Οι ροζ νότες

   -Ακούω απαλή μουσική!
    Από πού έρχεται;
  -Κι εγώ ακούω!
   Ας προχωρήσουμε να δούμε τι είναι...
   Τσουπ ,τσουπ  , τσουπ, τσουπ...
  - Ω!Βλέπω μια ροζ κιθάρα!΄Έχεις ξαναδεί ροζ κιθάρα;
  -Έχω ναι, αλλά όχι με ροζ χορδές!

  -Ε!!!Εσείς εκεί, μικροί εισβολείς, πού πάτε;
 -Σε σας ερχόμαστε!Είμαστε ζωάκια του  δάσους!

 -Σ΄αυτή τη ροζ περιοχή, επιτρέπεται η είσοδος, μονάχα σε ροζ ζωάκια!
 Κι απ΄ ότι διακρίνω τα χρώματά σας, είναι διαφορετικά!
-Έχετε δίκιο, αλλά πέστε μας , τι πρέπει να κάνουμε; Μας μάγεψε η απαλή μουσική!
-Ακούστε με προσεκτικά:
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος!
Θα πάτε στην ανατολική πλευρά του ψηλού βουνού!
Εκεί, από την ανατολή του ήλιου ως τη δύση του, θα δείτε πως δυο ροζ ζωάκια, στηρίζουν στους ώμους τους , σταθερά ,το ουράνιο τόξο!
Θα ζητήσετε την άδειά τους να περάσετε κάτω από τα χρώματά του.Όμως προσέξτε!
Να έχετε τον νου σας!Να ζητήσετε φωναχτά το χρώμα που θέλετε να αποκτήσετε!
Δεν υπάρχει διόρθωση σε περίπτωση λάθους.
Τότε το χρώμα σας θα γίνει  στο χρώμα που έχετε ζητήσει!
Αν γίνει ροζ, αν το θυμηθείτε δηλαδή και το ζητήσετε, τότε θα επιστρέψετε εδώ , στο ροζ λιβάδι και θα μπορέσετε όχι μόνο να ακούσετε από κοντά τον μελωδικό ήχο της κιθάρας, αλλά θα σας περιμένει και από μια ροζ πέννα να δοκιμάσετε τις δικές σας νότες!
Και αν θέλετε, είστε ευπρόσδεκτοι να ζήσετε μαζί μας!
 Καλή σας τύχη!!!
 Κι έτσι τα ζωάκια του δάσους, έκαναν αγώνα δρόμου να φτάσουν γρήγορα στην ανατολική πλευρά του ψηλού βουνού, όπου πραγματικά είδαν πως δυο όμορφα ροζ ελεφαντάκια, στήριζαν στους ώμους τους, με τα μεγάλα αυτιά τους, ένα σταθερό, υπέροχο ουράνιο τόξο!

 Με το νου τους στο χρώμα, πέτυχαν να μεταμορφωθεί το τρίχωμά τους σε ένα απαλό ροζ κι έτσι χαρούμενα όλα μαζί , άρχισαν να τραγουδάνε τα χρώματα!!!

  Ήθελαν να φτάσουν στην μεγάλη ροζ κιθάρα με τις ροζ χορδές και με τις χρωματιστές τους πέννες, να συνθέσουν μια ροζ μουσική!

    Η μεγάλη ροζ μελωδική πεταλούδα, μοίραζε τις ροζ νότες κι ένα ένα τα ροζ ζωάκια ,
  πήραν τις θέσεις τους πλάι πλάι κι άρχισαν να ακουμπούν μαλακά τις ροζ χορδές!
 

 Ο μεγάλος ροζ ελέφαντας, ακουμπώντας την άκρη της κιθάρας στο μεγάλο μουσικό του αυτί, θα έδινε το σύνθημα!

