νιφάδας για όσες φίλες το θυμούνται,ο αετός μου κρέμεται από ένα ασπροκόκκινο σχοινάκι, που εδώ έχει δίκιο η αγαπημένη μου Ρένα που λέει ότι δεν πετώ τίποτα! Διότι το σχοινάκι αυτό σε μεγάλο μέγεθος τόσο που έκοψα και έστειλα και ...αλλού,
έδενε  ένα πακέτο της Χαράς προς εμένα!Κι επειδή, τίποτα δεν πάει χαμένο, είναι ότι πρέπει  για  να θυμηθούμε το έθιμο με τον ΜΆΡΤΗ!
     Σας παραθέτω ένα από τα αφιερώματα του διαδίκτυο!
     Κι εδώ στο ίδιο φόντο, ένας Μάρτης πολλών....Μαρτίων!!!

                                                  

«Μάρτης» ή «Μαρτιά»

211

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.
Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο του Μάρτη γιορτάζεται ίδιο και απαράλλαχτο στα Σκόπια με την ονομασία Μάρτινκα και στην Αλβανία ως Βερόρε. Οι κάτοικοι των δυο γειτονικών μας χωρών φορούν βραχιόλια από κόκκινη και άσπρη κλωστή για να μην τους «πιάσει» ο ήλιος, τα οποία και βγάζουν στα τέλη του μήνα ή όταν δουν το πρώτο χελιδόνι. Άλλοι πάλι, δένουν τον Μάρτη σε κάποιο καρποφόρο δέντρο, ώστε να του χαρίσουν ανθοφορία, ενώ μερικοί τον τοποθετούν κάτω από μια πέτρα κι αν την επόμενη ημέρα βρουν δίπλα της ένα σκουλήκι, σημαίνει ότι η υπόλοιπη χρονιά θα είναι πολύ καλή.
Τηρώντας παραδόσεις και έθιμα αιώνων, οι Βούλγαροι, την πρώτη ημέρα του Μάρτη, φορούν στο πέτο τους στολίδια φτιαγμένα από άσπρες και κόκκινες κλωστές που αποκαλούνται Μαρτενίτσα. Σε ορισμένες περιοχές της Βουλγαρίας, οι κάτοικοι τοποθετούν έξω από τα σπίτια τους ένα κομμάτι κόκκινου υφάσματος για να μην τους «κάψει η γιαγιά Μάρτα» (Μπάμπα Μάρτα, στα βουλγαρικά), που είναι η θηλυκή προσωποποίηση του μήνα Μάρτη. Η Μαρτενίτσα λειτουργεί στη συνείδηση του βουλγαρικού λαού ως φυλαχτό, το οποίο μάλιστα είθισται να προσφέρεται ως δώρο μεταξύ των μελών της οικογένειας, συνοδευόμενο από ευχές για υγεία και ευημερία.
Το ασπροκόκκινο στολίδι της 1ης του Μάρτη φέρει στα ρουμανικά την ονομασία Μαρτιζόρ. Η κόκκινη κλωστή συμβολίζει την αγάπη για το ωραίο και η άσπρη την αγνότητα του φυτού χιονόφιλος, που ανθίζει τον Μάρτιο και είναι στενά συνδεδεμένο με αρκετά έθιμα και παραδόσεις της Ρουμανίας. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Θεός - Ήλιος μεταμορφώθηκε σε νεαρό άνδρα και κατέβηκε στη Γη για να πάρει μέρος σε μια γιορτή. Τον απήγαγε, όμως, ένας δράκος, με αποτέλεσμα να χαθεί και να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι.
Μια ημέρα ένας νεαρός, μαζί με τους συντρόφους του σκότωσε τον δράκο και απελευθέρωσε τον Ήλιο, φέροντας την άνοιξη. Ο νεαρός έχασε τη ζωή του και το αίμα του -λέει ο μύθος- έβαψε κόκκινο το χιόνι. Από τότε, συνηθίζεται την 1η του Μάρτη όλοι οι νεαροί να πλέκουν το «Μαρτισόρ», με κόκκινη κλωστή που συμβολίζει το αίμα του νεαρού άνδρα και την αγάπη προς τη θυσία και άσπρη που συμβολίζει την αγνότητα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/131#ixzz2ucQd008y

            

και εδώ δύο δίσκοι με ντεκουπάζ ,που αν και ..χωρίς κρακελέ, έγιναν όμορφοι, και ταξίδεψαν  στην ιδιοκτήτρια των δίσκων  προ της προσθήκης ... τέχνης!

    Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι, ψάχνοντας κάτι σχετικό με την εποχή που ξημέρωσε σήμερα, βρήκα αυτό εδώ το άρθρο, και σας το παραθέτω, όπως κι  εγώ ίσως και κάποιες/οι από σας να μην το γνωρίζουν!
   Είναι χρήσιμο, γιατί βλέποντας τις αμυγδαλιές να ανθίζουν, ποιανού η σκέψη  δεν μεταφέρεται στο: ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά

