Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου

                                      Η Θεσσαλονίκη γιορτάζει!
             Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης και ο Λευκός Πύργος, είναι τα σύμβολα της       Θεσσαλονίκης κατ΄εμέ , μαζί με πάμπολλα άλλα!
    
                             
                                 
                                         

    Σήμερα θέλω να σας παραθέσω δυο σελίδες ιστορίας, πέρα απο τα γνωστά!
    Αντιγράφω καποιες σελίδες που αναφέρονται στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης , και αφορούν τον Επταχωρίτη Βασίλειο Μπεκιάρη, όνομα που ίσως να είναι άγνωστο τους περισσότερους απο εμάς.Τα έντυπα τα έχω επίσης απο έναν Επταχωρίτη, που η πατρίδα του είναι και η πατρίδα   ενός Εθνικού Ευεργέτη και είναι απόσπασμα, απο έργο του κ.Κων/νου Γ. Μάνου,  1962, Κοινωνιογράφημα Επταχωρίου.
Αξίζει να προσέξετε πώς  (με ποιό τρόπο) μέσα σε τρείς ώρες επισκεύασε τη γέφυρα του Λουδία....
διαβάστε το:

                                   





                                                                

                                          



























                          

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

εξαίρεση

H ΠΡΟΗΓΟΎΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ, ειναι μαλλον η απάντηση στο να αποδεχτώ το βραβείο μου απο την Χαρά!
Εδω θα ζητήσω συγγνώμη απο την ΈΛΛΗ, fynkie mankie, που μου χάρισε βραβείο για πρώτη φορά, άλλωστε η ΕΛΛΉ, ηταν παρούσα νοερά , την ώρα που δημιουργούσα το blog  μου και ανήκει στις φίλες της καρδιάς μου, γιατι αν και δεν την γνωρίζω προσωπικά, είναι πολύ κοντά μου!
επισης να ζητήσω συγγνώμη απο το ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ, γνωρίζει οτι δεν δέχομαι βραβειάκια, και συνεχίζω να εχω την ίδια τακτική, με εξαίρεση αυτές και μόνον εδω τις ερωτήσεις, και φυσικά δεν θα προωθήσω το βραβείο μου!
ερ. 1η: τι σας ενεπνευσε να δημιουργήσετε το blog kai τι σημαινει το ΄'ονομα που υπογράφετε............
Απ: οι  όμορφες φιλικες σχέσεις που είχα δημιουργήσει με καποιες φίλες που είχαν δικά τους bloggs

ερ 2η: τι θα ηθελες να ησουν αν δεν ησουν ανθρωπος και γιατί;
:

Απ: θα ήθελα να ήμουν ενα μόνιμο ουράνιο τόξο, γιατί χαίρομαι πολύ όταν προλάβω φευγαλέα να το δω

ερ 3.Αν σε σταματούσαν στο δρόμο απ το blog tv και ρωτούσαν;ποιό ειναι το χαρακτηριστικόσα ςγνωρισμα συμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων....
Απ: δεν ξέρω, ρωτείστε τους............

 ερ 4 .ποιό στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και συνεχίζεις να γραφεις;

Απ: γράφω μόνο όταν θεωρώ οτι έχω κατι να μοιραστώ

ερ.5 ποιά φωτογραφία θα βάζατε για τη ζωή;
αν μπορούσα να φωτογραφήσω μια ανάσα γιατί η ανάσα είναι ζωή
ερ6 αγαπημένη λέξη!
ΛΕΞΗ όχι, φράση, ναι: ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!

 Και θα σας παραπεμψω παλι στην πιο ομορφη καρδιά, ή στην αρχική μου ανάρτηση: όλες/οι, εχετε κομμάτι απο την καρδιά μου, και πιστεύω πως κι εγώ εχω αγγίξει εστω και στο ελάχιστο τη δική σας καρδιά!
πολλά φιλιά!!!

κι ύστερα ρωτάτε πώς κλαίνε απο Χ Α Ρ Α !!!