   Ένα μεγάλο ροζ δάκρυ , κύλησε  χωρίς να το θέλει πάνω στις χορδές κι αμέσως η μουσική άρχισε!
   Το ήξερε αυτό το ροζ δάκρυ!
   Τα άλλα ροζ ζωάκια τον ακολούθησαν!
   Ήταν η συγκίνησή τους γι αυτή την υπέροχη ροζ μουσική σαν μια Θεϊκή Συμφωνία!
   Γιατί, ναι, ήταν Θεϊκή συμφωνία!
   Μόνο η μελωδική πεταλούδα δεν προλάβαινε να κλάψει, όπως έτρεχε χαρούμενη να μοιράζει ροζ νότες στα ροζ ζωάκια του  δάσους που ολοένα και γινόταν περισσότερα!
   Ήξερε όμως, πως αν τελείωναν οι νότες που μετέφερε με τα φτερά της, θα ξαναγύριζε η ίδια στο σταθερό ουράνιο τόξο και με τις λεπτές της κεραίες, θα έκοβε όσες νότες χρειαζόταν να μοιράσει ακόμα!
   Ήξερε το σχήμα τους!Ήταν σαν ένα δάκρυ!


  Θα καλωσόριζαν ένα μικρό κοριτσάκι, δώρο Θεού!
  Ίσως να μην προλάβαιναν να μάθουν πολλά είδη μουσικής, σίγουρα όμως έφθαναν μετά μουσικής τρεις λέξεις:
  Καλώς ήρθες κοριτσάκι!
  Να ζήσεις!
  Η αδερφούλα σου σε περιμένει!
  Θα είναι η μεγάλη σου αδερφή και η μεγάλη σου αγάπη!
  Και για την ίδια, θα είσαι  η μεγάλη της αγάπη και η μικρή της αδερφή!
  Έχετε όλο το δικαίωμα να ομορφύνετε τον κόσμο!
  Κι αν δεν μπορέσετε όλον τον κόσμο, σίγουρα θα ομορφύνετε τον κόσμο σας!

......................................................................................................................................................

Μονολεκτικά

Το περίμενα μέρες και σήμερα παρελήφθη!
Ποιό;
Το βιβλίο :  κομμάτια ζωής της αγαπημένης Πόλυς Μίλτου!

          




Συνήθως...προτείνουμε  όπως νοιώθουμε...
Όμως εδώ...δεν μπορώ να προτείνω απλά!
Θα έγραφα :Επιβάλλεται!
Ναι , ναι αγαπημένοι μου φίλοι και αγαπημένες μου φίλες!
Επιβάλλεται να διαβαστεί!
Και χωρίς..να έχω κάποιο έννομο συμφέρον ...όπως λένε στους νομικούς όρους...
Σας συνιστώ!
Διαβάστε το!
Κομμάτια ζωής, με έναν υπέροχο τρόπο γραμμένα, συγκλονιστικό βιβλίο!
Και ήθελα πριν φύγει η μέρα!!!
Ναι !
Επιβάλλεται να διαβαστεί!
Σας ευχαριστώ!
 

Μου λείπετε!

                                      Αγαπημένες μου φίλες
                                      αγαπημένοι μου φίλοι!

    Για να μην ανησυχείτε που χάθηκα 😅
    Είμαι εδώ, είμαι πολύ καλά αλλά...
 Σας είχα υποσχεθεί , αρχές του χρόνου και δεν το ξεχνώ , πως φέτος θα συνεχίσω να σας παίρνω μαζί μου στα ταξίδια μου, στη σκέψη μου και με κάποιες εικόνες θα ταξιδεύετε μαζί μου!

    Πώς να σταματήσω τα ταξίδια μου αφού:
   Έκανα τον γύρο του κόσμου σε 80 ημέρες....βλέπετε...λείπω παραπάνω :)

  Βούτηξα στα βαθιά  έως και 20.000 λεύγες υπό την θάλασσαν :))


 Ναι, ναι δεν είχα διαβάσει όταν έπρεπε Ιούλιο Βερν και τώρα τον ακολουθώ πιστά...
 Έβγαινα από τον Ναυτίλο,ίσα ίσα για μια ανάσα και ξανά στα βαθιά, εξερευνώντας...
...................................................................................................................................................
 Ξεκίνησα από τον Χολομώντα και έφτασα ως..τον Σαγγάριο...μέσα από ένα υπέροχο θεατρικό δρώμενο, ενός συμπολίτη μας δασκάλου, του κ.Χρήστου Φυλαχτού .
 Το προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβαστεί από εκπαιδευτικούς της Χαλκιδικής μας!

