Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2016

H φτερούγινη ομπρέλα


  Μια φορά κι ένα καιρό, φθινόπωρο ήταν και οι πεταλούδες είχαν μείνει λιγοστές.
Τα φύλλα άρχισαν να πέφτουν και όσα ήταν ακόμα πράσινα, γυάλιζαν από τη βροχή και οι σταγόνες τους ήταν αμέτρητες.
Δάκρυζαν για τη μικρή ροζ πεταλουδίτσα.
Ποια ήταν η μικρή ροζ πεταλουδίτσα;
Ήταν η Ροζούλα, μια μικρή πεταλουδίτσα που είχε χτυπήσει τα φτεράκια της σε ένα συρμάτινο φράχτη, όταν τρόμαξε πολύ από το μικρό σκιουράκι, που σκαρφάλωνε γρήγορα στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς.Το μικρό σκιουράκι κι εκείνο φοβόταν τους ανθρώπους και κρυβόταν από κλαδί σε κλαδί, προσπαθώντας να σπάσει με τα μυτερά του δοντάκια, κάποια αμύγδαλα που ήταν κολλημένα ακόμα στα κλαδιά.
Η μικρή πεταλουδίτσα, βρεγμένη από τις σταγόνες των φύλλων, έτρεμε από το φόβο της,στον συρμάτινο φράχτη.Τα λεπτά φτεράκια της είχαν τραυματιστεί.
Αχ, τι θα έκανε τώρα;
Σε λίγο θα νύχτωνε.Δεν φοβόταν τη νύχτα όταν ήταν ασφαλής.Τώρα όμως δεν  ήταν.
Θα την έπνιγε η βροχή.Λίγο αν παραπατούσε, αν γλιστρούσε το μικρούλικο σώμα της,θα έπεφτε στη λάσπη.Σε λίγο θα νύχτωνε.Ήταν απελπισμένη.
Εκείνη ακριβώς την ώρα, μια μεγαλύτερη λευκή πεταλούδα, περνούσε από εκεί.
Είδε τη Ροζούλα και σταμάτησε.Πλησίασε κοντά της και ένοιωσε τη φοβισμένη καρδούλα της να χτυπά δυνατά.Προσπάθησε να τη χαϊδέψει με τα φτερά της, μα κατάλαβε πως τα φτεράκια της ήταν τσαλακωμένα και υγρά.Όλα τα κλαδιά πάνω απ΄ το δέντρο, έσταζαν.
-αχ μικρούλα μου, πως μπορώ να σε βοηθήσω;
Αυτόματα σκέφτηκε:πρέπει να βιαστώ.
Πρέπει να συναντήσω το γρηγορότερο τις φιλενάδες μου.Όλες μαζί θα σκεφτούμε κάτι.Μην ανησυχείς, περίμενέ μας.
-Γρήγορα, γρήγορα ακολουθείστε με!Μια μικρή ροζ πεταλουδίτσα κινδυνεύει!
Χτύπησε σε ένα συρμάτινο φράχτη! Με το ζόρι στηρίζεται.Αν πέσει στις λάσπες θα πεθάνει.
Τι μπορούμε να κάνουμε; πως να τη βοηθήσουμε; νυχτώνει!
- Ω , μα νομίζω είναι απλό!είπε η πιο μεγάλη πεταλούδα!Θα της φτιάξουμε μια ομπρέλα!Να νοιώσει ασφάλεια και γαλήνη τη νύχτα.Και μεις θα μείνουμε κοντά της.Και το πρωί, όταν θα έχουν στεγνώσει τα φτεράκια της και θα βγει η καινούργια μέρα, κάτι άλλο θα σκεφτούμε...Βιαστείτε!
Μερικές πεταλούδες, σκέφτηκαν να γελάσουν με την πρότασή της, αλλά η μεγάλη πεταλούδα δεν αστειευόταν.
-Ακούστε!Η  μικρή πεταλουδίτσα είναι μία από εμάς.Στην καθεμιά μας θα μπορούσε να συμβεί αυτή η ατυχία. Θα θέλατε να πεθάνετε λησμονημένες;
-όχι, όχι...απάντησαν με μια φωνή.
-πες μας τι πρέπει να κάνουμε!Και γρήγορα, γιατί άρχισε να νυχτώνει.......΄Εχει κρύο και η μικρή πεταλουδίτσα δεν θα μπορέσει να στεγνώσει τα φτερά της.