αγαπημένες μου φίλες
  το εχω πει και το τηρώ να μην βαζω σε αναρτήσεις τα δωράκια σας! διότι πολλές φορές πρέπει να τηρείται το ρητό:τα εν οίκω , μη εν δήμω!
 ελα , ομως που....η χαρά δεν με αφήνει!
 χαρά, πού τη βρίσκεις τη χαρά την σήμερον  ημέραν; θα μου πείτε!
- Μα, μου την έφερε ο ταχυδρόμος!
ήρθε η ειδοποίηση κι εγω έτρεξα..........
Δεν περίμενα τίποτα.......
 τί βλέπω; 
καραβάκια και βαρκούλες στα πολλά γραμματόσημα!α!!! βέβαια, μάλλον απο πέλαγος έρχεται......είπα...
αν ήταν απο βουνά  θα είχε δέντρα!!!χι χι χι...........



πολλά καραβάκια αρμενίζουν στα ονειρά μας! και να σας πω... είχα δεί και ενα όμορφο όνειρο....








                                            τ ρ ε λ λ ά θ η κ α !!!!
                ΤΌΣΕΣ χαρτοπετσέτες δεν είχα ποτέ στη συλλογή μου!

                          ισως και καποιες να ξέχασα, απο βιασύνη..χαράς........


πέστε μου
μπορώ να μην κλάψω απο χαρά; απο αγάπη;
μπορώ να μην κλάψω για την αγάπη της  Χ Α Ρ Α Σ;


ΜΠΟΡΩ  ΝΑ ΜΗΝ ΦΩΝΑΖΩ:

                                              
                                                                  Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ   ΧΑΡΑ!

                                           ΝΑΙ!      Ι ΄m happy!!!


Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

κι ύστερα ήρθαν τα πλατανόφυλλα!

       Αγαπημένες μου φίλες......
Σήμερα σκέφτηκα να σας δειξω μια υπερ-παραγωγή για τα δικά μου δεδομένα!!!
Μιας και παρακολούθησα κάποια μαθήματα κοπτικής - ραπτικής σκέφτηκα να αρχίσω απο το πιό εύκολο!και τι  είναι αυτό?
μα, τί άλλο?
η μεταμόρφωση   ενός σαλονιού!!!
πώς δηλαδή θα ερχόσασταν αν δεν είχα ομορφύνει το καθιστικό μου;
     Εδώ χρησιμοποίησα ..πολύ χρόνο αναμονής, έως και χρόνια, χα χα χα, για να γίνει εφικτό να αγοράσω το ύφασμα το οποίο λάτρεψα με την πρώτη ματιά ακριβώς όταν μπορούσα να το αγοράσω!
Μέτρησα, ξαναμέτρησα, υπέθεσα, δεν είχα περιθώριο να μου μείνουν όσα μέτρα είχαν μείνει στην κηρήθρα, όμως πραγματικά έγινε σωστός υπολογισμός, και ήρθε το ύφασμα στο σπίτι, τον Φεβρουάριο και πριν εκπνεύσουν οι εκπτώσεις.
Τα σύνεργα που χρησιμοποίησα ήταν μόνο αυτά!
Η ραπτική σχεδόν δεν μου χρειάστηκε καθόλου, η κοπτική όμως είχε την τιμητική της, έως υπερβολής!
Ξεκίνησα απο την πολυθρόνα, για να πάρω θάρρος.
Αποδείχτηκε πως δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω , κι εγώ το ήθελα πάρα πολύ!




                                                         Χρησιμοποίησα διαφορετικό χρώμα στη  βάση, (στη ξύλινη τάβλα που δίνει σταθερότητα)στερέωσα αρχικά το ύφασμα με καρφίτσες και αφού ολοκληρώθηκε αυτή η διαδικασία, άρχισα το κάρφωμα, με αυτά τα διακοσμητικά καρφάκια που βλέπετε. Όχι, δεν ήταν έτσι πριν, αλλά η διάθεσή μου να το μεταμορφώσω, βρήκε πιό εύκολο αυτόν τον τρόπο!





                  Ομολογώ πως δεν το περίμενα ούτε εγω! Το αποτέλεσμα μου άρεσε!

