Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2017

Ανδρέας





Φωτογραφία της Χαρά Θεοδωρίτση.
-Πως θα το φωνάζουν το αγοράκι γιαγιά μου;
- Το όνομά του αρχίζει από Α και τελειώνει σε α!
 Ο Άγιος προστάτης του, είναι προστάτης της πανέμορφης Πάτρας, μιας πόλης της Πελοποννήσου, την ξέρεις;
Λένε επίσης, πως στη γιορτή του, ανδριεύει το κρύο!
Τι λες,να του πλέξουμε μια ζεστή κουβερτούλα;



- Μπράβο Αννούλα, σε ευχαριστώ που με βοηθάς, πρέπει να την τελειώσουμε γρήγορα, γιατί άρχισαν τα κρύα!


 και αφού τελειώσαμε το περίγραμμα, με μπλέ και λευκό, προσαρμόσαμε έτοιμη κορδελίτσα και στις γωνίες από δύο λουλουδάκια, σιέλ και μπλε, να ομορφύνει!














εδώ, λεπτομέρεια στις γωνίες των γραμμάτων...που τις πλέξαμε γαϊτανάκι και μετά αφού τις ράψαμε προσεκτικά, κάναμε ένα διακριτικό περίγραμμα με το σκούρο μπλε, σαν πλαίσιο.

η κορδελίτσα προαιρετική, μπορεί να αφαιρεθεί με δύο  προσεκτικά τραβήγματα.


-'Ομως γιαγιά μου, αν κάποτε καθόμαστε  στο ίδιο θρανίο με τον Ανδρέα, λες να του πω για την σιέλ κουβερτούλα που βοήθησα κι εγώ;
-Δηλαδή τι σκέφτεσαι να του πεις;
-Θα του πω...Ανδρέα, θυμάσαι εκείνη την κουβερτούλα; ε,να ξέρεις πως κι εγώ έπλεκα.Εκεί έμαθα να πλέκω!Δεν μπορούσα να περιμένω σαν τη γιαγιά μου, που περίμενε να γίνει γιαγιά για να μάθει να πλέκει!να, αυτό σκέφτομαι να του πω....
-Αχ..Αννούλα μου, σωστά τα λες, αλλά κάθε πράγμα στη ζωή θέλει τον χρόνο του!
   Θα σου δώσω ένα παράδειγμα:
   Αυτούς εδώ τους βολβούς τουλίπας, μου τους έφερε η φίλη μου αρχές καλοκαιριού από την Ολλανδία!Η Ολλανδία, φημίζεται για τις πολύχρωμες τουλίπες της.Λοιπόν, μου είπε:Θα φυτέψεις τους βολβούς τον Οκτώβριο.Κι έτσι, τους κράτησα σε στεγνό και σκιερό μέρος όλο το καλοκαίρι, και τώρα που ήρθε ο Οκτώβριος, θα σε πάρω από το χεράκι να τους φυτέψουμε μαζί!
Ορίστε: Ετοίμασα δύο καλαθάκια, με χώμα και αφού άφησα τους βολβούς για λίγο σε νερό, τους φυτεύουμε προσεκτικά εδώ στα καλαθάκια- γλάστρες!Κάπου κάπου θα τους ρίχνουμε λίγο νεράκι να είναι το χώμα τους νωπό!.Δεν πειράζει αν μείνουν έξω στην παγωνιά, αλλά εμείς θα τις προστατέψουμε!τι λες;Και θα παρακολουθούμε και θα φωτογραφίζουμε, μόλις βγουν τα πρώτα πράσινα φυλλαράκια. Κατάλαβες;
Λοιπόν! οι βολβοί είναι δέκα, τους μετρήσαμε! τέσσερις στο ένα καλαθάκι για σας, τέσσερις στο άλλο καλαθάκι για τη νονά του Ανδρέα και δύο θα κρατήσουμε εδώ με τον παππού σου και θα μιλάμε  μεταξύ μας  κάθε τόσο να μάθουμε ποιες  φύτρωσαν πρώτα!εντάξει;και όταν ανθίσουν θα τις φωτογραφίσουμε τις όμορφες τουλίπες μας!τι λες;ανυπομονώ να δω ποια χρώματα θα έχουν!

