Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι
να είστε όλες και όλοι καλά!
Μεγάλο το δίλημμα, με ποια σχέδια από τα δώρα μου να ξεκινήσω και τι να μπορέσω να υλοποιήσω.
Πραγματικά πολύ μεγάλο το δίλημμα.
Βρέθηκα σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων!
και ξαφνικά.....
Μελαγχόλησα.........................................................................................................................................................
Δεν μπορεί!Κάποια άκρη θα βρω, από κάπου πρέπει να ξεκινήσω
............................................................................................................................................
Κ α λ η μ έ ρ α !
Μια ολοφώτεινη ηλιόλουστη καλημέρα!
Συνδυασμός ηλιοτροπίου σε ξύλο!
Αγαπημένη μου Μαριάννα, η αγάπη μοιράζεται!
Θα ξεκινήσω με μια Ηλιοφώτεινη ΚΑΛΗΜΈΡΑ που μέσα στον Οκτώβρη θα δώσει ελπίδα κάπου εκεί στης Αννιώς! http://tis-annios.blogspot.gr/
Όχι να μας θυμίζει πως τα ηλιοτρόπια έπαψαν να βλέπουν τον ήλιο γιατί χειμώνιασε, αλλά να έχουμε ελπίδα πως στην κάθε μέρα μας, στην κάθε καλημέρα μας, ο ήλιος βγαίνει για όλους!
Δεύτερη χαρτοπετσέτα
Από τα βάθη των θαλασσών φορτωμένο με κοχύλια και με μυστικά αιώνων, ένα μπαούλο θησαυρών!
Θησαυρός είναι η πίστη μας, η ζωή μας, η οικογένεια, η φιλία,οι αισθήσεις μας, η χαρά, η δημιουργία.
και μετά....
τα ποτηράκια με τα παχύφυλλα, μου έδωσαν έμπνευση να βλέπω κάθε δοχείο σαν υποψήφιο ντεκουπαρισμένο γλαστράκι.
Ακόμα κι αυτό εδώ, δώρο φίλης ,που αποτελούσε την λεκάνη του νερού στο μικρό συντριβανάκι, μεταμορφώθηκε σε ένα οβάλ γλαστράκι για μια σύνθεση που θα...σκεφτώ.
Πλαστικά δοχεία για ανακύκλωση, έτοιμα για κρεμαστές πρασινάδες.
Αυτή η ξύλινη οντεβριέρα , έγινε θαλασσινή
Ένα θαλασσινό τοπίο στο μεταλλικό κουτί για καλαμάκια, σετ με κουτί από νες καφέ.
'Ενα απλό σουπλά, μεταμορφώθηκε σε ένα όμορφο τριανταφυλλένιο καδράκι.
Το μεταλλικό κουτί από γνωστά γεμιστά μπισκότα, μεταμορφώθηκε για να ταξιδέψει........
Γι αυτό έκανα και τούτο για να φανεί η διαφορά.Η λεπτομέρεια στο λευκό φόντο, είναι τα κύματα, που όπως έλιωνε η χαρτοπετσέτα, έγινε ανάγλυφη.Καλή εκδοχή όταν περισσεύει η κόλλα, η οποία- σημειωτέον- αυτή τη φορά αποτελούνταν από διαλυμένη σε νερό γλουτολίνη μαζί με κόλλα κρυσταλλιζέ.Είναι ασύγκριτα πιο οικονομική για μεγάλες επιφάνειες.
...............................................................................................................................................
...............................................................................................................................................
Και εδώ κάτι που άλλαξε άρδην τη σκέψη μου.......
Από την κοπή της βασιλόπιτας, έκανα τη σκέψη πως αυτό το σχήμα βάσης , ταιριάζει απόλυτα σε ένα νησί!
Για τον σκοπό αυτό, αγόρασα μπλε σκούρο σατέν, αυτοκόλλητο σιρίτι για περιγράμματα,έκανα δοκιμές ντεκουπάζ σε ύφασμα(ανεπιτυχείς),
και....ένα σπρέι κρακελέ, μου ανατρέπει τα δεδομένα........μηνών.......
Απλώνω πλέον αστάρι, μετά λευκό ακρυλικό, και μετά τη δεύτερη εφαρμογή (η πρώτη ήταν στο μπουκάλι που ταξιδεύει), λίγη δουλειά μένει για να ετοιμαστεί και να ταξιδέψει, πλην όμως το καλοκαίρι καλά κρατεί και η διάθεση το έχει παραγκωνίσει......
Όμως αν μείνει ακόμα.....θα έρθει η επόμενη βασιλόπιτα,,,,,,,
υ.γ. εδώ μαζί με το κρακελέ, έχει ντεκουπαρισμένα μοτίβα από τα καραβάκια της άλλης αποστολής
Μέχρι και ποιηματάκι θα το συνοδέψει, τόσο καιρό που περιμένει... δεμένο στην αναβολή......
Οι βαρκούλες που αρμενίζουν μες τα ήσυχα νερά
το Ηράκλειο νοσταλγούνε γιατί πέφτει μακρυά...........
γιαυτό πάνω στο κρακελέ μας
που εστάλη απ ' τη Χαρά,
με καμάρι κολληθήκαν
κι η πυξίδα ωχριά!
Σχέδια μηνών αλλάξαν
στο σατέν χρώματος μπλε
περιγράμματα ωραία
αχ, αυτό το Κρακελέ!
Πλέουν για Κοκκίνη Χάνι
σ΄αβαθή όμως νερά
είναι ευαίσθητη η Κρήτη
και ο ήλιος λαχταρά
η κηρήθρα μου να λιώσει
σαν του Ικάρου τα φτερά
αλλά πείσμα που το έχω
να χαρεί η
Ζακυνθινιά!