Αν το μικρό σκιουράκι περάσει ξανά στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς ,τότε η πεταλούδα θα τρομάξει, θα λοιώσουν τα φτεράκια της.
-τι προτείνετε;
Ακούστε με προσεκτικά:
Σας είπα και πριν αλλά δεν το προσέξατε!Θα της φτιάξουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε μια ομπρέλα.-Ομπρέλα μα πως;
ΌΛΕΣ μας θα χαρίσουμε από μία κεραία και από ένα μικρό φτερό μας.Και ενώνοντας τα θα σχηματιστεί μια απαλή λεπτή φτερούγινη ομπρέλα που θα σώσει όμως τη βρεγμένη πεταλουδίτσα.
Κάποιες φοβήθηκαν, σε κάποιες φάνηκε πολύ μεγάλη η θυσία, αλλά η κάθε μια, έφερνε στο νου της τι θα γινόταν αν η ίδια βρισκόταν σε κείνη τη θέση και...
Και τότε η μεγάλη πεταλούδα φώναξε δυνατώτερα:
Γρήγορα, γρήγορα όλες,  τις κεραίες σας παρακαλώ!
Θα σχηματίσουμε πρώτα τον σκελετό της ομπρέλας.Ίσα ίσα να χωρέσει η μικρή τραυματίας μας.
και αμέσως μετά θα στηρίξουμε πάνω στον σκελετό τα κομμάτια απο τα φτερό που θα χαρίσει η καθεμιά σας.'Ορίστε!
πρώτη εγώ!'και τσικ, έσπασε το μεγάλο κομμάτι της δεξιάς κεραίας της και το ακούμπησε σε ένα στεγνό σημείο'
Και τότε...σχηματίστηκε πανικός προσφοράς. Μπερδεύονταν οι κομμένες κεραίες, από τη βιασύνη να σχηματιστεί ο μικρός εύθραυστος σκελετός.Μόλις ολοκληρώθηκε, μετακίνησαν τον σκελετό πάνω από τη βρεγμένη πεταλουδίτσα, καθησυχάζοντας την.Η μικρή πεταλουδίτσα, είχε κοιμηθεί.Νόμιζε πως έβλεπε το πιο όμορφο όνειρο της ζωής της.Τι προσφορά Θεέ μου!Τόση κίνηση, τόση αγάπη για μια αιχμάλωτη πεταλουδίτσα;
Και σιγά σιγά, η κάθε μια πεταλούδα, άφηνε κομμάτι από το φτερό της να τυλίξει το λεπτό σκελετό.Σε λίγη ώρα και πριν νυχτώσει...όλα είχαν ολοκληρωθεί.Στη αραχνούφαντη ζωντανή ομπρέλα, άφησαν ένα μικρό άνοιγμα , ίσα ίσα το πρωί να δεί το φως της ημέρας η μικρή πεταλουδίτσα αν ξυπνούσε νωρίτερα από τις ίδιες.
Και κείνες, σιγά σιγά αποχωρίστηκαν να απολαύσει η καθεμιά ένα όμορφο ύπνο.Πονεμένες λίγο, αλλά τόσο χαρούμενες!
..................................................................................................................
Κάπου εδώ , αφού διάβασα το προχειρογραμμένο παραμύθι στην μικρή μου φιλενάδα, τη ρώτησα:και..τι να γράψουμε στη συνέχεια;
- μετάάά......όλες αυτές οι πεταλούδες, κάθισαν στις στέκες των κοριτσιών!και στόλισαν τα μαλλιά τους......
Κι εδώ...είπα:
Αυτό το παραμύθι, θα το γράψουμε, θα το εικονογραφίσουμε και θα το διαβάζουν τα παιδάκια!
Και το αποκορύφωμα:
-και θα γράφει: ΜΥΡΤΩ, συγγραφέας;
...................................................................................................................................