 
Αν τις φυτεύαμε αμέσως θα χαλούσαν!έπρεπε να έρθει η κατάλληλη εποχή!Κατάλαβες;
Θέλω να σου πω, πως κάθε τι έχει τον χρόνο του και τον τρόπο του.Για παράδειγμα κι εγώ είχα μαζέψει πετραδάκια από την παραλία το καλοκαίρι, αλλά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ να κάνω αυτή την εικόνα που βάλαμε με τη γιαγιά και την εγγονούλα!
https://kantomagapi.blogspot.gr/
..................................................................................................................................................................
  Λοιπόν για να ξαναγυρίσουμε στον μικρό Ανδρέα και στην όμορφη Πάτρα, θα προσευχηθούμε μαζί, ο άγιος Ανδρέας να τους προστατεύει ΟΛΟΥΣ!
  Από σήμερα είναι και δικός μας προστάτης!

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2017

H ΑΓΑΠΗ ΚΥΚΛΟΥΣ ΚΑΝΕΙ

                         Φωτογραφία της Maria Nikol-Liakopoulou.
  Κάπως έτσι , με αφορμή αυτή την όμορφη αφίσα, σκέφτηκα να αφιερώσω την αγάπη μου στις φίλες  που θα γράψω παρακάτω!

Τα τελευταία χρόνια δεν συγχωρώ τον εαυτό μου για την αμέλεια στη συμμετοχή της όποιας δράσης...
..................................................................................................................................................
  Μια φορά κι ένα καιρό η φίλη μας η Αχτίδα, http://aktida.blogspot.gr/


  

 κέντησε με περισσή αγάπη και φροντίδα, ένα πανέμορφο σετ σεντονιών για παιδικό 
 κρεββατάκι.Αυτό το σετ, το χάρισε σε μια άλλη γιορτή αγάπης στο παραπάνω ίδρυμα.
 Εκεί μια άλλη μοναδική φίλη
 η Νικόλ,
http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.gr/
 αγόρασε αυτό το υπέροχο σετ για να το χαρίσει με τη σειρά της κάπου.
  Όμως η Αχτίδα παράλληλα με γνώρισε με τον υπέροχο άνθρωπο από τη Σητεία, την αγαπημένη μου  Ιουλία, και την ευχαριστώ και από εδώ γιαυτό.
 Η Ιουλία λοιπόν, αυτός ο υπέροχος άνθρωπος, πέραν από τα άλλα χαρίσματά της, συμμετέχει ενεργά, στο πανεπιστήμιο των Ορέων, δράση ΠΗΝΕΛΌΠΗΣ ΓΚΆΝΤΙ.
 http://www.panoreon.gr/

http://www.panoreon.gr/article-penelope-gandhi
 Κι έτσι, στη Σητεία πήρε φωτιά ο αργαλειός!




 Κι εγώ σαν μέλλουσα γιαγιά τότε, ζήτησα από τη φίλη μας Κλαυδία,
http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/ σχέδια σε σταυροβελονιά να κεντήσω σε σεντονάκια και μαξιλαράκια, αγγελούδια!Και η Κλαυδία που λατρεύει τη σταυροβελονιά, μου έστειλε, όχι ένα και δύο σχέδια, αλλά αυτά και άλλα...








 Παράλληλα αφού είχα παραλάβει τις φάσες μου και είχα εφοδιαστεί με τεύχη π.χ.Εκείνη και Αλέξια,
ξεκίνησα...τι άλλο; την χιονάτη και τους εφτά νάνους!
 Όμως ήρθε το δεματάκι της Νικόλ, κι έτσι...δεν ήταν απαραίτητο να βιαστώ....
 Το μικρό όμορφο χωριό με τα πανέμορφα σπιτάκια, σχέδιο της ΑΧΤΊΔΑΣ μας, δεν θα τόφτανα σε τίποτα....
'Ηρθε και η υφαντή κουβερτούλα με χρώματα επιλογής  μας, ήταν κι εκείνοι οι διάλογοι στο fb:στα πόσα εκατοστά να το κλείσω;
ή του τύπου:πόσα ξεροτήγανα να σου στείλω με κούριερ;
Ήταν και η Σμαραγδένια που έγκαιρα είχε πλέξει και κεντήσει την κουβερτούλα κτλ κτλ...
Είναι και κάποιες άλλες φίλες του τύπου;πως μπορώ να λείψω απ ' τη χαρά σας;
κι έρχομαι εγώ η γιαγιά πλέον...και δεν χρειάζεται να κάνω απολύτως τίποτα διότι...μέχετε υπέρ καλύψει!
https://www.youtube.com/watch?v=9Qf2iERZYf8