Τις όμορφες χαρτοπετσέτες
μόνο για μένα δεν κρατώ
αυτό είναι το μεγαλείο
σ ' αυτόν εδώ τον αργαλειό! ............................................................................................................................................................
Κι εδώ, πήρα την έμπνευση από τη Ρένα μας,http://diaheiros.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html που χρησιμοποίησε το πλέγμα του ανεμιστήρα, σκέφτηκα λοιπόν, γιατί να πάει χαμένος ο έλικας;
΄Εκανα πολλούς συνδυασμούς χρωμάτων και σχεδίων και κατέληξα εδώ στη σπείρα, ή σαλιγκάρια που σίγουρα θα δημιουργούν οφθαλμαπάτη από ψηλά!
Αυτό είναι διαθέσιμο και συσκευασμένο για όποιο μελλοντικό bazaar αποφασιστεί με θέμα καλοκαίρι.Μπορεί να γίνει και φωτιστικό οροφής υποθέτω ή μπορεί να προσαρμοστεί ξανά στον ανεμιστήρα.
Μία επισήμανση: Ευχαριστώ το http://decomagia.gr/
που χθες έκανα την παραγγελία μου και σήμερα τα παρέλαβα.Τόσο άμεσα.
.............................................................................................................
Αγαπημένες μου φίλες!
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγιάς.
Ποιος δεν έχει να γράψει και ποιος δεν έχει να πει κάτι.......
Μόνο μια εικόνα στην ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά στη Βέροια, όπου συνεχίζεται η οικοδόμηση του περίλαμπρου ναού Αγίου Λουκά του ιατρού
στο βάθος ο νέος ναός.Στην Παναγία Δοβρά
http://monastiria.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=629&lang=sr&Itemid=
Υπάρχει μια μαρμάρινη στήλη που αναφέρει:
Εδώ λειτούργησε η Παιδόπολη Καλή Παναγιά από το 1950 ως το 1986.
Σκέφτομαι το έργο που επιτελέστηκε, και πώς θα ήταν η Ελλάδα αν δεν λειτουργούσαν αυτά τα ορφανοτροφεία.
......................................................................................................................................................
Αυτό, σε συνδυασμό με το βιβλίο: Ελένη http://www.biblionet.gr/author/575/Nicholas_Gage
του Νίκου Γκατζογιάννη καθώς και τα Παιδιά της Ελένης που αφορά τον ίδιο συγγραφέα και τα αδέρφια του,
Κλείνουν το φετινό μου καλοκαίρι με την πεποίθηση πως δεν έχω διαβάσει πιο ζωντανό βιβλίο μνήμης, και τα προτείνω με πάθος!ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΤΑ!
Αναφέρεται στον εμφύλιο'
και εδώ ίσως να οφείλω περισσότερο τη συγκίνησή μου γιατί και ο πατέρας μου υπηρετούσε στη Κόνιτσα από το 1946 ως το 1949 πατέρας ήδη τριών παιδιών τότε, και πολλά χρόνια μετά,πάνω στον προφήτη Ηλία, μαζί με τις αδερφές μου, κατόρθωσε να εκπληρώσει το τάμα του, μια τέλεση θείας λειτουργίας στο εκκλησάκι της κορυφής με ιερέα της ενορίας. Δυστυχώς μας λείπει δεκαετίες, θάθελα να τον ρωτήσω πολλά μετά από αυτό το βιβλίο.Δεν πρόλαβα.Όμως ο προφήτης Ηλίας ήταν ο προστάτης του άγιος, ως το τέλος της ζωής του.
Για του λόγου το αληθές, στο βάθος της φωτ. η Κόνιτσα, στις 9 Αυγούστου 1976. Η κατάβαση.
Από τη στιγμή που βρήκα αυτές τις φωτογραφίες στα άλμπουμ μας, η σκέψη μου έμεινε εκεί.
Συγχωρέστε με, αλλά η προσοχή μου στράφηκε στο πρόσωπο της μητέρας μου, -μαζί με τον πατέρα , μας λείπουν πολλά χρόνια-και μέσα στη φωτογραφία διέκρινα τα συναισθήματα εκείνης της στιγμής: χαρά, συγκίνηση,ευγνωμοσύνη και γαλήνη που εκπληρώθηκε μια εσωτερική υπόσχεση τριάντα χρόνων.
Αγαπημένες μου φίλες, αγαπημένοι μου φίλοι
σαν μικρή διευκρίνιση τώρα που ξαναβλέπω την εικόνα: αυτό το συγκεκριμένο κόκκινο υφαντό (τρόκνια) με χοντρές πλεξούδες σε κόκκινο μαύρο και κίτρινο χρώμα που έδενε μπροστά αφού περνούσε με μια αστραπιαία κίνηση πάνω από τον ένα ώμο και κάτω από την άλλη μασχάλη, φορτώθηκε στον ίδιο ευλογημένο ώμο, τόσες φορές, όσο χρειάστηκε να μεγαλώσουν οχτώ παιδιά και πολλά περισσότερα εγγόνια.
Αυτή η αναφορά μου είναι σαν ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη τους σε κάθε θύμιση που ξεχειλίζει από αγάπη...
΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄΄
Ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς Αριστοτέλης
Να είστε όλες και όλοι καλά!
και το ντεκουπάζ συνεχίζεται.........
Χρόνια πολλά στις Αλεξάνδρες και στους Αλέξανδρους!
Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι η διαπίστωση ότι μας αγαπούν γι'
αυτό που είμαστε, ή, μάλλον, παρά το γεγονός ότι είμαστε αυτό που
είμαστε.
Η ευτυχία μοιάζει μικρή όταν την κρατάς στα χέρια σου. Άφησέ την να φύγει και θα δεις πόσο μεγάλη και πολύτιμη είναι.