    Έκανα εσωτερικά ταξίδια ...στην πιο δύσκολη εξερεύνηση που είναι το εντός μας
    Μέσα από το βιβλίο του πατρός Αντωνίου του Σουρόζ : Ο εαυτός μας και ο άλλος
    Ένα βιβλίο τσέπης που δεν ήθελα να το επιστρέψω αφ΄ ότου το διάβασα, αφού κάθε μέρα σε όποια τυχαία σελίδα κι αν άνοιγα, έβρισκα αλήθειες που αγνοούμε.

   Γιαυτό και αποφάσισα, όταν το βρω να το έχω πάντα μαζί μου.Μας δίνει μια άλλη ματιά για το θείο δώρο που λέγεται: ΖΩΗ!

Ανυπομονώ να διαβάσω αυτό το βιβλίο, μέρες τώρα το περιμένω...

..............................................................................................................................................................


 Όμορφες διαδρομές μέσα σε πλούσιο πράσινο, ακόμα και η κυρία επί των τιμών (αν θυμάστε), φέτος έχει περισσότερο όγκο, λόγω των βροχών ...

......................................................................................................................................................

    Πειραματίστηκα με γυαλάκια θάλασσας  σε φοίνικες, ξυλάκια  και πετραδάκια!

    Και τα ταξίδια έχουν συνέχεια....

 Με χαμόγελα σε κάθε τι όμορφο που νιώθω , όπως και η στιγμή που το αερόστατο  έδειχνε το πλατύ χαμόγελο του ήλιου...

  Για όσο χρόνο μας μένει, ας κάνουμε ταξίδια στο όνειρο!

   Να είστε όλοι και όλες καλά!
  Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και ας μην ξεχνάμε την Παναγιά μας...προσωπικά...το δικό μου θαύμα, στην ανάρτηση με τίτλο...Αν...
   Να είστε καλά και να   α   γ   α   π    ά   τ   ε  !!!

               

Ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε !

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

  Οι αγιογραφίες της Ανάστασης, αποτελούν μέρος των τοιχογραφιών του μητροπολιτικού Ναού μας, του Αγίου Νικολάου Πολυγύρου.

...................................................................................................................................................................

Σας προσκαλούμε σε ένα υπέροχο ταξίδι, ενδοσκόπησης, μέχρι να βρούμε την λύτρωση!




 
    Η εκλεκτή φίλη, εκπαιδευτικός και συγγραφέας , θα είναι μαζί μας!
    Ευχόμαστε από καρδιάς, τα συναισθήματα που κερδίζονται διαβάζοντας τα βιβλία της, να πλουτίσουν τις ψυχές που θα τα διαβάσουν!  Είμαστε σίγουροι, γιαυτό!

 Η ζωή είναι δρόμος! Η Ανάσταση είναι γεγονός!Ορόσημο για όλο τον κόσμο!
Ας ταξιδέψουμε μαζί για την Ανεμούσα της ψυχής μας , γνωρίζοντας πως με ένα από καρδιάς : μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη βασιλεία σου, ο ληστής κέρδισε τον παράδεισο!


ΧΡΙΣΤΟΣ   ΑΝΕΣΤΗ!

Καλή Ανάσταση !

Αγαπημένες μου φίλες
αγαπημένοι μου φιλοι

Εύχομαι σε όλες και όλους
να ζήσετε την Ανάσταση!

Για άγνωστο λόγο, δεν μπορώ να χειριστώ τελευταία τις αλλαγές στο blogger
και δεν μπορώ να αποθηκεύσω τις εικόνες που ήθελα να συνοδεύουν την ανάρτησή μου.
Οπότε, τόσο απλά με όλη μου την αγάπη, αλλά χωρίς εικόνες,
Σας   εύχομαι

Κ Α Λ Η     Α Ν Α Σ Τ Α Σ Η !!!

 Να είστε όλοι και όλες καλά!!!