Ο πεταλοειδής μαγνήτης είχε δραστική συμμετοχή, γιατί τα καρφάκια εύκολα έσπαναν και χανόταν τριγύρω.
Επίσης θέλω να πώ πως ακόμα και στη βάση του, χρησιμοποίησα ειδικό χαρτί, για να είναι ολοκληρωμένη η εικόνα!
Όχι, όχι δεν δέχομαι παραγγελίες, φέτος δεν πάω πουθενά, μην επιμένετε!
Εδώ η Αθηνά και ο Φοίβος, διάλεξαν να φωτογραφηθούν για πρώτη φορά μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, στο σαλόνι μου, κι εγω θα φύγω;
Βέβαια, υπήρχε λόγος που δεν έκαναν δημόσιες εμφανίσεις γιατί ο Φοίβος ήταν τραυματίας στο αριστερό  πόδι , έτη πολλά, αλλα ποιός να το φροντίσει;.Και μια μέρα η μικρή μου φίλη, μου είπε:γιατί δεν ράβεις το πόδι του; είναι κομμένο!Κι επειδή δεν μπορούσα και δεν έπρεπε να αρνηθώ,  βελόνα χρησιμοποίησα, όχι γυψόγαζα, η γυψόγαζα εχει άλλη χρήση, νάτος λοιπόν να καμαρώνει,αρτιμελής με φόντο τα φθινοπωρινά πλατανόφυλλα!



 Υπάρχουν ακόμα κάποιες ατέλειες αλλά χειμώνας έρχεται, όλα θα γίνουν!

σειρά είχαν, ό,τι περιείχε ύφασμα, έτσι για να συνηθίσει το χέρι στην κοπτική!


 












Έμεινε κι ένα κομμάτι, ίσα ίσα για ντεκόρ
στις δημιουργίες μου με ντεκουπαζ
                                                                                                                                                                          
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                   
Αγαπημένες μου φίλες/οι
Σας χαιρετώ!
Καλό φθινόπωρο!!!
και μια προτροπή: αν δεν εχετε διαβάσει την κυρια ΝΤΟΡΕΜΙ της Λιλίκας Νάκου, σας προτρέπω να το διαβάσετε!                       
Επίσης διαβάζω αυτές τις μερες, τα κείμενα Ι Ι Ι απο τους βιβλιόφιλους ΄Εδεσσας  ,εκπληκτικές συμμετοχές   αξιόλογων συγγραφέων και για όσους βρίσκεστε στη Θεσσαλονίκη και μπορείτε , μην ξεχάσετε την παρουσίαση του βιβλίου -νουβέλλας της ξενητεμένης φίλης Χρυσάνθης Τσιαμτσή,  συμμετοχή της οποίας υπάρχει και στο εν λόγω βιβλίο Εδεσσας,
                          προσωπικά της εύχομαι, καλοτάξιδο!!!Αν και ο τίτλος, είναι σχετικός!!!
 Να είστε  όλες /οι  καλά!
   Καλή εβδομάδα!

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

φίλες μου,



   Επειδή τελευταία σας εχω κουράσει, σκέφτηκα να σας ξεκουράσω με το δεύτερο παραμυθάκι μου που γράφτηκε χρονικά εκεί κοντά με την μωβ πεταλούδα! 
   Το  αφιερώνω στην φίλη μου  Κατερίνα, νέα φίλη στα σχόλια, αλλα όχι καινούργια στη καρδιά μου, ίσως μια μέρα περπατώντας στη γειτονιά μας,αντικρύσει τον αρκούδο, που μου έδωσε την ιδέα.


  Ο ΑΡΚΟΥΔΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΣΚΟΛ


     Η νονά του τού είχε χαρίσει ένα τεράστιο

 λούτρινο  αρκούδο.

     Είχε δυο τεράστια μάτια με χρώματα καφέ

μαύρο και   άσπρο   σαν   μικρά      αυγουλάκια ,

 τοξωτά φρύδια και μια καφέ μυτερή μυτούλα

σε ένα τριγωνικό θαρρείς κεφάλι. Και δύο αυτιά

που έπεφταν πάνω από το κεφάλι του σαν να

ήταν λυπημένος!