Για ποια γυναίκα έγραψε ο Δροσίνης την «Ανθισμένη Αμυγδαλιά» 21/12/2013 Κατηγορίες: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ετικέτες: Ανθισμένη Αμυγδαλιά, Γεώργιος Δροσίνης, Δροσίνα Δροσίνη, επιστράτευση 1885, Μελέτιος Μελετόπουλος drosinis-xadelfi Ένοχοι και Αθώοι Το παρασκήνιο στο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, “Ανθισμένη Αμυγδαλιά”, αφορά μία χαριτωμένη μούσα. Ήταν η ξαδέλφη του, Δροσίνα Δροσίνη. Η ιστορία είναι η εξής: η Δροσίνα ήταν 16 χρονών και φοιτούσε στο Αρσάκειο, όταν ο ξάδελφός της, επισκέφτηκε την οικογένειά της στα Πατήσια. Ο Δροσίνης είχε μόλις γυρίσει απ” τη Γερμανία, όπου σπούδαζε Ιστορία της Τέχνης. Νέος, όμορφος, καλλιεργημένος, ήταν τέλειος “δάνδης” της εποχής. Η Δροσίνα όμορφη, γλυκιά και πολύ φρέσκια. Γεώργιος Δροσίνης Ο Γεώργιος Δροσίνης. Ένα πρωί, ο Δροσίνης άνοιξε το παράθυρο να μπει φως και είδε τη νεαρή ξαδέρφη του στον κήπο, να κάθεται κάτω από ένα ανθισμένο δέντρο. Σύμφωνα με το ποίημα, το δέντρο ήταν μια αμυγδαλιά. Άλλοι λένε ότι, στην πραγματικότητα, ήταν...

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/gia-pia-gineka-egrapse-o-drosinis-tin-anthismeni-amigdalia/

 http://www.mixanitouxronou.gr/gia-pia-gineka-egrapse-o-drosinis-tin-anthismeni-amigdalia/

είναι όμορφο, διαβάστε το!


 η εικόνα είναι απο το διαδίκτυο.
 

Και κάτι πιό όμορφο ακόμα!
το αντιγράφω απο:http://www.paterikoslogos.com/viewtopic.php?t=916&p=7068

ΔΕΝ είχε λέει η Παναγιά στη φυγή προς Αίγυπτο, άλλα σπάργανα να αλλάξει το βρέφοςτης. Στάθηκε σε μια γωνιά τάπλυνε γρήγορα, γρήγορα, και τα’ άπλωσε πάνω στους γυμνούς κλώνους κάποιου δένδρου να στεγνώσουν. Εκείνο το δέχθηκε στοργικά κι’ έστρεψε τους κλώνους του στην πορεία του ¨Ηλιου.

4) Όταν στέγνωσαν τα πήρε η Μητέρα με βαθειά ευγνωμοσύνη και σαν ανταπόδωση έδωσε μιαν ευχή. Τα κλαδιά σου αυτά να ανθίζουν μεσ’ το καταχείμωνο, προάγγελος της άνοιξης. Στο άκουσμα της ευχής αυτής οι γυμνοί κλώνοι ανθοβόλησαν. Ήταν η μυγδαλιά!

αυτή την πανέμορφη εικόνα την αντέγραψα απο:https://www.google.gr/search?q=%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7+%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82&client=firefox-a&hs=r06&rls=org.mozilla:el:official&channel=sb&tbm=isch&imgil=tEJjM3HXLGmLzM%253A%253Bhttps%253A%252F%252Fencrypted-tbn3.gstatic.com%252Fimages%253Fq%253Dtbn%253AANd9GcTXQWb4W7LRSTqhQcbdeSsqw6RojiJkjUL6XB99R40DDTgbaBB9yQ%253B800%253B600%253BEMFQAzW3og_WeM%253Bhttp%25253A%25252F%25252Fkatafygio-oiti.gr%25252Fforum%25252Findex.php%25253Ftopic%2525253D138.0&source=iu&usg=__bDirbn0GVkOjcomV8PQAqZ7s7io%3D&sa=X&ei=6LQQU_yyBYKGywOGgoKYAw&ved=0CDEQ9QEwAA&biw=1280&bih=907#facrc=_&imgdii=_&imgrc=Kl1kQNqBNVKgzM%253A%3BUxwCvp9O8Xc-mM%3Bhttp%253A%252F%252Fanastasiag.pblogs.gr%252Ffiles%252Ff%252F310492-sakura05.jpg%3Bhttp%253A%252F%252Fpemptasteria.blogspot.com%252F2013%252F02%252Fblog-post_2609.html%3B1024%3B768
http://www.youtube.com/watch?v=VRxOqBmyriE      
φίλες μου, η άγνοιά μου με δυσκολεύει να μεταφέρω απο το youtube, το :ραγισμένο δοχείο.
Όμως πραγματικά θάθελα να το δούμε όλοι!Ihttp://www.youtube.com/watch?v=794VpExmV-Ihttp://www.youtube.com/watch?v=794VpExmV-I

https://www.youtube.com/watch?v=794VpExmV-I

Μια γριά γυναίκα, Κινέζα
Κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία
Κρεμασμένα από τους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο

Και μετέφερε πάντα
Όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε.
Το άλλο είχε μια ρωγμή
Και στο τέλος της μακριάς διαδρομής
Από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο.
Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια
Η γριά κουβαλούσε καθημερινά
Μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια
Το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί.
Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας
Μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!
-Μα γιατί; ρώτησε η γριά.
-Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;
-Ε, να!
-Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου
Και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!
Η γριά χαμογέλασε:
-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά
Και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;
Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.
Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!
Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό
Αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης
Να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Ο καθένας μας έχει τις "ρωγμές" του και τις "αδυναμίες" του
Που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Κάθε "ρωγμή" μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα
Αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.

"Ραγισμένοι" φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου
Και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.
Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας
Τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο
Σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!