Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

Μικρά Γλαράκια




                              Καλοκαιράκι ακόμα αγαπημένες μου φίλες
                                                      και
                                         αγαπημένοι μου φίλοι !

Η αφορμή μου δόθηκε όταν εντελώς τυχαία , έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο: Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγστον του συγγραφέα:   Σχετική εικόνα

Αντιγράφω μέρη του βιβλίου από το διαδίκτυο:
<<Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης – δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω», γράφει ο συγγραφέας Richard Bach σε αυτή την αλληγορία για ένα μοναδικό πουλί που ονομάζεται Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον. «Γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως για τούτον εδώ το γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει». Το πέταγμα στην πραγματικότητα είναι η μεταφορά που κάνει την ιστορία αυτή υψηλού νοήματος. Αυτό το μοντέρνο κλασικό best seller είναι ένα παραμύθι για την αναζήτηση υψηλού νοήματος στη ζωή, ακόμη κι αν το σμήνος σου, η φυλή ή η γειτονιά σου βρίσκει τη φιλοδοξία σου απειλητική (κάποια στιγμή ο αγαπημένος μας γλάρος εξορίζεται από το ίδιο του το σμήνος).......

Ως εδώ, καλά και σας συνιστώ αν κάποια φίλη ή κάποιος φίλος δεν το έχει διαβάσει, να το προσπαθήσει. Δεν παίρνει πάνω από δύο ώρες, αφού και η εικονογράφησή του είναι πλούσια. 60.000.000 αντίτυπα, σίγουρα δεν τυπώθηκαν τυχαία...
.....................................................................................................................................................................
.....................................................................................................................................................................









 

 Τι είναι όλες αυτές οι εικόνες, με τα όμορφα συνθήματα σε ρήματα και ουσιαστικά;
 Μα, είναι το τοιχίο της περίφραξης, μιας σχολικής αυλής, κοντά στον τόπο που γεννήθηκε ο Αριστοτέλης!  Στο βάθος, πάνω από τη λέξη αυτογνωσία, τα σημερινά Στάγειρα.

   Και ανάμεσα στα συννεφάκια με τις λέξεις, χρωματιστά μπαλόνια και ....πλήθος από μικρά ζωγραφιστά  γλαράκια!
   Δεν ξέρω γιατί, αλλά συγκινήθηκα πολύ! 
  Μου έμοιασαν αυτόματα, τα μαθητούδια που με τη γνώση τους ετοιμάζονται να μάθουν να πετούν!
  Και τα μεγαλύτερα παιδιά τους εφήβους και έφηβες, που αυτές τις μέρες, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ανοίγουν πραγματικά τα φτερά τους, όπως ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγστον!
 

 
 Για κάποιο λόγο, ασυναίσθητα, αναζήτησα το ζωγραφισμένο πινακάκι, που καιρό πριν, μου είχε χαρίσει η φίλη μου Χρυσούλα , με την σελίδα της  Ψυχή και Χρώμα! 

 Κάποιες φορές αγαπημένες μου φίλες, 
αγαπημένοι μου φίλοι, δεν χρειαζόμαστε πολλές λέξεις...Ας αφήνουμε την ψυχή μας, να μάθει να πετά........ Εκείνη βρίσκει τις λέξεις...






                                                        Να είστε όλοι και όλες καλά!