Το χρονικό μιας φιλίας

                      (  καφές, σωτηρία, πηγή, στοίχημα, σεντόνι)

                                

    Σε λίγους μήνες θα έκλεινε τα δεκαοχτώ της.

    Οι ελπίδες για ανώτερες σπουδές, καταχωνιάζονται σε μια γωνιά της ψυχής της και συμβιβάζεται με την πραγματικότητα.

    Το μόνο που θα μπορούσε να συμβεί για να ξεφύγει από το μικρό χωριό της, ήταν να επιλέξει μια σχολή που θα είχε ψωμί στο μέλλον  , αλλά με τα λιγότερα δίδακτρα.

     Μέχρι εκεί και με δυσκολία θα μπορούσε ο πατέρας να τα βγάλει πέρα.

    Τα μεγαλύτερα αδέρφια είχαν προσφερθεί για να συνεισφέρουν στις σπουδές της μικρής, πλην όμως τόσο η αξιοπρέπεια του πατέρα, όσο και της ίδιας, δεν μπορούσαν να αποδεχθούν  τέτοιου είδους θυσία.

   Βρέθηκε η ιδιωτική σχολή λογιστών και γραμματέων, τότε είχε ζήτηση, κι έτσι το βαλιτσάκι ετοιμάστηκε.

   Ένα μπορντό γυαλιστερό βαλιτσάκι, έκλεισε μέσα του τα απαραίτητα , κάπου ακόμα θα υπάρχει στο πατρικό σπίτι.

   Φθινόπωρο ήταν , τα ρούχα λιγοστά.

   Η μητέρα αγόρασε τα σχετικά μέτρα υφάσματος από το παντοπωλείο του χωριού, που εξυπηρετούσε τους κατοίκους σε ό,τι υλικό χρειαζόταν κι έτσι η ραπτομηχανή που ποτέ δεν σταματούσε, έδωσε σειρά προτεραιότητας, στα δύο εμπριμέ μονά σεντόνια με τις αντίστοιχες μαξιλαροθήκες.

  Η μητέρα είπε: Στην άκρη να κεντήσεις τα αρχικά σου, ποτέ δεν ξέρεις…

  Το οικοτροφείο θηλέων ήταν ένα πολυώροφο κτίριο, στο κέντρο της πόλης.
  Η διευθύντρια, μετά τα καλωσορίσματα, έδωσε τις πρώτες της συμβουλές:

   -Έρχεσαι από χωριό, να προσέχεις! Να είσαι επιφυλακτική με τους ανθρώπους!

   Και άλλα πολλά που αφορούσαν την διαμονή  στο οίκημα.

…………………………………………………………………………

   Τρίκλινο ήταν το δωμάτιο στον πέμπτο όροφο.

   Η νέα από το χωριό,  η Αθηναία  και η μικρή Αθηνούλα,  της οποίας οι γονείς ήταν στην Γερμανία.

   Η συγκατοίκηση ήταν τόσο όμορφη, πέρα από κάθε προσδοκώμενο.

   Η Αθηναία, φοιτήτρια Γαλλικής φιλολογίας, έδωσε στην χωριατοπούλα να διαβάσει τον μικρό πρίγκιπα που είχε, στα γαλλικά.

  Της  άρεσαν τα γαλλικά , είχε και πολύ καλό βαθμό στο συγκεκριμένο μάθημα. Ήταν η κύρια ξένη γλώσσα του σχολείου της.

  Από τότε ο μικρός πρίγκιπας, έχει μια θέση στην καρδιά της.

  Και ποιόν δεν συγκινεί άλλωστε.

  Πέρασε ο πρώτος μήνας, πέρασε και ο δεύτερος κι εκεί που βάδιζε ο Νοέμβρης, ήρθε η είδηση:

  Γινόταν ένας διαγωνισμός με γραπτές εξετάσεις, για μία θέση εργασίας, κοντά στον τόπο της.

 Έκθεση και μαθηματικά τα διαγωνιζόμενα μαθήματα.

 Συμμετοχή, σίγουρη. Την έκθεση δεν την φοβόταν καθόλου.