αφιερωμένο,εξαιρετικά.......
Σημ.:πριν αρχίσω να το γράφω, μου είπε:Σχημάτισε πρώτα και μετά...
Και υπάκουσα.
Το μικρό...σκιουράκι ακόμα θα κάνει βόλτες στα κλωνάρια της αμυγδαλιάς.Προσέξτε το.
Αλλά μας έδωσε αφορμή να γράψουμε παρεούλα πριν λίγες ώρες,...αυτό το όμορφο παραμύθι μας!

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΧΡΩΣΤΟΎΜΕΝΑ!




απόψε την κιθάρα μου
τη στόλισα κορδέλες........


 
 Θέλω να αφιερώσω αυτή τη φθινοπωρινή ανάρτηση με άρωμα καλοκαιριού , σε μια φιλία που αγγίζει τα σαράντα χρόνια περίπου.
Γιατί η φιλία έχει  α ξ ί α !

Από εδώ που άντλησα τον  τίτλο προηγούμενης ανάρτησης, 
ΑΦΙΕΡΏΝΩ  την αγάπη μου και τις εικόνες της γαλήνης της ηρεμίας, της ομορφιάς της απλότητας.



    Κάπου εδώ, κτύπησε το τηλέφωνό μου!
    Καθισμένη στη βρεγμένη άμμο,με τα πόδια να τα βρέχει το κύμα, 
από την άλλη άκρη της γραμμής, άκουγα τραγουδιστά τα τραγούδια του γάμου της Μυκόνου.
    Το μαντηλάκι τώρα το χρειαζόμουν.
    Να σε πνίγουν συναισθήματα, μέσω μιας τηλεφωνικής επικοινωνίας και να ανταποδίδεις με τον ήχο της θάλασσας.( αυτό....το οφείλω στη σμαραγδένια μας , την πρώτη διδάξασα ).

 Στη Βούλα λοιπόν και στην Κική μου,  που μπορεί και να μην το διαβάσουν,όμως νοιώθω την ανάγκη να το γράψω και να το μοιραστώ.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ που υπάρχετε  στη ζωή μου!
Μια φιλία που άντεξε που αντέχει και πάντα γίνεται δυνατότερη με τα χρόνια!
Που δεν έχει ανάγκη τη συχνή επικοινωνία κι όμως ξέρουμε πως είμαστε εκεί!





 Από αυτόν τον μοναδικό...γλάρο..., συνέλεξα ένα φτερό που βρήκα στο κύμα!
 Με το φτερό του λοιπόν, γράφω στο κύμα, να μοιραστεί...
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!!!

 ...........................................................................................................................................................................
 Μέρος β'


 

πάνω αριστερά, μερικά <<σμαραγδάκια>> μαζί με το φτερό για να γράψω για την αγάπη και τη φιλία! Γιατί σε κάθε πετραδάκι, και κάθε σπασμένο κοχύλι, ο νους μου έφτιαχνε εικόνες, και καδράκια.

ΝΟΙΏΘΩ πως έχω πολλά οφειλόμενα, σε σας φίλες μου αγαπημένες,
  Μια λοιπόν....κατασκευή, ανήκει εννοιολογικά στην προηγούμενη ανάρτηση, στις κεντήστρες του πελάγους
 Γιαυτό, σκέφτηκα, εικόνες πραγματικές, να τις εκτυπώσω σαν φόντο  πάνω στον καμβά όπου θα δουλέψω.Το καλοκαιράκι έφυγε, ήδη ο Σεπτέμβριος έδειξε φαινόμενα...μαινόμενα...με τις πλημμύρες σε κάποια μέρη, η διάθεση...όλων,  δεν  είναι η ομορφότερη, αλλά...η δημιουργία , μας αποσπά από προβλήματα και σκέψεις, έστω και τόσο...προσωρινά, όσο να τελειώσει το έργο μας.
.............................................................
Η ψαριά ήταν καλή γιαυτό και ο φελλός από τα δίχτυα!
Έχουμε πλέον τα ...υλικά προς εργασίαν...


Τα γυαλάκια που βρήκα φέτος να ονόμασα: σμαραγδάκια!
Αφ΄ενός γιατί μοιάζουν με το χρώμα του σμαραγδιού, και αφ'  ετέρου γιατί με βοήθησαν να σχεδιάσω την Κρήτη, με τις χερσονήσους της!