Κάποια στιγμή του καλοκαιριού, η αγαπημένη μας Μαρία Καννελακη, από το: http://toapagio.blogspot.gr/ έγραψε:ετοίμασε...σανιτας...Με το καλό να σμίξετε κι εσείς Βαρβάρα μου!
Ετοίμασε τα Σάνιτας ε;


Και γω που δεν το είχα πάρει τοις μετρητοίς....βρέθηκα εκτεθειμένη στην αγάπη της ΚΡΉΤΗΣ!!!
Κι έτσι....στον γάμο του γιου μας, είχαν φτάσει φρεσκότατα και μελωμένα, τα ξεροτήγανα από τη Σητεία!Στην απέλπιδα προσπάθεια να μην βάλω σε έξοδα την φίλη ΙΟΥΛΊΑ, εκείνη απάντησε:
θέλω να συμμετέχω στη χαρά σου!
Μπορούσα λέτε να αρνηθώ;Ποτέ δεν αρνείσαι τη συμμετοχή στη χαρά !
Κι έτσι αγαπημένες μου, η Κρήτη τυλίχτηκε στη ζελατίνα, και με κούριερ έφτασε έγκαιρα στην κορυφή του Χολομώντα!
Ποιος θα το φανταζόταν; Ούτε καν η αγαπημένη μας Σμαραγδένια, 
http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/2017/09/kai.html 
πως...σε ένα γλέντι γάμου, θα ένοιωθαν σαν....στον τόπο τους!Αφού τα ξεροτήγανα της Σητείας, απλώνονταν λαχταριστά μπροστά τους!
....................................................................................................................................................... Αγαπημένες μου, το έχω γράψει και άλλες φορές!
Τολμάτε!
Στην φιλία, στην αγάπη!Στην επικοινωνία!!!Τολμάτε!
Όλη η Ελλάδα μια αγκαλιά, πίσω από ένα κουτάκι με  σκληρούς δίσκους!
Αγαπημένες μου, όλο αυτό που μοιράστηκα μαζί σας, ήταν ένας ύμνος στην ανθρώπινη επικοινωνία!
Που όμως ξεκίνησε πίσω από μια οθόνη ενός υπολογιστή!
Δεν είναι ένα θαύμα;
https://www.youtube.com/watch?v=4nH8VZcEG2w

Κι όπως λέει ένας άλλος θαυμάσιος άνθρωπος στην άλλη άκρη της χώρας μας , που λατρεύει τους πελαργούς,http://tsimarisofia.blogspot.gr/
 πως όλο αυτό είναι μία:
Σκυταλοδρομία ΑΓΑΠΗΣ!
Καλύτερη έκφραση δεν θα μπορούσα να ακούσω!
Αγαπημένες μου φίλες, σας ευχαριστώ!
Η φιλία είναι ευλογία!
Φιλία και Αγάπη!

Για όλες εσάς φίλες μου και φίλοι που περνάτε από εδώ ,  θα μπορούσα να γράψω κάτι!Απλά δειγματοληπτικά, επέλεξα τα παραπάνω πρόσωπα, όμως σε όλες και όλους ,
 είμαι πραγματικά   ευγνώμων!

          Φιλία όπου γίνεται αγάπη με τα χρόνια,
δεν θα τη φθείρουν οι βροχές, οι μπόρες και τα χιόνια!

Έχουμε μοιραστεί χαμόγελα, έχουμε σκουπίσει τα δάκρυά μας και σε όλα αυτά τα χρόνια η φιλία μας μεγαλώνει μαζί μας.Είστε πραγματικά ένα υπέροχο κομμάτι της ζωής μου!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!
Σημ. :και αυτό το τελευταίο πανέμορφο κομμάτι, αντιγραφή από το διαδίκτυο είναι και ...λυπούμαι που δεν το έγραψα εγώ,γιατί....κάπως έτσι θα το έγραφα.....