 Ακόμα και η φιλόλογός της την είχε βοηθήσει τους προηγούμενους μήνες με θέματα, σε περίπτωση που της επιτρεπόταν να δώσει εισαγωγικές εξετάσεις για τις σχολές που ήθελε.

Στην φιλόλογό της είναι πάντα ευγνώμων. Και στους γονείς εννοείται!

 Έγινε ο διαγωνισμός , γύρισε πίσω να συνεχίσει τη γραφομηχανή και τη στενογραφία.

 Το είχε σχεδόν ξεχάσει, γιατί η αίθουσα των υποψηφίων  ήταν ασφυκτικά γεμάτη, για μια θέση μόνο.

 Μάλλον βοήθησε το θέμα της έκθεσης, ποιος ξέρει!

 Ήρθε το νέο, η θέση ήταν δική της.

 Δεν μπορούσε να το πιστέψει.

 Μια δουλειά, στα 18 της χρόνια, κοντά στο χωριό της;

 Ενημέρωσε την διευθύντρια. Έπρεπε να την αποχαιρετίσει, να τους αποχαιρετίσει όλους, κι ας περνούσε τόσο όμορφα μαζί τους.

 Τα λόγια της διευθύντριας δεν τα ξέχασε ποτέ!

 -Να κρατήσεις τη δουλειά σου με νύχια και με δόντια! Της είπε, μεταξύ άλλων.

  Δεν ήξερε τότε τι εννοούσε η διευθύντρια της οποίας το όνομα και τη μορφή δεν έχει ξεχάσει.

  Όμως αγάπησε τη δουλειά της τόσο πολύ, που  ταυτίστηκε μαζί της. Έγινε συνώνυμο αναγνώρισής της στη μικρή κοινωνία που ζούσε.

  Και η φιλία όμως είχε συνώνυμο.

  Κράτησε επαφές με την Αθηναία.

  Αλληλογραφία. Πολύ πυκνή στην αρχή, αραιότερη αργότερα, όμως ποτέ δεν σταμάτησαν να  επικοινωνούν.

 Πέρασαν  πάνω από είκοσι πέντε χρόνια και κάποια στιγμή το αποφάσισαν:

 -Γιατί δεν μοιράζουμε την απόσταση να συναντηθούμε για ένα καφέ μόνο, στη μέση της διαδρομής μας;

 Είδαν τις χιλιομετρικές αποστάσεις, ορίστηκε τόπος συνάντησης η Λάρισα.

 - Μαμά θα αναγνωρίσεις τη φίλη σου, τόσα χρόνια μετά;

 Ρώτησαν τα παιδιά, συμμετέχοντας στη χαρά της μητέρας πριν το ταξίδι.

 -Οι άνθρωποι παιδιά μου, δεν ξεχνιούνται!

 Ένας καφές κάπου κοντά στον σταθμό και πώς να χωρέσουν ζωές και χρόνια στην ώρα που μπορεί να κρατήσει ένας καφές; Πόσα να χωρέσουν;

 Πήραν ένα ταξί και ανηφόρισαν στον λόφο του αγίου Αχιλλείου, έτσι για ένα κερί με ευγνωμοσύνη. Το ταξί περίμενε και τα δρομολόγια επιστροφής τους, επίσης.

 Ίδια ώρα, διαφορετικές διαδρομές. Η  μία προς βορρά η άλλη προς νότο.

 Συνέχισαν να περνούν τα χρόνια. Η επικοινωνία ξαναζωντάνεψε πιο δυνατή αυτή τη φορά.

 Έφυγε για δουλειά το παιδί στην Αθήνα, ευκαιρία ήθελε η μάνα να συναντήσει τη φίλη της.

 Με την πρώτη ευκαιρία, η συνάντηση έγινε.

 Είδε για πρώτη φορά το μετρό και τις γρήγορες μετακινήσεις  και στην  ξενάγησή της , σε άγνωστα μέρη, η ματιά της στάθηκε σε ένα πάγκο βιβλίων. Δεν αντιστάθηκε. Κάπου ανάμεσα στα παιδικά, αναγνώρισε τον μικρό της πρίγκιπα.