Αλλά πώς να μην ήταν λυπημένος αφού το

παιδάκι τον είχε βγάλει στο μεγάλο μπαλκόνι


γιατί μέσα στο σπίτι δεν χωρούσε πουθενά!

Ήταν τόσο λυπημένος.

Τα ποδαράκια του απαλά σαν μικρά

μαξιλαράκια ,στις πατούσες τα νυχάκια του




σχηματίζονταν  από τρείς κόκκινες καρδούλες

σαν μάτια και στόμα σε χαρούμενο πρόσωπο.

Αλλά βέβαια, αυτός δεν μπορούσε να δει τις

πατούσες του και να χαρεί.

Είχε γείρει από το βάρος και τη θλίψη το κεφάλι

του και το ακουμπούσε στη παχιά κοιλιά του.

Η κοιλιά του! Α! Η κοιλιά του!

Μα αυτή από μόνη της ήταν ένα μεγάλο

μαξιλάρι. Μια αφράτη πολυθρόνα που

 μπορούσε να ξεκουράζει μικρούς και μεγάλους.

Αλλά δεν το είχαν σκεφτεί.

Κι έτσι έμεινε συνεχώς σκυμμένος  μέσα  στο τεράστιο
 

μπαλκόνι.

Μια μέρα , ο αέρας τον αναποδογύρισε…

Βέβαια φορούσε κι ένα κόκκινο πλεκτό κασκόλ.


Όχι , δεν το φορούσε για το κρύο. Έτσι , αλλά

ήταν πολύ όμορφο και ταίριαζε με τις πατούσες

του.

Αλλά είπαμε, ο αρκούδος  δεν μπορούσε να τις

δει.

Όμως έτσι όπως τον αναποδογύρισε ο αέρας

βρέθηκε να κοιτάζει το δρόμο.

-Τι όμορφος μαμά!


-Δες μπαμπά ένα τεράστιο αρκούδο!

Και  όλοι χαιρόντουσαν που έβλεπαν τον

αρκούδο στο μπαλκόνι.

Και τότε ο αρκούδος ήταν σαν να κατάλαβε!

Έδινε χαρά σε όλους τους περαστικούς.

Σήκωσε με περηφάνια το χοντρό του σώμα,

ύψωσε το τριγωνικό κεφάλι του και τα αυτιά , 


ναι , τα αυτιά του ήταν σαν να πετάχτηκαν πίσω

 από μεγάλη χαρά!

Ένοιωθε πολύ όμορφα!

Ω! Τι όμορφα είναι  σ ΄ αυτό το τεράστιο 

μπαλκόνι! 

Θα αρχίσω να αποκτώ φίλους!

-Φίλους! σκέφτηκε…. Φίλους! Ω! πώς δεν το

είχα σκεφτεί τόσους μήνες κι ένοιωθα μοναξιά…



Δεν ήμουν παρατημένος.

Ίσως να με είχαν βάλει εδώ στο μπαλκόνι

ακριβώς για να μη νοιώθω μοναξιά. Τί όμορφο

 να έχεις φίλους!

Άνθρωποι απ ΄ όλες τις ηλικίες,  παιδιά, μικροί

και μεγάλοι ΄ όλοι του έριχναν μια συμπαθητική

ματιά και από μέσα τους άνθιζε ένα όμορφο


χαμόγελο.

Μα αυτό δεν θέλουμε από τη ζωή; Ένα μικρό

χαμόγελο.

Τι όμορφα ένοιωθε!

Α, αν θελήσουν νε με πάρουν τον χειμώνα  μέσα

στο σπίτι , κοντά στο τζάκι να ζεσταθώ, εγώ θα

ζητήσω να με αφήσουν στο μπαλκόνι!

Είναι τόσο όμορφα εδώ!

Κάποιες φορές θα έχω παρέα τον

χιονάνθρωπο. Διαφορετικούς  χιονανθρώπους .

Γιατί οι χιονάνθρωποι λιώνουν.


Όμως εγώ είμαι ένας αρκούδος!

Είμαι ένας ευτυχισμένος αρκούδος!