  Και για να σας γλυκάνω, σας παραθέτω,
και από τα μελωμένα ξεροτήγανα της Αρετούσας Σητείας, που όχι μόνο έφτασαν αλλά περίσσεψαν κιόλας!Τυλιγμένα προσεκτικά και όμορφα, ένα ένα, μόνο που επειδή δυστυχώς...έχω θέμα με τις φωτ. που είχα γι αυτή την ανάρτηση, έμειναν ίσα ίσα να φωτογραφίσω ξανά!Αυτή η αρχική φωτ..δανεισμένη!



Επειδή η φιλία είναι γλυκιά σαν  γνήσιο μέλι!!!!!!!!!!!!!!!!
Και όπως φωτογράφιζα αυτό το φύλλο της φτέρης, δεν ξέρω γιατί, αλλά παραλλήλισα όλες και όλους εμάς, στον κοινό κορμό του διαδικτύου και δεξιά αριστερά τα bloggοσπιτάκια μας, το καθένα με τους δικούς τους φίλους αλλά και πολλές φορές κοινούς, όπως μπλεκονται τα μικρά φυλλαράκια της!
Κάνω λάθος;


Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2017

Η παπαδοκόρη

  


 Ούτε ένα ούτε δύο αλλά πενήντα χρόνια ακριβώς πριν , θα σας μεταφέρω φίλες μου σήμερα!
 Είμαστε συμμαθήτριες!
 Κάπου στην τρίτη ίσως και τετάρτη τάξη η Άννα η παπαδοκόρη, απέκτησε το πρώτο της ποδήλατο αλλά παράλληλα και πρώτο ποδήλατο στο χωριό μας για τα δικά μας χρόνια του σχολείου.
 Δικές μου θύμησες καταγράφω αν κάπου κάνω λάθος, οι διαβάζοντες ας με διορθώσουν.
 Το νέο διαδόθηκε στο σχολείο την άλλη μέρα και απ΄ ότι θυμούμαι, βλέπαμε καθημερινά με λαχτάρα την Άννα, μήπως μας πει: Ελάτε, το απόγευμα θα κάνω ποδήλατο! Κι εμείς οι φιλενάδες τρέχαμε να κρατάμε με προσοχή την Άννα , να μην πέφτει!
Όμως χαιρόμασταν τόσο πολύ γιαυτό!Τώρα που το σκέφτομαι...γελάω μόνη μου..Και σίγουρα νιώθαμε  τόσο ευτυχισμένες, που κατά..λάθος..ακουμπούσαμε κάποιο μεταλλικό μέρος...χωρίς να μας καταλάβει η ποδηλάτισσα. Καμιά μας δεν ζήλευε γιατί καμιά μας δεν θα μπορούσε να έχει δικό της. Κι έτσι με την άδεια της Άννας, κάποια απογεύματα, τρέχαμε ακολουθώντας τις ρόδες του ποδηλάτου και κρατώντας την φίλη μας να μη γείρει στην διαδρομή γύρω από την εκκλησία του χωριού μας , όπου ήταν και το σπίτι του παπά.Το σπίτι του παπά ανήκε στην εκκλησία για να κατοικεί ο εκάστοτε παπάς, απλά ο παπά -Χρήστος είχε το σχήμα επί δεκαετίες, ως τον θάνατό του κι έτσι σχεδόν είχε κατοχυρωθεί σαν δικό του.
 Αυτό το ποδήλατο όμως,  έμελλε να είναι τόσο σημαντικό γιατί η φίλη μας και συμμαθήτριά μας, εξελίχτηκε σε μια δεινή ποδηλάτισσα, που ειδικά σήμερα κανένας δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της.΄Εμελλε να γίνει  το αγαπημένο της  μέσον κίνησης ακόμα και για μεγάλες αποστάσεις.
 Πέρασαν τα χρόνια και ξαναβρήκα την Άννα!
 Μια παρένθεση η ζωή στα ενδιάμεσα χρόνια.
 Βρήκα την Άννα να ξεδιπλώνει ένα ταλέντο, που μάλλον και η ίδια δεν γνώριζε ότι κατείχε!
 Δηλαδή από τότε έγραφε καλές εκθέσεις απλά ήρθε η ώρα να φανερωθεί! Είναι κρίμα να χάνονται ταλέντα.
 Κι έτσι βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση, κάπου κάπου και πολύ πρωί, με το ξύπνημά της δίπλα στη θάλασσα, να κρατά χαρτί και μολύβι και να γράφει. Και θεωρώ μεγάλη τιμή να συγκαταλέγομαι στους ανθρώπους που εμπιστεύεται τις σκέψεις της, τα δημιουργήματά της.Γράφει τόσο όμορφα τόσο συναισθηματικά, τόσο απλά αλλά δημιουργώντας στη σκέψη τόσες εικόνες, εκείνων των χρόνων πάντα!Εκείνων των χρόνων που την κράτησαν!Και που της δίνουν τη δύναμη να αντέχει!
 Και χαίρομαι...που σιγά σιγά τα γραπτά της θα δρομολογηθούν σε κατάλληλο δρόμο! Η μάλλον θα βρουν το δρόμο τους, σιγά σιγά...
 Και είναι όλες εκείνες οι διαδρομές που καταγράφονται στα τετράδιά της, και που βάδισε με το ποδήλατό της τότε και τώρα.
.......................................................................................................................................................................
Κι ένιωσα, τόσο όμορφα αλλά και πολύ παράξενα, όταν ζήτησα να μεταφέρω το ποδήλατό της δίπλα στη θάλασσα να το φωτογραφίσω για όλους μας! Με βοήθησε με χαρά και μου εμπιστεύτηκε τα γραπτά της.
Όχι δεν θα κάνω κατάχρηση, όμως κάποια απ΄αυτά θα δείξουν το μεγαλείο της ευαίσθητης ψυχής της!
Ήδη..αυτή τη στιγμή ένα επίκαιρο όσο ποτέ ποίημά της, με προτροπή του δασκάλου μας, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα:ΠΟΝΤΙΑΚΉ ΓΝΏΜΗ, ημερομηνία 30.09.2017 για την πατρίδα μας.
Διαλέγω ένα άλλο, αφιερωμένο στον δικό μας ΑΗ ΓΙΏΡΓΗ, με έμφαση στις λέξεις:απόκαμε η κόρη.