 Δεν είχε σημασία που δεν ήταν γραμμένο στα γαλλικά, άλλωστε όσα ήξερε , στα χρόνια που πέρασαν, τα είχε και η ίδια ξεχάσει.

 Το αγόρασε, έκανε μια αφιέρωση με λέξεις που ξεπηδούσαν από την καρδιά, και το  χάρισε στη φίλη. Ανταπέδωσε.

 Την πήγε στα στενά της Πλάκας κι επειδή βράδιαζε, της είπε:

 -Θα ανεβούμε εδώ στο αίθριο, έχει αφιέρωμα στον Αττίκ.

 Θυμάται ακόμα τα ονόματά τους.

  Η χωριατοπούλα, αγαπούσε να ακούει μουσική, δεν γνώριζε όμως δημιουργούς και συνθέτες.

 Με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη και με τη μουσική να τις γυρίζει σε χρόνια παλιά, άφησε τα  δάκρυά της να τρέχουν…

 Νύχτα ήταν πια , κανένας δεν θα το πρόσεχε.

 Ένοιωθε και το είπε στη φίλη της, σαν μια πεταλούδα που βγαίνει από το κουκούλι της και δεν ξέρει πώς να χειριστεί την ελευθερία.

 Έστω και γι αυτές τις λίγες στιγμές.

 Ήταν τόσο όμορφα!

 Κράτησε μέσα της και αυτές τις στιγμές και την άλλη μέρα πήρε τον δρόμο της επιστροφής .

  Η φιλία κρατάει όσο κρατούνε κι εκείνα τα εμπριμέ σεντόνια με τα μονογράμματα. Κι ας μην γράφουν στην ούγια:  Πειραϊκή-Πατραϊκή

 Η ΦΙΛΊΑ είναι πηγή ευλογίας!

 Είναι σωτηρία!

 Έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της, να γράψει ένα κείμενο με δοσμένες λέξεις.

 Δεν έχει σημασία αν το πέτυχε, σημασία έχει η συμμετοχή.

 Τα  εμπριμέ σεντόνια, κράτησαν στον χρόνο!

 Ήταν ραμμένα με την αγάπη της μητέρας και κεντημένα με τα εφηβικά όνειρα!

 Η καλά διπλωμένη μαξιλαροθήκη, δίπλωσε μέσα της όλα εκείνα τα όνειρα και τα κρατά καλά φυλαγμένα μαζί με όλα τα νεανικά λευκώματα στο μπορντό γυαλιστερό βαλιτσάκι!

 Και χρειάστηκε, μια μόνο αφορμή, την πρόσκληση της Μαρίας, https://mytripssonblog.blogspot.com/ με τις δεδομένες λέξεις, για να ξεδιπλωθούν μνήμες!

Όσο για τη ζωή, ήξερε τι έκανε!

Κέντησε πολύ πιο όμορφα σχέδια στη ζωή της χωριατοπούλας!

Μόνο που λείπουν οι γονείς να το χαρούν!

Όμως κι από εκεί ψηλά βλέπουν!

 

 Σημείωση 1 :

Η χωριατοπούλα δεν κράτησε ποτέ την πρώτη συμβουλή της διευθύντριας.

Όμως η διαίσθησή της δεν την πρόδωσε ποτέ ως τώρα. 

.................................................................................................................................................

  Μαρία μου σε ευχαριστώ, που ξεδίπλωσες μνήμες!  Αφορμή στάθηκε ίσως και το νούμερο 18 του συμποσίου.

Σκέφτηκα:Μήπως να γράψω κάτι από τα 18 μου χρόνια; 

Στην αρχή με δυσκόλεψε η λέξη σεντόνι.Δεν θα μπορούσα να το εντάξω , παρά μόνο σε αποδράσεις , π.χ και δεν διαβάζω αστυνομική λογοτεχνία.Εξαίρεση έκανα στη νουβέλα του Γιάννη, με την Ελουάζ του.https://idipoton.blogspot.com/

Εξαίρεση και η συμμετοχή μου , πρώτη φορά με κείμενο.
Σημ.  2   .:αν ποτέ η Αθηνούλα, διαβάσει αυτές τις γραμμές, θα χαρούμε να μάθουμε νέα της.