Μήπως μόνο η φαντασία μου βρίσκει ομοιότητες; ή όχι;
 Ένα παπουτσάκι παιδικό, παραμυθιού, και ένα μποτάκι. Ή δεν...σας μοιάζουν;

 με χρυσή κλωστή, κέντησα τη λέξη αγάπη, πάνω σε ένα κομμάτι που έκοψα από πολύ παλιό μεταξένιο μαντήλι,

 και άρχισα τη συναρμολόγηση...Οι κλωστές τοποθετήθηκαν μέσα στα κοχύλια,μαζί με μία πλαστική πέρλα(μαργαριτάρι), και επίσης μαργαριταράκια κολλήθηκαν και στα αποξηραμένα φύλλα των λευκών τριαντάφυλλων.

 στη στήριξη των καπέλων βοήθησαν και κάποια πήλινα λουλουδάκια,,και δώστε προσοχή στις...βελόνες κεντήματος!
και ιδού:

 εδώ, μπήκε κουρτίνα, γιατί....απ'  το παράθυρό μου, έβλεπα το πέλαγος...και το τι διαδραματιζόταν κάπου εκεί μακριά...
δεξιά στο πέλαγος, μαζί με τα σμαραγδάκια ,αποξηραμένοι σπόροι από αγριοτριαντάφυλλα, και όλα έχουν τη σημασία τους, στο νου του...καλλιτέχνη :), ακόμα και τα αφημένα....βιβλία στην άμμο...

                                Η πρώτη μου λοιπόν κατασκευή από πετραδάκια!

                                         NA EΊΣΤΕ ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΚΑΛΆ!
και να ΕΛΠΊΖΕΤΕ!!!
Υ.Γ.
το θέμα μου, μια μικρή νότα αισιοδοξίας, στο γκρίζο που μας επιβάλλουν...





Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Mε αγάπη στις κεντήστρες του πελάγους






  Αγαπημένες μου!
Οι περισσότερες γνωρίζετε την εικονογράφο της παιδικής αθωότητας,Sarah Kay.
https://paramythitis.blogspot.gr/2012/12/sarah-kay.html#.V8Ha8BKLUVM

Ψάχνοντας τα σχέδιά της, για να διαλέξουμε σχέδιο για μια λαμπάδα βάφτισης, μου βγήκε το παρακάτω θεατρικό:
Πρόσωπα:
Χριστίνα
Κατερίνα
κόρες Σμαραγδένιας
Ρούλα (Η σμαραγδένια)http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/
Μαρία http://pnoestexnis.blogspot.gr/
και
nicol  http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.gr/
  το έργο....διαδραματίζεται στις 7 Αυγούστου.
ΚΌΡΕΣ της Σμαραγδένιας:Αποτέλεσμα εικόνας για εικονες σαραη καυ

-Πω πω!η μαμά ξεκίνησε ένα μεγάλο έργο και δεν έχει τόσο χρόνο.Τι λες; μπορούμε να βοηθήσουμε;
-Μα το ρωτάς; Η μαμά,  μας έμαθε την αγάπη!Για πες ,τι μπορούμε να κάνουμε;
-Μμμμ..να σου πω..
Στην αρχή να πάμε για μπάνιο στη θάλασσα, να χαλαρώσουμε και να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.Να αξιολογήσουμε καταστάσεις και προτεραιότητες.Βλέπεις έρχεται και η καλύτερη ζωγράφος, η αγαπημένη φίλη της μαμάς η Μαρία.
΄Ερχεται να ξεκλειδώσει  τις ζωγραφικές μας ικανότητες!  Και δεν είναι η πρώτη φορά!  Μαθαίνουμε τόσα πράγματα μαζί της!