Κάπου εδώ, σκέφτηκα να δημιουργηθεί το δικό της blog!
Όταν θα είναι έτοιμο, θα ενημερωθείτε! 
...........................................................................................................................................................
Αλλά...αλλά..επειδή όλα στη ζωή μας είναι αλληλένδετα.,διαλέγω από τα ποιήματα του δασκάλου μας Γεωργίου Ι.Σαίνη, ένα απ΄αυτά τα ποιήματα, που γράφτηκαν για μας...για τα παιδιά του και το βρίσκω στη συλλογή του: Χρυσές ακτίνες 1962-1971

  
                      Σαν Χερουβείμ

 Κοιτώ ζερβά μου, δυο ματάκια γαλανά,
 λίγα μαλλιά ξανθά μα καλοχτενισμένα.
 Κοιτώ δεξιά μου , δυο ματάκια καστανά,
 όλο δροσιά, χωρίς κακία, καθαρά λευτερωμένα.

Και ένα γύρω με θωρούνε γελαστά
πολλά ζευγάρια μάτια αθώα ,ζηλεμένα
Σαν χερουβείμ που κατεβήκαν χαμηλά
και ζουν μαζί μου στο σχολειό ευτυχισμένα!

Βλέπω τριγύρω πεταλούδεςνα πετούν
χρυσά φτερά, της νιότης οπτασία,
στήριγμα νέο της γενιάς, που λαχταρούν
να δούνε και να μάθουν στα θρανία.

Σαν χερουβείμ μ ΄αγνή ματιά
ρίχνουν καθάριο βλέμμα στα βιβλία.
Κι από το δάσκαλό τους προσμένουν να τους πει:
Ποια κρύβουν στις σελίδες τους Σοφία!

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλα τα παιδιά!
Καλή δύναμη σε όλους τους δασκάλους!
Είθε ο δικός μας δάσκαλος  και το ποίημά του, να βρίσκει παντού και πάντοτε μιμητές!
.....................................................................................................................................

Ενότητα 2η
Το μάθημα που δεν ήξερα...
  Αγαπημένες μου και αγαπημένοι μου...
μεγαλώσαμε πια και μπορούμε να μιλούμε για παιδικά λάθη...Όχι ότι τα ξεχάσαμε ποτέ, αλλά όταν όλα έχουν παρέλθει, μόνο χαμόγελο πλέον προξενούν...

  Κατήχηση και λειτουργική το μάθημα και είχαμε να μάθουμε  πως κόβεται το πρόσφορο στην θεία Λειτουργία και τι συμβολίζει το κάθε ιερό τεμάχιό του.
  Για εκείνο το μάθημα, ο δάσκαλός μας, είχε καλέσει στην τάξη μας τον εφημέριο του χωριού, τον παπά-Χρήστο και πατέρα της συμμαθήτριάς μας.
  Συγκαταλεγόμουν κι εγώ στις καλές μαθήτριες της τάξης μου, πλην όμως από δειλία δεν σήκωνα ποτέ μου το  χέρι .Ο δάσκαλος μου είχε εμπιστοσύνη γιατί ήξερε πως ήξερα όσα με ρωτούσε.
 Εκείνη τη μέρα, όταν μπήκε ο παπά - Χρήστος να παρακολουθήσει το μάθημα, τα χέρια που υψώθηκαν ήταν  απρόσμενα πολλά, αφού γνωρίζαμε για την επίσκεψη και παρακολούθηση μαζί μας.
Δεν θυμάμαι ποιος ήταν ο λόγος που δεν άνοιξα καθόλου μα καθόλου τα θρησκευτικά μου όμως ήταν το μεγαλύτερο πάθημά μου.
Σήκωσα κι εγώ σιγά σιγά το χέρι μου, όχι για άλλο λόγο..αλλά ο παπά Χρήστος ήταν και φίλος του πατέρα μου-και ποιος δεν ήταν φίλος και των δυο - και δεν ήθελα να...φανεί πως υστερώ.
Ε, φαντάζομαι το καταλάβατε!εξέθεσα τον εαυτό  μου πρώτιστα και παράλληλα τον δάσκαλό  μου
διότι...αφού είδε και το χέρι μου υψωμένο, φαντάστηκε πως θα τον έβγαζα ασπροπρόσωπο!
Ποιο άσπρο  πρόσωπο, που νομίζω πως το δικό μου...ποτέ δεν κοκκίνισε περισσότερο, όταν με καμάρι με φώναξε στον πίνακα να σχηματίσω τα σύμβολα και τα γράμματα του ιερού αμνού.
Η καλύτερή μου φίλη  που και σήμερα είναι η φίλη μου, μάταια προσπαθούσε από το θρανίο  με παντομίμες και χειρονομίες να σχηματίσει τα γράμματα Ι Χ    Ν Ι Κ Α και με λοξές ματιές να την παρακολουθώ.
Ευτυχώς ο δάσκαλος κατάλαβε άμεσα κι έτσι οι ερωτήσεις τέθηκαν στον καλό μας ιερέα και γλίτωσα...την εξέταση.
Όταν όμως ξαναβρήκα το χρώμα μου, στο θρανίο μου πια, ρώτησα, κάτι που είχα προσέξει όταν βγαίνουν τα άγια δώρα.Πως ο ιερέας, στο ένα χέρι του κρατούσε το άγιο ποτήριο αλλά στο άλλο τι; Και έτσι έμαθα για τον δίσκο ή δισκάριον, όπου τίθεται η μερίδα που συμβολίζει το Σώμα του Εσταυρωμένου.
Δεν το έσωσα, γιατί στο διάλειμμα κλήθηκα στο γραφείο του δασκάλου μου, νοιώθοντας περισσή ντροπή.
'Ομως ποτέ δεν είναι αργά, αυτό που εγώ δεν είχα διαβάσει, να το μάθουμε -αν κάποιες η κάποιοι δεν το γνωρίζουν, τώρα!Ποτέ δεν είναι αργά!
Αν βρείτε τον απαραίτητο χρόνο που απαιτούν τα δύο μέρη, που προβάλλονται στην παραπομπή,είμαι απόλυτα βέβαιη πως θα ωφεληθείτε.Μαζί σας ωφελήθηκα κι εγώ βλέποντάς τα.