 



Λοιπόν, ας βιαστούμε!
Θα αφήσουμε τη μαμά να ράψει τα σεντόνια και τις μαξιλάρες και να κεντήσει όλα τα αζούρ.
Σ΄αυτό δεν την φτάνουμε!
Αποτέλεσμα εικόνας για carta garcia mama por tu amor sarah kay
Μετά, θα την αφήσουμε να δημιουργήσει μόνη της το σχέδιο,τα χρώματα και να το αρχίσει.
Και μετά, όταν η μαμά θα έχει άλλες δουλειές 'η ακόμα και όταν κοιμάται, εμείς σαν μικρές νεράιδες, θα καθόμαστε δίπλα στα ολόλευκα υφάσματα και  θα κεντάμε , θα κεντάμε...
Και μόλις ξυπνάει η μαμά, ή επιστρέφει , θα τρίβει τα μάτια της.
Αλλά εμείς τσιμουδιά, ε;
-Τσικουδιά είπες;
-όχι βρε, δεν πίνουμε, κεντάμε λέμε!ΚΕΝΤΑΜΕ και γελάμε και τραγουδάμε!τι λες;
-Ναι, αλλά περιμένουμε και τη nicol, πρώτη φορά!Τι θα της πούμε;
-α, συγγνώμη, αλλά εμείς πρέπει να τελειώσουμε το κέντημα;
-Μην νοιάζεσαι!!!H nicol,άλλο που δεν θέλει!
Θα  σ υ μ μ ε τ έ χ ε ι !!!
-Λες;
-Μα είναι βέβαιο!Δεν την ξέρεις καλά !!!















Aγαπημένες μου
Ρουλίτσα αδερφούλα μου
Κατερίνα και Χριστίνα
Αγαπημένη μου nicol
και αγαπημένη μου Μαρία
 για σας..........
Έλα Μαρία, πες!ΔΕΝ ΖΩΦΡΑΦΊΖΩ, ΖΩΓΡΆΦΙΣΕ Η SARAH KAY για μένα!
ΣΑΣ ΑΓΑΠ'Ω!
Αποτέλεσμα εικόνας για carta garcia mama por tu amor sarah kay
Σμαραγδένια:Αποτέλεσμα εικόνας για εικονες σαραη καυ
Σ΄ευχαριστώ Θεέ μου!
Η αγάπη όλα τα προλαβαίνει, γιατί η αγάπη είσαι ΕΣΎ!
Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!
Πόσο όμορφη είναι η ζωή!!!
Ή εμείς, βλέπουμε μόνο τα όμορφα;
ΕΣΥ ξέρεις Θεέ μου!
...........................................................................................................................
..............................                                          ............Αποτέλεσμα εικόνας για grazie mamma per amor







ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΆ.....όλα αυτά τα σχέδια...τι πιό όμορφο, έπιασαν τόπο στο μικρό καφασάκι για το λάδι και το σαπουνάκι της βάφτισης ενός επόμενου μυστηρίου!




εδώ μια φιγούρα με πηλό, επιτοίχια,κι εδώ μια άλλη επιλογή.
Να θυμίσω στις φίλες μας πως το μαγικό γαιτανάκι..που .Έκλεισε οριστικά  μας έχει δέσει τα χέρια, σε ριζόχαρτα επιλογής μας κι έτσι χρησιμοποίησα χαρτί τυπογραφείου.
Όμως έστω κι έτσι, καταφέραμε να ντύσουμε όμορφα το κουτί της βάφτισης!

Το καλοκαιράκι τελείωσε τυπικά, όμως ας κρατήσουμε στην καρδιά μας   το κ α λ ο κ α ί ρ ι!!!





 Λάφυρα του καλοκαιριού, πετραδάκια από την πιο κοντινή μας παραλία,
περιμένουν...

 Ανυπομονώ να δημιουργήσω με πετραδάκια, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στη μελέτη του περιεχομένου με τέτοιους τίτλους, ανθρώπων που σέβομαι τη γνώση τους και τον τρόπο που τη μοιράζονται! Σας τα συνιστώ!


'Ενα υπέροχο καλοκαίρι αφήνει τη θέση του να τη διαδεχτεί ένα όμορφο φθινόπωρο!
Καλό μήνα!!!
Καλή σχολική χρονιά,
και για όσες δεν πηγαίνουμε πια στα θρανία,ο πίνακας μια εξαιρετική δημιουργία της Χαράς μας,
 

 ας ανασκουμπωθούμε εν οίκω!
Έχουμε τόσα να δημιουργήσουμε!!!